Fascynująca podróż przez XVII-wieczne Pomorze śladem wielkich bitew i zaginionego skarbu

Trwa fatalny dla Prus Królewskich rok 1626. Dziedzictwo Konrada Macholi zostaje obrócone w perzynę przez szwedzkiego najeźdźcę, przez co młody szlachcic musi szukać szczęścia poza rodzinnym majątkiem. Tymczasem z klasztoru kartuskiego ginie w niewyjaśnionych okolicznościach przechowywana od lat tajemna receptura eliksiru długowieczności.

Machola, przyjaźniący się z przeorem, decyduje się wspomóc zakonników i ruszyć z misją odnalezienia drogocennego manuskryptu. Młodzieniec liczy, że nagroda pozwoli mu rozpocząć nowe, dostatnie życie. Wszak czeka na niego Luiza, jego ukochana, nosząca pod sercem ich potomka. Wrogo nastawiony do ożenku ojciec dziewczyny zgodzi się nań tylko wtedy, gdy Konrad będzie dysponował odpowiednim majątkiem. Po sporządzeniu listy podejrzanych, młody szlachcic rozpoczyna wędrówkę, która zaprowadzi go do odległych, nieznanych mu dotąd miejsc i zmusi do stoczenia wielu niebezpiecznych walk…

– Tak – potwierdził ojciec Repf. – Elixir vitae. Eliksir życia. Formuła jest na tyle skomplikowana, że szukano pomocy w jej zastosowaniu. Jako że nasz ogrodnik pochodzi spod Dijon i wcześniej przebywał w paryskim klasztorze, to był znany tamtejszej wspólnocie ze swej botanicznej wiedzy i wielkich umiejętności w obchodzeniu się z roślinami. Zdecydowano się więc przysłać manuskrypt tutaj. Musisz też wiedzieć, że kiedyś brat Peter zajmował się także aptekarstwem. Razem z naszym kronikarzem ojcem Jerzym Melchiorem z Ornety badali tekst, by …
– Udało się…? – wyrwało się znów Konradowi i zanim jeszcze wypowiedział całe pytanie, zrozumiał jego niedorzeczność. Kartuzi Raju Maryi nie wytwarzali żadnego likieru.
– Skądże. Brat Peter mówił, że jest na najlepszej drodze do ukończenia zadania i zabierał się do destylacji. Jednak wkrótce nadeszła wojna i musiał przerwać pracę. Przewieźliśmy do Gdańska wszystkie wartościowe dokumenty i myślałem, że przepis na likier też, ale tutaj go nie ma.

Mariusz W. Kliszewski
Magister historii oraz zarządzania i marketingu. Wieloletni, gdański nauczyciel historii, współautor materiałów dydaktycznych z historii dla nauczycieli i uczniów na poziomie szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum ogólnokształcącego. W roku 2018 zwyciężył w Konkursie Literacko-Edukacyjnym „40 Pokoleń”, zorganizowanym przez Muzeum Historii Polski w Warszawie, dzięki pracy Polskie ziemie w kategorii „Jak kształtowały się granice Polski?”. Jak dotąd opublikował dwie powieści: „Bez rozgrzeszenia” (2019), „Dobry od listopada” (2021) oraz wspomnianą wyżej pracę „Polskie ziemie” (2022).

„Szablą i rapierem” to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń znanych z debiutanckiej książki i zarazem powieść zamykająca dylogię kartuską o przygodach Konrada Macholi, której akcja dzieje się w Prusach Królewskich.

• Rodzaj literatury: Powieść historyczna
• Wydawca: Novae Res, 2022
• Format: 130x210, skrzydełka
• Wydanie: Pierwsze
• Liczba stron: 532
• ISBN: 978-83-8313-338-6

Średnia ocena:

z 1 recenzji.

Dodaj własną recenzję

Królewskie Recenzje

(18.04.2023)

Jest 1626 rok. Trwają najazdy szwedzkie. Majątek Konrada Macholi w Prusach Królewskich zostaje zniszczony. Młody szlachcic postanawia wyjechać z niego i poszukać szczęścia gdzie indziej. Trafia do Gdańska, gdzie dowiaduje się, że z kartuskiego klszatoru zginęła przechowywana od lat tajemna receptura eliksiru długowieczności.
Konrad postanawia pomóc zakonnikom w odnalezieniu zagubionego manuskryptu. Młodzieniec liczy na sowitą nagrodę, która umożliwi mu poślubienie ukochanej Luizy, któej ojciec zgodzi się na ślub dopiero, kiedy Konrad będzie w posiadaniu pokaźnego bogactwa. Machola wyrusza więc w niezpieczną podróż, która zaprowadzi go do nieznanych odległych miejsc i zmusi do stoczenia niebzpiecznych walk...
Ostatnio coraz częściej sięgam po powieści, których fabuła rozgrywa się w minionych wiekach. Czytając mogę się przenieść w czasie i wyobrażać sobie, że włąśnie tam żyję i wraz z bohaterami przeżywam ich przygody. Tak miałam i tym razem. Autor musiał włożyć mnóstwo wysiłku w to, by dobrze oddać realia XVII wieku. Do tego wykreował bohatera, którego polubiłam i z radością śledziłam jego losy. Na uwagę zasługuje również plastyczny język, dzięki któremu powieść czytało mi się lekko i przyjemnie.

Dodaj własną recenzję