Książkę „W sidłach kobiet” przeczytałem dwukrotnie.
Pierwszy raz dość szybko i chyba mało uważnie. Skupiłem się bowiem na pikantnych szczegółach , uznając , iż jest to opowieść o intymnej stronie życia dyrektorów i ich sekretarek. Ot , historia jeszcze jednej „ szparki- sekretarki”.
Sądzę, że nie minę się z prawdą, jeśli zaryzykuję stwierdzenie, że wielu spośród czytelników było świadkiem podobnych historii, a przynajmniej o nich słyszało.

W powieści pojawiają się jeszcze inne kobiety, które wytrwale zabiegają o względy głównej postaci powieści; właściciel dobrze prosperującej firmy, do tego przystojnego i jeszcze w wolnym stanie.
Jest, zatem namiętnie i gorąco; tenis, hotele, kolacyjki, ale bogatemu wolno więcej.
Pozostaje tylko zadbać o kondycję i zdrowie, żeby wytrzymać ogrom obowiązków i liczne adoracje kobiet. Bo przecież, żeby uprawiać seks niemal codziennie, to trzeba mieć duże zasoby testosteronu, a nasz bohater ma już prawie 50-tkę na karku. Powiało sarkazmem, ale to pewnie przejaw zazdrości.

A już zupełnie serio. Ta książka została mi gdzieś z tyłu głowy i postanowiłem do niej wrócić. Z uwagą przeczytałem jeszcze raz. Tym razem czytałem zupełnie inną książkę.
Ta książka dotyka najistotniejszych spraw naszego życia, to książka o nas. O poszukiwaniu własnego spełnienia, satysfakcji, zaspokojenia najważniejszych potrzeb człowieka. O moralnych dylematach, o naszych słabościach, ograniczeniach, popełnianych błędach, życiowych kompromisach. To książka o prawdziwym życiu.
W tej książce tak jak w realnym życiu, świat jest seksem i pieniądzem podparty. Gdyby to jednak nie był zamysł stwórcy człowieka, to seks miałby smak drutu kolczastego z dziegciem. A gatunek nasz by nie przetrwał.

A w tym teatrze namiętności, każdy uczestnik trójkąta ( a może to inna figura) próbuje odnaleźć to co dla niego najważniejsze.
Nasz bezimienny bohater ( nie poznajemy jego imienia), po życiowych porażkach, chciałby znaleźć kobietę idealną ( a który facet by nie chciał), co to jest matką, żoną i kochanką, a jeszcze krawat zawiąże. Jarzębino czerwona, powiedz, którą wybrać mam. Na ile jest świadom gry, która się wokół niego toczy?
Hanka, świadoma swoich walorów, pozornie wyrachowana i cyniczna, tak naprawdę jest mocno zakochana i gotowa na wszystko, by tej miłości nie spłoszyć.
W życiu Ireny wydaje się, że dominującą potrzebą jest macierzyństwo, a jeśli, to z mężczyzną o świetnych genach. Jej postępowania wskazuje na to, że znalazła takiego mężczyznę. Ten związek nie musi prowadzić do małżeństwa, może być jedynie środkiem do celu. To rodzi, poważne komplikacje, rozterki moralne. Czy ta miłość jest szczera?

„Chwytaj szczęścia chwile, … „ ani to łatwe, ani proste i udaje się nielicznym, o ile się udaje.
Każda nasza decyzja rodzi przecież jakieś konsekwencje i nie zawsze takie, jakich oczekujemy. Osiągnięcie ideału, absolutu jest raczej niemożliwe. Pozostaje kompromis niemal w każdej sprawie, która nas dotyczy, która kształtuje nasze życie.
Dobrze, jeśli umiemy się z tym pogodzić, zaakceptować ten ułomny świat i samego siebie. To daje szanse na osiągnięcie wewnętrznego spokoju, poczucie spełnienia, chwilowego szczęścia.
Mam świadomość, że to, co piszę jest bardzo subiektywne, ale tak mają wszyscy. Chcemy czy nie, na wszystko nakładamy swoje matryce, swoje filtry. Rzeczywistość jest zawsz taka, jak ją każdy z nas postrzega.
Gorąco polecam „W sidłach kobiet”. Świetna lektura na zimowe wieczory. A i gwiazdka się zbliża.
A swoją drogą, chętnie przeczytałbym kolejne rozdziały, a może książkę, aby się dowiedzieć jak potoczyły się losy tej trójki. Czy przynajmniej jedno z nich odnalazło to, czego szukało?


Chwytaj szczęścia chwile, bo ulecą jak motyle, potem będzie żal.

Ignacy Ken

Czy można zastawić sidła na mężczyznę? Z tego tytułu wynika, że tak - może właśnie dlatego tak bardzo zaciekawiła mnie ta powieść. Dodatkowo została ona napisana przez mężczyznę, co jeszcze bardziej zwiększyło moją chęć poznania tej historii. Opis zapowiadał dość ciekawą opowieść, dlatego z wielką chęcią sięgnęłam po książkę Aleksandra Ławskiego, aby przekonać się co tak naprawdę ma on czytelnikom do przekazania. Czy moje oczekiwania względem tej pozycji okażą się zbyt wygórowane? Czy autorowi udało się czymś mnie zaskoczyć? Jeśli jesteście ciekawi, zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Dobrze ustawiony lekarz z nieskazitelną reputacją to idealna partia dla niejednej kobiety. Posiada firmę farmaceutyczną i pomimo, że jest przed pięćdziesiątką kobiety za wszelką cenę starają się go uwieść, a on nie pozostaje im obojętny. Interesy idą mu bardzo sprawnie, w domu ma gosposię, która pilnuje, aby nic mu nie brakowało, chociaż on sam chciałby się już ustatkować. Czy można kochać dwie kobiety jednocześnie i szukać przez całe życie ideału? Czy mężczyzna zrozumie co tak naprawdę jest ważne i zacznie doceniać to co ma na wyciągnięcie ręki czy będzie tylko wykorzystywał nadarzające się okazje, bo trudno mu się oprzeć i wybrać tą jedyną?

Bohaterowie tej powieści są dobrze wykreowani i muszę przyznać, że bardzo mi się to spodobało. Główny bohater, który jest zarazem narratorem całej historii, pozwala nam się poznać z każdej strony. Możemy patrzeć na świat jego oczami i nadążać za myślami, które kotłują mu się w głowie. Jest to postać o wielu twarzach - czasami bezradna i zagubiona, a czasami beztroska i bezmyślna. Dzięki temu możemy odbierać jego zachowanie na różne sposoby. Ogólnie ta męska postać zrobiła na mnie pozytywne wrażenie, a z kolei kobiety ogromnie działały mi na nerwy. Najlepiej bym je pominęła, ale przecież są głównym tematem tej powieści. Autor przedstawił je w bardzo zróżnicowanym świetle - od perfidnej arogancji po beztroską wolność korzystającą z życia. Trzeba przyznać, że czasami było to nawet zabawne i w sumie nie chciałabym być w skórze mężczyzny, którego dopadły takie kobiety. Mimo wszystko sam zamysł i kreację bohaterów odbieram w miarę pozytywnie.

Język jakim posługuje się autor jest prosty i zrozumiały, więc bez większego problemu możemy zagłębić się w przedstawioną historię. Całość czyta się szybko, a nieskomplikowana fabuła pozwala na przejście przez tę historię za jednym podejściem. Aleksander Ławski w świetny sposób wypośrodkował emocje i stworzył całkiem przyjemną lekturę.

Niestety muszę przyznać, że akcja tej powieści jakoś specjalnie mnie nie porwała. Wszystko działo się w tym samym tempie, bez podnoszenia napięcia czy wprowadzania większych komplikacji, na które po cichu liczyłam. Zakończenie okazało się bardzo przewidywalne i niczym mnie nie zaskoczyło.

Podsumowując - myślę, że ta pozycja nie zostanie zbyt długo w mojej pamięci. Mam do niej raczej neutralny stosunek, jednak mimo wszystko nie żałuję, że po nią sięgnęłam, ponieważ teraz z czystym sumieniem mogę się o niej wypowiadać. Jeśli lubicie książki, które nie wymagają od czytelnika większego wysiłku to myślę, że "W sidłach kobiet" powinno w miarę Was zadowolić.