Pierwsza część tej dylogii była ogromnym wulkanem emocji, które wybuchały, niczym lawa z krateru, ale to, co przeżyłam przy lekturze drugiego tomu „Zapomnianej” było jak potężne tsunami, które zalewa wieloma gwałtownymi falami emocji. Jest w niej zarówno romantycznie, groźnie, ekscytująco, ale też erotycznie, gdyż związek Emmy i Landona jest burzliwy także pod tym względem. Obserwuje się to wszystko z nieustającą ciekawością

Tym razem autorka oddała głos tylko Emmie i Landonowi, więc poznajemy tę historię naprzemiennie, chociaż Emma wypowiada się częściej. Ja jednak zawsze byłam ciekawa punktu widzenia Landona, ale taka konstrukcja była jak najbardziej uzasadniona biorąc pod uwagę tok wydarzeń, jaki zaserwowała nam pani Emilia Filarowska. Widać, że wszystko zaplanowała w dobrze przemyślany sposób, tworząc powieść, od której trudno się oderwać. Bardzo podobał mi się rozwój relacji między dwoma głównymi postaciami, która została oparta na walce mroku ze światłem. Landon jest typem choleryka, który czasami nie panuje nad swoim impulsywną naturą. Cały czas obwinia siebie za śmierć ojca, ale też boi się zakochać, by nie ranić najbliższej osoby. Jak można było się spodziewać, jego przemiana dokonuje się stopniowo, gdyż nie jest to takie proste. Emma się nie poddaje, coraz bardziej integruje się z rodziną Romero wpasowując się w ich charakter. Ma sobie duże pokłady empatii i zrozumienia dla wybuchów złości Landona, ale czasami daje się także ponieść swemu temperamentowi.



Druga część „Zapomnianej” jest jeszcze lepsza niż pierwsza, co wydawało się czymś niemożliwym, a jednak kipi w niej od wydarzeń, emocji, namiętności i wielu zwrotów akcji. Motywem przewodnim w całej dylogii jest rodzina, dla której Landon i jego brat są gotowi poświęcić wiele, by ją chronić. Zestawiła rodzinę mafijną, w której nie brakuje czystych interesów, z rodziną prezydencką uważaną przez społeczeństwo za przykładną i szczęśliwą, gdy prawdą w rzeczywistości była zupełnie inna. Poza tym autorka świetnie nakreśliła każdą z występujących postaci, dając odczuć ich osobowości, buzujące w nich emocje i nastroje. Umiejętnie ukryła to, co nadaje fabule tajemniczości i elementu zaskoczenia, więc do samego końca nie wiemy, jak to wszystko się potoczy. To bardzo udana dylogia i mam nadzieję, że wkrótce autorka ponownie zabierze nas w świat swojej wyobraźni zawartej w kolejnych powieściach.

Kontynuacja historii Emmy i Londona.Kiedy Emma odzyska utracona tożsamość?Czy miłość pokona przeciwności losu?

Emma powoli odzyskuje wspomnienia. Na domiar złego ktoś wie kim jest kobieta i nie waha się wykorzystać tej wiedzy. Relacja Landona i Emmy nabiera tempa, nie ma wymuszonego małżeństwa. Jest ogień i przyciąganie. Im bardziej obydwoje pragną zacząć życie od nowa, bez oglądania się wstecz, tym więcej jest przeciwności losu. Jednak jeszcze długa droga przed nimi, ponieważ los potrafi spłatać figla w najmniej oczekiwanym momencie. Walka o szczęście jest kręta i wyboista jak droga, która ma swoje odnogi.

"Miłość nie zawsze wystarcza by wygrać walkę o szczęście"

"Zapomiana II" to druga część dylogii, którą czyta się szybko i z zaciekawieniem. Jestem zaskoczona pozytywnie, ponieważ książka chociaż ma ponad czterysta pięćdziesiąt stron, to można ją pochłonąć natychmiastowo. Jestem pod ogromnym wrażeniem zdolności autorki, historia jest lekka i przyjemna, nie jest przeciągana na siłę i to jest bardzo fajne, a lekkie pióro i przyjemny styl sprawia, że nawet nie wiesz kiedy jest już koniec historii. Bohaterowie dojrzewają, zmieniają się z każdą kartką. Miłość ich kwitnie, chociaż wyboista droga jaką musieli pokonać nie była wcale taka kolorowa. Bardzo polubiłam Landona i Emmę oraz inne postacie poboczne. Montez pokazał swoje lepsze oblicze, uwierzył w miłość i szczęście, które oplotło go swoimi mackami. Ojciec Emmy przejrzał na oczy, trzeba coś stracić by coś zyskać. Cała historia jest słodko-gorzka, wiara i nadzieja wygrywa, wrogowie zostają pokonani chociaż niewinna osóbka ucierpiała na tym najbardziej, powiem szczerze, że to złamało moje serducho. Emocje oraz uczucia, których jest dużo dały mi się we znaki. Bardzo ciekawe zakończenie historii, są to kartki z pamiętnika Emmy. Ja osobiście polecam, przeczytajcie, przekonajcie się sami czy miłość wystarczy, by wygrać walkę o szczęście.

Emma, pomimo starań, nie potrafi sobie przypomnieć, jak wyglądało jej poprzednie życie. Mimo wszystko z każdym dniem tych dwoje czuje do siebie większe przyciąganie, a przez ich charaktery, sprzeczki są chlebem powrzechnym. Życie z człowiekiem mafii, nie jest wcale takie łatwe, jak mogłoby się wydawać, bo na każdym rogu czekają "niespodzianki". London z Emmą przekonają się bardzo szybko, że jego kobieta stała się zbyt atrakcyjnym łupem dla jego wrogów.
"Miłość nie zawsze wystarcza, by wygrać walkę o szczęście", przed nimi trudna i wyboista droga do szczęścia, na której Emma przypomni sobie jak wyglądało jej życie przed utratą pamięci. Teraz pytanie: czy po odkryciu prawdy, nadal będzie widziała swoją przyszłość z mężem?
------
Mam wrażenie, że w tej części autorka rozpieściła nas ciągłym rollercoasterem uczuć, wspomnień i zwrotów akcji. Na przemian w ich życie wkrada się niebezpieczeństwo i spokój. Już na samym początku mocno zaskoczyła mnie akcja, a serce przyśpieszyło. Potem nic już nie zwolniło, a emocje zdecydowanie nabierały tempa. Mimo sporej ilości kartek, książka sama się czytała, a bohaterowie, nawet ci drugoplanowi, pozytywnie mnie zaskakiwali. Autorka poruszyła w dylogii ciężkie tematy przemocy domowej i choroby oraz tak ważnego wsparcia najbliższych. Zakończenie bardzo mi się podobało, a nawet w pewnej chwili wzruszyło.

„W aucie nie mogłam przestać płakać. Serce bolało mnie nie tylko w przenosi, ale i też fizycznie.”

Kontynuacja losów Emmy, Londona i ich bliskich. Oboje zbliżyli się do siebie jeszcze bardziej. Tylko mężczyzna cały czas próbuje nie dopuścić do siebie tego, co czuje do żony. Miota się i niekiedy bardzo rani ją tym, co mówi i robi. Cały czas walczą z chorobą jego mamy i szukają zdrajcy, który pragnie ich zniszczyć. W między czasie Emma nawiązuje kontakt z rodzicami, a w szczególności z mamą i przyjaciółką. Nie zdają sobie sprawy, jakie jeszcze czekają ich zawirowania i że walka o ich szczęście cały czas trwa, a największa bitwa dopiero przed nimi. Czy uda im się wyjść zwycięsko? Czy pokonają wszystkie przeszkody?



Na szczęście nie musiałam czekać na kontynuacje losów bohaterów, bo oba tomy „Zapomnianej” miały premierę tego samego dnia. Więc gdy skończyłam czytać pierwszy tom, od razu chwyciłam za kolejny i po raz kolejny weszłam w ich świat. Patrzyłam na to, jak ta dwójka się dociera, jak wpływa na siebie i jak się kocha, ale do szczęśliwego zakończenia była jeszcze daleka droga, a autorka nie zamierzała im tego ułatwić. W pewnym momencie myślałam, że to, co tam się działo to tak na serio. Na szczęście po kilkunastu kartkach okazało się to być ich planem, ale w tamtej chwili to serce mi pękało i byłam wściekła. W tej części czekało na mnie jeszcze więcej emocji, intryg, kłamstw i wciągającej fabuły. Nie mogłam się oderwać, by poznać ich zakończenie. Łezka w oku się również zakręciła i to pod sam koniec. Dla ochrony rodziny London był w stanie zrobić wszystko, a gdy przyznał się do tego, że kocha Emmę, stał się szczęśliwy i spełniony. Świetna historia, przy której spędziłam naprawdę dobrze czas. Gorąco polecam.

W przypadku poszukiwania kolejnych wydań, z którymi będę chciała się zapoznać, zwracam uwagę na to, czy jest to pojedyncza historia, czy też cykl. Bardzo odpowiada mi to, gdy na kontynuację nie trzeba będzie zbyt długo czekać. Z tego też względu mój wzrok w ostatnim czasie spoczął na wydaniu ,,Zapomniana. Tom II" Emilii Emmy Filarowskiej, które ukazało się razem z pierwszą częścią. Biorąc pod uwagę zakończenie tego tomu, odbiorca może mieć pewność odnośnie do wielkich emocji.

Emma miała już świadomość tego, kim jest. Zaczynały do niej w coraz większym stopniu wraca urywki wspomnień. Kobieta jednak obecnie była już mężatką i jej zadaniem było zastanowienie się nad tym, jak będzie mogło wyglądać jej dalsze życie. Narracja orowadzona jest z punktu widzenia Emmy oraz jej męża, Landona. Ten zabieg bardzo korzystnie wpłynął na opis kolejnych wydarzeń.

,,Zapomniana. Tom II" Emilii Emmy Filarowskiej dobrze jest czytać po zapoznaniu się z pierwszą częścią. Dzięki temu na bieżąco będzie można przebywać w tym mafijnymi świecie wykreowanym przez polską pisarkę. Emilia Emma Filarowska zadbała o to, by miłośniczki powieści mafijnych również doskonale odnalazły się w fabule napisanej przez nią serii. Niewątpliwą zaletą jest dające do myślenia zakończenie oraz dobrze poprowadzona fabuła w przypadku obu części.

W życiu Emmy i Londona wiele się dzieje. Spotkanie kogoś, kto wie, kim ona jest, sprawia, że dowiaduje się trochę o przeszłości, dowiaduje się, jak się nazywa, co pozwala jej odkryć wiele. Niestety pierwsze spotkanie z rodzicami, a dokładnie z ojcem, pozostaje wiele do życzenia. Na szczęście nie jest sama, mąż cały czas stoi u jej boku i nie zamierza pozwolić, aby ktoś ją skrzywdził, nawet jeśli to jest jedno z jej rodziców. Urywki wspomnień, które do niej wracają, nic nie ułatwiają, a ona miota się między tym, co ma teraz, a tym, co było kiedyś. Kocha męża i choć i on ją kocha, nadal nie potrafi się przed nią otworzyć. Jednak to nie jedyne zdarzenia, które zaczną spędzać sen s powiek bohaterów. Oczekiwanie na wyniki mamy mężczyzny, tajemnica skrywana przez mężczyznę, zdrada, której dokona ktoś bliski – to wszystko wiele namiesza w ich życiu. Co takiego się stanie? Kto zdradził? Jak zachował się ojciec Emmy? Czy kobieta odzyska dawne życie? Czy miłość do Londona będzie na tyle silna, aby pokonać wszystkie przeciwności?

Jak już wspomniałam przy recenzji tomu pierwszego, bardzo się cieszę, nie trzeba było czekać na kontynuację, tylko zostały oba wydane od razu. Pierwszy był świetny, a jaki jest drugi? Jestem dokładnie tak samo nim zachwycona. Również tym razem nie byłam w stanie się oderwać od książki, a podczas czytania towarzyszyło mi bardzo dużo emocji. Akcja trochę szybsza, z większą ilością zwrotów, co oczywiście według mnie jest na plus (chociaż i w pierwszym tomie dużo się działo i akcja wcale nie była wolna).

Bohaterowie trochę się zmienili, w szczególności London. Chociaż nadal nie potrafi się otworzyć, kocha swoją żonę i nie wyobraża sobie życia bez niej. Stał się w stosunku niej zaborczy, opiekuńczy, a jednocześnie pozostał sobą dla innych.
Jeśli chodzi o Emmę, „odzyskując” swoją przeszłość, zaczęła się poznawać jakby od nowa. Miota się we własnych uczuciach, w tym, co było a tym, co jest. Nadal pozostała bohaterką, którą bardzo lubiłam, a jednocześnie mocno jej kibicowałam.

„Zapomniana. Tom II” to świetne zakończenie dylogii, która mnie wciągnęła w świat Emmy i Londona, nie pozwalając się oderwać, aż nie dobrnęłam do samego końca. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Książka "Zapomniana" t. 2 jest bezpośrednią kontynuacją "Zapomnianej" t. 1, dlatego też powieści te należy czytać w odpowiedniej kolejności, żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Pierwszy tom przypadł mi do gustu, dlatego postanowiłam sięgnąć po dalsze losy Emmy i Landona. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona. Tutaj nadal podtrzymuje, że bohaterowie zostali w bardzo ciekawy sposób wykreowani. Na kartach tej powieści mogłam poznać ich jeszcze lepiej, ich myśli, uczucia, dowiedzieć się z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Na drodze do ich szczęścia oraz stabilność znajdzie się wiele przeciwności losu, które okażą się naprawdę trudne do pokonania, ale czegóż się nie robi dla i z miłości... Akcja powieści tutaj toczy się dosyć dynamicznie, sprawiając że Czytelnik nie ma nawet chwili na nudę. Muszę przyznać, że ta historia wywołała we mnie lawinę emocji oraz wrażeń, a zakończenie tego tomu jest idealnym zwieńczeniem historii bohaterów. Bardzo miło spędziłam czas z tą książką, a w zasadzie z tą serią i w przyszłości chętnie sięgnę po kolejne powieści autorki. Polecam!

Nasza bohaterka pragnie dowiedzieć się czegoś o swojej przeszłości. Otrzymuje skrawki informacji, lecz nie wszystko jest takie idealne. Pod gładką powierzchnią kryją się potwory. Poznajemy bliżej rodzinę dziewczyny, skrywane sekrety zaskoczą nas niejeden raz.

Relacja bohaterów w tej części jest bardziej burzliwa niż w pierwszej. Związek Em i Landona przeżywa wiele wzlotów i upadków. Na każdym kroku zaskakiwana byłam przez bohaterów. Bywały momenty, że mnie denerwowali swoim zachowaniem. Powiem, tylko że było ciekawie, bez chwil na nudę.

"Moje serce zaczęło bić jak szalone. Nie chciałam w to uwierzyć. Każdy mógłby mi to zrobić. Każdy, ale nie on. Nie mój Landon."

Akcja książki podobała mi się tu o wiele bardziej niż w pierwszym tomie. Zdecydowanie więcej się tu działo, dzięki czemu książkę przeczytałam na raz. W końcu doczekałam się scen z dreszczykiem adrenaliny. Pochłonęły mnie bez reszty i nie pozwoliły na chwilę oddechu.

W mojej ocenie Dylogia wypadła nie najgorzej. W całości ostatecznie przekonała mnie do siebie. Ciekawa jestem dalszego rozwoju autorki w tej dziedzinie. Polecam ogromnie.