"Przez parę tysięcy lat rodziłem się jako człowiek i tak też umierałem - bez żadnej wiedzy o tym, że jestem aniołem. (...)
Jan Lis to mężczyzna pracujący jako windykator. Przy którejś rozmowie z dłużnikami, poznaje sektę, która proponuje mu pracę na stanowisku windykatora ich działalności. Po kilku dniach przystaje na ich propozycje. Jego metody przybierają niekonwencjonalne metody, mianowicie nawiedza swoich dłużników w snach... We śnie tworzy też wizerunek idealnego świata, bez głodu, chorób, wojny czy zazdrości.
W realnym świecie poznaje inne techniki, które często stosuje na dłużnikach. Prowadzi też bardzo bujne życie w swetrze erotycznej...
Podczas jednej z misji, zostaje zabity, lecz odradza się na nowo i przypomina sobie kim jest naprawdę...
"Skoro nie jestem duchem i nie jestem już człowiekiem, to muszę być... demonem? (...) Jak to się stało, że zapomniałem, kim jestem i jak długo trwa moja wędrówka?"
Odkąd pamiętam, czytam wszystko co dotyczy aniołów i demonów. Istoty te pełne są tajemniczości i aury boskości.
Zawsze niedostępne - dla nas ludzi.
Autor pokazuje, że nie ma dobra i zła, jak sądziliśmy do tej pory. Dobro i zło po prostu nie istnieje, a my śnimy sen Boga i tak naprawdę nie istniejemy. Nie istnieje także świat jaki znamy. Wszystko jest wytworem snu Boga, czy też raczej aniołów, które ingerują w ten sen, pisząc własny scenariusz. Ale sen, jak to sen, kiedyś musi się skończyć, a wówczas przestanie istnieć świat, który trwa i od początku zacznie się kolejny - nowy sen Boga.
Sama postać Jana Lisa - książkowego windykatora, wywiera na mnie trochę sprzeczne emocje. Z jednej strony prowadzi zbyt rozwiązłe życie seksualne i jest niewierny żonie chociaż ją kocha. Co mi się nie do końca podoba, ale po poznaniu jego całej osoby, ten mankament uchodzi mu na sucho. Po poznaniu jego wspomnień, rozumiem jego nudę, z powodu tak długiej egzystencji i urozmaicenie jej przez życie seksualne. Pewnie większość z nas postąpiła by w podobny sposób.
Niektóre opisy wydawały mi się za bardzo brutalne i nie mogłam sobie przestać ich potem wyobrażać i przypominać, zwłaszcza telefonu Jerzego na korbkę, ale Astorat jest przecież demonem, więc nie ma co liczyć na cukierkowe opisy, tęczę i jednorożce.
Opowieść pokazuje także różne odcienia cierpienia, przyjemności jak i miłości, które dotyczą ludzkiego życia - filmu, którym tylko jesteśmy. Pełno w niej brutalności, ale niestety taki jest nasz świat - nieidealny, ale dzięki temu nie jest nudny.
Marzymy o nieśmiertelności, jednak ona wcale nie jest taka ciekawa, jakby nam się wydawało. Czy nie lepiej przeżyć w 100% czas, który dostaniemy?
Ulubiony cytat
"Podobno człowiek, gdy się rodzi, jest jak czysta tablica albo książka bez tekstu, której treść napisze on sam lub przypadek."