W drugiej części "Czerwonej zemsty" poznajemy dalsze losy zapomnianych bohaterów: "Ognia", "Spokojnego", "Orlika" i innych żołnierzy AK, którzy z najwyższym poświęceniem walczyli o wolną Polskę.
Wojna się skończyła, lecz krajem rządzą Sowieci, wspierani często przez miejscową ludność. Partyzanci nie wiedzą komu mogą zaufać, zdradzić może nawet "swój". To walka w trudnych warunkach, gdyż wróg ma przewagę liczebną, a także poparcie części ludności.
Mimo to obrońcy podejmują walkę, w rytm pieśni:

"Akowcy, to są szturmowcy wszystkich broni,
Akowcy - niech ich Pan Bóg broni,
Akowcu - karabin do ręki bierz,
By wygnać komunistów i moskali precz."

Małą bohaterką jest także Emilka Komarnicka, ośmioletnia dziewczynka, tropiona przez oddziały Rosjan. Emilka jest radosna jak promyk słońca, rezolutna i ambitna, skłaniająca do uśmiechu nie tylko towarzyszących jej żołnierzy, lecz również czytelnika. Zaimponował mi jej charakterek. Jest bardzo odważna, podejmuje akcje wspólnie z dorosłymi i radzi sobie znakomicie, a przecież:

"Nikt kto by spojrzał na tę dziewczynkę, nie przypuszczałby ani przez chwilę, że jest ona częścią skomplikowanej gry (...)"

Czy nasi bohaterowie dożyją lepszych czasów? Będą mieli okazję żyć w pokoju, znajdą swoje szczęście czy też zginą młodo?

"Szczęście to nie kamień, który raz znajdziesz i na wieki w filar swego domu wmurujesz. Każdy za nim biega niczym za kwiatem paproci. I bywa, że na chwilę znajdzie, lecz w końcu tylko proch mu w rękach zostanie. Lecz nam zostają wspomnienia, które przypominają o tym, co było. Ich nikt ci nie zabierze."

Wydarzenia opisane w powieści rozgrywały się ponad 80 lat temu i niewiele pozostało ich żyjących świadków. Jak zaznaczył autor w posłowiu książka jest częściowo oparta na faktach, a niektórzy bohaterowie mieli realne pierwowzory, lecz fabuła jest fikcyjna. Dzięki temu, że przeżywamy wraz z opisanymi postaciami ich walki i miłości, przyjaźnie i zawody, książkę czyta się przyjemnie, choć nie jest to łatwa lektura. Wiele przedstawionych w niej sytuacji wstrząśnie wami i skłoni do refleksji: jak dobrze, że żyjemy w spokojnych czasach.

Zapraszam na blog: www.Ewelina-czyta.blogspot.com

Na premierę drugiego tomu powieści przyszło czekać rok. Jednak czekanie się opłaciło, bo tom drugi jest zdecydowanie lepszy niż część pierwsza (ZOBACZ TUTAJ).

Biorąc do ręki drugi tom, wiedziałam już, że będzie dobrze. Choć ta część jest powiększona o blisko sto stron, nie wymagała wiele więcej czasu.
Poznajemy wiele nowych postaci, które wnoszą do powieści powiew świeżości, ale również wiele zamętu. Trzeba się naprawdę skupić, by połapać się, kto jest z kim, a kto przeciwko komu.
Jeśli to już się uda, staniemy na prostej drodze do czytelniczej uczty.
Pan Krzysztof, dokładnie oddaje ducha tamtych czasów. Widzimy nie tylko walki partyzantów, ale również poznajemy tło polityczne, powiązania i zależności, jakie pojawiały się pomiędzy Polską a chociażby ZSRR. Poznajemy spory kawałek historii, o której nie zawsze mówi się na lekcjach w dzisiejszej szkole.
Akcja powieści jest niezwykle dynamiczna, nagłe jej zwroty przyprawiają o szybsze bicia serca. Dokładne opisy walk pozwalają się wczuć, i przenieść w wyobraźni na pole bitwy.
Na złagodzenie przykrych odczuć autor serwuje piękne opisy polskiej wsi, a między bitwy wplata fragmenty normalnego, zwyczajnego życia.
Bohaterowie są dużo lepiej zbudowani niż w tomie pierwszym, są bardziej wyraziści i "ludzcy"- łatwiej jest wejść w ich psychikę i zrozumieć schematy postępowania, oraz podjęte decyzje- czasami, na pierwszy rzut oka, dość absurdalne.
Niestety jak przy każdej książce zbliżamy się do końca, widzimy, jak po kolei bohaterowie odchodzą. Jesteśmy świadkami ich tragicznych śmierci, jednak ja odniosłam wrażenie, że umierając, byli dumni. Dumni, że odeszli dla swego kraju.
Na szczęście mamy również epilog, w którym jedni z głównych bohaterów się spotykają po wielu latach. Jest to niezwykle poruszający moment, i daję głowę, że uronicie tutaj nie jedną łzę.

Dziękuję autorowi za posłowie, w którym dokładnie wyjaśnia która postać była prawdziwa, a która tylko literacką fikcją. Jest to duże ułatwienie, by poukładać sobie fakty i kolejność wydarzeń opisanych w powieści.

Czy polecam?
Oczywiście, że tak. Z pełną odpowiedzialnością napiszę, że jest to książka dla każdego, również dla osób młodych- niech przeczytają i zrozumieją, jak wielkim szacunkiem powinniśmy otoczyć tych ludzi. Ludzi, którzy umierali również w naszym imieniu, by nam teraz żyło się lepiej w wolnym kraju.

POLECAM...

Pierwszą część "Czerwonej zemsty" przeczytałam w ramach booktour i bardzo mi się ona spodobała. Gdy zaproponowano mi patronat nad drugą częścią nie wahałam się ani chwili.
Ponownie spotykamy naszych bohaterów "Orlika", "Spokojnego" i "Ognia" w lasach Lubelszczyzny walczących z Sowietami o wolną Polskę. Niestety coraz bardziej zaciska się wokół nich pas nienawiści, ale oni i tak nie jeden raz potrafią wyjść z największej opresji. Mają pomoc ludności cywilnej, choć i tutaj dochodzi do niejednej zdrady. Los "Spokojnego" krzyżuje się z ośmioletnią dziewczynką Emilką Komarnicką, którą stara się chronić ze wszystkich sił.
Do tego wszystkiego dochodzi walka o stołek zastępcy Stalina pomiędzy Berią i Abakumowem. Każdy z nich wysyła swojego szpiega w celu znalezienia Emilki. Czy im się to uda? Czy ktoś z nich przeniknie do grupy "Orlika"? Tego wszystkiego dowiecie się czytając tą fantastyczną historię o ludziach, którzy poświęcają wszystko dla swojej ojczyzny.
Również tym razem autor zabiera nas w świat partyzantów. Poznajemy ich dalsze losy zawarte w pierwszej części. Mamy tu do czynienia z ludźmi oddanymi sprawie, ale to nie znaczy, że nie targają nimi inne emocje. Niektórzy pragną założyć rodziny, drudzy z kolei już je mają ale gdzieś daleko i nawet nie wiedzą co się z nimi dzieje i czy kiedykolwiek się jeszcze spotkają. Jeszcze inni po utracie najbliższych nie widzą sensu życia i chcieliby jak najszybciej odejść z tego świata. Książkę czyta się tym lepiej ponieważ ma się świadomość, że opisani w niej bohaterowie żyli naprawdę i walczyli o wolną Polskę z całych sił.
Książkę serdecznie polecam wszystkim lubiącym tematykę historyczną, a jeśli jeszcze nie czytaliście pierwszej części to musicie to nadrobić.

Czytając "Czerwoną zemstę II" robiłam sobie przerwy, ponieważ ilość bohaterów i wydarzeń jest ogromna. Musiałam sobie wszystko poukładać, aby żadna informacja mi nie umknęła. Każdy szczegół miał znaczenie. I wiecie co? My naprawdę mamy bardzo dużo szczęścia, że żyjemy w kraju, w którym panuje pokój i nie musimy obawiać się o swoje bezpieczeństwo.
Powieść nie jest łatwa ze względu na tematykę, którą porusza. Niechlubne karty historii powoli zostają ujawniane. Autor w przystępny sposób opisał wydarzenia, które nadal wzbudzają wiele emocji. Często z przerażeniem czytałam opisy tortur. Plastyczny opis walk sprawił, że łatwo było mi je sobie wyobrazić. Połączenie prawdy z fikcją literacką tworzy fascynującą powieść, w której zatraca się czytelnik. Chce on jak najszybciej poznać zakończenie a zarazem stara się skupić na fabule, która jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, wzbogacona licznymi intrygami służb wywiadowczych oraz akcji partyzanckich. Jestem przekonana, że nie będziecie się nudzić podczas czytania.
Bohaterowie "Czerwonej zemsty II" doświadczali jak każdy przeciętny człowiek też przyjaźni, miłości, radości, ale też strachu, niepewności, głodu czy zdrady. Nieufność była w nich ogromna, ponieważ często zdarzało się, że dawny przyjaciel czy sąsiad potrafił donieść na nich na milicję czy UB.
Pełna opinia na https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2020/03/1920-czerwona-zemsta-ii-krzysztof.html