Książka opowiada nam losy Marceliny Różańskiej, studentki administracji, która zarabia na życie jak tytułowa Camgirl.

Zostaje ona wezwana na przesłuchanie w sprawie zaginięcia jej koleżanki z branży Gosi. Marcelina zostaje wciągnięta w te wydarzenia i wszystko wskazuje na to, że odgrywa dużą rolę w śledztwie.

Prowadzący śledztwo policjant i nasze bohaterkę coś do siebie ciągnie... Ale czy cokolwiek może wyniknąć w takich okolicznościach???

Kochani książkę przeczytałam błyskawicznie!

Czy mroczne sekrety i wstydliwe upodobania mogą stanowić idealna pożywkę dla zbrodni? Oczywiście, że tak. Sekrety i tajemnice. Kto ich nie ma?

Marcelina prowadzi podwójne życie. W ciągu dnia jest studentką administracji, a wieczorami zmienia się w camgirl, seksowną, piękną, odważną kobietę, która przyciąga wzrok tych, którzy poszukują zakazanej rozkoszy online. Ta praca ma swoje plusy i minusy, oraz mroczne strony, które mogą doprowadzić do tragedii, a brudne sekrety ujrzą światło dzienne.

Fabuła koncentruje się na życiu młodej kobiety, która nie dość, że pracuje na kamerkach, aby zapewnić sobie byt, to ma jeszcze swoich psychofanów, którzy są zdolni do wszystkiego. A jak dowiaduje się o zaginięciu przyjaciółki z branży, nie przypuszcza, że wszczęte śledztwo ściągnie na nią kłopoty. Marcelina stara się kroczyć z podniesiona głową, stara się być twardą oraz roztaczać wokoło siebie aurę tajemniczości, na którą łapie się komisarz Łebski.

Książka napisana jest w przystępny sposób, a styl narracji przyciąga uwagę czytelnika. Powieść stawia wiele pytań na które odpowiedzi są ujawniane stopniowo, dzięki temu czyta się z zaciekawieniem. Czytasz, czytasz nie potrafiąc odłożyć książki na później, aż nie dowiesz się kto stoi za tą zbrodnią. Postacie są dobrze nakreślone, a ich motywacje dodają głębi całej historii. Marcelina potrafiła owinąć wokoło palca komisarza Łebskiego, który stracił dla niej głowę. Jednak intrygi i niedomówienia mogą doprowadzić do nieporozumień, a zazdrość może doprowadzić do tragedii, która jest nieunikniona. Tylko kto wyjdzie z tego cało? Ja byłam zaskoczona końcówką i obrotem sytuacji jaka tam się wydarzyła. Czy polecam? Oczywiście, że tak. Książkę szybko i przyjemnie się czyta, nie ma w niej pikanterii za to jest lekkość, zbrodnia oraz szukanie prawdy.

Nie mam pojęcia, jak funkcjonuje świat „pracy” na kamerkach w seks portalach, więc trudno mi ocenić rzetelność historii, ale w jakimś procencie ta historia pokazuje nam ten obszar od strony zarówno uczestnika w sesji, jak i osoby, która świadczy tego rodzaju usługi. Porusza więc zagadnienie związane z ludźmi, którzy mają nietypowe preferencje seksualne oraz zaburzenia osobowościowe, ale przede wszystkim kieruje głównie naszą uwagę na wątek kryminalny, jaki wyłania się dosyć szybko.. Jest też element romansu, ale ukazanego w formie nietypowej, odmiennej od dotychczas mi znanej.

Nie od razu wciągnęłam się w fabułę, a to ze względu na styl, który mnie nieco z początku irytował, gdy widziałam określenia typu „szatynka”, „brunetka, czy „okularnica” zamiast imion, które padają nieco później. Powieść jest debiutem pani Michaliny Remisz i z początku było to wyczuwalne, ale na szczęście w dalszej części pisarka zrezygnowała z tej formy, więc czytanie przebiegało znacznie lepiej. W ogóle dalsza część powieści stawała się coraz ciekawsza wraz z kolejnymi rozdziałami, które zostały oznaczone nazwami dni tygodnia. Im dalej, tym była historia rozwijała się coraz lepiej, a po początkowym wrażeniu nie było potem śladu. Coraz więcej się działo i to, co zaczynało się, jak zwykły, prosty erotyk, przeistoczyło się w kryminalną zagadkę poprowadzoną w logiczny, pełen zaskakujących sytuacji i sekretów sposób.

Akcja dzieje się w ciągu dziewięciu dni, w miejscu, które jest prawdopodobnie fikcyjne, bo nie znalazłam ani Złotego Miasta, ani Wielkiego Miasta, czy Czarnego Miasta, ani żadnej innej nazwy miejscowości, które padają w tej powieści. Fabuła obfituje w wiele postaci, a spośród nich bardziej ciekawszą osobowością jest przyjaciel Łebskiego, Artur Kurkowski, zwany Kurką, niż osoby pierwszoplanowe. Był bardziej wyrazisty, konkrety, spostrzegawczy i inteligentny. Niestety, jego wątek ukazany jest na drugim planie, w roli śledczego, a szkoda, bo w trakcie wydarzeń zaznaczyła się sytuacja, która mogłaby być ciekawym motywem na osobną opowieść z miłosnym motywem..

Pierwsze zdania, jakie wypowiada Marcelina Różańska od razu mnie do niej zniechęciły, gdyż takie osobowości i sposób bycia nie zyskują u mnie sympatii. Bohaterka to, kobieta perfidna, manipulantka, arogancka, zarozumiała, rodzaj pustej lalki i takie wrażenie sprawiała u mnie, niemal do końca. Jednak policjant Marcel Łebski uważa inaczej, czym byłam zdziwiona, a poza tym wykazał się nieprofesjonalnością. Zbyt szybko uległ jej manipulacjom i zewnętrznemu urokowi, jaki z pewnością Marcelina miała, gdyż została opisana, jako atrakcyjna, piękna, powabna kobieta. Jednak nie znając jej zbyt dobrze już uważał ją za inteligentną i fascynującą kobietę. Nie zauważałam u Marci cech, które on wychwalał. Dziwne było też dla mnie, że Łebski, chcąc z nią porozmawiać, umawiał się z nią na kamerce portalu erotycznego, płacąc za to duże pieniądze, zamiast po prostu spotkać się z nią w realu. Zdziwiły mnie też niektóre sytuacje, chociażby scena wręczenia wezwania na komisariat przez policjanta osobiście do rąk danej osoby, a z tego co wiem, tego rodzaju dokumenty przesyłane są pocztą. Niejasne było też dla mnie sprawa wynajmowanego mieszkania przez Marcelinę, bo wychodzi na to, że wynajmuje ona dwa lokale, w tym jeden z nich jest na poddaszu i pełni rolę studia.

Całą historię śledzimy w zmiennej narracji, ale w nieco dziwnej formie. Jej zmienność polega na tym, że o wydarzeniach opowiada nam kilka kluczowych w tej powieści osób, pokazując nam jakiś epizod ze swojego punktu widzenia. Nie jest to jedyne zaskoczenie, gdyż poza tymi relacjami występuje też bieg wydarzeń ukazany w trzecioosobowej narracji. Miałam skojarzenie z serialami paradokumentalnymi o policyjnych perypetiach, w których lektor przedstawia jakąś scenę, a potem o niej opowiadają poszczególne osoby, tłumacząc swoje zachowanie. Różnica polega na tym, że w tych produkcjach filmowych wiemy, kto nam opowiada o danej sytuacji, a w przypadku „Camgirl”, niestety, nie od razu było to wiadome. Nieoznaczenie narratora było dla mnie przez cały czas drażniące i wybijające z rytmu czytania, gdyż zastanawiałam się, kto przedstawia mi swoją wersję wydarzeń.

„Camgirl” to kryminał, ale z erotycznym zabarwieniem, lecz wbrew pozorom, nie ma w niej w ogóle scen seksualnych, poza kilkoma lakonicznymi opisami tego, co bohaterka robi przed swoją wirtualną widownią, oraz rozmów na ten temat. Niektóre partie opisowe czy rozmowy można pominąć, gdyż nie wnoszą one nic szczególnego do rozwiązania zagadki zaginięcia Gosi i wyjaśnienia innych sekretów, jakie wyłaniają się w trakcie poznawania kolejnych rozdziałów. Zaskakujące okazało się finalne rozstrzygnięcie, gdyż w żadnym momencie nie domyśliłam się, kim jest sprawca. O ile ta kwestia była jak najbardziej interesująca i satysfakcjonująca, to już samo zakończenie mnie nie zadowoliło, gdyż minęło się to z moimi oczekiwaniami.