Książka ta bardzo mnie zaskoczyła, spodziewałam się bowiem typowej dla tego gatunku akcji. Miał być Wybraniec i uratować kraj. Okazało się jednak, że sprawa nie jest taka prosta, postacie nie są po prostu czarno-białe, a zwroty akcji zaskakujące. Do tego kilka razy się uśmiechnęłam, lub nawet zaśmiałam, bo książka ta jest napisana z humorem. Słowem nie mogłam się od niej oderwać. Szczerze polecam i gratuluję Autorowi tak udanego debiutu.

Z perspektywy kogoś, kto mało czyta, książka absolutnie rewelacyjna ! Wielowątkowa opowieść przeplatana humorem i horrorem. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Mnóstwo niespodziewanych zwrotów akcji, wiele ciekawych i barwnych postaci, bardzo dobre opisy scenerii i dokładny opis myśli bohaterów, czynią z tej książki majstersztyk gatunku fantasy.
Uwaga: Nie jest to książka do poduszki, bo jak się zacznie czytać to trudno się oderwać.

Wybraniec Marek Ł.J. Mazur
Ileż to już powieści napisano o Wybrańcach, którzy uratują losy świata? Ile było ekranizacji takich książek? Całe mnóstwo. Jednak „Wybraniec” Marka Mazura to coś zupełnie innego niż się spodziewacie po samej nazwie. Niech nie zmyli Was ten element, spróbujcie podejść do tej pozycji z czystym umysłem, a nawet jeśli Wam się to nie uda – przyjemnie się rozczarujecie.
Oto bowiem faktycznie mamy wybrańca, który klasycznie, wcale się o to nie prosił. Dar czy przekleństwo, to także bardzo standardowy dylemat w takiej kwestii. I choć początek książki jest ciut drętwy, to potem wszystko zaczyna się rozkręcać. W tym aspekcie to ogromna zasługa pojawienia się Ksarefa. Bez niego wszystko okazałoby się zwyczajne i nudne. Ale całe szczęście jest i kochany Ksaref! Sytuacja prezentuje się następująco: mamy piękny kraj, który opanowały krwiożercze bestie, na których czele stoi twór zwany Mhar-Tarhadem. Jego wszechpotężna nie ma sobie równych i nikt mu nie podskoczy! Wybaczcie ten lekki ton, ale książka jest naprawdę zabawna. Mimo ofiar śmiertelnych. W tym kraju, zwanym Arlanem, istnieje Wybraniec, który według proroctwa może pokonać zło zasiane na tej ziemi. Stereotypowo? Nie do końca.
Choć Amaral, czyli tytułowy Wybraniec, podchodzi do tematu dość tradycyjnie – jaki ma właściwie wybór? Czekać aż go zabiją? Równie dobrze może spróbować swoich sił, skoro nawet potężnych magów ma po swojej stronie. W tej książce jednak magowie nie są jednoznacznie źli lub dobrzy. Tak jak i demony. Mamy Białą Magię i Czarną Magię, które jednak nie są osobnymi szkołami magii, tylko jej odmianami. Jeśli jesteś ambitny i nie masz skrupułów, istnieje szansa, że pociągać Cię będzie potęga, którą może dać Czarna Magia. Szukasz władzy i potęgi? Też prawdopodobnie odnajdziesz je w Czarnej Magii, jednak za jaką cenę? Podobnie jest z demonami – mamy te głupsze i mniej uczłowieczone. Mamy wreszcie te, które umieją zrozumieć i wydają się bardzo ludzkie, jakkolwiek paradoksalnie by to nie zabrzmiało. Postać Ksarefa jest wybitna. I chętnie przeczytałabym osobną pozycję tylko o nim. Jest nakreślony jako bohater jednocześnie zły do szpiku kości i szukający czegoś poza tym złem w swoim życiu. Przyznacie, że to dość unikatowa cecha dla demona. Jesteście ciekawi czy Wybraniec uratuje Arlan? A może wolicie się dowiedzieć co demonowi potrafi zrobić mała dziewczynka? Tak, nie pomyliłam się. Demon versus mała dziewczynka, takie rzeczy tylko w „Wybrańcu” Marka Mazura!
Marek Mazur ma swoją stronę internetową, na której tylko udowadnia, że ma niesamowite poczucie humoru. Możecie tam przeczytać o jego inspiracjach do napisania „Wybrańca”. Ba! Możecie nawet zagłosować na swoją ulubioną postać! Przyznam, że czytając te wszystkie wyjaśnienia uśmiałam się podobnie, jak przy czytaniu samej książki, zatem jest nieźle! Zwłaszcza historia imion, przeczytajcie koniecznie, to nie tylko Was olśni skąd się wzięły, ale dodatkowo nieźle się ubawicie. Czekam na coś nowego, najlepiej historię Ksarefa. Jest boski, choć brzmi to równie absurdalnie, jak jego imię.

"Wybraniec" to powieść fantastyczna, jednak ma wiele wartości. Główny problem to walka dobra ze złem, czyli to, co występuje w większości książek. Odniosłam wrażenie, że ukazuje sytuację polaków podczas II wojny światowej. Gramvard, stolica Arlanu ukazuje Warszawę, a jego mieszkańcy, którzy na własną rękę walczyli ze sługami wroga, to warszawiacy. Mhar - Tarhad to obraz Hitlera. Nie wiem, czy taki był zamysł autora, ale ja odniosłam takie wrażenie i bardzo mi się to spodobało.

Książka ma mnóstwo zwrotów akcji. Nie pozwólcie się zwieść. Nieprzewidywalna, a tylko w jedynym momencie, wiedziałam kim jest Wybraniec i nie mówię tu o początku książki, a i tak wyprzedziłam bohaterów tylko o kilka stron. Akcja nie zwalnia. Co rusz, opisywana jest jakaś walka i jak to podczas wojny, praktycznie na każdej stronie ktoś umiera.

Widać kunszt autora. Opisy były długie, ale ani raz, nawet na chwilę, nie nudziłam się. Bardzo wciąga, a ja, natychmiast utożsamiłam się z sytuacją arlańczyków. Naprawdę, nie cierpię powieści wojennych, ale tym razem... było to tak ciekawie napisane, że nie sposób polubić tej książki.

Bohaterowie byli znośni i naprawdę ich lubiłam, ale przez jedną z bohaterek, myślałam, że mimo wszystko odłożę tę powieść. Marana była najbardziej irytującą, pozytywną bohaterką z jaką spotkałam się w ciągu ostatnich dwóch lat. Jej bezsilność, nieporadność była nie do zniesienia.

Moim ulubionym bohaterem był Ksaref. Potwór idealny stworzony, przez Mhar-Tarhada. Nie miał uczuć, jego jedynym celem było zabijanie, które sprawiało mu przyjemność i praktycznie nie można było go zabić. Był okrutny, ale w końcu, dzięki małej dziewczynce, był bliższy człowieczeństwa niż nie jeden z nich.

Książka pełna wartości, które wiele wniosą w wasze życie. Mimo Marany, warto ją przeczytać, choćby po to, by poznać losy Ksarefa. Z takimi książkami, przychodzi wiara w polskich pisarzy.