Całość na www.ebookoholic.blogspot.com

Pioruńska stworzyła coś niesamowitego. Nie wiem co mam innego powiedzieć, poza tym że to jest na prawdę dobra książka, jakich mało. Narracja to mistrzostwo - każdy z rozdziałów to inny bohater: Anna, Tyrs, Tycjan i Tuliusz (bądź Tulia) i w taki właśnie sposób poznajemy ich rozterki, problemy a także akcję, która nabiera powoli rozpędu, żeby na końcu zaskoczyć i zwalić czytelnika z nóg. I każdy z nich, ale to każdy, jest na tyle barwną i zarazem skomplikowaną osobowością, że nie sposób się nudzić nawet, gdy czytamy ich retrospekcje.

Czytałam wszystko z wypiekami na twarzy, tak bardzo chciałam wiedzieć jak rozwiną się wątki miłosne, jakie tajemnice skrywają bohaterowie, jak wojna, która nadciągnęła do Twierdzy się skończy. A zakończenie? Jak dla mnie świetne! Po pierwsze daje nadzieję na kolejny tom (a ja wiem, że będzie i wam zdradzę, że będzie warto poczekać), po drugie koniec historii jest tak skonstruowany, że osobiście odczuwałam ogromną dumę z naszych bohaterów i jeszcze większą sympatię. Ja w ogóle dużo czułam do nich wszystkich, szczególnie do Tyrsa i jego troskliwości, rodzinności, a także do jego niezbyt skomplikowanego sposobu bycia, z którym się utożsamiam. Ale to tylko pozory, ten chłopak/dinozaur dużo w sobie kryje i myślę, że zaskoczy nie jedną osobę. Tycjan z początku jest bohaterem, do którego nie wiadomo co czuć. Widać, jaki wpływ miał na niego ojciec, który większe nadzieje pokładał, w którymś z jego przyjaciół niż w synu, a wszystko to powoli odkrywamy z rozdziału na rozdział. Anna - której opowieść rozpoczyna całą książkę jest według mnie największa zagadką i choć o chłopakach dowiedzieliśmy się bardzo dużo i nie sądzę żeby jeszcze nas specjalnie zaskoczyli (a może jednak?), tak Anna skrywa w sobie wiele. W trakcie tego tomu widzimy jak idealnie przywdziała maskę osoby dobrej i zatroskanej, a ostatecznie odkrywamy jej prawdziwe oblicze ACZKOLWIEK, ja się zastanawiam czy za tym nie kryje się coś jeszcze, o czym się na pewno przekonamy.

(...)

Muszę przyznać, że to jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku. Jest zupełnie inna. Odważna - taka jakiej potrzebujemy w naszym społeczeństwie. Magda nie bawi się w owijanie w bawełnę i bardzo dobrze. Poczucia humoru też jej nie brakuje dzięki czemu poza przejmowaniem się losami bohaterów, nie raz i nie dwa się uśmiałam. Wydanie jest piękne, zarówno w wersji papierowej jak i na czytniku. Choć nie czytałam dotychczas polskiego fantasy i nie mam porównania to śmiem twierdzić, że jest to powieść na bardzo wysokim poziomie, wnosząca nową jakość do naszych polskich biblioteczek i przenosząca nas w zupełnie inny wymiar literatury. Dużo ukrytych znaczeń, przemycenie problemów ważnych, będących przez nas jako kraj bagatelizowanych. Tematów, o których nie chcemy rozmawiać, bo się boimy. Pioruńska się nie bała, poszła za ciosem i nie dziwię się, że wyszła z tego tak dobra książka. Oby tylko nasz kraj przyjął autorkę tak serdecznie, jak i ja i wiele moich bookstagram'owych koleżanek, bo na to zasługuje.

Magdalena Pioruńska, w swojej książce przedstawia nam zupełnie inny świat, który bazuje na współczesnym. Akcja dzieje się w Afryce, głównie w tytułowej Twierdzy Kimerydu, gdzie żyją również dinozaury. Tak, dobrze przeczytaliście - dinozaury ;) Raptory, elasmozaury, korytozaury, pterodaktyle i... i teraz nie jestem pewna, czy to cztery gatunki z wielu, czy tylko te cztery :/ Skleroza nie boli ;P

Na Uniwersytecie Krokodyli, w Mieście Krokodyli podczas pokojowej konferencji dochodzi do krwawych zamieszek, w wyniku których wielu ludzi traci życie. Organizatorce (konferencji) Annie Guiteerez udaje się uciec, jednak gubi się ona na pustyni. Zostaje uratowana przez Tyrsa Mollinę – pół człowieka, pół raptora. Dzięki jego pomocy, trafia do Twierdzy Kimerydu, gdzie z kolei "zatrzymuje się" u burmistrza. Nasze tytułowe miasto, ma jednak na pieńku z cesarzem Brytanikiem. Jaki będzie wynik ostatecznej bitwy?

Odniosłam wrażenie, że bohaterami tej książki, są bardziej Tyrs, Tycjan i Tuliusz, niż wspomniana w opisie fabuły – Anna. To z perspektywy chłopaków częściej śledzimy rozgrywającą się akcję, oni odrywają w niej największą rolę. Pani Magda, muszę przyznać, wykreowała naprawdę ciekawe postacie, jednak ta trójca wyżej... no mistrzostwo. Tych chłopaków nie da się nie polubić, jedynie co, to można mieć swojego ulubieńca. Moim, bez dwóch zdań jest Tyrs, ale pozostałą dwójkę też darzę sympatią. Jesli już mówię o ulubionych bohaterach, to nie mogę zapomnieć o małym Tanielu, który totalnie skradł moje serducho. Tyrs, Tycjan i Tuliusz to nietuzinkowi i oryginalni bohaterowie, każdy z nich jest inny, ale pod pewnym względem sa do siebie podobni. Wszyscy trzej mają w sobie geny dinozaura, co czyni ich tylko w połowie ludźmi.

Od samego początku bardzo intrygowała mnie postać Tuliusza. Czytając pierwszy z rozdziałów opowiadanych z jego perpektywy, byłam mocno zdezorientowana i w usmie do teraz nie do końca ogarniam, jak to z nim/i było. Ale tą kwestię zostawię tak,żebyście sami mogli odkryć, co mam na myśli. ;)

Akcja rozwija się bardzo ciekawie i dość szybko, dzięki czemu nie ma miejsca na nudę. Ciągle coś się dzieje, często pojawiają się nieoczekiwane zwroty wydarzeń. "Twierdza..." wciąga stopniowo, ale zkażdą przeczytaną stroną coraz mocniej, aż pod koniec ledwo ogarniałam co się w tej książce dzieje, czytałam po prostu z zapartym tchem. Przyznam, że zakończenie solidnie mnie zaskoczyło, nie wiem, wyobrażałam je sobie inaczej. Co też nie znaczy, że mi się nie podobało.

"Nie umiałem się zdobyć na to, żeby sięgnąć do pleców i zdjąć z nich łuk razem z kołczanem. To była moja broń, zbyt osobista rzecz, żeby tak zwyczajnie mu ją oddać. Wtedy czarno na białym dotarła do mnie powaga mojej sytuacji. Albo zginę, albo zostanę jego niewolnikiem."

Magdalena Pioruńska wykonała kawał dobrej roboty, stworzyła genialnie wykreowaną historię. Niecodzienny pomysł to raz, a bardzo dobrze dopracowana fabuła to dwa. Czytając widziałam, że nieźle się nad tą książką napracowała i wyszło jej to świetnie. Twierdza Kimerydu to, można powiedzieć, powiew świeżości w nurcie fantastyki, coś innego. Bardzo ciekawym pomysłem, którego jeszcze nie widziałam w żadnej książce, były komiksy. Jedyne moje zastrzeżenie co nich jest takie, że mogłoby być ich więcej :D Mam nadzieję, że będzie ich więcej w drugim tomie, który z wielką chęcią również przeczytam, gdy już wyjdzie. Oby jak najszybciej.^^
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Szukacie kwiatków i serduszek? Nie znajdziecie ich w tej książce. Tutaj bohaterowie klną na potęgę, bawią się do upadłego i łamią wszelkie zasady.

Przyznam się szczerze, że po książke w dużej mierze sięgnełam ze względu na okładke (i jeszcze te piękne grafiki w środku, coś cudownego)
I nie zawiodłam się, świat stworzony przez Magde Pioruńską jest wielobarwny i zaskakujący.
Każdy rozdział jest pokazany z perspektywy innego bohatera, dzięki temu i pierwszoosobowej narracji łatwiej wczuć się w cały świat Twierdzy.
A co przy natłoku informacji, które dostajemy w pierwszych rozdziałach jest bardzo pomocne.

Anna, Tyrs, Tycjan i Tuliusz.
To dzięki nim, ta książka jest tak wyjątkowa.
Każda z postaci jest wykreowana w dokładny i przemyślany sposób, i każda ma swój indywidualny charakter.
Anna – młoda antropolog z Uniwersytetu Krokodyli, która szuka schronienia w Twierdzy Kimerdyu, po krwawym stłumieniu pokojowej konferencji asymilacyjnej w Mieście Krokodyli.
Tyrs – 19-latek, który ma na swojej głowie czworo rodzeństwa i mało zaradną matkę, którą musi ciągle pilnować.
Tycjan – syn burmistrza, który musi żyć ze świadomośćią, że nigdy nie będzie dość dobry dla własnego ojca.
Oraz Tuliusz/Tulia – jest bardzo skryty, ma problem, żeby zaakceptować to czym/kim jest, zmaga się z własną orientacją.
Uwielbiam sposób, w jaki autorka pokazała przyjaźń i oddanie między chłopakami. I mimo różnych spięć i kłótni, jeden za drugiego wskoczyłby w ogień.

Każdy z bohaterów jest ważny i wprowadza nie małe zamieszanie do książki.
Intrygi, tajemnice i miłość miedzy bohaterami (nie tylko ta romantyczna) sprawia, że książke czyta się z wypiekami na twarzy i zapartym tchem.

Z każdą stroną, byłam coraz bardziej ciekawa co jeszcze autorka wymyśli, jak potoczą się dalsze losy moich ulubieńców. A zakończenie, cóż wbiło mnie w fotel i złamało serce. I tylko perspektywa kolejnej części jest pocieszeniem.

Z czystym sumieniem polecam przeczytać Twerdzę Kimerydu, żeby samemu się przekonać o czym cały ten szum.

„Twierdza Kimerydu” Magdaleny Pioruńskiej to fantastyka jakiej jeszcze nie znałam! Jest to jedyny w swoim rodzaju eksperyment, gdzie mamy ogromną dawkę fantastyki, odrobinę przygodówki, intrygi, problemy rodzinne oraz cięty język. Nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce, ale zdecydowanie się nie zawiodłam!

Dość ciężko opisać fabułę „Twierdzy Kimerydu” nie mówiąc więcej niż jest zawarte w opisie i nie zdradzając za dużo. Najważniejszym wątkiem i od czego tak naprawdę zaczyna się cała historia jest pojawienie się antropolog Anny Guiteerez w Twierdzy Kimerydu. Jej pokojowa konferencja asymilacyjna mająca miejsce w Mieście Krokodyli skończyła się krwawą jatką, dlatego zmuszona była uciec do Twierdzy. Tutaj poznaje Tyrsa Mollinę, pół człowieka, pół raptora, o którego życiu wiele pisała, lecz nigdy wcześniej go nie spotkała. Jeśli myślicie, że jesteście za starzy na historie o dinozaurach i po Parku Jurajskim nic was już nie zaskoczy to jesteście w błędzie! Tyrs Mollina i jego przyjaciele Tuliusz oraz Tycjan to niezła banda! Razem tworzą trio, które rządzi nie tylko szkołą do której chodzą, ale także Strażą Wąwozu, czyli odpowiednikiem Policji/wojska w Twierdzy Kimerydu. Na początku nie ufają Annie i nie zamierzają ułatwiać jej życia w mieście, jednak w którymś momencie Tyrs zaczyna ją widzieć z innej perspektywy co wszystko zmienia.

Ciekawą postacią jest Tuliusz. Rozdziały z jego perspektywy zatytułowane są Tulia/Tuliusz i uwierzcie mi, stoi za tym dość pokręcona, aczkolwiek oryginalna historia, którą warto poznać (i wyrobić sobie zdanie) samemu. Pomiędzy nim a Tycjanem panuje dość napięta atmosfera i jeżeli lubicie czytać o wątkach LGBT to będziecie zachwyceni. Bohaterowie w „Twierdzy Kimerydu” uwielbiają intrygi. Każdy posiada własne tajemnice i duża część z nich okazuje się być kimś innym niż na początku nam się wydawało.

Ważnym elementem jest też skomplikowana sytuacja polityczna Twierdzy Kimerydu. Mieszkańcom nie do końca pasuje umowa jaką zawarli z Europą, napięcia pomiędzy nimi są ogromne, a konflikt wisi w powietrzu. Sytuacji nie poprawia też pojawienie się Anny, przez którą tylko zaostrza się konflikt.

Ta książka mnie urzekła. Dawno nie czytałam czegoś tak oryginalnego. Trzeba przyznać, nie jest to lekka lektura. By zrozumieć wszystkie wątki i całą tą skomplikowaną sytuację Twierdzy (która zmienia się co chwile) trzeba czasu. Mnie ta książka tak się podobała, że nie był to problem, bo wręcz nie chciałam jej kończyć. Jedynym minusem jaki zauważyłam to to, że książkę bardzo ciężko się otwierało (szczególnie jeśli tak jak ja nie lubicie zaginać grzbietów) oraz biały papier. Nie wpływa to jednak na treść książki. Ale znalazłam też plus w wydaniu. W środku, na paru stronach pojawia się komiks! Wygląda to naprawdę obłędnie. Nie mogłabym zapomnieć również o pięknych grafikach Ani Niemczak, które dostałam do książki. Oczywiście moje ulubione zawisły już na ścianie! Z niecierpliwością czekam na drugą część „Twierdzy Kimerydu”. Mam nadzieję, że zaskoczy mnie równie mocno co pierwszy tom!

„Ludzie są bardziej przerażający od zwierząt. Dlatego rządzą światem.” - fragment książki.

Tajemniczy tytuł, przyciągająca wzrok okładka, fakt, że książka jest polskim debiutem – oto elementy, które zwróciły moją uwagę i przełożyły się na to, że na mojej recenzenckiej półce pojawiła się debiutancka powieść fantasy autorstwa Magdaleny Pioruńskiej pt. „Twierdza Kimerydu”. Przystąpiłam do lektury z nastawieniem na pełną przygód rozrywkę, która pozwoli mi oderwać się od rzeczywistości i zagłębić w wykreowanym świecie pełnym nieszablonowych postaci. Czy tak właśnie było? O tym za chwilę.

Akcja książki rozpoczyna się w bliżej nieokreślonej przyszłości na afrykańskiej pustyni, którą podąża Anna Guiteerez – europejska naukowiec, antropolożka, zwolenniczka teorii asymilacji i wzajemnego szacunku pomiędzy ludźmi a stworzonymi w wyniku modyfikacji genetycznych hybrydami człowieka i prehistorycznych gadów. Bo świat dzięki nieposkromionym potrzebom poznawczym człowieka, przekładającym się na zaawansowane eksperymenty na ludziach, uległ nieodwracalnej przemianie, wprowadzając do biologicznego obiegu nowy genotyp – mix rasy ludzkiej oraz dinozaurów (raptorów, elasmozaurów czy pterodaktyli). Dzięki pomocy Tyrsa Molliny – jednego ze strażników wąwozu prowadzącego do Twierdzy Kimerydu, niepokornego człowieka, w którego żyłach płynie krew jurajskiego raptora, Anna trafia do tytułowej Twierdzy, napędzając konflikt pomiędzy rządzącym nią burmistrzem Teobaldem a europejskim cesarstwem, dowodzonym przez żądnego krwi i niczym nieograniczonej władzy cesarza Brytanika.

Wraz z Anną poznajemy plejadę barwnych postaci, połączonych więzami krwi bądź relacjami przyjacielskimi z Tyrsem. Co ciekawe, Anna otrzymuje posadę w lokalnej szkole średniej, do której uczęszczają niemalże nierozłączni, podrasowani genetycznie dziewiętnastolatkowie: znany nam już Tyrs oraz jego przyjaciele Tycjan i Tuliusz, mający obok zadań bojowych, obowiązek zdobycia wykształcenia. Śledzimy proces oswajania pełnego pierwotnej energii Tyrsa przez dużo starszą od niego Annę, zafascynowaną tym, że obiekt jej dotychczasowych rozważań akademickich jest człowiekiem z krwi i kości, opowiadającym się całym sobą za obroną wartości dla niego najwyższych: bezpieczeństwa rodziny oraz wolności, mimo tego że drzemią w nim mordercze, zwierzęce instynkty. Towarzyszymy Tuliuszowi w procesie odnajdywania własnego „ja”, okaleczonego w wyniku przedwczesnego odejścia matki, stłamszonego przez oczekiwania innych oraz wewnętrzne wyparcie ze świadomości naturalnych predyspozycji. Przyglądamy się dystyngowanemu Tycjanowi, który zabiega o uwagę swojego ojca – lidera Twierdzy, Teobalda, a jednocześnie – w obliczu nieuchronnej wojny kimerydzko-europejskiej ma do wykonania niebezpieczną misję na terenie wroga. Autorka oddaje głos każdemu z wyżej wymienionych bohaterów, co daje doskonały efekt poszerzenia perspektywy wydarzeń oraz sprawia, że czytelnik może lepiej zrozumieć motywy działań poszczególnych postaci. Jedynym odstępstwem od tej reguły jest epilog, w którym pierwszoosobowym narratorem zostaje jedyny raz Terra, dając nam krwisty przedsmak tego, co czeka nas w przygotowywanej już przez Magdalenę Pioruńską kontynuacji „Twierdzy Kimerydu”.

Pioruńska wykreowała świat intensywny, wielowymiarowy i bardzo absorbujący, dzięki czemu w ogólnym rozrachunku trudno było mi oderwać się od lektury. Posługuje się przy tym językiem pobudzającym wyobraźnię, miejscami bardzo dosadnym, a nawet szokującym. Nie boi się poruszać kwestii stanowiących temat tabu, co u niektórych odbiorców (patrz: ja – dusza w przeważającej mierze romantyczna ;))może wywołać natychmiastową chęć rzucenia książką o ścianę, a przynajmniej odłożenia jej i przetrawienia z dystansu mocnych scen, zwłaszcza tych męsko-męskich (tak – to nie jest błąd w pisowni) i nie chodzi tu o napompowaną testosteronem walkę o dominację. Autorka wkomponowała bowiem w dynamiczną, pełną zwrotów akcji fabułę tematy trudne, począwszy od relacji homoseksualnych, przez okrutne eksperymenty genetyczne na dzieciach, aż po moralnie naganne czyny pedofilskie. W mojej opinii stanowi to dla czytelnika mieszankę na tyle wybuchową i wymagającą dojrzałości emocjonalnej, że lekturę „Twierdzy” należałoby odradzać nastolatkom, opatrując książkę znakiem „dozwolone od lat 18”.

Chciałabym jednak odciąć się dla dobra całokształtu powieści od tych kontrowersyjnych kwestii i napisać Wam obiektywnie, dlaczego uważam tę powieść za dobrą i zasługującą na uwagę – jest ona według mnie manifestem walki o wolność, tolerancję oraz swobodę wyboru swojej życiowej ścieżki, nawet jeśli okupione to jest stratami. Skłania również do refleksji nad tym, co ma większą moc (pytanie roztrząsane już przez niejednego filozofa czy socjologa): natura i uwarunkowania genetyczne, czy też socjalizacja i podporządkowanie społecznym normom w imię wyższych idei. Spodziewałam się lektury łatwej, lekkiej i przyjemnej, a dostałam mocne fantasy dla dorosłych, które z jednej strony porusza i fascynuje, a z drugiej niepokoi i oburza. Z zainteresowaniem będę śledzić dalsze literackie poczynania Magdaleny Pioruńskiej i z tego miejsca dziękuję jej za egzemplarz recenzencki powieści, nad którą trudno przejść do porządku dziennego, ponieważ budzi tak skrajne emocje. Ale mówią, że książka powinna wywoływać obrażenia i zostawiać po sobie ślad. W tym przypadku zdecydowanie tak jest.

W Mieście Krokodyli podczas pokojowej konferencji wybitnej antropolog Anny Guiteerez dochodzi do straszliwego ataku na Lud Pustyni. Przerażonej Annie udaje uciec się na gorące piaski pustyni, jednak i tam nie może czuć się bezpiecznie. Kiedy wydaje jej się, że nie da rady przejść już ani kawałka dalej i umrze rozszarpana przez prehistoryczne gady, zostaje uratowana przez Tyrsa Molline.
Za każdym razem kiedy sięgałam po książki rodzimych autorów spotykałam się z większym lub mniejszym rozczarowaniem, przez co nigdy nie sądziłam, że tak bardzo spodoba mi się książka polskiej autorki. Zaczynając czytać „Twierdze Kimerydu” byłam pełna wątpliwości. Nie wiedziałam nawet do końca czego mogę się spodziewać po polskiej książce fantasy, dlatego że zazwyczaj unikałam ich jak ognia. Jednak to był błąd. Magdalena Pioruńska uświadomiła mi, że współczesne pokolenie polskich autorów uczy się na błędach swoich poprzedników i potrafi zabłysnąć.
Stworzony przez autorkę świat jest dość nietypowym miejscem, które na pierwszy rzut oka wydaje się zamieszkiwane głównie przez potwory. I nie mówię tutaj o prehistorycznych gadach, o których mowa na okładce książki, ale o ludziach gotowych dla nauki, polityki czy władzy schować własne sumienie i zaprzedać duszę diabłu. W „Twierdzy Kimerydu” intryga goni intrygę i kiedy wydaje się nam, że już wiem co wydarzy się za chwilę to autorka wywraca wszystko o sto osiemdziesiąt stopni. Nie sposób domyślić się zakończenia książki.
Pozytywnym zaskoczeniem był dla mnie dodatek do książki w postaci komiksów. W bardzo realistyczny sposób ilustrowały one wybrane sceny z „Twierdzy…”. Strasznie mi się spodobały, ponieważ pozwoliły mi spojrzeć oczami autorki na głównych bohaterów. Szkoda tylko, że było ich tak mało, ale mam nadzieję, że w drugim tomie będzie ich o wiele więcej.

Zdecydowanie największym plusem „Twierdzy Kimerydu” jest pierwszoosobowa narracja, poprowadzona z perspektywy Tyrsa Molliny, Tuliusza/Tuli Donner oraz Tycjana Elasmosa. Umożliwia czytelnikowi poznanie z różnej pespektywy świata otaczającego bohaterów, ale również lepiej wczuć się w rozgrywające wydarzenia.
Debiutancka powieść Magdaleny Pioruńskiej to zdecydowanie jedna z tych książek, która koniecznie musi się znaleźć na waszej liście „MUST HAVE”. Świetna akcja i ciekawi bohaterowie to jedne z wielu wspaniałości, które czekają na was w „Twierdzy Kimerydu”. Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Aleksandra
https://www.instagram.com/tygrysicaa/
http://tygrysica.tumblr.com/post/161424744986/twierdza-kimerydu-magdalena-pioru%C5%84ska-2017

Ostatnio coraz bardziej ciągnie mnie do fantasy i wszystkiego, co inne i niespotykane. Mimo wszystko za "Twierdzę Kimerydu" zabrałam się z obawami, że nie dam rady odnaleźć się w świecie pół ludzi, pół dinozaurów. Opis i wydanie książki bardzo zachęciły mnie do lektury, więc pomyślałam sobie: dobra, może będzie fajnie. I cholera, byo lepiej niż fajnie.
Już po przeczytaniu pierwszych rozdziałów wiedziałam, że to będzie coś niesamowitego i oryginalnego. W "Twierdzy Kimerydu" Magdalena Pioruńska złamała chyba wszystkie możliwe schematy i poruszyła każdy istniejący temat tabu. To pozycja w której ciągle coś się dzieje - można by powiedzieć, że po brzegi wypełniona jest akcją.

Na początku spotykamy się z Anną Guitereez - słynną antropolog z Uniwerystetu Krokodyli. Kobieta organizuje pokojową konferencję asymilacyjną, która kończy się krwawymi zamieszkami. Anna cudem ucieka z miejsca spotkania i zaczyna swoją podróż do tytułowej Twierdzy Kimerydu. Długa tułaczka przez pustynię i pterodaktyle czające się na każdym kroku kompletnie wykańczają naszą bohaterkę. Oczywiście, że Anna nie umiera. Zostaje uratowana przez sławnego strażnika wąwozu Tyrsa Mollinę, który jest pół człowiekiem, pół raptorem. Mollina zabiera kobietę do willi burmistrza Twierdzy - Teobalda Elasmosa. Wraz z przybyciem pani antropolog konflikt między Miastem Krokodyli a Twierdzą Kimerydu zaczyna się zaostrzać i zagrażać życiu ludzi i hybryd. Na domiar złego Europa i cesarz Brytanik wtrącają się w sprawy Afrykańskich miast, siejąc jeszcze większe spustoszenie.

"Twierdza Kimerydu" nie skupia się jedynie na badaniach genetycznych i konflikcie między afrykańskimi miastami. Zaczynając tę książkę naprawdę nie spodziewałam się takiego obrotu akcji. Nie spodziewałam się też żadnego głębszego przekazu - liczyłam po prostu na dobrą książkę fantasy, z możliwym motywem miłosnym w tle. Twierdza ukazuje jednak jak podli są ludzie i świat w którym żyjemy. Magdalena Pioruńska nie zna stwierdzenia "temat tabu" i w swojej książce porusza problemy które dalej zamiatane są pod dywan. Prostytucja, homoseksualizm, poznawanie samego siebie i swoich wartości, bez względu na to kim jesteśmy i co robimy w życiu. O tym właśnie jest Twierdza.
Wydaje mi się, że każdy kto przeczytał tę książkę zgodzi się ze mną, że jest tam ukryte drugie dno i naprawdę mocny przekaz, który powinien dotrzeć do wielu osób. Nie znajdziecie tu wyidealizowanych postaci z życiem jak z gazetki o celebrytach.
Gdybym miała porównać Twierdzę do jakiejś innej książki od razu do głowy przychodzi mi "Fanfik" Natalii Osińskiej. Dinozaury i Fanfik? Pewnie myśleliście, że "przypnę" Twierdzę do jakiejś przygodówki lub innej książki fantasy. ALE NIE!
Magdalena Pioruńska jest drugą, znaną przeze mnie polską autorką która nie boi się pisać o tym, co inne i prawdziwe. Tak jak w "Fanfiku" jest tu poruszony temat inności. Może tylko w bardziej dosadny i dojrzały sposób. Twierdza Kimerydu to naprawdę mocna książka, dlatego młodszym czytelnikom radziłabym jeszcze chwilkę poczekać z przeczytaniem tej pozycji.

Pierwszoosobowa narracja podzielona na Tyrsa, Tycjana, Tuliusza/Tulię i Annę sprawia, że zżywamy się z bohaterami już od pierwszych stron i kibicujemy im nie tylko w walce o Twierdzę. Świat i postacie wykreowane przez autorkę są tak oryginalne i nieszablonowe, że po skończeniu Twierdzy tęskniłam za każdym bohaterem. Burmistrzem Teobaldem, tajemniczym Tanielem, mądrym Terrą, czy nawet marudną Anetką.
Do samego końca nie mogłam się też zdecydować kto jest moim ulubieńcem. Uroczy Taniel od razu skradł moje serce, mimo wszystko Tyrs wygrał. Na pierwszy rzut oka jest typowym antybohaterem. Zwykły, infantylny cham, który chce uratować swoje miasto. I tu pani Magda nas zaskakuje po raz kolejny. Każdy z bohaterów ukrywa się za maską, o każdym tworzymy sobie jakąś historię i przypisujemy go do danej grupki. Ten głupi, ta lekkich obyczajów, ten to typowy kujon. Na przykład Tyrs okazuje się być niezwyle rodzinną i waleczną osobą.
W swojej książce autorka co chwilę pokazuje nam, że sami wpadamy w pułapkę dwudziestego pierwszego wieku. Wierzymy w to, co usłyszymy lub zobaczymy, nie dając ludziom szansy na pokazanie samych siebie. Nigdy nie sądziłam, że będę tak zachwycona książką fantasy. Może dlatego, że jest to coś więcej niż książka pełna akcji, intryg, kłamstw i zróżnicowanych postaci. Każdy wątek niesie za sobą ukrytą wiadomość i skłania nas do przemyśleń nad sobą i naszym społeczeństwem. Styl pisania Magdaleny Pioruńskiej jest bardzo odważny i po prostu prawdziwy. Każde słowo płynące z ust naszych bohaterów jest w 100% wiarygodne i nie znajdziecie tam nierealistycznych dialogów.

Nie chcę za bardzo rozpisywać się na temat pobocznych wątków, bo jak mówiłam "Twierdza Kimerydu" to książka pełna intryg, przez którą dosłownie się płynie. Czytanie umilają nam również piękne strony z krótkimi komiksami, dzięki którym łatwiej jest nam wyobrazić sobie naszych bohaterów i ich podejście do życia.
O samej Twierdzy mogłabym mówić godzinami, chociaż pewnie nie obyłoby się bez spojlerów. Teraz pozostało mi czekać na kolejną część, która intryguje mnie jeszcze bardziej niż pierwsza, gdyż koniec książki rozbił mnie na kawałeczki i pozostawił w szoku przez następne dni. Czy polecam? Zdecydowanie tak. Dzięki właśnie takim pozycjom coraz bardziej ufam polskim autorom i chcę więcej! ( rozczytane.blogspot.co.uk )

Magdalena Pioruńska stworzyła niezwykły świat, w którym obok zwykłych ludzi żyją hybrydy – pół ludzie, pół dinozaury.
Historia zaczyna się w momencie, gdy dochodzi do stłumienia konferencji asymilacyjnej w Mieście Krokodyli. Anna Guiteerez, antopolożka z Uniwersytetu Krokodyli cudem wychodzi cało z opresji i dzięki pomocy jednego ze strażników wąwozu - Tyrsa Molliny trafia do tytułowej Twierdzy Kimerydu. Tam dach nad głową i zatrudnienie w szkole średniej zapewnia jej burmistrz Twierdzy – Teobald. Od tej pory jej uczniami będą m.in. Tyrs (pół raptor), Tycjan (pół elasmozaur) i Tuliusz (pół pterodaktyl). Każdy z uczniów ma mnóstwo tajemnic i boryka się z mniejszymi, bądź większymi problemami. Podczas lektury poznajemy również prawdziwą twarz Anny, która okaże się zupełnie inną osobą, niż wydawała się nam na początku. A konflikt między Miastem Krokodyli, a Twierdzą Kimerydu przybiera na sile. Kto wyjdzie z tego cało? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź w książce.
„Twierdza Kimerydu” to książka fantastyczna, którą raczej polecałabym osobom w wieku 18+, gdyż porusza trudne tematy. Znajdziecie w niej wątki seksualne pomiędzy mężczyznami, ale również pedofilii, które zupełnie mi tu nie pasowały i myślę, że z pewnością można było je ominąć. Bohaterowie są bardzo barwni i złożeni. Np. Tuliusz, zwany również Tulią, przedwcześnie stracił matkę i ma bardzo poważne problemy ze swoją tożsamością, które sprawiają, że bardzo często się prostytuuje. Na samym początku powieści miałam problem z ogarnięciem kto jest kim, a to wszystko przez to, że występuje tu dużo bohaterów, których imię zaczyna się na „T”. Poza tym przez wątki polityczne też się pogubiłam i w pewnym momencie nie wiedziałam kto z kim trzyma.
Pomimo tych małych minusów całość bardzo mi się podobała, gdyż świat przedstawiony w książce jest bardzo barwny i ciekawy. Smaczku dodają tu wstawki z komiksami i żałuję, że jest ich tak mało. Poza tym grafiki w postaci zdjęć bohaterów są po prostu boskie. Już czekam na kolejną cześć.