„Nie sądziłem, że kiedykolwiek doświadczę czasu jako niekończącej się linii, na której puls życia wyznaczać będą tylko wschody i zachody słońca”.
Kto zna książki Adriana Bednarka ten wie, że ten Autor lubi narkotyzować czytelnika ostrymi szaleństwami i częstować zafiksowanymi psychopatami.
„Zapomniany” opowiada historię, która Cię dźgnie, rozpruje, sponiewiera i omota..
Dwóch 18 latków – Patryka i Jędrka – kumpli z blokowiska, od najmłodszych lat jarało średnio uzasadnione poczucie wyższości. Byli bezczelni i bezpośredni i jako odskocznię od codzienności Ci kreatywni kolesie wymyślili sobie autorską zabawę: „Łowy”. Podróżowali po Polsce i wykorzystując naiwność młodych dziewczyn, obiecując karierę i szybką kasę – zaspokajali swoje żądze. W tej grze reguły nie istniały. Chłopaki szli na żywioł i dostawali, to co chcieli dostać.
Pewnego dnia Patryk zaniknął..
Obudził się w ciemnej piwnicy na twardym łóżku. Otaczały go ceglaste ściany. Pod sufitem znajdowało się zakratowane okno. Drzwi były zamknięte. Nie było tu światła, ogrzewania, ani łazienki. Chłopak nie wiedział, czy został porwany dla okupu, czy padł ofiara jakichś maniaków. Jego porywacz nazwany przez Patryka Duchem, nie pokazywał twarzy, a gdy do odwiedzał raził prądem i przynosił skromne zaopatrzenie.
Początkowo Patryk liczył wschody i zachody słońca, aż w końcu stracił rachubę czasu. Przeżywał załamania i ataki gniewu. Jego psychika i ciało zostały zdewastowane. Czuł się zamknięty w czasowej próżni i bliski obłędu. I tak minęło 10 lat.. Z dnia na dzień Duch przestał mu dostarczać jedzenie. Gdy chłopak już myślał, że umrze śmiercią głodową, w jego lochu pojawili się ludzie.. a z nimi nadzieja na odzyskanie wolności i poznanie prawdy..
„Zapomniany to pełna mroku powieść o ludzkich granicach, pierwotnych instynktach, krzywdzie i zemście. No i o tym, że psychopaci są wśród nas.
Autor niezawodnie funduje man dużą dawkę emocji i wysokoprocentowej, odurzającej literackiej ekstazy..
Polecam.
Czytając dobrze mieć obok coś do jedzenia, choć jeść przy niej raczej cieżko.
Autor straszy i obiecuje, ze ciąg dalszy nastąpi..
Mam nadzieję, że nie każe nam na niego zbyt długo czekać.

Jak długo twoje ciało i psychika wytrzyma w zamknięciu w małym pomieszczeniu, w samotności? Dzień, tydzień, miesiąc, rok? Kiedy nastąpi totalne załamanie, po którym nigdy już nie będziesz taki sam? Jak silna jest twoja wola przetrwania? Kiedy nadzieja umrze?

Osiemnastoletni Patryk Kamiński lubi spędzać czas ze swoim kumplem Jędrkiem na podrywaniu dziewczyn. Opracowali własny system na coraz lepsze rezultaty nazywając go Łowami. Udając łowców talentów i kusząc intratnymi kontraktami zwodzą dziewczyny do spełniania ich erotycznych fantazji. Wszystko upada jak domek z kart w chwili, gdy Patryk zostaje porwany i uwięziony w piwnicy opuszczonego domu. Tajemnicza postać nie żąda okupu, nigdy nie pokazuje twarzy i zawsze pozbawia chłopaka przytomności. Dostarczając jedynie monotonne jedzenie i wodę skazuje nastolatka na samotne wegetowanie w klaustrofobicznym pomieszczeniu. Tak mijają kolejne wschody i zachody. Z marazmu wyrywa go wizja śmierci głodowej, gdy pewnego dnia porywacz o nim zapomina.

Każda kolejna powieść Adriana Bednarka jest jak powiew świeżości, chociaż bardziej pasuje określenie huragan

Moje drugie spotkanie z twórczością Adriana Bednarka. Po ,,Dziedzictwie zbrodni" tym razem najnowsza książka w dorobku autora ,,Zapomniany". Pierwsze spotkanie wzbudziło we mnie ciekawość co do twórczości autora, a drugie było strzałem w dziesiątkę. ,,Zapomniany" to thriller psychologiczny jakie lubię.

Wciągająca historia. Mroczna i brutalna. Ciekawa fabuła z wieloma zwrotami akcji. Nie sposób odłożyć książki bez poznania zakończenia. Szybko nie zapomniecie tej książki! Szczerze polecam!

Ta powieść jest dla mnie czymś innym, powiewem świeżości wśród książek. Myślałam że niczym nie można mnie już zaskoczyć, zszokować, a tu proszę, da się. Autor posiada niewątpliwie nieograniczoną wyobraźnię, z której potrafi korzystać. Adrian Bednarek miał świetny pomysł na tę książkę, a jeszcze lepiej go wykonał. Jestem przekonana, że gdy tylko otworzycie "Zapomnianego", przepadniecie równie szybko jak ja. Autor potrafi tak wykreować książkową fikcję, iż odnosimy wrażenie, że to dzieje się naprawdę. Wszystko to, co opisuje, co myślą bohaterzy (szczególnie główny), pozostawia w naszej głowie trwały ślad. Wątek głodu i tego jak człowiek radzi sobie w jego obliczu, ile jest w stanie znieść, by tylko przetrwać, załamanie, momenty, gdy mózg zaczyna płatać figle, pojawiające się omamy, wręcz obłęd, wewnetrzne i zewnętrzne wyniszczenie - to było bardzo trudne do udźwignięcia.

"Nie sądziłem, że kiedykolwiek doświadczę czasu jako niekończącej się linii, na której puls życia wyznaczać będą tylko wschody i zachody słońca."

Autor stworzył, jak to ma w zwyczaju, kolejnego psychopatę. Jednak w korelacji z ofiarą. Raz współczujemy Patrykowi, by w następnej chwili czuć do niego wstręt i niechęć. Ale oprócz tego mamy jeszcze wątek zniewolenia i skrajnego głodu, w wyniku czego czytelnik stawia pytania: czy po czymś takim można powrócić do normalności, być tym samym człowiekiem?

"Słabość, niemoc, paraliżujący strach, nieumiejętność zmierzenia się z wyzwaniem - te cechy występują u ludzi tchórzliwych. Ginie w nich wtedy chęć walki. Tacy ludzie zwykle przegrywają i toczą swoją niewiele wartą egzystencję tylko po to, żeby w końcu umrzeć, nie realizując żadnych wyższych celów."

To powieść o ludzkich granicach, krzywdzie, zemście, naiwności, zapomninaniu o innych i o sobie. Intryga jest doskonała, prawda wychodząca na jaw zaskakująca i szokująca. Emocje, jakie się tu pojawiają są pełne mroku, niepokoju, strachu, beznadziei.

"Wreszcie poczułem, co znaczy prawdziwa wolność."

"Zapomniany" to poruszający obraz człowieka postawionego w obliczu zniewolenia i śmierci gotowej. Czy można wyobrazić sobie coś gorszego? Jak silna jest wola życia człowieka? Nie wiem. Ale jedno jest pewne. Nadzieja umiera ostatnia, a gdy nawet jej już nie ma... Po prostu przeczytajcie, nie pożałujecie! Otwarte zakończenie powoduje głód kontynuacji.

sza-terazczytam.blogspot.com

Adrian Bednarek skomentował moje zdjęcie na Instagramie, oznajmiając, że czas na ostrą jazdę! Znając doskonale pióro autora, zdawałam sobie sprawę, że będzie mrocznie, niebezpiecznie i nie do końca normalnie, ale szczerze mówiąc nie takich cudów się spodziewałam. Moje zwoje mózgowe dostały zwarcia i wywaliło mi korki. Serio!




Mamy tu historię młodego chłopaka, który zostaje porwany i przetrzymywany w starej zatęchłej piwnicy przez wiele lat. Koniec końców Patrykowi udaje się wydostać i krok po kroku wraca do normalności. Ale zanim to nastąpi, mężczyzna planuje długą i bolesną vendettę na swoim oprawcy.

Mamy tu do czynienia z opowieścią emocjonującą, pędzącą z fabułą na łeb i na szyję. Historią dobrze doprawioną licznymi retrospekcjami, ale też przemyśleniami bohaterów, którzy w kulminacyjnych momentach mają totalny bałagan w głowach, ale to w ostateczności może doprowadzić do finiszu ich problemów.

Jak to u Bednarka bywa, mnóstwo tu scen brutalnych i obrzydliwych. Autor nie stroni od przerażających opisów zbrodni, gwałtów na nastoletnich dziewczętach czy destrukcyjnym wpływie samotności na człowieka. On nie bawi się w literackie zabiegi, które złagodziłyby nieco przekaz. Nie. Pisze rzeczowo, czasem przerażająco i obrazoburczo, ale bez fałszywego wygładzania treści. Ten zabieg może odrzucać, ale może też przysporzyć mu wielbicieli, bo w pewnych sytuacjach lepiej mówić wprost niźli krążyć wokół sprawy jak sęp.

To dość mocna powieść sensacyjna, która szokuje nie tylko historią, ale też sposobem w jaki została przekazana. Czyta się ją błyskawicznie i z sercem w gardle, bo trudno przez tę historię przejść z lekkością. Polecam gorąco!

Macie takiego autora, po którego książki możecie sięgać w ciemno? I wiecie, że się nie zawiedziecie? Ja mam kilku takich autorów, a jednym z nich jest Adrian Bednarek. W momencie gdy potrzebuje jakiejś mocniejszej lektury, po to żeby np. przełamać kaca książkowego, to wiem, że historia przez niego napisana będzie tym, co mi na pewno pomoże. I tak też było teraz, w przypadku „Zapomnianego”. Gdy tylko książka trafiła w moje ręce, każda inna powieść, którą czytałam ( a rozpoczęłam wtedy aż cztery i do żadnej niestety mnie nie ciągło) została odstawiona na bok. Ja po prostu wiedziałam, że potrzebuje „Zapomnianego”, tak bardzo jak zapomniany potrzebował groszku i wody :P I to był strzał w dziesiątkę! Tak samo jak i cała ta historia, która wciągnęła mnie tak bardzo, że pochłonęłam ją praktycznie na dwa razy :P gdyby nie dzieci, to pewnie na raz by się udało!
Adrian Bednarek jest stworzony do tworzenia psychopatów, morderców, zwyrodnialców, czy innych tego typu osobistości. Kreuje ich w tak genialny sposób, że każda jego książka jest fenomenalna, a historie w nich zawarte szokują i wywołują ciarki na plecach. Chciałabym napisać, ze autor powoli buduję napięcie, ale tak nie jest! Tutaj co chwile coś się dzieje, przez co przy czytaniu miałam wrażenie, że oglądam jakiś genialny film sensacyjny. Bardzo jestem ciekawa skąd autor bierze pomysły na fabułę, bo każda z jego książek jest dosłownie ucztą dla tego kawałka w moim sercu, które jest spragnione wynaturzeń i mocno „odjechanych” książek. I nawet jeśli zdarzy się, że jakiś fragment jest do przewidzenia, tak wydarzenia go poprzedzające tam mocno mnie szokują, że za każdym razem niedowierzam w to co czytam :D
Akcja książki rozpoczyna się w 2005 roku, kiedy to poznajemy dwójkę nastolatków – Patryka i Jędrka, którzy w wolne dni, podróżują po całej Polsce i podają się za poszukiwaczy talentów z branży rozrywkowej. A wszystko po to, aby wyłapać naiwne dziewczyny i zaciągnąć je na prywatne sesje zdjęciowe, które na końcu mają być zwieńczone kontraktem. Ale żeby finalnie do tego doszło, dziewczyny muszą zrobić coś więcej, niż tylko pozować… Wszystko pięknie, ale do czasu. Pewnego dnia Patryk zostaje porwany i umieszczony w lochu. Spędza w nim 10 lat. Gdy w końcu zostaje odnaleziony, jest już na skraju wycieńczenia… Kto go uprowadził i dlaczego tak szybko ludzie o nim zapomnieli?
Przez pierwszą połowę książki, autor ukazuje nam historię Patryka z dwóch perspektyw czasowych. Mamy tutaj pokazaną teraźniejszość, kiedy to znajduje się w niewoli i z tej niewoli w końcu udaje mu się uciec. Z kolei retrospekcje pokazują nam „wybryki” nastolatków i ich „Łowy” w przeszłości. Później autor płynnie przechodzi do wydarzeń obecnych, przez co mamy niejako zarys głównych bohaterów i możemy wraz z Patrykiem dedukować, kto może stać za jego porwaniem. Powiem szczerze, że takiego obrotu spraw w ogóle się nie spodziewałam, a to co z każdą kolejną stroną odkrywamy, wprawiało mnie w nie lada osłupienie. Poziom mojego zadowolenia po przeczytaniu tej książki osiągnął maksimum. Ja dosłownie się nią delektowałam. Po raz kolejny jestem pod wielkim wrażeniem twórczości autora. Historia jest mocna, brutalna, niepoprawna i szokująca. Nieraz miałam ochotę wskoczyć do tej książki i potraktować co po niektórych ołowiem! Emocji w niej multum, przez co mój czytelniczy pypeć został zaspokojony w całości :P takie książki mogę czytać codziennie! Chce więcej! Jeśli jeszcze nie znacie twórczości autora, a lubicie mocne i brutalne książki, to nawet się nie zastanawiajcie! Gwarantuje, że będziecie zachwyceni!

Patryk i Jędrek mają po osiemnaście lat i są przyjaciółmi, którzy dla rozrywki w wolnym czasie jeżdżą po Polsce i podają się za łowców talentów. Zaczepiają młode i łatwowierne dziewczyny, proponują im sesje zdjevuwie, które mają zakończyć się kuszącym, lecz fikcyjnym kontraktem. W zamian za otwarcie furtki do kariery dla naiwnych dziewczyn, chłopcy żądają odwdzięczenia się im w zaciszu hotelowego pokoju. Swoje poszukiwania nazywają "Łowami", a te kończą się, gdy niespodziewanie zostaje porwany..
Chłopak budzi się w ciemnym i brudnym lochu. Spędza w tym miejscu 10 lat, skąd na pograniczu wycieńczonia i szaleństwa udaje mu się uciec. Wiele tygodni zajmuje mu przystosowanie się do nowego życia. Od tej pory jego głównym celem stanie się odnalezienie "Ducha", osoby odpowiedzialnej za jego uwięzienie.
Adrian Bednarek to zdecydowanie jeden z moich ulubionych pisarzy. Uwielbiam jego odważny styl, to jak w każdej swojej książce mnie zaskakuje świetnie wykreowanymi, skomplikowanymi bohaterami. Autor potrafi wciągnąć czytelnika juz od pierwszej strony i mimo że po raz kolejny jego powieść to niezły grubasek, to czyta się go błyskawicznie.
"Zapomniany" budzi wiele emocji i kilkukrotnie złapałam się na tym, że sama zastanawiałam się, co ja bym zrobiła na miejscu bohatera w danym momencie.
Wydaje mi się, że po Oskarze Blejerze Bednarek sam sobie postawił wysoko poprzeczkę i ciężko będzie go przebić.
Zakończenie z pewnością nie jednego zaskoczy i obiecywać tylko może ciekawą kontynuację tej pokręconej historii. Fanom Bednarka i nie tylko gorąco polecam ten tytuł! Moja ocena to mocne 9/10.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję @wydawnictwo_novaeres
@wydawnictwo_zaczytani

„Zapomniany” to doskonale przemyślana, zaplanowana i napisana opowieść o mrokach ludzkiej duszy, które zostają wyzwolone przez określoną sytuację. Postacie wykreowane przez pana Bednarka mają swój określony charakter, wciąż ewoluują, nie są jednoznaczne i nijakie. Są wyraziste, kontrowersyjne, wzbudzające wiele emocji. Żadna z nich nie jest do końca uczciwa, dobra i bez skazy. Każda z nich wzbudza skrajne uczucia, od współczucia poprzez niechęć, zdumienie, aż po wstręt. Uświadamia, jak niewiele trzeba, by życie zmieniło się całkowicie i pokazało swoją mroczną stronę. Zwraca przy tym uwagę na zwierzęcy pierwiastek ludzkiej natury, który wyłania się, gdy tylko stworzy się ku temu warunki.

Określenie autora, jako mistrza thrillerów psychologicznych jest całkiem uzasadnione i przychylam się do tej opinii. Jego styl jest szorstki, ale jednocześnie działający na wyobraźnię. Plastyczny, ale i oszczędny w słowach, bez zbędnych opisów. Jego sposób prowadzenia uwagi czytelnika, wgłębiania się w psychikę ludzką i bardzo sugestywny, mocny styl pisania sprawia, że czujemy niemal wszystko to, co bohaterowie jego powieści. Opisy są dosadne, bez ubarwiania, bardzo obrazowe, dające możliwość wczucia się w sytuację danej postaci. W tej powieści nawet miłość jest brudna, naznaczona cieniem i pogmatwana.

Trudno ująć w słowa to, co czułam w trakcie czytania tej historii, gdyż wciąż autor dostarczał mi nowych wrażeń, niespotykanych w innych tego typu powieściach. Każdy użyty w niej zwrot, pokazana sytuacja i epizod ma swoje znaczenie tworząc wspólną, sensowną całość. Mimo mrocznej otoczki, czyta się ją z zapartym tchem aż do końca. Autor zdradził w jednym z wywiadów, że już powstał drugi tom, więc pozostaje tylko czekać na kolejną odsłonę tej historii, po której trudno przewidzieć, co będzie się działo dalej.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/12/967-zapomniany.html

Książka wciąga choć muszę przyznać, że nie od pierwszej strony. Początkowo myślałam , że będzie zupełnie w innym klimacie. Potem zrobiło się zbyt ciekawie, by ja odłożyć. Zwłaszcza po odnalezieniu się Patryka zrobiło się gorąco od rewelacji, jakie zaserwował nam autor.

Patryk to młody mężczyzna, który ma bogatych rodziców. Razem z kumplem organizują "Łowy", podczas których znajdują naiwne nastolatki, które zachęcone "kontraktami" płaca za ich podpisanie seksem. Wszystko wymyka się spod kontroli, gdy Jędrek łamie ich zasady, według których namówione dziewczyny muszą być powyżej 16 lat i same muszą się zgodzić. W dodatku łamie je podwójnie. Patryk ma dość, a potem zostaje porwany. Czy porwanie jest konsekwencją łowów? A może ma zupełnie inną przyczynę? Co odkryje Patryk gdy odzyska wolność?

Fabuła książki jest świetnie przemyślana. Autor dawkuje nam wszystko w zupełnie odmiennym stylu. Mamy tu wydarzenie sprzed porwania, te z czasó gdy był zamknięty oraz te, które rozegrały się po odzyskaniu wolności. Dodatkowym atutem jest to, że wydarzenia te się wzajemnie przeplatają. Nie mam problemu, by połapać się w chronologii. Dodatkowo mamy tu rozdziały z punktu widzenia nie tylko Patryka, ale także Jędrka, Hani, Diany. Wszystko to sprawia, że całość jest zupełnie nieprzewidywalna. Kto stoi za porwaniem Patryka? Muszę przyznać, że autor mnie parę razy wyprowadził na manowce. Kiedy już myślałam, że wiem kto, okazało się, że się mylę. A co najśmieszniejsze rozwiązanie cały czas nam autor pokazał już od początku, tyle że odwracał naszą uwagę od niego i to skutecznie.

Bohaterowie wyraźnie wykreowani. Historia ma w sobie to cos co jednocześnie przeraża co elektryzuję i intryguje. Jesteśmy ciekawi zakończenie. A ono jest zupełnie zaskakujące. "Zapomniany" nie da o sobie zapomnieć, mamy tu i thriller psychologiczny, i kryminał i jest nawet wątek romansu. Całość utrzymana w napięciu, z paroma punktami kumulacyjnymi, które nas potem zwala z nóg. Polecam każdemu, kto lubi mroczne klimaty i uwielbia być zaskakiwany.

Adrian Bednarek to według mnie jeden z najlepszych polskich pisarzy z gatunku thriller/kryminał. Sięgając po jego książki, wiem, że będzie krwiście, mrocznie, emocjonująco a bohaterowie będą tacy, jakich lubię czyli psychopaci na najwyższym poziomie

Adrian Bednarek. Czy są jeszcze tacy, którzy nie znają jego twórczości? Miałam wielką przyjemność sięgać dość często po twórczość tego autora i jestem zachwycona. Jeżeli tylko na okładce książki pojawi się to nazwisko, możecie być pewni, że nie będziecie zawiedzeni. Bednarek to jakość sama w sobie. Szczyt emocji zapewniony. Ale nie będę was przekonywać, sami się przekonajcie. Ale ostrzegam, to lektury dla odważnych i nie bojących się brutalnych i mocnych scen.
Dwóch nastolatków, Patryk i Jędrzej, wolne chwile spędzają razem. Mają swoje ulubione hobby. Wyruszają sportową furą Patryka do oddalonych miast i uważając się za poszukiwaczy talentów z branży rozrywkowej, podrywają młode nastoletnie dziewczyny. Uwodzą je, oszukują, obiecują niebywałą karierę i lukratywne kontrakty. Ich sposób na wspólne intrygujące zabawy to tajemniczo brzmiące Łowy. Jak długo trwałaby ich zabawa, gdyby nie pewne niespodziewane wydarzenia? Patryk oszołomiony budzi się w ciemnym i zimnym lochu. Czy został porwany dla okupu? Czy rodzice już wynajęli detektywa, aby go odnalazł? Ale czas upływa, mijają kolejne pory roku, upływają lata, i nic się nie zmienia. Tylko on się starzeje i staje cię coraz bardziej zaniedbany i wycieńczony. Przez cały czas porywacz karmił chłopaka i odwiedzał co jakiś czas. Ale pewnego dnia już się nie zjawił. I kolejnego, i kolejnego … Patryka niechybnie dopadła by śmierć głodowa, gdyby przypadkiem nie trafili na jego kryjówkę robotnicy, mający za zadanie rozebrać pomieszczenie, w którym przebywał. Jak wyglądał powrót chłopaka do rzeczywistości, co z jego rodziną i znajomymi? Na pewno zastał świat innym, niż ten, który opuszczał wiele lat temu. Patryk będzie się starał rozwiązać zagadkę swojego zniknięcia. Rozwiązanie, cóż, będzie nieoczekiwane i świetnie zakamuflowane przez autora. Dlatego warto doczekać do końca lektury, aby mieć pewność, kto stoi za tym niechlubnym czynem i dlaczego tego dokonał?
Zapomniany to świetny thriller psychologiczny, w którym autor obnaża psychikę bohaterów, rozbiera ją delikatnie i pomalutku. Ujawnia skrywane instynkty, które rządzą nastolatkami i nad którymi nie są w stanie zapanować. Nie mogą ich ujarzmić, a prowadzą ich prostą drogą do zguby, i to dosłownie. Przyjemności wzięły górę nad rozsądkiem. Analizując ich zachowanie już po skończonej lekturze mogą śmiało stwierdzić, że oni po prostu byli chorzy i powinni się leczyć. Ich wybujałe fantazje to szkodliwy nałóg, a na dodatek surowo karalny.
Ta opowieść porusza bardzo istotne kwestie, takie życiowe, z którymi często ludzie się zmagają. Niespełniona miłość, zdrada, toksyczna przyjaźń, zaniedbanie i odrzucenie przez bliskich, niszczycielska siła pieniądza i niechlubnych znajomości. Autor wykreował trudnych bohaterów, takich niejednoznacznych i zagubionych, poszukujących normalności. Obserwujemy jak się zmagają ze swoimi słabościami i ułomnościami, jak poszukują swojego miejsca w życiu, jak próbują ułożyć pozytywne relacje z otoczeniem. Bednarek skanuje psychikę każdego z nich i pokazuje nam jej obraz z wszelkimi rysami i podejrzanymi nieprawidłowościami.
Szybkie tempo i ciągły efekt zaskoczenia czytelnika. To autorowi wychodzi rewelacyjnie. Nic nie jest pewne i oczywiste do ostatniej chwili. Wstrzymujemy oddech i z zaciekawieniem oczekujemy finiszu. Och, jaki on poskręcany i niedopowiedziany. Ta niezaspokojona ciekawość nie pozwala na spokojny odpoczynek, znów wyobraźnia uruchamia się i pracuje na pełnych obrotach. Mnogość pytań, niepewności, brak odpowiedzi na nurtujące pytania … Ależ ten Bednarek nami miota na różne strony, a my bezwiednie się jemu poddajemy. Tak nas zahipnotyzował, że ma pełnię władzy nad naszym umysłem. I przejął całkowicie sterowanie nim …
Rewelacyjna. Dla odważnych i o mocnych nerwach. Będą nieodzowne, aby przeżyć tę przygodę u boku bohaterów. Zatem już czas wyruszyć na Łowy ...

Patryk i Jędrek byli dla siebie jak bracia. Spędzali razem dużo czasu i przede wszystkim dobrze się dogadywali. Był rok 2005, gdy wpadli na -w ich mniemaniu- genialny pomysł. Zamierzali uwodzić dziewczyny, podrywając je na informację, jakoby pracowali dla największych gazet świata i poszukiwali modelek do zdjęć. Upatrzone nastolatki zabierali do hotelu, wykorzystywali i odjeżdżali. Ich plan wypalał za każdym razem. I właśnie to przyniosło zgubę, przynajmniej Patrykowi.

Dłuższy czas po ostatnim tego typu "wypadzie" Patryk budzi się w pomieszczeniu przypominającym piwnicę. Nie wie, jak się tam znalazł i przede wszystkim czemu drzwi są zamknięte. Ze wszystkich sił stara się uwolnić, jednak na próżno. Jego oprawca odwiedza go rzadko, ukrywając swą twarz. Zostawia namiastkę jedzenia i wychodzi. Młody mężczyzna domyśla się, że jest to zemsta za którąś z dziewczyn, które uwiódł wraz z Jędrkiem.
Mija czas, a ratunek nie nadchodzi. Mężczyzna nie wie, ile czasu spędził w zamknięciu. Zaczyna coraz bardziej odklejać się od rzeczywistości, rozmawiając z własną imaginacją. Nieoczekiwany obrót spraw sprawia, że Patryk wreszcie jest wolny. Tyle że zupełnie nie potrafi odnaleźć się w życiu, które zastaje.

Pierwszym jego celem jest odnalezienie Kata. Drugim odszukanie Hani, swojej miłości, a jednocześnie siostry Jędrka. I w tym wszystkim może mu pomóc pewna youtuberka, zaintrygowana sprawą jego zaginięcia i późniejszego odnalezienia...

O twórczości pana Bednarka większość z Was już zapewne słyszała. Znany m.in. z Pamiętnika diabła autor nie daje swoim czytelnikom ani chwili na złapanie oddechu, bowiem od razu zrzuca na nas kolejną literacką bombę. Za to go kochamy, rozkoszując się kolejną, kompletnie szaloną historią. Nie inaczej było i tym razem.

Początkowo zabawa w "Łowy" niezmiernie Patryka bawiła, choć z większym entuzjazmem podchodził do owego przedsięwzięcia Jędrek. Mieli odpowiednie warunki -Jędrek wyglądowe, Patryk finansowe- i dobry plan. A także chęć do działania. Sytuacja uległa zmianie z dwóch powodów: Patryk zakochał się w siostrze kumpla, zresztą zachowanie jej brata czasami wydawało mu się wręcz... opętańcze. Cały proceder został jednak ostatecznie zakończony porwaniem bogatszego nastolatka.

Pomysł pomysłem, ale w tej książce nie to było najistotniejsze. Tutaj chodziło o coś większego, głębszego, a mianowicie o odpowiednie oddanie emocji związanych z tak długim przebywaniem w zamknięciu. Patryk początkowo walczył, kurczowo trzymając się nadziei na uwolnienie. Kolejne dni przynosiły powolny jej zanik, a niewielkie racje żywieniowe doprowadzały jego organizm do granic. Później doszła do tego jeszcze szalejąca psychika, z której wytworami rozmawiał mężczyzna, mieszając rzeczywistość z fikcją. Obserwujemy powolną degradację ludzkiego istnienia, człowieka, który w pewnym momencie nieustającego głodu był gotowy sięgnąć po coś, co nigdy w życiu by nas nie skusiło. Powolne zamieranie ludzkich odruchów, a może nawet umieranie? Myślę, że autor świetnie sobie poradził z oddaniem tego, co dzieje się z ludzką istotą w zamknięciu. Bez tych dokładnych opisów cała historia byłaby zwyczajnie niepełna. A i oczywiście muszę wspomnieć o tym, że nawet po uwolnieniu Patryk bardziej przypominał dzikie zwierzę niż człowieka- w realnym świecie byłoby tak samo, a proces wracania do siebie i dostosowywania się do nowego świata trwałby naprawdę długo. I niekoniecznie musiałby zakończyć się sukcesem. Główny bohater pchany był jednak do przodu przez cel, jaki sobie obrał- odnalezienie swojego oprawcy i uzyskanie odpowiedzi na to, dlaczego właśnie on. Z nich dwóch to Jędrek był tym bardziej pokręconym, zajadłym w swoich podbojach.

Zapomniany to przede wszystkim historia o przetrwaniu, ale i o zemście. Mam wrażenie, że książkę można podzielić na trzy części- codzienność, uwięzienie i uwolnienie. Możemy porównywać sobie obraz Patryka przed, w trakcie i po. Widzimy powolną degradację, ale też swego rodzaju siłę, tkwiącą w nim i nie pozwalającą odejść cząstce jego jestestwa w niebyt. Ciekawa lektura, nad którą możemy dłużej się pochylić. Oczywiście nie zabrakło tam krwistych fragmentów, a akcja wartko gna przed siebie, więc nie obawiajcie się- nuda Wam nie grozi.

"Zapomniany" to książka mocna, poruszająca tematy, o których nie myśli się na co dzień, jednak każdy ma świadomość o istnieniu takich dewiacji w społeczeństwie. Wciąga od pierwszych stron i nie odpuszcza w żadnym momencie. Bez cenzury ukazuje najmroczniejsze kawałki ludzkiej duszy, żywo przemawiając do wyobraźni czytelnika. Kolejne zawirowania fabuły, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć, są kwintesencją przyjemności, jaką otrzymamy podczas czytania. Obrazowe i krwawe opisy towarzyszące niektórym scenom z pewnością nie są przeznaczone dla ludzi o słabych nerwach, a z drugiej strony są napisane po prostu fenomenalnie. Mało który Autor decyduje się na takie wątki w książkach, natomiast tutaj zostało to zaprezentowanie wręcz perfekcyjnie. Tego, w jakim kierunku toczą się losy głównych bohaterów nie sposób było przewidzieć, ale też Autor uniknął sztampy czy przekoloryzowania, co jest ogromnym plusem książki. A do tego moja romantyczna dusza nie ucierpiała na lekturze, bo została zaspokojona na równi z tą częścią, która łaknie w takiej literaturze elementów krwawych i wręcz napawających obrzydzeniem. Czego chcieć więcej? Kolejnej części, choć strach pomyśleć, co zaserwuje nam Pan Adrian.
Patryk zostaje porwany z dnia na dzień w wieku 18 lat. Co jest tego powodem? Nie ma miejsca żądanie okupu, a porywacz ciągle utrzymuje go przy życiu. Wraz z upływającym czasem funkcjonuje na granicy psychozy i zbliża się coraz bardziej do zwierzęcych instynktów, porzucając to, co ludzkie. Jak długo człowiek może przetrwać w tak skrajnych warunkach? I co się dzieje, gdy w końcu odzyska wolność? Jak dostosować się do świata, który w niczym nie przypomina tego, który zamknął się na niego lata temu? Patryk nie był idealnym nastolatkiem, raczej rozpieszczonym i znudzonym jedynakiem, który myślał jedynie o zaspokojeniu swojego popędu. Popełniał błędy, jednak czy były one tak drastyczne by skończyć uwięzionym w lochu? W życiu nic nie jest czarno-białe, podobnie i tu, nie da się jednoznacznie ocenić bohatera i stwierdzić czy był katem zasługującym na swój los czy może kolejną ofiarą.
Retrospekcje mieszają się w tej książce z czasem teraźniejszym. Dzięki temu poznajemy Patryka młodego, pełnego życia i niemądrych pomysłów, który wraz z Jędrkiem, najlepszym przyjacielem, korzysta z życia. Przeplata się to z życiem jakie wiedzie po porwaniu i stanowi jeszcze większy kontrast dla obecnej rzeczywistości. Świetnie został ukazany jego stan psychiczny, zmiany jakie w nim zaszły oraz cielesne rany, jakich się nabawił. Również bohaterowie poboczni zasługują na zauważanie, bowiem ich kreacja jest naprawdę dopracowana, zaskakująca oraz momentami nawet wprawiająca w osłupienie. Śmiało mogę stwierdzić, że to najlepszy kryminał jaki czytałam w tym roku. Mam ogromną nadzieję, że Autor nie obniży poprzeczki i będzie kontynuować tę historię na podobnym, jak nie lepszym, poziomie. Polecam, z uwagi na świetny styl, genialny pomysł i jeszcze lepsze wykonanie oraz wszystkie nieoczekiwane zwroty akcji niczym w dobrym filmie sensacyjnym.

Ta książka wywołała we mnie tyle emocji, że ciężko je ubrać w słowa. Dobrze, że główni bohaterowie to postacie fikcyjne, choć zdaje sobie sprawę, że takie sytuacje mogą mieć miejsce, bo takich ludzi nie brakuje.

IG: Czytomanka

Zemsta potrafi spowodować, że przestajemy trzeźwo myśleć i szukamy sposobu odegrania się. W zależności od tego, czym ktoś "zaszedł nam za skórę" nasze rozwiązania są różne. Czasem pragnienie zemsty wyzwala najgorsze instynkty w człowieku. Zwłaszcza jeśli to, czego się dopuścił trafiło w nasz czuły punkt.

Książka "Zapomniany" autorstwa Adriana Bednarka jest historią dla ludzi o mocnych nerwach. Opowiada o dwóch przyjaciołach, którzy w podły sposób wykorzystują nastolatki. Robią im nadzieję, manipulując nimi. Wszystko jednak ma swój czas, o czym najlepiej przekonuje się Patryk. Z dnia na dzień trafia do lochu, gdzie musi walczyć o przetrwanie. Nagła zniknięcie Patryka jest niezrozumiałe dla innych. Mężczyzna przepada jak kamień w wodę.

Adrian Bednarek w ciekawy sposób przedstawia życie głównego bohatera. Książkę dzieli na dwie części, które przeplata ze sobą rozdziałami. Są to czasy przed trafieniem do lochu i teraźniejsze. Autor opisuje postępowania mężczyzny, a także otaczające go środowisko. Sprytnie buduje napięcie, które towarzyszy czytelnikowi do ostatniej strony. Fabuła jest dość nieprzewidywalna, a zwroty akcji co chwilę zaskakują widza. "Zapomniany" idealnie pokazuje jak zachowuje się człowiek, gdy jego instynkty przejmują kontrolę.

Gdy pierwszy raz przeczytałam powieść Adriana Bednarka, byłam pozytywnie zaskoczona. Napisałam wtedy, że z przyjemnością będę sięgać po kolejne powieści. Ta historia to już któraś z kolei książka autora i po raz kolejny mogę ją szczerze polecić. Autor stworzył kryminał, który momentami powoduje ciarki na ciele. Tak jak w poprzednich dziełach stosuje bardzo dokładne opisy. Mimo że są okropne i tylko dla ludzi o mocnych nerwach, to potrafią przyciągnąć czytelnika. Książkę czyta się na jednym tchu, bez możliwości odłożenia jej. Dlatego z góry Was uprzedzę - będzie kolejna część, na którą już czekam z niecierpliwością.

Podsumowując, daję mocne 9.5/10 i polecam miłośnikom mocnych historii. Cholera, dobre to było...

Patryk i Jędrek są bogaci i na bardzo dużo sobie pozwalają. Mają po 18 lat, kiedy udają ludzi zatrudnionych w agencji, oszukują tym i wykorzystują młode, naiwne dziewczyny.
Mija jakiś czas, chłopaki przestali wyjeżdżać na łowy. Pewnego dnia Patryk zostaje porwany. Trafia do ciemnego pomieszczenia, gdzie nawet nie ma toalety. Początkowo wierzy, że bogaci rodzice szybko go uratują. Jednak z każdą godziną, z każdym dniem, tygodniem, miesiącem ta wiara staje się coraz słabsza. Czy zostanie uwolniony? Kto i dlaczego go porwał?

To już kolejna książka autora, którą miałam okazję czytać i niestety mnie bardziej podobały się wcześniejsze. Niby mamy zagadkę do rozwiązania, pomysł na fabułę nie jest zły, jednak mnie czegoś zabrakło, czegoś, co sprawiało, że nie mogłam się oderwać np. od książki pt. „Dziedzictwo zbrodni”. Żeby nie było nie porozumienia, nie twierdzę, że ta jest zła, przeczytałam ją w całość, zaciekawiła mnie na tyle, że musiałam poznać zakończenie, jednak czytałam ją „na spokojnie” (robiąc sobie przerwy). To historia o młodych chłopcach, którzy wykorzystywali młode dziewczyny, które tak naprawdę pragnęły tylko wyrwać się z biedy (przeważnie takich szukały), o porwaniu, koszmarze, jaki podczas niego przeszedł młody człowiek.

Głównym bohaterem jest Patryk. Najpierw poznajmy go jako chłopaka, który nie ma skrupułów (chociaż i tak ma ich trochę więcej niż jego kolega), później jako więźnie co znacząco go zmienia.

„Zapomniany” to książka, która mi się podobała, chociaż mnie nie zachwyciła. Mimo wszystko uważam, że warto przeczytać i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2022/01/wydawnictwo-zaczytani-ksiazka-pt.html

,,Zapomniany" Adriana Bednarka to moje drugie spotkanie z twórczością tego autora. Czy warto zapoznać się z tą pozycją?

Głównymi bohaterami książki są nastolatkowie, którzy postanowili urozmaicić swoją strefę intymną seksualną. W tym celu wynajdywali młode dziewczyny, w galeriach i innych miejscach publicznych, a kiedy te wpadały im w oko bez wahania wymyślali swoją specjalność i podawali się np. za poszukiwaczy dziewcząt jako twarze magazynów. pech chciał, że nie wszystko poszło zgodnie z planem. Jeden z nich został uprowadzony i zamknięty na wiele lat w lochu. Czy ,,przedsiębiorczego" nastolatka udało się uratować i kto stał za je zniknięciem?

uważam, że nie warto zrażać się, gdy jedna książka danego twórcy nie przypadnie nam do gustu. Z tego też powodu postanowiłam skusić się na ,,Zapomnianego" Adriana Bednarka. Wiele osób poleca jego twórczość i muszę przyznać, że tym razem ja także czuję się bardzo usatysfakcjonowana. Dodawanie scen z teraźniejszości z lochu naprzemiennie ze wspomnieniami z mamienia nastolatek dodają tej powieści dodatkowego napięcia. Zakończenie także okazało się być dla mnie satysfakcjonujące, a cała lektura napisana tak lekko, że nie sposób było się od niej oderwać.

Nic nie wyszło z moich założeń, by tę ksiązkę rozłożyć sobie na dłużej w czasie. Zostałam wciągnięta w wir wydarzeń od pierwszej do ostatniej stron i wcale nie żałuję, że dałam porwać się tej kilkusetstronicowej powieści Bednarka. Nie mam wielkiego porównania, jeśli chodzi o jego książki jednak ta wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. Z wielkim zainteresowaniem zapoznawałam się z kolejnymi scenami, wychwytując napięcie, przerażenie i zaskoczenie bohaterów. Jeśli szukasz niebanalnej, pełnej emocji lektury to ,,Zapomniany" Adriana Bednarka powinien przypaść Ci do gustu.

Adrian Bedanrk to autor słynących z dobrych, mrocznych kryminałów. Wiedziałam, prędzej czy później sięgnę także po najnowszą serię autora. Z okazji zbliżającej się premiery drugiego tomu, nadrobiłam pierwszy. Czy żałuję? Oczywiście nie! "Zapomniany" to właśnie kawał dobrego kryminału, to książka dla której warto zarwać noc..

Mroczna, makabryczna i niesamowicie wciągająca – właśnie tak określiłabym tę powieść.

Zacznę od tego, że nie jestem fanką thrillerów i zazwyczaj nie sięgam po książki tego gatunku.

Jednak tym razem postanowiłam przeczytać coś zupełnie innego niż do tej pory.

Muszę przyznać, że ta historia tak mnie zaintrygowała, że z niecierpliwością przewracałam kolejne kartki książki, by poznać dalsze losy głównego bohatera Patryka (Zapomnianego).

Patryk opisuje swoje wspomnienia z burzliwych czasów młodości, kiedy ze swoim  przyjacielem Jędrkiem wpadli na dość odbiegający od normalności pomysł spędzania wolnego czasu.

W wolne dni podróżowali po polskich miastach i zaczepiali niewinne nastolatki, podając się za zamożnych poszukiwaczy talentów. W ten sposób oszukali oraz wykorzystali wiele młodych, łatwowiernych dziewczyn, które za każdym razem dawały się nabrać na rzekome rozpoczęcie wielkiej przygody z show-biznesem. Dziewczęta podpisywały z nimi kontrakt, który miałby otworzyć im drzwi do kariery, w zamian za to dawały się wykorzystywać w wynajętych pokojach hotelowych. Po wszystkim Jędrek i Patryk znikali bez śladu. Swoje wyskoki nazywali Łowami.

Z biegiem czasu Patrykowi łowy przestały sprawiać przyjemność, w przeciwieństwie do Jędrka, który posuwał się do coraz bardziej ekstremalnych czynów na młodych dziewczynach i ciągle namawiał swojego przyjaciela aby wybrali się wspólnie na kolejną wyprawę.

Niespodziewanie w powieści dochodzi do szokującego zwrotu akcji: Patryk budzi się w ciemnym lochu i zupełnie nie wie, kto i w jakim celu go tam uwięził. Chłopak spędza w ciemnym, brudnym i zimnym pomieszczeniu długie dni, miesiące a w końcu lata. Co kilka dni odwiedza go tajemnicza postać,  nazwana przez niego Duchem. Z każdą wizytą przynosi do lochu jedzenie (za każdym razem to samo), nigdy się przy tym nie odzywa i nie pokazuje swojej twarzy. Patryk po pewnym czasie spędzonym w ciemności popadł w obłęd.

Barbarzyńskie warunki: brak światła oraz wody, codzienny widok jedynie czterech ceglanych ścian sprawiły, że Patryk przestawał czuć się jak człowiek. W pewnym momencie jego zachowania stały się iście zwierzęce.

Przez długie lata przy życiu trzymała go chęć poznania prawdy o tym, kim jest Duch, który go więził. Nie mógł także zapomnieć o swojej miłości z dawnego życia, Hani, która była siostrą Patryka.  Jednak z biegiem czasu wspomnienia zamazały się w głowie Patryka. Zapominał o twarzach i wydarzeniach z dawnych lat. Zaczął wtedy tworzyć  w głowie wymyślone historie, co było jego głównym zajęciem w ciemnym lochu. Wyobrażał sobie, kim mógłby być, gdyby nie odebrano mu wolności oraz, jak mogłoby wyglądać teraz jego życie z ukochaną Hanią.

Kolejnym niespodziewanym zwrotem akcji w powieści jest nagłe uwolnienie Patryka. Następne wydarzenia są równie zaskakujące i sprawiają, że z wielką ciekawością przezywamy razem z głównym bohaterem jego dalsze losy związane z odkrywaniem prawdy o tajemniczym porwaniu sprzed lat.

Historia jest niesamowicie intrygująca, momentami mrożąca krew w żyłach. Jeszcze bardziej podkreśla to bezpośredni oraz rzeczowy sposób pisania autora.

Z pewnością nie jest to ostatni thriller, po który sięgnęłam. Dzięki tej lekturze bardzo przekonałam się do tego rodzaju literatury.

Czy jesteście sobie w stanie wyobrazić, że szykujecie się na randkę, dopinacie wszystko na ostatni guzik, próbujecie wsiąść do samochodu i... Bum. Nastaje ciemność, a potem budzicie się w ciemnej piwnicy, w której spędzacie dziesięć lat, a Wasze jedyne pożywienie to woda, mielonka i puszka zielonego groszku?
*
Nie chcę Wam zdradzać nic z fabuły, bo sama zaczęłam lekturę Zapomnianego bez znajomości opisu z tyłu książki i to było ogromne zaskoczenie.
Nie będę owijała w bawełnę, Zapomniany wstrząsnął mną i nieco zniesmaczył. Może mam niski próg obrzydliwości, ale te zbyt częste walenie konia i niektóre opisy sprawiały, że momentami robiło mi się niedobrze. Ale chyba właśnie o to chodziło, żeby lektura wywoływała skrajne emocje, bowiem jednocześnie byłam również zafascynowana fabułą, którą wymyślił autor.
*
Część opisów ludzkiego obłędu i głodu były tak wymowne, że podczas lektury przechodziły mnie ciarki. To mroczna historia ludzkiego cierpienia, wieloletniej izolacji od świata zewnętrznego, ale również historia mroku i zła, która rodzi się w człowieku.
*
Zdecydowanie ma swój unikatowy, niepodrabialny styl, a moja przygoda z piórem autora nabiera rozpędu, myślę, że z ciekawości sięgnę po kontynuację.

Jeju, ile tu jest problemów: zamknięcie, samotność, zaginięcie dziecka/ukochanego. Jak sobie z tym radzą bohaterowie? Różnie.
I to jest świetne! Autor pokazuje postaci bardzo zepsute i robi to bardzo dobrze. Widzimy, do czego zdolny jest człowiek dążący do pieniędzy, sławy, czy kierujący się zemstą. Sporo się dzieje, jeszcze więcej można się domyślać.
Jak ktoś lubi rozkładać na części pierwsze psychikę postaci, to tu jest się czym bawić. Dla mnie bomba, na pewno powrócę do twórczości Adriana Bednarka.

Jednym z ulubionych zajęć Patryka i Jędrka są łowy. Nie nie nie, nie są myśliwymi. To dwoje nastolatków, którzy pod pretekstem atrakcyjnych ofert pracy wykorzystują seksualnie naiwne nastolatki. Coś jednak poszło nie tak gdyż po jednej z takich eskapad Patryk budzi się zamknięty w ciemnym lochu, w którym będzie mu dane spędzić wiele lat. Kiedy cudem udaje mu się wydostać postanawia zemścić się na sprawcy.

Jak nisko może upaść człowiek, który przez długi okres był izolowany od ludzi i pozbawiany podstawowych rzeczy? Co się stanie kiedy doświadczy tego młoda osoba, która już wcześniej przejawiała pewnego rodzaju odstępstwa od normy?
Jak dla mnie Autor pojechał po bandzie i ukazał totalne zezwierzęcenie i upodlenie. Nie przebierał w środkach jak i słowach. Jest sporo wulgarnych i brutalnych scen dobitnie nakreślających problem.

Patryk przetrzymywany latami w zamknięciu nie doznał większego uszczerbku na zdrowiu jednak jego psychika została wręcz przemielona. Kiedy odzyskał wolność nie był już tym samym człowiekiem. Rysy jakie posiadał wcześniej znacznie się pogłębiły i nic już nie jest w stanie ich wygładzić. Takie silne doznania zostają w głowie na zawsze. Można je próbować zagłuszyć jednak wyrwą się z okowów w najmniej pożądanym momencie.

Strasznie ciężko jest mi pisać o tej książce. Wydaje mi się, że wiem co Autor chciał przekazać taką, a nie inną fabułą. Staram się to wszystko zrozumieć jednak ja chyba po prostu trafiłam pod zły adres. Muszę przyznać, że to jest dopiero moje drugie spotkanie z twórczością Pana Adriana. Wcześniej czytałam "Dziedzictwo zbrodni", którym byłam zachwycona. Jednak jak sam Autor mi zaznaczył tamta książka to zupełnie inny gatunek od tego, w którym się specjalizuje. I tu chyba powinnam się zatrzymać. Nie przepadam za sensacją, ale "Dziedzictwo..." akurat przypadło mi do gustu. Za to uwielbiam thrillery psychologiczne, ale biorąc pod uwagę "Zapomnianego" to raczej na co dzień czytuję wersję soft. Tutaj momentami byłam po prostu zniesmaczona.

Nie przerażają mnie brutalne sceny, ale nadmiar wulgaryzmów już mi bardzo przeszkadzał. Przy którymś z kolei, uwaga cytuję: "waleniu konia" miałam ochotę walić głową w ścianę by bohater się w końcu opamiętał i zaczął robić cokolwiek innego. W pewnym momencie włączyła mi się złośliwość i już chciałam zacząć liczyć te brykające kucyki, by się Wam tu pochwalić jaki ze mnie matematyk. Liczba na pewno była zacna.
Ja naprawdę rozumiem, że to miało być mocne, kontrowersyjne. Było. Zapewne wielu czytelników to doceni. Dla mnie jednak główny sens nawet po wyjęciu 1/3 scen masturbacji byłby wystarczająco dobitny, a zdecydowanie łatwiejszy do strawienia.

Mimo wszystko dziękuję za lekturę, ale ja wracam do łagodniejszych thrillerów, a na pewno skupiających się na innych aspektach życia bohaterów. Wy za to, macie ogólny zarys fabuły więc możecie zdecydować czy taki klimat Wam odpowiada.