Literatura piękna może mieć naprawdę wiele odcieni i ten przygotowany w wydaniu ,,Zamknięta w kalejdoskopie" przez Monikę Majer Pietraszak jest jednym z nich. Jednocześnie warto już na samym początku wspomnieć o tym, iż jest to kolejna powieść autorki. Jest to niezwykle ważna oraz obszerna publikacja, na lekturę której warto jest zwrócić uwagę w czytelniczym planie dnia. Nie jest to jednak wydanie, które za jednym razem pochłonie się od początku do końca.

W tym wydaniu główną bohaterką została Joanna, która miała okazję dowiedzieć się tego, jak to jest być zdradzoną i jednocześnie zdradzającą. Z tego też względu czasowo postanowiła zmienić miejsce swojego pobytu, jednak czy to miało być udaną propozycją na zmianę życia? Czy poznanie nowego mężczyzny miało doprowadzić do tego, by Joanna miała jeszcze związać się z mężczyzną?

,,Zamknięta w kalejdoskopie" Moniki Majer Pietraszak to jedno z tych wydań, które czyta się naprawdę sprawnie i dobrze jest mieć ten tytuł na uwadze w wolny dzień. Już od samego początku zauważalne jest to, że pisarka ma doświadczenie z dorobkiem literackim i dzięki temu ,,Zamknięta w kalejdoskopie" Moniki Majer Pietraszak jest bardzo dobrze dopracowana pod względem fabularnym.

Szukacie książki pełnej pozytywnej energii, motywującej do działania i uczącej, by łapać życie w otwarte dłonie? Dobrze się składa! Wanda Majer-Pietraszak serwuje nam właśnie taką opowieść, ponieważ w "Zamknięta w kalejdoskopie" losy bohaterów nastrajają na lepsze jutro.

Jeśli naziwsko autorki wydaje się Wam znajome to zmierzacie w dobrą stronę. Spod pióra tej pani wyszło już kilka dobrych historii a jej najnowsze dzieło tylko potwierdza, że w jej głowie wciąż jest wiele pomysłów. Tym razem sięgamy po przyjemną, relaksującą historię obyczajową w roli głównej z bohaterami, którzy mogą pochwalić się wielowymiarową kreacją a ich losy opierają się na typowej prozie życia.

Joanna wpadła w pułapkę miłości. Doświadczyła zdrady z obu stron, ponieważ nie tylko sama zdradzała, ale i odciągnęła mężczyznę od innej kobiety. Nie czuła się z tym dobrze, ale przecież sama chciała zaznać odrobiny szczęścia. Uciekając od negatywnych emocji decyduje się na radykalny krok - wyjeżdża i nie mówi dokąd nawet swojej siostrze. Czy nowy etap w życiu pozwoli jej odnaleźć swoje prawdziwe miejsce w świecie?

Bohaterka wybiera pobyt w Domu Pracy Twórczej i tam poznaje ludzi, których historie całkowicie ją odmieniają. Rozmawiają długimi godzinami, dzielą się doświadczeniami i uczą nie tylko siebie nawzajem, ale i czytelnika, że życie dla każdego z nas pisze indywidualny scenariusz. Nie zawsze jest łatwo, ale ważne, by pamiętać, że tylko od nas zależy jak dobrze pokierujemy swoją przyszłością. Motyw ten okazał się trafiony w dziesiątkę i w dodatku niósł ze sobą wiele emocji, więc śmiało mogę napisać, że przygoda u boku Joanny okazała się bardzo udana.

"Zamknięta w kalejdoskopie" to idealna lektura na leniwe popołudnie. Przyjemna, otwarta na czytelnika, do przeczytania na raz. Losy bohaterki nie są nam obojętne a jej historia okazuje się dobrą lekcją życia, więc zdecydowanie warto poświęcić jej uwagę a nawet więcej! Cała proza Wandy Majer-Pietraszak to trafiony wybór na poprawę humoru i lekką motywację.

Główna bohaterka powieści, Joanna, to kobieta, której życie z pewnością można porównać do kalejdoskopu. Żyjąc z mężem, gwiazdorem, alkoholikiem, kobieciarzem, nosi w sobie tęsknotę za niespełnioną miłością. Tamten mężczyzna z przed lat, przy którym dane jej było przeżyć wiele dobrych chwil.. żonaty, musiał pozostać wspomnieniem, przerwaną melodią, która nie miała prawa wybrzmieć do końca..
Gdy podjęła decyzję o odejściu od męża ,żeby zawalczyć o siebie, nie zdradziła nawet siostrze dokąd wyjeżdża. Czy nowy etap życia jaki rozpocznie da jej upragnione spełnienie? Czy będzie umiała jeszcze raz otworzyć serce i zaufać mężczyźnie, którego niespodziewanie los podaruje jej w prezencie?

Kalejdoskop, kolorowe szkiełka, które wprawione w ruch zmieniają położenie tworząc coraz to nowe obrazy. Czy nie tym jest nasza codzienność? Ludzie, których drogi przecinają się z naszą drogą, sytuacje, problemy z którymi musimy się mierzyć każdego dnia, radości i smutki. Narodziny i śmierć. To wszystko składa się na obrazy naszego życia. Czasem jedno słowo, jedna chwila, burzy ten misternie tkany obraz, a my możemy próbować na siłę układać go z fragmentów przeszłości albo tworzyć inny, z tego co nam pozostało, dokładając nowe elementy codzienności i dostrzegać w nim piękno mimo wszystko.
I o tym jest ta powieść. Autorka pokazuje nam na przykładzie Joanny, jak nie ulec zniechęceniu i odzyskać radość życia. Jak ruszyć z życiowej mielizny, biorąc ster do ręki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Wandy. Nie wiedziałam czego się spodziewać. Książka napisana bardzo spokojnym językiem. Wiele przemyśleń, fabuła momentami za bardzo się rozciągała powodując moje znużenie. Nie jestem przyzywczajona do takich powieści bez akcji. Ale mimo wszystko warto poznać tę historię bo daje do myślenia i pozwala widzieć głębiej.

Joanna poznała zdradę od dwóch stron. Odczuwa ból z powodu zdrady męża, jednakże dobrze wie, ża sama kiedyś się jej dopuściła. Z każdym dniem czuje coraz większą bezsilność, znudzenie swoim zyciem i obrzydzenie do człowieka, z którym spędza swoje życie. Postanawia to zmienić.
Joanna postanawia wyjechać, by wszystko sobie przemyśleć, zdysnatnsować się od problemów. O miejscu pobytu nie mówi nawet swojej siostrze. Chce być sama i nie chce by ktokolwiek ją odnalazł. Podczas pobytu w Domu Pracy Twórczej poznaje wielu ludzi, poznaje ich historie i nawo poznaje siebie.
Książka o wszystkim i o niczym. Trochę tak bym ją opisała. Zbyt wiele tu zbędnych opisów i wątków. Historia rozwlekle napisana, zbyt dużo słów, które nic nie wnoszą. Udało mi się trochę polubić bohaterów, pomimo że nie czułam z nimi większej więzi. Dialogi były dla mnie nudne, a wątki chaotyczne i poplątane, często się w nich gubiłam. Udało mi się ją przeczytać bez odkładania, ale troche się przy niej namęczyłam i były momenty, że jedynie kartkowałam wyłapując z niej cokolwiek. Być może innym przypadnie do gustu i donajdą w niej głębszy sens, mi jednak się to nie udało.