"Kto się urodzi na to, by zostać królem- do końca nim pozostanie."

Niecały rok temu miałam okazję recenzować pierwszy tom z cyklu "Hedvigis" Krzysztofa Konopki i zdecydowanie jest to jedna z moich ulubionych książek jeśli chodzi o wątek historyczny. Myślę, że nie ma tu ani jednej osoby, która choć trochę nie znałaby historii królowej Jagwigi, która już jako dziecko musiała zmierzyć się z ogromnym wyzwaniem. Wyzwaniem, które przerosłoby zapewne niejednego dorosłego człowieka.
Teraz mam w swojej ręce drugi tom, a czy mi się podobało, dowiecie się w dalszej części recenzji.

Młoda królowa już od ponad roku zmaga się z wieloma wyzwaniami związanymi z posiadaniem korony. Do Krakowa zmierza już orszak Jagiełły- kniazia litewskiego, którego ma poślubić. Czas płynie nieubłaganie, a Jadwiga nie jest w stanie zapomnieć o Wilhelmie, któremu została przyrzeczona wiele lat temu. Będzie musiała podjąć jednak decyzje - własne szczęście czy powinność wobec królestwa?

W tym samym czasie z podobnymi, o ile nie jeszcze większymi problemami mierzy się jej siostra Maria, wraz z matką Elżbietą. Na Węgrzech dochodzi bowiem do zamachu stanu, a tron przejmuje władca Neapolu. Czy starsza z sióstr będzie w stanie odzyskać panowanie? Do czego posunie się matka, chcąca chronić swoje dzieci?

"Niektórzy mówią, że zdobycie wielu koron jest glorią na ziemi, lecz to bardziej przekleństwo. Mając jedną, człowiek chce sięgnąć po kolejną i kolejną. I nie spocznie, póki nie zgarnie wszystkich."

W serii "Hedvigis" najbardziej podoba mi się to, że autor mimo tego, że przekazuje czytelnikowi wiele informacji historycznych, umie zrobić to w bardzo jasny i klarowny sposób. Nie chce mi się wierzyć, że znajdzie się osoba, która nie zrozumie wydarzeń zawartych w tych książkach. Ja sama nigdy nie byłam geniuszem historycznym, a czytając którąkolwiek z nich nie miałam najmniejszego problemu ze zrozumieniem ich treści.

Sama Jadwiga czy nawet jej siostra, są ukazane od strony bardzo uczuciowej. Autor nie zajmuje się tutaj suchymi faktami, by tylko przedstawić dokładny bieg wydarzeń, ale zwraca uwagę na dusze każdego z bohaterów. To właśnie wszystkie ich wewnętrzne rozterki, problemy i obawy to to, co buduje każdą z tych książek.

"Będą kwitły fiołki przed tobą, a ty po nich pójdziesz i poniesiesz nadzieję tym, którzy jej łakną."

Jeśli chodzi o samą "Lilię w koronie" to myślę, że podobała mi się nawet bardziej niż pierwszy tom. Jako czytelnicy mamy okazję poznać Jadwigę jeszcze bliżej niż poprzednio. W jej życiu dziele się tak wiele ważnych rzeczy. Zbliżający się ślub z Jagiełłą czy przedłużająca się rozłąka z matką i siostrą to tylko ułamek tego co przytłacza tą młodą, ale jakże dojrzałą duszę.
Czytając kolejne strony książki, nie byłam w stanie choć na chwilę oderwać się od tej niesamowitej historii. Szczerze mówiąc, nie wyobrażam sobie nawet, żeby mogła ona zostać lepiej przedstawiona. Nie da się nie zauważyć, że autor w piękny, a nawet nieco bajkowy sposób opisał życie Jagwigi i jej rodziny.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

"Mówią o niewieście, która krzyż wznosząc do góry, prawdziwą wlała w ich serca wiarę. Bo dzielna, dobra... Bo to uczyniła, czegośmy my się lękali. Ona wyszła do tych ludzi nie siłą ich nawracać, ale miłością."

Jest rok 1386. Na tronie królewskim zasiada dwunastoletnia Jadwiga Andegaweńska. Młodziutka królowa ze wszystkich sił walczy o przetrwanie na wawelkim dworze, który teraz jest jej domem. Wciąż tęskni za przyrzeczonym jej w dzieciństwie Wilhelmem, którego polscy panowie nie chcieli widzieć jako swojego władcy. Tymczasem do Krakowa zmierza Jagiełło.
W tym samym czasie na Węgrzech dochodzi do zamachu stanu. Władzę przejmuje Karol Durazzo, władca Neapolu, pozbawiając tym samym Marię tronu. Królowa Elżbieta nie pragnie jednak bardziej niczego niż pokonać uzurpatora i wynieść na tron swoją córkę. Wraz z grupą zaufanych dworzan przygotowuje plan obalenia rządów Karola.
Niedawno przeczytałam pierwszy tom opowiadający o losach Jadwigi i na szczęście nie musiała długo czekac na kolejny tom. Bardzo podoba mi się tutaj przystępność z jaką autor opisuje losy bohaterek. Nie trudno się tu pogubić, wszystko jest jasne, a do tego czuć ten średniowieczny klimat. Taka książka jest świetną alternatywą dla ludzi opornie przyswajających fakty historyczne. Niemniej jednak nie skłaniałabym się ku temu, by traktować zawarte tutaj treści jako fakty histryczne, bo z wieloma tutaj przesdawionymi wątkami historycy mogliby się nie zgodzić. Jednak ta książka świetnie może się sprawdzić jako pomoc w poznawaniu historii.

Drugi tom Hedvigis od @krzysztofkonopka_autor opowiada życie Króla Jadwigi już w trakcie jej panowania na tronie Polski. Dziewczyna ma właśnie poślubić pogańskiego księcia Litwy - Jagiełłę, zerwać zaręczyny z Habsburgiem i wypełnić wolę panów krakowskich.
W tym samym momencie śledzimy losy matki i siostry Jadwigi, które pozostały na Węgrzech.

Książki historyczne to nie moja bajka. Wręcz zazwyczaj ich unikam. Dlatego zabawne jest to, że pierwszy tom Hedvigis bardzo przypadł mi do gustu i to na tyle, że wyczekiwałam na tom drugi.

I na szczęście oczekiwanie zostało wynagrodzone. Książka jest napisana lekko i przyjemnie. Mimo braku szybkiej akcji czyta się ją bez uczucia nudy.

Dodatkową przyjemnością jest nieodparta chęć poszukiwania i porównywania faktów zawartych w książce. Czy aby na pewno tak było, kim dokładnie jest jakaś postać, czy autor zmienił jakieś wydarzenie, czy jednak trzymał się faktów.

Jeśli chodzi o minusy to powtórzę te same co w pierwszym tomie. Czasami ma się wrażenie, że coś zostało pominięte lub niewystarczająco opisane. Tak jakby coś zostało urwane w połowie.

Ja czekam na kolejny tom. Przy tym, tak samo jak przy pierwszym, bawiłam się świetnie. Uwielbiam postać Jadwigi i Jagiełły i dostałam ich tyle, że jestem usatysfakcjonowana. Jeśli szukacie lekkiej powieści historycznej to to będzie idealny wybór.