Jest toksyczna miłość ale, czy istnieje toksyczna przyjaźń? Dowiemy się o tym czytając Frenemy.Książkę czyta się lekko i szybko, chociaż temat poruszony w niej jest trudny. Ile czasu musi upłynąć, żeby obudzić się z letargu w jaki zapadliśmy tkwiąc w takiej przyjaźni, chociaż wszyscy dookoła nas przed nią przestrzegali? Jak te przeżycia wpłyną na nas samych? Dowiecie się tego wszystkiego czytając Frenemy.
Bardzo ciekawa,poruszająca i pouczająca książka.
Jest to druga, udana książka Pani Doroty Krawczyńskiej. Czekam na następne Pani pozycje.
GORĄCO POLECAM!!!

Książka jest króciutka, odpowiednia na niedzielne popołudnie w marcowym słońcu; ale temat już nie jest taki leciutki, relaksujący. Uniwersalny, tak mogę go określić z całą stanowczością. Każdemu z nas zdarzyło się poznać, a może nawet nawiązać głębsze relacje z osobą, która pędzi przed siebie, pozostawiając wielu wartościowych ludzi za sobą. Która jest dodatkowo bardzo inteligentnym manipulatorem, a co za tym idzie- wyplątanie się z sieci chorej relacji staje się dla "omotanego" człowieka bardzo trudne...
Nie powiem, sprytni "ukryci szantażyści" to bardzo ciekawe zjawiska; doskonale wiedzą, co komu wypomnieć, jaki wyraz twarzy przybrać i co powiedzieć, by ostatecznie złamać drugą osobę i przekonać do swojej racji. Współczuję jednak każdemu, kto kiedykolwiek wplątał się w znajomość z takową osobą...
Nigdy nie miałam sposobności trafić na takowego osobnika, dla mojego zdrowia psychicznego to nawet lepiej; myśląc o tym teraz uświadamiam sobie, że miałam okazję przyglądać się dwóm parom, których relacje polegały na czymś takim- jedna osoba manipulowała drugą, ta z kolei nijak nie mogła odejść.
I tak właśnie dzieje się w Frenemy, bo Kalina w moim mniemaniu jest za dobra, by opuścić nierozumianą i nielubianą przez nikogo Ginę. Pewnie ta cała ich niby przyjaźń ciągnęła się ze względu na stare czasy... a czasami musimy przeciąć niektóre więzy i odejść, tak będzie lepiej dla obu stron.