Taniec na pustym moście to kolejna propozycja czytelnicza, która musi znaleźć się na waszych półkach. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale wiem, że nie ostatnie. Bardzo spodobał mi się styl autorki i to jak z łatwością oddaje emocje i przemyca ciężkie tematy. Depresja to temat i którym ciągle za mało się mówi, za dużo tworzy się mitów. Nasza bohaterka Ewa tworzy sobie na wsi mała spokojną osadę i choć angażuje się w życie społeczne mieszkańców, to z każdym dniem zmaga się z demonami przeszłości. Depresja, z jaką musiała się zmagać i to jak się przełamała. Wybranie się na spotkanie klasowe. Staniecie z problemami twarzą w twarz. Bardzo podobało mi się to, w jaki sposób autorka depresję nie była ona głównym czynnikiem życia a dodatkiem naszej bohaterki.
Choć książka jest smutna i z każdej strony wychodzą kolejne bolesne emocje. Czyta się książkę jakby to była opowieść najlepszej przyjaciółki. Nie wiem, skąd autorka zaczerpnęła pomysł na fabułę, ale to jaki sposób oddala emocje i to, co działo się w głowie bohaterki, wygląda na realne jakby napisane prosto z serca. 
Nie spodobał mi się tylko mąż Ewy zadufany w sobie biznesmen. Nie rozumiejący, jaki sztos przechodzi przez duszę jego żony. 
Podsumowywując książka jest swego rodzaju powieścią wprowadzającą w nas nastrój melancholii. Ewa przechodzi wewnętrzna przemianę jednak ból zostaje. Czytając, momentami musiałam ją odłożyć, bo jednak była dla mnie to nie łatwa książka. Kto, choć w małym stopniu zna osobę zmagająca się z depresją, ten wie, jaka potrafi to być perfidna i podstępna choroba. 
Książka nie jest łatwą lekturą, ale niosąca ze sobą piękne przesłanie. Każdy z nas chce kochać i być kochanym. 
Czy polecam? Tak, bardzo. Zostawcie sobie ją na okres po świąteczny, nowy rok. Okres refleksji. 

Depresja - temat tak bardzo znany, a tak często bagatelizowany.
Depresja - temat tak bardzo wstydliwy.
Depresja - choroba, która nie patrzy ani na wiek ani na płeć.

Ewa - główna bohaterka kiążki "Taniec na pustym moście" jest kobietą po pięćdziesiątce, której depresja nie oszczędziła.

Dzięki terapii kobieta otwiera się na ludzi i na świat zewnętrzny. Mieszka na wsi, która staje się jej bezpieczną przystanią. Tu odnajduje upragbiony spokój i stara się myśleć pozytywnie. Zjazd klasowy pozwala jej skonfrontować przeszłość z teraźniejszością i Ewa czuje, że jest to moment, w którym w końcu odważy się wyjść ze swojej "klatki i to nie złotej".
Zaczyna rozmawiać, a rozmowa dla ludzi, którzy popadli w depresjię jest bardzo ważna. Duże znaczenie dla Ewy ma też korespondencja z dawną miłością - Adamem. Czy Ewie uda się odciąć od przeszłości i pozytywnie patrzeć w przyszłość?

"Taniec na pustym moście" to książka, w którą niestety nie potrafiłam się wczuć. Język autorki, choć piękny, z licznymi ozdobnikami, wcale mnie nie kupił. Wręcz przecienie, męczyłam się czytając tę powieść. Zabrakło mi opisów bohaterów i miejsc. Zabrakło efektu wow.

Szkoda, bo zapowiadała się naprawdę obiecująco