Jestem absolwentką klasy biologiczno – medycznej, a więc wiedza z zakresu homeopatii czy skuteczności/działania konkretnych kompleksów nie jest mi obca. Sięgając jednak po książkę pani Beaty Moksa-Kwodzińskiej miałam szczerą nadzieję, że rozszerzę swoje horyzonty, poznam ciekawe, dotąd skrywane przede mną ciekawostki z zakresu stosowania leków homeopatycznych, albo chociaż uda mi się przypomnieć postawy związane z medycyną niekonwencjonalną. Okazuje się jednak, ze książka pt. Homeopatia jest tylko „troszkę” ciekawą propozycją. Dlaczego tak uważam? Już Wam opowiadam.

Po leki homeopatyczne sięgają zwykle osoby, które wielokrotnie sparzyły się na stosowaniu chemicznych środków i substytutów, będących często mało wydajnymi i kompletnie nieskutecznymi. Autorka wprowadza nas do swojego świata, a wie o czym mówi, skoro opracowała 213 stosowane kompleksy. Od 11 lat związana jest homeopatią, a od 7 tworzy własne leki.

Publikacja składa się z sześciu rozdziałów. Pozwolę sobie omówić je jednak od końca, bowiem dwa ostatnie zajmują aż czterdzieści dwie strony. Jeden nosi tytuł „Leki homeopatyczne, które polecam”, a drugi „Rodzaje opracowanych przeze mnie kompleksów”. Jest to więc element, który mógłby zostać zastąpiony adresem strony internetowej, a zająłby wtedy wyłącznie jeden wers. Prawdopodobieństwo, że ktoś skorzysta z wymienionych przez autorkę kompleksów jest wyjątkowo małe. Każdy z nas, kiedy ma zapalenie zęba, albo pasożyty pobiegnie bezpośrednio do lekarza, bądź farmaceuty, zamiast wertować poradnik, który „gdzieś leży” szczególnie, jeśli jego wnętrze jest wyjątkowo chaotyczne. Mamy tutaj na jednej stronie wypisane preparaty na ból zęba, nadciśnienie, ale i nagłą, szybką utratę wagi. Sugerowane leki powinny być nieco bardziej dbale pogrupowane, bowiem żaden czytelnik nie lubi kartkować całej książki, by znaleźć konkretny kompleks. Inną sprawą jest wydanie. Brakuje tutaj pogrubionej czcionki, sugerującej kolejny rozdział, albo wyszczególnienia danych preparatów, bądź ich kategorii. Sądzę, że należy zadbać o to przy realizacji II wydania książeczki. Wstęp oraz pierwsze cztery rozdziały to podstawowe informacje dotyczące homeopatii, stosowane przez autorkę substancje w życiu codziennym oraz nieco budzące kontrowersje sposoby leczenia m.in. zawału serca u własnej matki. Uważam, że w tej części stosowniejsze byłoby zamieszczenie przykładu obcej, niezwiązanej koligacjami rodzinnymi osoby, ponieważ przedstawianie historii znajomych nie rujnuje, ale i nie wzbudza zaufania czytelników.

Homeopatia, jako dziedzina nauki, ma swoich zwolenników oraz przeciwników. Pisze o tym autorka, ale i wiemy o tym sami. Co w tym dziwnego? Niewiele osób wierzy w sukces, i co istotne nieinwazyjność takiego sposobu leczenia. Autorka zachwala tę metodę leczenia, ale co sądzi o niej XXI wiek?

Po książkę HOMEOPATIA. ALTERNATYWNY SPOSÓB LECZENIA sięgnęłam z wielką ciekawością.

Książka została napisana przez Beatę Moksa-Kwodzińska , która homeopatią zajmuje się od 11

lat. Autorka od 7 lat sama opracowuje kompleksy homeopatyczne . Jednocześnie zajmuje się

bioenergoterapią i hipnozą.

Z homeopatią chyba zetknął się każdy z nas. Kiedy zawodzą „normalne” środki lecznicze sięgamy po

inne metody leczenia. Autorka tak właśnie zaczęła swoją przygodę z homeopatią. Jej dziecko dosyć

często chorowało i system odpornościowy został zniszczony przez antybiotyki. Spróbowała środków

homeopatycznych i odniosły one sukces w leczeniu. Podobna sytuacja była z ojcem autorki.

„Czym zatem homeopatia różni się od tradycyjnej medycyny? Homeopatia to metoda zwalczająca

podobne-podobnym. Taka specyfika działania ma na celu pobudzenie sił obronnych organizmu, a w

konsekwencji – pomoc w samodzielnym poradzeniu sobie z chorobą.” Czy są skutki uboczne? Nie ma.

Książka jest niewielka objętościowo. Liczy zaledwie 75 stron. Z czego tylko 20 stron jest informacji o

homeopatii , a właściwie informacji o doświadczeniach samej autorki. Reszta to dwa rozdziały: Leki

homeopatyczne, które polecam i Rodzaje opracowanych przeze mnie kompleksów.

Sięgałam po książkę z wielkim optymizmem , że dowiem się czegoś więcej niż w Wikipedii, niestety

jako osoba zupełnie nie obeznana z homeopatią nie dowiedziałam się niczego. Historie, że ta metoda

leczenia przynosi skutek równie dobrze mogę usłyszeć od znajomych. Niestety o kompleksach

homeopatycznych już niczego autorka nie wyjaśniła poza tym, że sama opracowała ich 213.

Plusem jest rozdział Leki homeopatyczne, które polecam, ale myślę, że wchodząc do apteki

odpowiednia osoba mi takie środki poleci.

Podsumowując poradnik polecam osobom, które już mają wiedzę ugruntowaną na temat

homeopatii.