Ginący język. Żywa tradycja.

Serbołużyczanie to autochtoniczny naród słowiański, od wieków zamieszkujący Łużyce – historyczny region położony w południowo-wschodnich Niemczech, obejmujący część terenów dzisiejszej Saksonii i Brandenburgii. Choć przez stulecia ukształtowali własny język i kulturę, to kolejne fale represji oraz współczesna globalizacja doprowadziły do dramatycznego zaniku ich dziedzictwa. Dziś język dolnołużycki – niegdyś powszechny – zachował się jedynie w pamięci nielicznych rodzin i garstki oddanych działaczy kultury.

Justyna Michniuk, od lat związana z serbołużycką społecznością, wrosła w jej codzienność i z pasją dokumentuje to, co jeszcze można ocalić. Jej książka to efekt ponad szesnastu lat badań etnograficznych – spotkań, rozmów i obserwacji. W centrum uwagi autorki znajdują się święta i obrzędy związane z cyklem pór roku, bogactwo strojów narodowych oraz współczesne formy podtrzymywania tożsamości tej unikatowej społeczności.

Publikacja ta stanowi niezwykle wartościowe źródło wiedzy o historii, kulturze i wyzwaniach Serbołużyczan. Głos w ważnej, coraz pilniejszej debacie o ochronie języków i tradycji mniejszości narodowych w Europie.

• Rodzaj literatury: Literatura popularnonaukowa
• Wydawca: Novae Res, 2025
• Format: 145x205mm, skrzydełka
• Wydanie: Pierwsze
• Liczba stron: 334
• ISBN: 978-83-8423-017-6

Ta publikacja nie została jeszcze zrecenzowana.

Napisz pierwszą recenzję