Krzysztofa i Przemka łączą więzy krwi, ale dzieli wszystko inne. Wychowani w domu, gdzie przemoc, tyrania oraz alkoholizm były codziennością, próbują ułożyć dorosłe życie na własnych zasadach.

Krzysztof robi karierę w dużym mieście, Przemek – zmagający się z kalectwem i ubóstwem – znajduje oparcie u boku żony. Ich drogi są skrajnie różne, tak jak oni sami, lecz obaj z identyczną determinacją walczą o miłość.

A gdy tragiczna przeszłość znów dobija się do drzwi, codzienność rozpada się i dawne rany zaczynają krwawić, tylko brat może powstrzymać brata przed upadkiem...

„Synowie jednego ojca” to poruszająca, wielowymiarowa opowieść o sile rodzinnych więzi, bolesnej przeszłości i trudnej sztuce wybaczania – nie tylko innym, ale przede wszystkim sobie.

Lamentował, z twarzą skrytą w dłoniach.
– Beczysz jak baba, ale pasztetem to pierwszy będziesz się zajadał – skwitował ojciec i zwrócił się do siedzącego z tyłu młodszego z synów: – Przemuś, wrzuć zająca do bagażnika.
Chłopcu kołatało w piersi, lecz bez chwili zawahania otworzył drzwi i pobiegł. Gdy po wykonaniu zadania wrócił na swoje miejsce, wyznał z przejęciem i fascynacją pobrzmiewającymi w głosie:
– Jeszcze żył… Ruszał się i… miauczał.

To był ostatni raz, gdy Krzysztof siedział w samochodzie obok taty. Początkowo – zgodnie z poleceniem ojca – Przemek zajmował miejsce pasażera tylko wtedy, gdy nie jechała z nimi matka. Prędko i ona trafiła na tylną kanapę. Tłumaczyła, że tam jej wygodniej, ale Krzysiek znał prawdę – wiedział, że robiła to ze względu na niego.

• Rodzaj literatury: Literatura obyczajowa
• Wydawca: Novae Res, 2025
• Format: 130x210, skrzydełka
• Wydanie: Pierwsze
• Liczba stron: 378
• ISBN: 978-83-8373-897-0

Ta publikacja nie została jeszcze zrecenzowana.

Napisz pierwszą recenzję