Jednym, czego brakowało mi jednak we wstępie, czy w jakiejkolwiek innej części Labiryntu zaufania w firmie, było przedstawienie się autora wraz z jego karierą, stanowiskami, na których pracował i obecną pozycją zawodowej. Przypisy z przykładami, o których już wspominałam, są bardzo przydatne, jednak wyłania się z nich wizerunek człowieka, który pracował dosłownie wszędzie, a warto byłoby poznać na początku samego Maurice’a Delbara, by czytając jego porady, mieć przed oczami obraz eksperta, a nie anonimowego autora książki.

Ta krótka, bo tylko 174-stronicowa publikacja przekazuje w dość przystępny sposób to, jak ważnym elementem w przedsiębiorstwie jest zaufanie i w jaki sposób je budować. Autor używa w miarę prostego języka, czasami aż za bardzo, gdy nadużywa słowa „fajnie” oraz moim zdaniem przesadza z malowniczymi porównaniami (np. pracy w firmie do związku), czy używa patetycznych pytań retorycznych typu: „Co znaczy ufam ci? Co znaczy kocham cię? Czy ktoś zna definicję?”. Być może tego typu dodatki sprawiają, że tekst stanie się dla niektórych bardziej ludzki, dla mnie jednak można by było je pominąć.