Książka boli, to pewne bo po pierwsze jest szczera i niezakłamana, a po drugie jest o życiu. Przerażająca jest momentami ta psychoanaliza bo odsłania zakamarki duszy o których się nie mówi. Zwykle dlatego, że tak łatwiej.
I jeszcze te śmiałe, jak na polskie realia, wątpliwości autora co do sensu kazań. Poruszył mnie też fragment o milczeniu Chrystusa...Boga. To trochę tak jak w "Gościach wieczerzy Pańskiej" mistrza Bergmanna.
Myślę, że ''Zero" jest przede wszystkim o samotności, dojmującej samotności człowieka, który traktowany przez innych jako autorytet sam tak naprawdę nie znajduje w nikim oparcia. Bohater książki Jarosława Naliwajki jest człowiekiem szalenie inteligentnym i chyba to jest główną przyczyną jego osamotnienia.
Książki "Zero" nie da się tak po prostu zapomnieć, myślę że do niej się wraca. Mimo, że jest powieścią o księdzu ma charakter uniwersalny bo tak naprawdę przeżycia głównego bohatera to przeżycia czysto ludzkie