Książka „Casa Della Felicita” jest idealnym przykładem, że czasem mniej znaczy więcej. A czasem mniej to stanowczo za mało. Na 176 stronach zawarta została świetna historia Oli i Mariusza. Historii, która wciąga od pierwszej strony, jednak kończy się stanowczo za szybko.

Aleksandra jest redaktorem w jednej z najbardziej pożądanych redakcji. Ma na swoim koncie wiele świetnych artykułów, które powstały po rozwiązaniu, przez nią zagadek. Wielokrotnie poświęca swoje zdrowie, jednak, jak przystaje na silną kobietę, nie skarży się, tylko idzie do przodu.
Mariusz jest człowiekiem biznesu, prezesem firmy i właścicielem tytułowej restauracji „Casa Della Felicita”. Zostaje wrobiony w poważną aferę finansową, o której rozwiązanie prosi właśnie Aleksandrę.
Oboje nie zdają sobie sprawy, w jak poważną sprawę zostali wplątani oraz jaką machinę uruchomili wzajemnym zainteresowaniem.

Nie mogłam się oderwać od pierwszej strony. Zostałam zaproszona przez autorkę do życia Oli i Mariusza, abym razem z nimi mogła pomóc w odnalezieniu odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Nie mogło zabraknąć w tej książce wątku miłosnego między tą dwójką, jednak jest on sprawą drugoplanową. Najważniejsza w tej historii jest afera i zagadka do rozwiązania – kto i dlaczego chce wrobić Mariusza.

Z uwagi na fakt, że książka zawiera 176 stron, akcja rozwija się w tempie ekspresowym. Ma to swoje plusy i minusy. Plusem jest to, że czytelnik nie może narzekać nawet na chwilę nudy. Jednak minusem jest poczucie, że fabuła pędzi na łeb, na szyję. Nim bohaterowie mogą oswoić się z bieżącą sytuacją, już za rogiem czyha na nich kolejne niebezpieczeństwo. To stanowczo za dużo w tak krótkim czasie. Czuje niedosyt, ponieważ chciałabym jeszcze spędzić trochę czasu z nimi na Sycylii.

Nigdzie nie mogłam znaleźć informacji, aby książka ta miała ciąg dalszy. Tak więc podchodziłam do czytania ze świadomością, że jest to tylko jednotomowa historia. Mam jednak nadzieję, że to nie jest koniec. Tym bardziej że autorka w zgrabny sposób daje czytelnikowi do zrozumienia, że jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa. Są sprawy, które nie zostały zakończone. To sprawia, że po cichu liczę na kolejne spotkanie z Olą i Mariuszem.

Nie byłabym sobą, gdybym nie przetłumaczyła sobie tytułu na język polski. Z włoskiego casa della felicita oznacza dom szczęścia i taki dom szczęścia Ola z Mariuszem odnaleźli. Na jak długo? To pytanie nurtuje mnie, od kiedy skończyłam czytać książkę.

Reasumując: Z pełną odpowiedzialnością polecam na jesienne popołudnie, w chwili wolnej od obowiązków. Czyta się naprawdę z wielką przyjemnością i satysfakcją. Każdy znajdzie chwilę czasu na odwiedziny, w tak popularnym ostatnimi czasy w literaturze, Wrocławiu i na gorącej Sycylii.

Papierowy Bluszcz

„Prawda może cię zaprowadzić prosto do piekła”.
„Casa Della Felicita” – kobieca powieść, romans z wątkiem kryminalnym i nutą sensacji. A wszystko to osadzone w mieście mostów – we Wrocławiu.
Ona – młoda, piękna kobieta, dziennikarka śledcza w jednej z najbardziej renomowanych redakcji w kraju. Zasiada w fotelu redaktora i radzi sobie świetnie. Nie boi się pisać na niewygodne i trudne tematy. Prywatnie lubi dobrą książkę, kawę i wykwintne jedzenie. Choć stwarza pozory twardej babki bojowo nastawionej do życia, traumatyczne wydarzenie jakie spotkało ją w przeszłości, odbierając poczucie bezpieczeństwa, sprawiło, że jest nieufna w stosunku do ludzi, ma lekką nietolerancję na otoczenie – toleruje ludzi w dawce nie większej, niż to konieczne. W głębi serca czuje się jednak samotna i zdana tylko na siebie. Praktyczność to podstawa jej bytu.
On – majętny i dojrzały mężczyzna, elegancki biznesmen o wizerunku włoskiego gangstera z lat 40. z uśmiechem przykuwającym wzrok i enigmatyczną przeszłością. Twardy zawodnik w swoje branży. Prywatnie miłośnik kuchni, koneser win i fan luksusu.
Ich spotkanie – zbieg okoliczności lub przeznaczenie – daje początek dynamicznie rozwijającej się znajomości w rezultacie której dziennikarka będzie musiała wziąć udział w niebezpiecznej grze, w której skala ryzyka sięgnie zenitu.
Czy znajomość tych dwojga to ich szansa na miłość?
Czy ona jest jedynie narzędziem do zrealizowania jego niecnego celu?
„Casa Della Felicita” to krótka piłka (niespełna 200 stron). Esencjonalna dawna emocji z frapującego zajścia i apetyczny kąsek z włosko-polskiego menu niezobowiązujących lecz smakowitych opowieści ze szczęśliwym zakończeniem. Coś w sam raz na delikatną książkową ucztę wieczorową porą..
Polecam

Dziś przychodzę do Was z książką, która przyciągnęła moją uwagę piękną okładką i obiecującym opisem. Włoski tytuł też mnie zaintrygował - "Casa della felicita".
Jest to debiut Melitty Ambrossini.
Nastawiłam się na przyjemny romans z niespodzianką. W końcu bohaterka to dziennikarka prowadząca śledztwo, na dodatek niebezpieczna gra i przystojniak w tle... Prawda, że brzmi zachęcająco?
Ta książka ma zaledwie 170 stron, a wydarzyło się tu tyle, że można by było napisać z 500. Ale nie chodzi o objętość.
Miałam wrażenie, że czytam streszczenie fajnej książki, ale takie zupełnie pozbawione emocji. Brakowało mi interesujących dialogów, które nadałyby książce klimatu, fajnie opisanych intymnych scen, które nadałyby pikanterii.
Sam pomysł na fabułę uważam za ciekawy, ale jego potencjał nie został moim zdaniem wykorzystany. Mam wrażenie, że Autorka próbowała napisać o wszystkim od mafii po jedzenie, ale było to zrobione pobieżnie. Jak zaczęłam już się wczuwać w wątek sensacyjny, który naprawdę mnie zaciekawił, to ten się skończył

Aleksandra jest dziennikarką śledczą, która zdecydowanie lubi swoją pracę. Dzięki upartości i ciekawości osiągnęła wiele sukcesów w życiu zawodowym. Inaczej jest w życiu prywatnym, kiedyś skrzywdzona nie do końca sobie z tym poradziła, stała się wycofana i bardzo ostrożna.
Pewnego dnia jej droga krzyżuje się z pewnym mężczyzną. Marek jest biznesmenem, który zostaje oskarżony, o coś, czego jak twierdzi, nie zrobił. Czy aby na pewno? Aleksandra podejmuje się niebezpiecznego śledztwa, aby odkryć prawdę. Czy jej się uda? Kto za tym wszystkim stoi? W jakie tarapaty wpadnie?

Zacznę od tego, że książka ma tylko 176 stron i to niestety jest sporym minusem. Gdyby było ich co najmniej dwa razy więcej, historia wiele by zyskała, a tak miałam wrażenie, że coś mi „umyka”, że wszystko dzieje się za szybko. Nie twierdzę, że książka jest do niczego, a wręcz przeciwnie, mnie się nawet podobała, jednak była zbyt mało rozwinięta. Jest to debiut, może nie idealny, ale ze sporym potencjałem i mam nadzieję, że sięgając po kolejną książkę autorki, znajdę historię bardziej rozwiniętą i dopracowaną. Akcja jest szybka, a nawet bardzo szybka, w szczególności w drugiej połowie książki.

Jeśli chodzi o głównych bohaterów, niestety nie mogę zbyt wiele o nich zdradzić, aby nie zdradzić zbyt wiele z książki. Powiem tylko tyle, że oboje byli dość ciekawi, mający wady i zalety. Oboje z przeszłością, o której nie do końca zapomnieli.

„Casa Della Felicita” to książka, którą czyta się szybko i chociaż dla mnie historia, jaką w niej znalazłam była zbyt mało rozwinięta, nie żałuje jej przeczytania. To taka pozycja na jedno popołudnie, którą się przeczyta, ale nie zapamięta na długo. Mimo wszystko polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/10/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-casa.html

Aleksandra jest młodą kobietą mieszkającą we Wrocławiu. Pracuje jako dziennikarka śledcza. W swojej pracy poznaje przystojnego biznesmana Mariusza, który oczarowuje ją swoim wdziękiem i umiejętnościami kulinarnymi. Gdzieś w tle wybucha afera z nie do końca etycznym wspólnikiem mężczyzny. Ola postanawia się podjąć śledztwa, mimo, że duchy przeszłości skłaniają ją wciąż do oglądania się za siebie. Nie zdaje sobie sprawy, że sprawa jest niebezpieczna i grozi jej niebezpieczeństwo. Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić za znajomość z Mariuszem? Czy uda jej się wyjść z tego cało?

To jest niezwykle krótka książka z bardzo intrygującym opisem. Wskazuje na ciekawy wątek kryminalny. To, co otrzymałam nie spełniło moich oczekiwań. Dawno się tak nie wynudziłam. Jak staram się nie narzekać na ilość opisów, to tutaj większość była zbędna i zupełnie nic nie wnosiła do fabuły. Ciężko mi napisać czy to kryminał czy romans, bo każdej z tych kategorii jest jak na lekarstwo. Bardzo płascy bohaterowie, dialogi sztuczne i brak emocji. To moje główne zarzuty. Jedyną rzeczą za jaką mogę pochwalić autorkę to styl, czyta się w miarę płynnie.
Być może znajdą się fani tej książki więc oczywiście polecam przeczytać