„Do egzystencji wystarczy nawet jeden wartościowy człowiek,
któremu zawsze można zaufać.”

Mówią, że kto się czubi, ten się lubi i trudno zrozumieć nie raz, dlaczego czujemy niechęć do jakiejś osoby. Czasem potrzeba zmiany nastawienia, spędzenia z tym kimś trochę czasu, ale też trochę morskiego wiatru, by naprawdę zrozumieć, co w nas gra. Te elementy pomogły bohaterce powieści „Tam, gdzie prowadzi serce”, dostrzec to, czego nie widziała wcześniej.

Emilia Miaris mieszka w Niemczech, gdzie studiuje i układa sobie życie według własnych zasad. Przed ważnymi egzaminami postanawia złapać oddech i zrelaksować się podczas rejsu wzdłuż wybrzeża Chorwacji w towarzystwie ojca. Entuzjazm jednak szybko gaśnie, gdy okazuje się, że kapitanem jachtu będzie Maksymilian Brand, mężczyzna, którego Emilia nie znosi i uważa za aroganckiego bufona. Mimo uprzedzeń decyduje się wyruszyć w podróż i po prostu cieszyć się chwilą, ignorując obecność irytującego towarzysza. Szybko jednak przekonuje się, że to nie takie proste. Nie spodziewała się, że rejs po chorwackim wybrzeżu stanie się dla niej nie tylko okazją do odpoczynku, ale też podróżą w głąb własnych emocji.

„Tam, gdzie prowadzi serce” to debiut Elizy Nowak, który uważam za bardzo udany. Autorka potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika, wniknąć w emocje bohaterów i sprawić, że niemal czujemy wiatr we włosach podczas rejsu. Fabuła płynie jak jacht po morzu — raz jest spokojnie, a innym razem burzliwie, co sprawia, że trudno się oderwać od lektury. Do tego chorwackie krajobrazy, urokliwe zatoczki i atmosfera śródziemnomorskiego lata stanowią piękne tło dla rozwijającej się relacji i narastających napięć.

Autorka nie traci czasu na długie wprowadzenia i od razu wrzuca nas w środek akcji. Już na początku Emilia stanowczo odmawia udziału w rejsie tylko dlatego, że ma w nim uczestniczyć Maks. Ta impulsywna reakcja i sposób wyrażania sprzeciwu sprawiły, że początkowo trudno było mi ją polubić. Miałam wrażenie, że to będzie kolejna historia oparta na schemacie „od nienawiści do miłości”, z iskrzącymi dialogami i wzajemną niechęcią. Zwłaszcza, że Emilia od początku nie znosi Maksa i to bez wyraźnego powodu. Spodziewałam się, że on jest faktycznie zarozumiały, arogancki i trudny w obyciu. Tymczasem okazało się, że to Emilia nosi w sobie uprzedzenia, a Maks jest sympatycznym, pomocnym i pełnym pozytywnej energii mężczyzną. Nie ma tatuaży, nie wygląda jak gangster, za to imponuje wiedzą, empatią i spokojem. Polubiłam go od razu, czego niestety nie mogę powiedzieć o Emilii.

„Tam, gdzie prowadzi serce” można zaliczyć do romansu z motywem początkowej niechęci, która z czasem ustępuje miejsca uczuciu. Chemia między bohaterami staje się coraz bardziej wyczuwalna, a Emilia szybko orientuje się, że Maks działa na nią jak narkotyk. Takiego rozwoju relacji można się było tego spodziewać, ale nie jest to słodka, prosta historia, gdyż autorka potrafiła zaskoczyć nagłymi zwrotami akcji. To opowieść, w której emocje są pełne żaru, gwałtowności, a dzięki temu wyraźnie wyczuwalne. Ich siła tkwi w niedopowiedzeniach, spojrzeniach, gestach i zmianie tonu. Powoli wkracza też wątek, który wprowadza do fabuły mroczną, tajemniczą i niebezpieczną atmosferę dająca wrażenie zagrożenia.

Narracja prowadzona z punktu widzenia Emilii, ale tak, jakby on zwierzała się nam z tego, co przeżyła. Zwraca się czasami bezpośrednio do nas, skupiając naszą uwagę i pozwalając nam zajrzeć do tego, co dziewczyna myśli i czuje. Emilia z pozoru wie, czego chce i zna siebie doskonale, ale dopiero konfrontacja z przeszłością, uprzedzeniami i przystojnym kapitanem jachtu pokazuje, że serce ma swój własny kompas.

Gdy wydaje się, że wszystko zmierza ku spokojnemu zakończeniu, nadciąga emocjonalna burza pozostawiając nas w zdumieniu i zawieszeniu emocjonalnym. Co ważne, „Tam, gdzie prowadzi serce” to dopiero pierwszy tom tej historii, a po takim zakończeniu z ogromną niecierpliwością będę wypatrywać kontynuacji. Mam nadzieję, że kolejna część pozwoli jeszcze głębiej zanurzyć się w świat Emilii i Maksa, a autorka ma w zanadrzu jeszcze nie jedną niespodziankę.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res

Tam, gdzie prowadzi serce - gorący romans w słonecznej Chorwacji!

Czy wiecie, gdzie Wasze serce chciałoby być teraz najbardziej? Ja już wiem - na pokładzie jachtu, u wybrzeży Chorwacji, przeżywając właśnie taką historię miłosną! A to wszystko dzięki debiutanckiej powieści Elizy Nowak!

O czym jest ta historia?
Emilia,ambitna studentka, wyjeżdża na przedegzaminacyjny odpoczynek na rejs po Chorwacji ze swoim tatą. Niestety, idylla ma swoją wielką wadę. Na pokładzie jest również Maksymilian, przystojny, ale irytujący przyjaciel ojca, który od zawsze działał Emilii na nerwy. On widzi w niej rozpieszczoną jedynaczkę, ona w nim aroganckiego bufona. Pokład jachtu szybko zmienia się w pole bitwy ich iskrzących temperamentów! Jednak pod maską wzajemnej niechęci i sarkazmu rodzi się coś nowego... coś, czego żadne z nich się nie spodziewało. Czy ten wakacyjny romans przetrwa próbę rzeczywistości?

To jest właśnie ten typ książki,przez którą się dosłownie "płynie"!

"Miłość nie szuka. Miłość znajduje."(a.n.)

⬇️

"Tam, gdzie prowadzi serce." Tom1
@tam_gdzie_prowadzi_serce
@wydawnictwo_novaeres

[Współpraca reklamowa]

Sięgając po ten tytuł spodziewałam się lekkiej historii, i taką dostałam, choć z kilkoma niespodziankami po drodze.

Autorka zabiera czytelnika w wyjątkową podróż. Geograficzną oraz emocjonalną. Wraz z bohaterami odbywamy rejs po malowniczej Chorwacji, odwiedzamy klimatyczne restauracje, poznajemy lokalne historie i uroki południowego krajobrazu. Te fragmenty powieści przypominają przewodnik turystyczny pełen zapachów, smaków i barw.

Jeśli mowa o wakacyjnej podróży, to nie może zabraknąć romantycznej relacji. Intensywnego, dynamicznego romansu, z różnicą wieku, gdzie uczucia pojawiają się szybko. Czasem mogłoby to przeszkadzać, jednak należy pamiętać, że bohaterowie nie spotkali się po raz pierwszy.

Ogromnie podobała mi się przyjaźń pokazana w książce. Taka, która niebezpiecznie zbliża się do pewnej granicy, ale również taka, która podnosi na duchu, rozśmiesza w odpowiednim momencie i daje poczucie, że zawsze jest ktoś obok. Dla mnie te wątki były równie przyjemne co sam romans.

Historia ma też elementy tajemnicy i motyw deja vu, które dają uczucie niepokoju i trzymają w napięciu do końca.

Było też coś, co mi chwilami przeszkadzało. Momentami szczegółów było za dużo i wybijały mnie trochę z rytmu. Jest to taki drobiazg, bo całościowo książka wywarła na mnie dobre wrażenie.

Zakończenie wbiło mnie w fotel. Moje serce nie wiedziało czy ma niebezpiecznie szybko bić, czy zatrzymać się z przerażenia. Autorko -wyczekuję szybkiej kontynuacji!

To lekka i przyjemna historia na wieczór. Idealna, by poczuć wakacyjny klimat i przeżyć książkowy romans.

meggi.books

Miłość jest kompasem, który wyznacza kierunek życia… Emilia wyrusza w rejs po malowniczym wybrzeżu Chorwacji, by złapać oddech przed egzaminami. Nie spodziewa się jednak, że to nie tylko podróż – ale także przygoda pełna iskier i emocji. Kapitanem ich łodzi jest Maksymilian, przyjaciel jej ojca, którego uważa za aroganckiego bufona. A on – ją za rozpieszczoną jedynaczkę. To musi być wybuchowa mieszanka!

❤️ Tam, gdzie prowadzi serce ❤️ Eliza Nowak

[ współpraca barterowa ]

Moja ocena: 3/5⭐️

“Przyjaźń dla mnie to coś, czego się nie da opisać ani namalować. To taka kolorowa mikstura, która nadaje barw życiu. Antidotum na każde zło, taki fajerwerk, który rozświetla najbardziej zachmurzone niebo.”

Emilia Miaris po namowach ojca, postanawia wyruszyć z nim w tygodniowy rejs do Chorwacji. Wyjazd ten wydaje się być idealną alternatywą, by zająć głowę czymś przyjemnym przed stresującymi egzaminami. Jednak, gdy okazuje się, iż kapitanem łodzi ma być Maksymilian, bliski przyjaciel taty, jej entuzjazm szybko opada. Obydwoje za sobą nie przepadają do czasu, aż znajdują się na środku morza. Maski Emilii opadają, zaczyna cieszyć się urlopem i o dziwo zbliżać do Maksa…

Zacznę od tego, że książka w moich oczach naprawdę miała potencjał na powieść, od której nie mogłabym się odciągnąć. W końcu co może być lepszego jak piękne widoki, gorące temperatury i przystojny mężczyzna u boku?

Fabuła była ciekawa, fajnie zbudowana jednak autorka sztywno trzymała się swojej wyznaczonej drogi i nie wychodziła poza schematy. Opisów jest wiele. I większość z nich jest tak bezsensowna, totalnie nic nie wnosząca do fabuły, że wielokrotnie nudziłam się podczas czytania. Zbędne opisy typu: po kim bohaterka ma włosy a po kim oczy na prawdę można było sobie oszczędzić.

Nie mogę jednak złego słowa powiedzieć na samą podróż. Fajnie opisane krajobrazy i nadmorskie miasta, zapach pysznych dań przenosiły nas setki kilometrów od domu. Podobała mi się także współpraca załogi podczas rejsu, dobrze współgrali ze sobą i dobrze się to czytało.

Problem miałam natomiast z bohaterami. Jak Maksymiliana dało się lubić, miał poczucie humoru i wiedział jak droczyć się z bohaterką to tak Emilii nie polubiłam. Zachowywała się typowo jak dziecko bogatych rodziców, niejednokrotnie pokazując swoje roztrzepanie i dziecinność.

Romans między dwójką początkowo nie był spektakularny. Nie czułam chemii ani lecących iskier. Relacja ciągła się przez całą książkę jednak już na początku po ledwie kilku spotkaniach wyznali sobie miłość. Nie kupiłam tego, ale w dalszej części książki romans wychodzi na prawdę dobrze, sceny zbliżeń napisane są poprawnie i widać, że ta dwójka jest dla siebie wszystkim.

Zakończenie było bardzo ciekawe i to chyba jest moja ulubiona część tej książki. Nieoczywiste, powodujące dużo emocji i pozostawiające czytelnika samemu sobie w oczekiwaniu na kolejny tom.