Kolejna noc, kolejna walka z bezsennością; następnego ranka idziesz do pracy i od razu dostajesz naganę od szefa. Ponoć olewasz swoje obowiązki, choć przecież spóźniłeś się zaledwie pięć minut... Okazuje się jednak, że gdzieś "uciekły" Ci dwa dni od momentu, w którym po ciężkiej nocnej batalii przyłożyłeś głowę do poduszki. Odwiedzają Cię dziwni ludzie, a Ty sam starasz się rozwikłać tajemnicę swojego pochodzenia ...

To będzie wyjątkowo krótka recenzja i to nawet nie ze względu na niewielkie gabaryty książki; po prostu nie dałam rady nijak się na niej skupić. Autor tyle razy przeskakiwał z akcji do akcji, że... zwyczajnie się pogubiłam. I zdecydowanie nie jest to coś, za co mogłabym go pochwalić.
Apokalipsyda- tytuł, oczywiście, skojarzył mi się z Apokalipsą, więc za książkę zabrałam się z ochotą i pozytywnym nastawieniem. Pierwsze, co mnie "uderzyło" (i bardzo rozśmieszyło) to fragment, w którym Elżbieta (matka głównego bohatera) zwierza się dawnemu koledze Robertowi ze spotkania z tajemniczym jegomościem, który "rozpalił w niej żądzę" etc. etc. Nie będę spoilerować, ale wytłumaczenie Roberta, kim ów mężczyzna jest naprawdę, także wywołało uśmiech niedowierzania na mojej twarzy.
Irytujący był styl pisania Autora; przestawienia słów dezorientują, jest ich przede wszystkim za dużo.
Pomysł na fabułę był ciekawy, ale wydaje mi się, że sto stron to za mało, by dobrze go rozwinąć, oddać myśl Autora. Może to nie Apokalipsyda jest kiepska- może to trafiło na niewłaściwą osobę.
Co mogę więcej dodać ? Książka na pewno dla cierpliwych.

Jacek Gretkowski urodzony 5 stycznia 1983 roku. Od lat młodzieńczych do wieku dorosłego wieczny poszukiwacz i odkrywca natury – także ludzkiej. Realista potrafiący nagiąć zasady sprzeczności. Z zamiłowania filozof, teolog zainteresowany mechaniką świata i oddziaływaniem międzyludzkim. W życiu codziennym właściciel firmy remontowej oraz szczęśliwy mąż i ojciec.

„Apokalipsyda”, autorstwa Jacka Gretkowskiego to niecodzienna opowieść, której głównym bohaterem jest Adam, czterdziestojednoletni mężczyzna, z pozoru niczym nie różniący się od innych. Wychowywany przez przyjaciela swojej matki, która wylądowała w zakładzie psychiatrycznym, po tym jak po odejściu męża, próbowała targnąć się na swoje życie. Dobry informatyk, który pracował w Instytucie Przetwarzania Danych w Chocimierzu. Prowadzi niezbyt ciekawe życie, pracując, szukając dziewczyny i próbując dowiedzieć się czegoś więcej o chorobie matki. Jednak jak to w życiu bywa, nic nie jest takie proste, jak to się nam wydaje.

Jak ważne w naszym życiu mogę okazać się sny? Kim może okazać się głos w naszej głowie? Czy w obliczu przeznaczenia jest miejsce na miłość? Jak ważną rolę w naszym życiu odgrywa Bóg? Na te i inne pytanie można znaleźć odpowiedź po przeczytaniu tej książki.

„Apokalipsyda” to krótki utwór w, którym autor mieszając różne wątki, sprawia, że można się w nim bez wątpienia bardzo łatwo pogubić. Opowiadanie to nie ma w sobie nic wciągającego. Brakuje w nim momentów w których można by było się zatracić bez reszty, zapominając o otaczającej nas rzeczywistości. Ta opowieść do mnie nie trafia i na ten moment wydaje mi się, że więcej nie sięgnę po żadną z książek tego autora. „Chociaż nigdy nie mówię nigdy. „
Dominika, lat 18
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com