Żyją wśród nas. Pozornie tacy jak my, a jednak posiadają skrzydła, dzięki którym mogą wzbić się ponad światem. I co ważniejsze, moce, które pomagają bronić nas przed zagrożeniem. Stróże.
A co nam zagraża? Zło pozbawiające cnót miłości, wiary i nadziei, bez których stajemy się jedynie ciałami błąkającymi się bezcelowo w ciemności, bez których życie traci sens. Łowcy.

Zapowiada się na odwieczną walkę dobra ze złem. Ale czy na pewno? Nie wszystko jest tu białe lub czarne, ale przyobleka różne odcienie szarości. I mnie również, podobnie jak głównego bohatera, młodego Stróża, Damiena dopadają wątpliwości. Mimo oczywistej nikczemności Łowców, czy Stróże mają prawo ich zabijać? Czy nie stają się przez to tacy jak oni?

Te pytania pobrzmiewają nieustannie w tle wydarzeń, które po śmierci poprzedniego dowódcy Zgromadzenia, Samuela, nabierają tempa. Stróżom udaje się dokończyć broń przeciwko Łowcom. Podstępem chcą też odkryć ich ukryte miasto, Tenebris i zaatakować znienacka. Balthazar dowodzący Łowcami również planuje dużą akcję, której konsekwencje mogą być straszne dla ludzi.

W zawierusze przygotowań do nieuchronnej konfrontacji, Damien i Łowczyni Catherine spotykają się ponownie. Czy potrafią zaufać sobie po tym czego doświadczyli? Czy kłamstwa, które stanęły pomiędzy nimi nie zniszczą rodzącego się porozumienia i uczucia, które nie miało prawa zaistnieć?

Jeżeli planujecie zagłębić się w fantastyczny świat wykreowany przez autorkę, zacznijcie koniecznie od pierwszej części "Wyjęta ze zła". Bez jej znajomości odbiór zdarzeń i zachowań bohaterów w drugim tomie może być niepełny.

Już pierwszy tom serii mnie oczarował, dlatego z chęcią wróciłam do fascynującego świata Stróżów i Łowców. Porwał mnie ponownie klimat powieści, a postacie bohaterów, tak nieidealnych, tak ludzkich, mimo swych magicznych umiejętności, pokochałam bez reszty. Wspólnie przeżywaliśmy targające nimi emocje, doświadczane dylematy i decyzje, które często były trudne i błędne, podejmowane pod wpływem impulsu zranionej i odrzuconej duszy.

Zakończenie, tak zaskakujące i rodzące pytania sprawiło, że kolejną część chciałabym przeczytać teraz, natychmiast. Mam nadzieję, że autorka szybko zaspokoi moją ciekawość.

Na koniec nie mogłabym nie wspomnieć właśnie o autorce, która jest wszechstronnie uzdolniona artystycznie. Gra na organach, rysuje i oczywiście pisze. Jeżeli jesteście ciekawi jej umiejętności muzycznych zajrzyjcie na youtube, a jeśli chcecie ją poznać od strony literackiej koniecznie sięgnięcie po oba tomy Zgromadzenia, do czego gorąco zachęcam.

Z książką Joanny Jarczyk „Zgromadzenie. Wyjęta ze zła” zetknęłam się w zeszłym roku, a że pomysł i fabuła bardzo mi się podobała, postanowiłam zrecenzować dla Was także drugi tom, który premierę miał w sierpniu. Czekała na mnie świeżutka książka pełna zwrotów akcji, musiałam się skupić, aby przypomnieć sobie wszystkie elementy, aby dobrze wtopić się w świat Stróży i Łowców. Lubicie takie książki, prawda? Nic w nich nie jest pewne, a rzeczywistość zmienia się w zaskakującym tempie.

„Każdy może pomóc, by świat stał się lepszy”.

Śmierć przywódcy Stróżów uderza także w Zgromadzenie, władza bywa ciężarem, na który nie każdy bywa gotowy. Czy młody Stróż Louis sobie poradzi? Był, co prawda prawą ręką Samuela, ale czeka go bardzo dużo pracy, aby wszystko ze sobą współdziałało. Nie tylko musi stać się odpowiedzialnym przywódcą, ale także zająć się sprawą mordercy Samuela. Luis ma ręce pełne roboty, a przede wszystkim obawia się o Catherine, aby ich wspólna tajemnica nie ujrzała światła dziennego. Nowy przywódca się zmienia, tak, że Damien przestaje go poznawać, co jest tego powodem? Czy nadmiar władzy lub problemów tak wpływa na mężczyznę? Po uroczystościach żałobnych Stróże decydują się na sprawdzenie tajnej broni Samuela, tylko istnieje pewien problem, a mianowicie niezbędny element- krew Łowcy. Stróże obawiają się ataku Łowców, co spędza ich sen z powiek, trudno się temu dziwić. Damien ma wątpliwości dotyczące sposobu w jaki działają Łowcy i Stróże, czy to możliwe, że zabijając zbliżają się w ten sposób do nich? Czy nie można znaleźć innego rozwiązania? W pewien sposób chłopak się pogubił, był rozdarty, a sam nowy przywódca dolewał oliwy do ognia, nastawiając go przeciwko Catherine. Kłamstwo ma to do siebie, że ma krótkie nóżki i prędzej, czy później się wyślizgnie, ujrzy światło dzienne. W jakim to świetle postawi przywódcę? Louis zdecydowanie przestał przypominać samego siebie, a co jeśli właśnie wychodzi na jaw jego prawdziwa natura?

„— Jestem Łowczynią, spokój i brak emocji to podstawa.
— Ale ty pieprzysz”.


Catherine chce spróbować odkryć prawdę o sobie, chciałaby się dowiedzieć nieco więcej na temat własnego pochodzenia. Po dwóch miesiącach jest więc zmuszona odwiedzić Damiena, u którego pozostawiła pewien przedmiot, który pomoże jej odkryć prawdę. Czy jej odwiedziny przysporzą mu problemów? Czy chłopak jej pomoże, a może odwróci się i pozostawi ją z tym samą?
„Zgromadzenie. Odnaleźć siebie” Joanny Jarczyk ponownie zabiera nas ku przygodzie i zakazanym emocjom, ukazuje jak po tragedii Stróże próbują stanąć na nogi. Musze Wam powiedzieć, że Jarczyk w dalszym ciągu zaskakuje czytelnika, kiedy już myślałam, że mniej więcej rozgryzłam jakiś element, okazało się, że się myliłam, albo zbliżyłam się do tego, tylko odrobinkę. Z ciekawszych elementów powieści na pewno mogę wyróżnić pochodzenie naszej drogiej Łowczyni - Catherine, rozdziały, w których się pojawiała wywoływały we mnie falę zaciekawienia i emocji. To, co ją spotkało było czymś okrutnym na co nie miała wpływu, a przecież wszystko mogło się potoczyć zupełnie inaczej. Życie dziewczyny mogło być inne, ludzka strona jej osobowości mogłaby być jedyną, a nie tą, która walczy, aby się do niej zbliżyć. Bardzo lubię Catherine i słuchanie o bolesnych wydarzeniach dotknęło mnie równie mocno, co bohaterkę.

„— Kłamstwo jest potężną mocą. Tworzy nową prawdę, mimo że ta nie istnieje”.

„Zgromadzenie. Odnaleźć siebie” jest bardzo udaną kontynuacją, która pozostawiła ogromny niedosyt i palącą potrzebę, aby sięgnąć po jej kolejny tom, a niestety na to przyjdzie nam trochę poczekać. Świat pełen niebezpieczeństw ponownie pochwycił mnie w swoje szpony, nie pozwalając na wzięcie głębszego oddechu. Nie rozumiałam pewnych decyzji Louisa, zwłaszcza tego z jaką łatwością wyrzucił ze Zgromadzenia Mayę, może warto by było o nią zawalczyć? Nie wszystko w życiu jest przecież jedynie czarne lub białe, a każdy, nawet Stróże potrafią popełnić błędy. Po której powinniśmy stanąć stronie w tym odwiecznym konflikcie? Muszę Wam powiedzieć, że jestem pod ogromnym wrażeniem twórczości Joanny Jarczyk, jeśli będziecie mieli okazję sięgnąć po „Zgromadzenie” to zróbcie to bez wahania.

Nawet nie wiecie, jak ja czekałam na tę kontynuację. Byłam niezwykle ciekawa, jak potoczyły się dalsze losy głównych bohaterów i powiem, tylko że znów dałam się porwać w ten mroczny i tajemniczy świat.

Autorka ponownie stanęła na wysokości zadania i stworzyła kolejny hit, od którego nie sposób się oderwać. Przez powieść się wręcz płynie, chce się jak najszybciej zapoznać z nowymi zdarzeniami i przeżyć je na równi z bohaterami. Emocje i oczekiwania po prostu rosną z każdą kolejną kartką.

Pani Joanna nadała swoim postaciom tak autentyczne cechy i tak bardzo prawdziwe ludzkie zachowania, że odnosi się wrażenie, jakby znało się tych ludzi osobiście.

Kilka razy złapałam się na myśli, że złapałbym Louisa za barki i zdrowo nim potrząsnęła, tak doprowadzał mnie do szału swoim zachowaniem. Z drugiej strony bardzo polubiłam Maye i było mi po prostu przykro, gdy czytałam, jak ta biedna dziewczyna jest traktowana. Poważnie, nie raz łza mi się zakręciła w oku z tego powodu. Damien, jak to on- chciałby dla wszystkich dobrze, a nie zawsze jest w stanie pomóc, lub postąpić tak jak powinien w danym czasie. No i Catherina- najbardziej ludzka z wszystkich Łowców, zagubiona, poszukująca własnego"JA". Dziewczyna, której nie sposób nie polubić.

Zżyłam się z tymi postaciami i absolutnie nie przeszkadzało mi to, że mają skrzydła, latają lub kradną ludzkie cnoty. Polubiłam ich niczym zwyczajnych ludzi.

W sumie najwięcej magii zadziało się tylko w kilku scenach, co spowodowało, że wiedziałam jaki gatunek czytam, jednak ta magia nie przebijała tak bardzo na pierwszy plan.

Autorka kończy ten tom w sposób, jakiego bym się w życiu nie spodziewała, co powoduje, że czekanie tom trzeci będzie mi się ciągło niemiłosiernie, a chciałbym już wiedzieć, jak ta cała historia się skończy, jestem wręcz przerażona czasem oczekiwania na kolejną premierę :)



Podsumowując... Przed nami kolejna fantastyczna premiera.

Lekkie pióro autorki, przejrzysta, aczkolwiek niezwykle przemyślana i wciągająca fabuła. Zaskakujące zwroty akcji i tajemnice, które wychodzą na światło dzienne pod sam koniec powieści- to wszystko sprawia, że to książka godna poleceniu każdemu.

Jednak by odnaleźć się w sytuacji, mieć ogólne rozeznanie, polecam zacząć przygodę ze „Zgromadzeniem” od tomu I.