Depresja to nie jest już temat tabu. Nie powinien być. Wiele osób zetknęło się z depresją, a to prowadzi do prawdziwych nieszczęść i dramatów. Niestety też z nią miałam doczynienia, dlatego z chęcią sięgnęłam po książkę, mimo, że to mój zdecydowanie czarny mrok w życiu.

IG: Czytomanka

Nie da się ukryć, że obecnie coraz więcej osób w różnym wieku spotyka się z problemami emocjonalnymi, niemożnością poradzenia sobie z nimi. To wszystko prowadzi do choroby, jaką jest depresja. A ta nie wybiera, nie patrzy na wiek, status materialny, czy sytuację życiową. Skrada się podstępnie, atakując w najmniej oczekiwanym momencie. Dzięki środkom farmakologicznym możliwe jest wyciszenie objawów, jednak nigdy nie wiemy, kiedy znów wróci. Emilia Witowska, autorka poradnika ,,Odrzucić wstyd" przeżyła to wszystko sama. Wie, jakie emocje jej towarzyszyły, jak płakała po kątach, nie potrafiła zmobilizować się, żeby z uśmiechem na ustach zajmować się małymi córeczkami.

Dziś, po latach starań, terapii i leczenia, postanowiła podzielić się z innymi swoją historią. Depresja nie wybiera. Autorka wie, że reakcje najbliższych, otoczenia mogą być bardzo różne. Rzucanie hasłami ,,Dasz radę!", ,,Weź się do roboty" nic nie daje, ponieważ to nie zła wola chorego, że nie chce podjąć pożądanego działania, a jego organizmu, który nie chce współpracować. Emilia Witowska przywołuje dość szeroką bibliografię, na której także opierała się pisząc tę publikację. Na koniec znajduje się notatka z rozmowy z diagnostą psychologicznym. Katarzyna Grzesiuk-Kuszneruk opowiada o początkach depresji oraz o tym, jak ta choroba ewoluowała na przestrzeni lat.

,,Odrzucić wstyd" to nieco ponad 100-stronicowa publikacja, która pokazuje spojrzenie na chorobę, jaką jest depresja od strony osoby, która boryka się z nią na co dzień. Jest to lektura warta uwagi nie tylko dla tych, którzy sami na nią chorują, ale także wszystkich, którym brakuje empatii, którzy nie rozumieją, że to nie zły wybór pacjenta, ale zachowanie niejako narzucone mu odgórnie. Emilia Witowska pokazuje, że są różne reakcje, ale może dzięki jej książce społeczeństwo nieco inaczej spojrzy na depresję? Mam taką nadzieję.

Autorka opisuje na podstawie swoich doświadczeń czy jest depresja. Osoby chore na tą chorobę często są wytykane przez innych. Jako osoby chore psychicznie czują niezrozumienie i wstyd. Może się wydawać, że osoba chora na depresję po prostu jest leniwa i nie może zapanować nad swoim życiem. Autorka opisuję, że podczas choroby nie od razu poprosiła o pomoc. Starała się sam przezwyciężyć zwątpienie i swoją niemoc. Miała bardzo negatywne myśli i nie miała chęci do życia. Widziała siebie w bardzo negatywny sposób. Na szczęście byli ludzie, którzy pomogli jej zrobić pierwszy krok, czyli udać się do specjalisty i poprosić o pomoc. Dostała leki i wszystko zaczęło się zmieniać. Wyjście jednak z tak ciężkiego stanu nie było dla niej łatwe. Nie obyło się od pobycie w szpitalu. Jednak jak opisuję przełomem po przezwyciężeniu choroby była terapia u psychologa, który pokazał jej jak bardzo jest wartościowa. Emilia uwierzyła w siebie i zaczęła spełniać swoje marzenia.

Książkę przeczytałam w jeden wieczór. Autorka wszystko opisuje w prosty i obrazowy sposób. Bardzo dobrze tłumaczy, jakie odczucia miła w kolejnych etapach, kiedy zaczęła chorować. Jest to idealna książka, aby przeanalizować swoje trudne chwilę. Aby jeszcze raz przemyśleć, dlaczego odczuwaliśmy totalne zwątpienie w swoim życiu. Każdy ma jakieś gorsze lub lepsze okresy. Najważniejsze jest, aby szukać pomocy w trudnych chwilach. Czasem wystarczy rozmowa z przyjacielem. Innym razem trzeba już pomocy specjalisty. Polecam Wam tą książkę, gdyż dzięki niej można lepiej rozumieć problem depresji. Może po przeczytaniu lepiej zrozumiecie kogoś kto walczy z tą chorobą od lat. W obecnym świecie jest coraz więcej osób, które mają problemy psychiczne. Najważniejsze jest więc zrozumienie z czym mierzy się osoba chora. Jest to bardzo pouczająca lektura, do której przeczytania serdecznie zapraszam.

Są książki, które mają poruszyć lub zaskoczyć. Są takie, które straszą, bawią, a przez inne się rumienimy. Bywają książki, które skłaniają do refleksji albo pobudzają nasze wspomnienia.

Moim zdaniem ta książka powstała, żeby uświadamiać. Porusza delikatny temat depresji. Choroby, która dotyka miliony. Łapie w swoje sidła biednych i bogatych, ludzi sławnych i tych mocno anonimowych. Ludzi, którzy mają przyjemne i ułożone życie oraz tych na skraju bankructwa emocjonalnego. Ona nie wybiera lepszych lub gorszych. Dopada i tłamsi. Może dopaść mnie lub Ciebie. A może jest gdzieś w naszym najbliższym otoczeniu, a my jesteśmy na to ślepi?

Dzięki tej książce zrozumiałam, jak ważne jest pytanie: " co u Ciebie słuchać? Potrzebujesz pomocy?".

Niby banalne, a czasem wystarczy, żeby drugi człowiek się otworzył i dał się pokierować do specjalisty...

W tej książce jest konkretna historia autorki, lecz zawiera w sobie pewne wytyczne, które mogą ułatwić innym rozpoznanie tej trudnej i ciężkiej choroby.

Bądźmy czujni! Na siebie i bliskich ❤️