„Bądź świadkiem pojedynku, w którym stawką jest wolność”.

No i stało się.
Skończyłam drugą fascynującą „rundę” z serią o przystojnym, eleganckim i diabelnie niebezpiecznym Kubie Sobańskim. Seryjnym mordercy, który w swoim krakowskim prywatnym raju żyje pełnią życia i wciąż na nowo wypełnia obecną w nim pustkę, w miejscu, gdzie inni mają duszę. Bestii, która mimo świadomości tego, jaką krzywdę potrafi wyrządzić, budzi jakąś nieuzasadnioną i kompletnie irracjonalną fascynację..
Dziś Kuba jest już dojrzałym diabłem kontrolującym swoje demony. Dotknęła go jednak inna słabość.. dość powszechna, zdradliwa i kosztowna w wielu aspektach. Kobieta – z całą swoją zmiennością, nieoczywistością, urodą, fochami, humorkami i charakterkiem z pod ciemnej gwiazdy. Osiemnastoletnia Sonia Wodzińska stała się jego czułym punktem, powierniczką sekretów i uczennicą. Są jak zarażeni tą samą chorobą. A ich relacja daje możliwość dzielenia się wzajemnie wspólnym przekleństwem.. bo „ściany rzeczywistości” jego i jej „zostały wytapetowane bólem, wstydem i cierpieniem” z tego samego supermarketu. Kuba ma jednak świadomość, że szaleństwo Soni pozostawione bez odpowiedniej kontroli może wpakować także i jego w niemałe tarapaty..
Jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za „chwileczkę zapomnienia”..?
„Wyrok diabła” to czwarta już odsłona diabelskich harców w raju. Kuba po raz kolejny zaskakuje. Pokazuje swoje nowe oblicze. A przed nim niebagatelne wyzwania. Tym razem czeka go też bitwa o własną wolność i skomplikowany test jednokrotnego wyboru na poświęcenie i zaufanie.

Diabelnie polecam.

Ogromnie się cieszę, że i wkrótce poznamy jego dalsze przygody w raju..

„ Cierpienie może było przekleństwem, ale właśnie ono zjednoczyło ich ze sobą ”.

Kolejna podróż w mroczne zakamarki duszy mordercy za mną.
Mam słabość do tej serii. Mam słabość do postaci Kuby. Bo choć jest pozbawionym skrupułów zabójcą, to widzę w nim też cierpienie, naznaczenie brzemieniem krzywdy, jakiej doznał w dzieciństwie. Ból, cierpienie, wstyd to uczucia, jakie ugrzęzły w jego wnętrzu. Zakotwiczyły się. I nie dają o sobie zapomnieć. Są jak macki, które otaczają ją umysł i, których nie sposób się pozbyć.

Każdy kolejny tom tej historii prowadzi mnie w emocjonujący sposób w mroczne strony umysłu człowieka, który naznaczony piętnem skrzywdzonego chłopca, walczy o siebie. Może obiera przy tym brutalny i drastyczny kierunek. Może przeraża mnie to, jak bezwzględnie oddaje się swoim demonom. Ale ja te emocje lubię, lubię ten dreszcz ekscytacji, jaki funduje mi Autor. Lubię, kiedy każda kolejna strona przynosi mi to oczekiwanie, co wydarzy się dalej. A tak właśnie pisze ten cykl Adrian Bednarek. Angażuje czytelnika w przeżywanie emocji bohaterów, zabiera w świat pełen brutalności. Uważam, że to najlepsza seria jeśli chodzi o thrillery psychologiczne, jaką dane było mi do tej pory czytać. Pełna napięcia, emocji, umiejętnie dozowana historia. Bez zbędnych opisów, niepotrzebnych słów.

Tym razem Kuba oddaje swoje mroczne uczucia Soni. Dziewczynie, która jak nikt inny rozumie jego potrzebę uwalniania, potrzebę pozbycia się ze swojej duszy demona siostry. Rozumie go, bo tak jak on doznała cierpienia z rąk osoby, która powinna ją bronić, nie krzywdzić. I ona również nosi w sobie piętno, które nie daje jej doznać ukojenia. Przed nimi walka o wolność, ale też o możliwość wyzwolenia siebie i swoich pragnień.

Dwie cierpiące dusze. Dwa walczące o wydostanie się na zewnątrz demony. Dwójka młodych ludzi, którzy nie cofną się przed niczym, by zdobyć choć namiastkę spokoju. Jaki będzie finał ich historii? Fani thrillerów - czytajcie. To mistrzowsko poprowadzona historia o diable w ludzkiej skórze.

Gdybym czytał pierwszą wersję czteroczęściową, pewnie poczułbym wielkie rozczarowanie, kończąc cykl o Kubie Sobańskim. I mówię najzupełniej szczerze. Tak! Podkreślę stanowczo!!! Wielkie rozczarowanie... I zapewne zaraz ci, którzy śledzą moje recenzje, powiedzą: - Przecież każda część bardzo ci się podobała? - Co się stało w czwartej części, że jesteś rozczarowany?

Spieszę wiec szybko wyjaśnić, żeby nie trzymać Was w niepewności. Czwarta część była wyjątkowa! Przebiła trzy poprzednie. Niestety zawsze mam odczucie niedosytu przy znakomitych lekturach, że coś się kończy i że nie będę mieć już możliwości emocjonować się życiem bohaterów. Jednak Adrian Bednarek miał nosa, że po wznowieniu cyklu, korekcie wszystkich tomów według jego pomysłu, nie może się to tak skończyć. I napisał jeszcze kolejne dwie (bądź kończy szóstą, ostatnią). Dlatego na moje rozczarowanie musi czekać jeszcze co najmniej jakiś czas!

Przypomnę. Adrian Bednarek to autor mrocznych thrillerów psychologicznych, gdzie głównymi postaciami są mordercy, sadyści, psychicznie zwichrowani ludzie, którzy z pozoru wyglądają i zachowują się zupełnie inaczej. Tak normalnie, jak każdy normalny obywatel. Autor pasjonuje się tematyką kryminalną, kocha futbol i uczęszcza na mecze "swojego" Rakowa z Częstochowy. Można go również spotkać na biegowych ścieżkach.

O okładce nie będę się rozpisywać, ponieważ nie odbiega w żaden sposób szatą graniczną od poprzednich tomów. Tym razem jednak na pierwszym planie możemy zobaczyć kobietę, którą zapewne jest Sonia Wodzińska. Osiemnastolatka maszeruje nocną porą środkiem oświetlonej ulicy. Może to sugerować, że to tym razem ona będzie wiodła główne skrzypce w niniejszym tomie.

Można śmiało rzec, że Kuba i Sonia tworzą doskonały duet. Po tym, jak Sobański wybronił ją w sprawie, w której była oskarżona o zabójstwo swojego brata, ich życie zaczyna się coraz bardziej łączyć. O ile krakowski adwokat jest w stanie walczyć ze swoimi demonami przeszłości, to młoda, zniszczona psychicznie i fizycznie przez brata, szuka kolejnych doznań związanych z przemocą. Tylko sadystyczne, brutalne morderstwo zaspakajające jej zwierzęce ego może ją na jakiś czas uspokoić, uciszyć jej demony.

Ta część jest najbardziej brutalna, wręcz bije tu zło w najczystszej postaci. Sonia nie cofnie się przed niczym, a zarazem nie będzie już tak ostrożna, jak jej mentor. Popełnia błędy, które doprowadzają głównych bohaterów na niebezpieczne tory. To nie może skończyć się dla nich dobrze.

Mistrzowsko skonstruowana fabuła i nakreślone postaci nie pozwalają odłożyć lektury na później. Polecam wszystkim o mocnych nerwach!

Przyszedł i czas na czwarty tom Diabełka!

Wskutek popełnionych błędów Kuba trafia tam, gdzie nigdy nie zamierzał się znaleźć. O jego zbrodniach i prawdziwej naturze wie tylko jedna osoba: Sonia Wodzińska, którą skutecznie obronił w poprzednim tomie „Spowiedź Diabła” przed więziennym koszmarem. Teraz sam znalazł się w sytuacji, w której jest zdany na umiejętność pewnej pani adwokat, ale też na lojalność swojej nastoletniej partnerki. Jest ona, bowiem nie tylko pilną uczennicą Rzeźnika Niewiniątek, ale też osobą, z którą łączą go intymne relacje.

U pana Bednarka można spodziewać się wszystkiego, a kreowany przez niego świat jest na swój sposób fascynujący i wciągający. Skutecznie manipuluje umysłem czytelnika wrzucając jego odczucia w mrok wyłaniający się z duszy stworzonych bohaterów. Zaczynając poznawać historię Kuby Sobańskiego trudno mi było określić, jakie dokładnie wrażenia wywołuje na mnie jego postać.

Mimo diabelskiej osobowości Kuby, trudno jest mi całkowicie go potępiać. Jest on człowiekiem z mroczną i traumatyczną przeszłością, który ma na sumieniu życie niewinnych młodych kobiet, ale jego historia sprawia, że śledzimy ją z zapartym tchem. Teraz, gdy znalazł się w kłopotach, trzymamy kciuki, by udało mu się wywinąć ze skazującego wyroku, tym bardziej, że w jakimś sensie odpowiada za czyny Soni, przez którą znalazł się w takiej sytuacji.

Tak jak napisałam w mojej poprzedniej recenzji przy „Spowiedzi Diabła”, trudno mi go popierać, ale znając jego dzieciństwo i to, czego wówczas doświadczył, wzbudza się odrobina zrozumienia, a nawet współczucia, gdy wraca on myślami do swoich pierwszych lat życia. Był wówczas niewinnym i ufnym chłopakiem, którego spokój zaburzył demon Klary. Zupełnie inaczej postrzegałam Sonię, która od początku wzbudzała moją niechęć swoją postawą, a teraz lekkomyślnością i nieodpowiedzialnymi czynami. W jej przypadku trudno mi było ją zaakceptować i często wywoływała u mnie irytację za swoje głupie pomysły.

Powieść „Wyrok Diabła”, jak i wcześniejsze tomy były bliżej kryminału, ale i tak autor nadał temu gatunkowi inny wymiar i charakter. Pokazuje nam drugą stronę wymiaru sprawiedliwości na swój specyficzny, pokręcony sposób. Sprawia, ż kibicujemy czarnym charakterom i trzymamy kciuki, by uniknęli kary za to, co robią. Jako czytelnicy wiemy dokładnie, co planuje morderca, jak się przygotowuje, co robi i myśli, oraz w jaki sposób pozbawia życia swoje ofiary, więc nie ma tutaj elementu zagadki typowej dla kryminalnego gatunku. Jesteśmy świadkami jakby drugiej strony, oglądamy to wszystko oczami winnego zbrodni.

Seria z Kubą Sobańskim nadała nową jakość literaturze zaliczanej do thrillera psychologicznego połączonego z kryminałem i sensacją ocierającą się o suspens. Pan Adrian po raz kolejny wykazał się niesamowitą wyobraźnią i kunsztem pisarskim. Wszystkie cztery części były wznowieniami, ale nie są to przedruki wcześniejszych wydań, lecz napisanymi na nowo, co jest doskonale widoczne po ilości stron, których w nowych wersjach jest więcej. Autor bardziej rozbudował główną postać, czyniąc ją jeszcze mroczniejszą, inteligentniejszą, a przez to ciekawszą. No, może zbyt często sięgającą po narkotyki i alkohol, co przy takich ilościach już dawno powinno odbić się na jego zdrowiu. Jednak Kuba cały czas jest w formie i bardzo jestem ciekawa, jak potoczą się jego dalsze losy w kolejnych tomach. Najbliższy nosi tytuł „Piętno diabła” i już 25 stycznia tego roku będzie miał swoją premierę, a po nim, w marcu, ma się ukazać ”Rywal diabła” więc to jeszcze na szczęście nie koniec spotkań z charyzmatycznym Kubą. Tym razem będą to absolutne premiery z historiami, które z pewnością potoczą się ponownie tak, że wzburzą niejednokrotnie nasze emocje i poukładany światopogląd.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Zaczytani

Znowu przenosimy się do Krakowa bo tam Kuba Sobański, przyjął pod swoje skrzydła młodą dziewczynę, Bestyjeczke.
Sonia Wodzińska jak się okazuje jest taka sama jak Kuba. Młoda skrzywdzona dziewczyna, tak samo jak on zmaga się z demonami ale nie potrafi jeszcze ich kontrolować. W pewnym momencie przestaje słuchać rad mężczyzny i postanawia działać sama, popełniając ogromny błąd. Kiedy Kuba dowiaduje się o tym jest już za późno. Mężczyzna decyduje się na ogromne poświęcenie dla bezpieczeństwa swoich mrocznych sekretów ale i dla Soni. Zaufanie, którym obdarzył dziewczynę szybko jednak zamienia się w wątpliwości czy dobrze postąpił...

WYROK DIABŁA to już czwarta część serii a ja dalej z zachwytu wyjść nie mogę. To jest tak dobre, że chcesz przeczytać i jednocześnie nie chcesz żeby się kończyło. Mega fabuła a Kuba, no tym razem moje serce pękło na pół kiedy czytałam co tym razem mu się przytrafiło. Mała Sonia bardzo namiesza i przez to chyba trochę jej nie lubię.
Jestem bardzo ciekawa jak to wszystko potoczy się dalej, a tom 5 ma swoją premierę już 25 stycznia, czekam z niecierpliwością

Mam taki problem, że czasami aż za bardzo zżywam się z bohaterami książek i przeżywam ich losy, jakby dotyczyły moich bliskich. Gdy dotyczy to czarnych charakterów, to jeszcze intensywniej zastanawiam się nad tym, co jest ze mną nie tak. Ale przecież nie bez powodu mówi się, że miłość jest ślepa i widocznie obowiązuje to także w przypadku fikcyjnych postaci literackich.
"Wyrok diabła" to czwarty tom serii z Kubą Sobańskim i muszę przyznać, że jego ponowna lektura ze świadomością, że wkrótce w moje ręce trafią kolejne, była przyjemniejsza niż za pierwszym razem, gdy myślałam, że to ostateczne pożegnanie z Diabłem. Nie znaczy to jednak, że nie pękło mi znowu serce przez to wszystko, co zgotował mu los, czytaj Adrian Bednarek.
Kubie od poprzedniego tomu towarzyszy Sonia i choć wydawała się tak bardzo oryginalna, to okazała się być typową rozchwianą nastolatką, na której nie można polegać. Jej lekkomyślne zachowanie sprowadziło kłopoty nie tylko na nią, ale też na Sobańskiego, a raczej przede wszystkim na niego, bo przecież rozwydrzonym księżniczkom zawsze udaje się spaść na cztery łapy. I choć przemawia przeze mnie gorycz, to nie potrafię nawet jednoznacznie powiedzieć, że jej nienawidzę. Sonia ma w sobie to coś, można by nawet powiedzieć, że jest żeńskim odpowiednikiem Kuby, więc w pewnym stopniu mam do niej słabość.
Prawda jest jednak taka, że nie lubię tego tomu, choć stylem, jakością i stopniem popaprania nie ustępuje pozostałym. Umówmy się, gdyby wydarzenia w nim opisane dotyczyły kogoś innego, byłabym zachwycona fabułą tej książki. A że chodzi o Kubę... nie podoba mi się ani trochę to jak się ta część skończyła. Na szczęście Adrian ma litość i zdecydował się w końcu dopisać dalsze losy tego wyjątkowego krakowskiego prawnika.
"Wyrok diabła" to kolejna czytelnicza uczta zaserwowana przez Adriana Bednarka. Mam jednak nadzieję, że w następnym tomie odkręci wszystko to, co nie powinno się zdarzyć i przywróci sytuację w Raju do normy. Nie mogę się już doczekać ponownego spotkania z diabelską ekipą.
Moje 10/10.

Kuba Sobański dochował się uczennicy ! To nie może skończyć się dobrze. Osiemnastoletnia Sonia Wodzińska pilnie naśladuje swojego mistrza i zmaga się z podobnymi demonami i żądzami zabijania, ale nie potrafi ich kontrolować. Jej niedojrzały jeszcze instynkt prowadzi ją do skrajnego niebezpieczeństwa, w które wciągnie również Sobańskiego. Staną oni przed pojedynkiem, w którym będzie liczył się każdy ruch i od jego wyniku będzie zależała wolność zarówno Kuby jak i Soni. Będzie wymagał on poświęcenia i zaufania. Czy znajdzie się miejsce na te uczucia w ich namiętnej relacji ?

Wprowadzenie nowej bohaterki do poprzedniej części i kontynowanie jej poczynań również w tej było bardzo dobrym zabiegiem. Teraz mamy okazję poznać nie tylko losy Kuby, ale również Soni, która okazuje się być dobrą naśladowczynią, ale targaną ogromnymi emocjami i instynktem, który niekiedy przegrywa z tym, co doradza jej rozum.

Już pierwsze strony fundują dużą dawkę emocji. Osobiście bardzo denerwowałam się niespokojna o losy Kuby. Nie miałam pojęcia, w którym kierunku zechce pójść autor, ale na szczęście wybrał drogę, która mi przypasowała. Oprócz tego książkę przeczytałam błyskawicznie, irytując się w momentach, kiedy Sonia ujawniała swoją niedojrzałość i pałając złością do Kuby, że tolerował jej zachowania.

Mamy w tej części do czynienia z kolejną mroczną i brutalną historią. Tym razem Kuba sam będzie musiał skorzystać z pomocy adwokata, aby wrócić do raju. Morderstwo, które jest głównym wątkiem tej historii zostało opisane w bardzo szczegółowy sposób, aż ciarki przebiegały po plecach. Jak Adrian Bednarek pisze o popełnianych zbrodniach, to nie ma się uczucia zniesmaczenia czy przesady. Wszystko zdaje się być na właściwym miejscu.

Zakończenie tego tomu po raz kolejny wbijało w fotel i było dużym zaskoczeniem, a to dopiero początek i wstęp do kolejnej części. Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, ale jestem pewna, że autor po raz kolejny przygotuje dla nich coś specjalnego, co znowu bardzo mnie zaskoczy. Jeśli jeszcze nie znacie Kuby Sobańskiego, to koniecznie to zmieńcie. Być może skradnie i Wasze serca.

,,Bądź świadkiem pojedynku, w którym stawką jest wolność”

„Wyrok diabła” autorstwa Adriana Bednarka to już czwarty tom przygód mojego ulubionego seryjnego mordercy - Kuby Sobańskiego. Tym razem autor przygotował dla swojego czytelnika coś zupełnie nowego - Jakub zmuszony był stanąć po drugiej stronie barykady i tym razem to on szukał dobrego adwokata, który pozwoli mu uniknąć więzienia. W dzisiejszej recenzji postaram się nie powiedzieć za dużo, by nie zepsuć komuś przygody z tą częścią - będzie to bardzo trudne zadanie i za wszelkie spojlery z góry przepraszam!

Kuba Sobański, krakowski adwokat i nieuchwytny seryjny morderca, dochował się uczennicy. Osiemnastoletnia Sonia Wodzińska zmaga się z tymi samymi żądzami, co jej mentor, choć w przeciwieństwie do niego nie potrafi ich kontrolować. Ostatecznie wiedziona niedojrzałym instynktem przestaje słuchać rad Kuby i zaczyna działać na własną rękę.
W wyniku jej nieodpowiedzialnego zachowania Kubie i Soni zaczyna grozić śmiertelne niebezpieczeństwo, a oni sami staną przed najtrudniejszym pojedynkiem, w którym stawką będzie wolność ich obojga. Jak wiele będą w stanie dla siebie poświęcić i czy w tej namiętnej relacji w ogóle jest miejsce na zaufanie?

Zacznę do tego, że po przeczytaniu tej serii poczułam pewnego rodzaju niedosyt. Owszem, „Wyrok diabła” przypadł mi do gustu, jednak czegoś mi w tej części brakło. Ten tom nie zapewnił mi wiele emocji oraz akcji - których w poprzednich częściach było aż nadto. Moje niezadowolenie może wynikać też z faktu, że u boku Kuby pojawiła się nowa, podobna do niego osoba - Sonia, która pragnie być taka sama jak on. Jakoś do tej pory nie potrafię się pogodzić z tym, że w tej części to ona przyjęła główne stery, a Sobański musiał schować się w jej cieniu.

Skoro już o Soni mowa przyznam, że ta postać niezmiernie mnie irytuje! W poprzednim tomie uważałam ją za ciekawą osobę, jednak w tej nie potrafiłam przeboleć jej bezmyślności oraz pewnego rodzaju młodzieńczego buntu, który wkopał Kubę w niezłe bagno... Nawet nie wiecie z jaką niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu - jestem ciekawa jak potoczą się dalsze losy tej dwójki bohaterów, mam cichą nadzieję, że oboje odnajdą ten spokój, który pozwoli im zapomnieć o swoich demonach.

Czy książkę polecam? Kuba Sobański należy do tych bohaterów, którzy „męczą” moją moralność - z jednej strony pragnę by w końcu dopadła go sprawiedliwość, jednak z drugiej strony przeczytałabym kolejne tomy na temat jego „uczynków”. Jeśli rozglądasz się za mocną oraz brutalną serią, to polecam Ci tę Diabelską historię, nie zawiedziesz się!

Jeśli nadal nie znasz twórczości Adriana Bednarka to masz dużo do nadrobienia. Pisarz ma świetny styl pisania, który sprawił, że po przeczytaniu jego pierwszej książki nie potrafiłam przestać - jego twórczość uzależnia!

,,Pewnego dnia w twoim życiu pojawi się ktoś, dzięki komu zrozumiesz, dlaczego nigdy nie udało się z nikim innym”