super warto przeczytac

Bardzo ciekawa książka inna niż inne. Przede wszystkim bardzo szybko się ją czyta i raczej jest to tekst dla młodych ludzi,mlodych pokoleń,które lepiej rozumieją dzisiejszy swiat i jego nowe spojrzenie na pewne rzeczy nie dla wszystkich do końca zrozumiałe ,a nawet nie do zaakceptowania.
w Teo i Tea najbardziej przypadła mi bohaterka Armeda ,chociaż reszta również ,ale Armeda to postać bardzo wspólczesna.Jest buntownikiem jak dzisiejsza młodzież pod każdym względem postać bardzo pozytywna i chwilami miałam wrażenie ,że czytam o sama o sobie ze względu na jej myslenie. Jej obawy względem śmierci czy też strach przed nią są tak żywo i głeboko opisane przez autora ,ze te watki z moją ulubioną bohaterką w tej ksiażce czytałam z jeżącym się włosem na głowie,a najbardziej przybił mnie akt "Slońce pokonał cień".
Sama jestem młodą matką i uważam ,że osoby o odmiennej orientacji powinny mieć prawo do tego samego szczęścia co ja i nie wyobrażam sobie ,aby ktoś zabronił mi być z ukochaną osoba oraz być rodzicem tylko dlatego ,że mam inne poglądy czy orientację seksualną,bo wtedy człowiekowi życie się po prostu wali.
Teo i Tea w moim ogólnym odczuciu to ponad czasowy tekst zmuszający rzeczywiście do myślenia nad wieloma rzeczami. Ta książka przybliżyła mi pewne zjawiska nad któymi nie zastanawiałam się wcześniej tak jak po jej przeczytaniu. Autor dość w nowatorski sposób skomponował powieść w bardzo przejrzysty sposób buduje bohaterów oraz krok po kroku wprowadza ich w swojej powieści wraz z nowymi wątkami. Mimo ,że jestem heteryczką myślenie bohaterów nie jest mi obcym.Ludzie o których pisze autor są tacy jak każdy z nas.
Mam jednak dziwne odczucie jakiegoś niedosytu i tu apeluję do autora Teo i Tea ,aby coś zrobił z tymi oprawcami Armedy co mną wstrząsnęło (może w następnej części rozliczy się ze wszystkimi otwartymi wątkami?:)
Powieść oceniam na piątkę w zasadzie za wszystko mimo ,że jest to kawał twardej nie sielankowej jednak literatury choć ma się wrażenie ,że jest inaczej.A polecam ksiażkę wszystkim tym ,którzy lubią nowatorską literaturę choć sama uważam ,że książka Teo i Tea to dość ryzykowny eksperymentatorsko projekt jak na polskie realia.

Jak tylko otrzymałem książkę od wydawnictwa zaraz zabrałem się za jej czytanie. Zasugerowany okładką i opisem spodziewałem się heteroseksualnej opowieści ,jednak po przeczytaniu już pierwszego AKTU zrozumiałem ,że mam doczynienia z opowieścią homoseksualną. Mało tego treść ksiażki zaczęłą mnie coraz bardziej wciągać i pokonując AKT po AKCIE byłem już pewnym coraz bardziej tego ,że książka nie jest nawet opowieścią homoseksualną ,ale UNIWERSALNĄ bo dotyczy orientacji seksualnej człowieka w ogóle. Zarwałem całą noc zafascynowany tą tragiczną opowieścią bohaterów książki ,która zjeżyła włos na mojej głowie. Przyznam ,że jako heteryk nigdy nie zastanawiałem się nad ludźmi o orientacji homoseksualnej. Myslenie tych ludzi było mi obcym ,aż do chwili ,gdy nie skończyłem czytać całej tej książki. Nie żałuję ,że kupiłem tę powieść bo bynajmniej dowiedziałem się czegoś nawet o własnej orientacji seksualnej. Tego choćby ,że jak autor pisze -orientacja seksualna człowieka to jego seksualne myslenie co bardzo jasno tłumaczy jak to rozumie czy tez jak rozumieją to jego bohaterzy (bohaterki). Mimo ,że język jakim posługuje się autor jest dość twardy czy też surowy ,jest jednak bardzo prosty bo w sposób jasny dociera do czytelnika w swoich wywodach filozoficznych. To jak autor opisuje w sposób mateiralistyczny rozumienie orientacji seksualnej bardzo mnie zafascynowało do takiego stopnia ,że postanowiłem książke przyczytać jeszcze raz po zastanowieniu się ,że AKTY z jakich zbudowana została powieść są nierozłączna częscią całości ksiażki ,która od początku do końca jest stopniowym i zrozumiałym wyjaśnianiem przez autora ,a rozumieniem przez bohaterów swojej orientacji seksualnej i w efekcie jasno zrozumiałym dla samego czytelnika. Poza tym autor porusza wiele wydaje sie ,że ponadczasowych problemów takich jak in-vitro czy eutanazja ,sensu życia i śmierci potykając sie jakby o te zjawiska w książce co w efekcie składa się na całośc przesłania powieści. Książka jest głęboka w przemyśleniach bohaterek i bohaterów ,którzy próbują się z tym z czym każdy z nas próbuje się we własnym życiu na codzień. I ten obraz jaki podaje mi autor książki ,obraz myślenia osób homoseksualnych czy wogóle homoseksualistów przybliża mnie do tych ludzi w myśleniu o nich pozytywnie mimo ,że wczesniej tak nie myślałem. Okazuje się ,że można problem przedstawić w bardzo prosty i jasny sposób ,aby dotrzeć do takiego czytenika i heterosesualistę jak ja ,abym mógł stwierdzić ,że ludzie o odmiennej orientacji seksualnej mają prawo do tego samego co ja. I wcale nie są inni czy też nienormalni w swojej orientacji bo może sie okazać ,że ja jako heteroseksualista mogę wydawać się dla nich takim jak widzą ich heterycy. Po przeczytaniu Teo i Tea jestem przekonanym ,że żyję w kraju ,gdzie wydawałoby sie ,że jest demokracja ,jednak jej brak jeśli do korzystania z niej ma prawo tylko jakaś cześć społeczeństwa danego kraju. Książkę polecam właściwie wszystkim ,ale najbardziej ludziom ,którzy ,źle są nastawieni do homoseksualizmu oraz rodzicom ,aby przestrzec ich do czego prowadzi brak zrozumienia swojego dziecka ,gdy ono okazuję sie być homoseksualnym ,a najbliżsi nie są obecni podczas coming outu bo najczęściej młodzi ludzie są pozostawieni sami sobie ,bo przecież wmawia się im ,że są nienormalni -tylko gdy przeczyta się tę powieść książka okazuję się stawać murem wszelkiemu zakostniałemu myśleniu i nakazuje wręcz swoim jasną ,przejrzystą treścią zacząć od myślenia o samym sobie ,o swojej orientacji i jak autor pisze ,że orientację seksualną rozumie jako seksualne myślenie człowieka ,wtedy człowiek zaczyna przystopowywać i zastanawiac się nad tym poważnie czy czasem rzeczywiście w Polsce nie istnieje jakiś heteroseksualny reżim ,który nakazuje podzielac własne poglądy jednej grupy ludzi. To co moge zarzucić autorowi i dać mu cztery gwiazdki za to to ,że zbyt brutalnie rozprawił się ze swoimi bohaterami co mnie najbardziej przeraziło ,ale zrozumiałem ,że autor tym chyba ,jak myślę chciał przekazać czytelnikowi ,że dramat ludzi tej orientacji ,dramat jego bohaterów jest nadal otwartym w rzeczywistości. Szkoda ,że takich książek nie ma więcej i nie porusza się w nich takich problemów ,które są i nadal będą dopóty nie zacznie się myśleć o ludziach własnymi kategoriami. POLECAM ODWAŻNYM i rzeczywiście jest to prawdziwy TEATR NA WIETRZE.