"Jest ktoś, kto pamięta o każdym twoim grzechu".

"Zła się nie ulęknę" jest to zbiór czterech opowiadań mrożących krew w żyłach. Bardzo mrocznych, krwistych, nieprzewidywalnych i prawdziwie strasznych przy których nieźle się napociłam. Mimo tego przeczytałam szybko.

Pierwsza historia "Szaleństwa Małgorzaty" opowiada o kobiecie, która ma męża, pracę, dom i pieniądze. Mogłoby się wydawać, że do szczęścia nic jej więcej nie potrzeba. Z dnia na dzień jeż życie sypie się jak domek z kart. Mąż ją zdradza. Kobieta planuje zemstę na kochance i mężu. A mówię wam, że kara będzie bardzo bolesna.

Druga historia "Laleczka" opowiada o Agacie, która po śmierci ciotki zamieszkała w jej domu i robi tam porządki wyprzedając zbędne rzeczy. Zjawia się tajemniczy mężczyzna proponując kobiecie ogromną sumę za porcelanowe lalki, które Agata najpierw musi odnowić. Mają wyglądać jak żywe! Co zrobi Agata? Jak ożywi lalki?

Trzecia historia "Wszystkich nieświętych" opowiada o Lenie. Przed cmentarzem zaczepia ją starsza kobieta idąca na grób wnuczki, która popełniła samobójstwo. Od zawsze była gnębiona w szkole. Staruszka prosi Lenę o pomoc, ponieważ nie da rady sama tam dojść. Lena jeszcze nie wie, że jest odpowiedzialna za tę tragedię. Co ją tam spotka?

Czwarta historia "Smakosz" opowiada o rodzinie Henryka. Jego ojciec przeżył pierwszą wojnę światową i doczekał drugiej. Obecnie mieszkają obok obozu w Auschwitz. Młody Henryk od dziecka został przyuczany przez ojca jak zapobiec głodowi (zjadali ludzi). To wszystko działo się do czasu aż chłopak zakochał się w więźniarce z obozu. Co z tego wyniknie? Jak czeka ich kara za to co robili?

Autorka potrafi nastraszyć czytelnika, mnie nieźle nastraszyła. Te cztery opowiadania łączy jeden bohater - Biestat, Pan mroku. Wymierzał bohaterom sprawiedliwość na, którą zasłużyli. Pojawiał się znikąd, był jak duch i sięgał po to co jest jego. Pewna nieudolna wróżka pozwoliła wkraść się do świata śmiertelników tej oto postaci. A co on robił? Jakie kary wymierzał? O tym musicie sami się przekonać. Jeżeli lubicie mrożące krew w żyłach horrory, to ten jest jak najbardziej dla was.

Wisienka na torcie w tym tyg jeśli chodzi o mroczne klimaty jest książka od @tyna_pawlikowska .

Do czego zdolny jest człowiek, by zapewnić sobie przetrwanie i zaspokoić głęboko skrywane żądze? Wkrótce przekonają się o tym bohaterowie zbioru opowiadań Zła się nie ulęknę: Małgorzata, która planuje zemstę na zdradzającym ją mężu; Agata, zaślepiona perspektywą zdobycia szybkiej fortuny; Lena, odprowadzająca tajemniczą staruszkę na grób wnuczki; Henryk, który podczas wojny nauczył się zdobywać pożywienie w wyjątkowo niehumanitarny sposób. Każdy z nich ma coś na sumieniu i łudzi się, że sprawiedliwość nigdy go nie dosięgnie. Jednak mrok rodzi mrok, a dla tych, którzy wyrzekli się człowieczeństwa, nie ma litości…

Na początku zaznaczę, że książka jest dla czytelników 18 +. Zawiera treści mroczne , krwawe ,przepełnione okrucieństwem , szaleństwem . To zbiór opowiadań, które przyprawia cie o gęsią skórkę. Najbardziej zapadła mi w pamięć Małgorzata ,bo to co zrobiła swojemu mężowi przyprawia wręcz o miłości. To genialny horror , który ulokuje w waszej pamięci na bardzo długo. Mimo ,iż opowiadania są krótkie, to zawierają całą esencję thrilleru i czyta Się je bardzo szybko. Wartka akcja sprawia, że tu nie ma nudy. To pozycja dla ludzi o mocnych nerwach i ja ,która uwielbia takie historię przeżyłam je bardzo.

Ogromny szacunek dla autorki za kunszt pisarski i wyobraźnię. Mam nadzieję, że w przyszłości będę mogła przeczytać inne powieści autorki bo tą jestem absolutnie zafascynowana. Ten debiut zaliczam do jednego z lepszych jakie czytałam.

"Jest ktoś, kto pamięta o każdym twoim grzechu".

Gorąco polecam.

Jestem świeżo po lekturze debiutanckiej powieści Justyny Pawlikowskiej. Ostatnio mam szczęście do debiutów. Pewnie niejeden z Was stwierdziłby, że to żadne szczęście, napisać recenzje książki początkującego autora. Więc może napiszę, że mam szczęście wybierać ciekawe książki debiutanckie. Tym razem było podobnie.

“Zła się nie ulęknę” to zbiór kilkunastu stronicowych opowiadań, poświęconych mrocznym historiom. Każda z nich przedstawia losy różnych, nieznanych sobie bohaterów, którzy zatracając się w mroku, dopuszczali się mrożących krew w żyłach działań. Był jednak ktoś, a raczej coś, co owe opowiadania łączyło. Tym wspólnym mianownikiem był niejaki Biestat. Postać pochodząca z mroku, która swoim wyglądem wywoływała strach i wstręt, a swoim wzrokiem potrafiła zahipnotyzować. Nie potrzebował ani siły, ani przemocy, aby ludzie byli mu posłuszni. To właśnie on wywoływał największy lęk w czasie czytania opowiadań. I to właśnie on miał swoje ostatnie słowo. Nie tylko w tych historiach, ale także w całej książce.

Uwielbiam takie klimaty, każdy, kto mnie zna, wie, że od najmłodszych lat lubuje się w dobrych horrorach. W związku z tym, że wiele już widziałam, to naprawdę niewiele jest w stanie mnie przerazić, czy też mnie przestraszyć. Niestety „Zła się nie ulęknę” nie jest wyjątkiem, ale…

Zawarte w książce opowiadania zostały napisane w lekki sposób, dzięki czemu od pierwszych słów, historie zabierały mnie do życia Małgorzaty, Agaty, Leny i Henryka. Poznałam ich losy, plany, myśli i cele. Autorka miała na celu budowanie napięcie, jednak chwilami tak zatraciła się w życiu codziennym bohaterów, że napięcie, które odczuwałam, w szybkim tempie traciło na wartości, poszczególne historie więc wywoływały bardziej uśmiech na mojej twarzy, aniżeli strach. To wtedy właśnie w mojej głowie zakiełkowało pewne skojarzenie. Tym skojarzeniem był serial amerykański z lat 90. “Opowieści z krypty”. Młode pokolenie może tego nie pamiętać, jednak ja nie mogłam oprzeć się i szczerze wyobrażałam sobie tych bohaterów właśnie w tej inscenizacji. Absolutnie nie ujmuje to tym opowiadaniom. Wydaje mi się, że to pochwała dla autorki, bo serial cieszył się ogromnym zainteresowaniem, grały w nim światowej sławy gwiazdy, a odpowiedzialnym za nie byli najsłynniejsi reżyserzy.

Zgodnie z zapowiedzią nie zostało powiedziane ostatnie słowo, bo jeszcze dużo mroku czai się w ludziach i te historie również należy opowiedzieć. I zapewne sięgnę po następną część Zła. Jednak nie po to, by przeczytać mrożące krew w żyłach historie, od których jeżą się włosy na głowie, ale dlatego, że to ciekawe, ale również zabawne historie, które niosą w sobie nutkę mrocznej tajemnicy.