“Marion odpięła od paska pistolet i wycelowała w kłódkę. Strzeliła i natychmiast przeklęła. Zawsze trafiała, a akurat teraz musiała spudłować. Strzeliła jeszcze raz. Strzeliła jeszcze raz. Kłódka rozleciała się, a mosiężny łańcuch spadł z hukiem na ziemię”

“Strefy” to moje drugie spotkanie z gatunkiem Science Fiction.Pierwsze było bardzo nieudane. Natomiast moje spotkanie ze strefami Kingi Chojnackiej uważam za bardzo udane. Już dawno nie spotkałam się z tak dobrym debiutem.

Autorka zabiera nas Ziemię która została zniszczona przez serię wielkich katastrof. Teraz zostały z niej tylko pustynie i ruiny miast. Teraz ludzie mieszkają w specjalnie wydzielonych Strefach, a na Ziemi szaleje śmiertelny wirus. Opuszczenie Stref grozi śmiercią, bo mało kto jest w stanie przeżyć poza nimi.
Marion Dallas jest zabójczynią pracującą na zlecenie przewodniczącego Strefy A. Kobieta odkrywa, że jej matka nie żyje, a na siostrze są przeprowadzane brutalne eksperymenty. Postanawia uciec ze Strefy i zemścić się za wszystko, co wyrządzono jej bliskim. Będzie musiała zmierzyć się z upałem, kwaśnymi deszczami i atakami gangu. Razem z nią w podróż wyruszy, w ostatniej chwili uratowany z egzekucji, Ethan.

Gdybym nie wiedziała, że to debiut to po skończeniu “Stref” udałabym się na poszukiwanie innych książek tej autorki. Kinga stworzyła bohaterów kompletnych, którzy mają za sobą przeszłość, plany na przyszłość, cele i przemyślenia. W “Strefach” nie znalazłam zbędnej akcji ani dialogów, które nie wniosłyby nic do fabuły. Akcja jest szybka (ale nie taka, że się można pogubić) i zaskakująca. Uważam, że “Strefy” to bardzo dobre Science Fiction, które wciąga i nie da się w nim pogubić ani nudzić. Bardzo polecam i z niecierpliwością czekam na drugi tom !

Po licznych katastrofach ekologicznych, Ziemia zmienia się w miejsce niebezpieczne i niesprzyjające życiu ludzkiemu. Miejsca, gdzie gromadzili się ocaleli ludzie nazywano "strefami". Nie dla wszystkich znalazły się miejsca. Bezstrefowi muszą radzić sobie z kwaśnym deszczem, palącym słońcem oraz brakiem wody.
Marion za cenę bezpiecznego życia siostry i matki oraz ich miejsc w Strefie C, została morderczynią na usługach przewodniczącego swojej Strefy. Wyzbyła się wszelkich emocji, które mogłyby w jakikolwiek sposób wpłynąć na jej działania. Znosi to wszystko, aby tylko chronić swoich bliskich. Wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż, aby dowiedzieć się prawdy o losach matki i siostry. Towarzyszy jej Ethan, ocalony przez nią mężczyzna.
Bohaterowie są złożonymi postaciami. Przeszłość ma znaczny wpływ na ich postępowanie. Odkrywana przez nich tajemnica i sekrety działania poszczególnych Stref, są poprowadzone i przedstawione w bardzo ciekawy, interesujący sposób. Pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Autorka ma intrygującą wizję świata, dotkniętego katastrofami i przedstawia ją w dokładny sposób. Czytelnik nie jest w stanie przewidzieć kolejnych kroków bohaterów, jest zaskakiwany.
Książkę czyta się dobrze, a przedstawiony w niej świat jest bardzo plastyczny dla Czytelnika. Rozwinięcia wątków nie są oczywiste i komplikują się w najmniej spodziewanym momencie. Historia godna polecenia.

Nie będę ukrywać, ale do debiutów literackich podchodzę zazwyczaj z pewną dozą ostrożności. Tak też było w tym przypadku – po pierwsze debiut, po drugie gatunek, z którym nie jestem „za pan brat”.

Krótko o samej fabule: Po siedmiu latach od serii katastrof, Ziemia składa się w większości z ruin miast i pustyń. Osoby, które przetrwały – żyją w Strefach, czyli w specjalnych schronach pozwalających na przetrwanie. Opuszczenie Stref grozi szybką śmiercią, ponieważ śmiertelny wirus zbiera żniwo, a panujący klimat jest niesprzyjający (kwaśne deszcze i morderczy upał nie pomagają w przeżyciu poza bezpiecznymi schronami). Główna bohaterka, Marion Dallas (zabójczyni na zlecenie), po wycieku informacji dotyczących jej siostry i matki postanawia opuścić pozornie bezpieczne miejsce, jakim jest Strefa A, by zemścić się na każdym, kto w brutalny sposób przeprowadzał eksperymenty na jej rodzinie.

Jak już wspomniałam na początku – nie jestem fanką gatunku, jakim jest science fiction, natomiast czytając informacje okładkowe o fabule książki – nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Po prostu jej zapragnęłam, chciałam koniecznie ją przeczytać. Autorka wykreowała niesamowity rodzaj świata – brutalny, bez żadnych zasad, ale przez to niesamowicie ciekawy i bardzo wciągający. Czytelnik chłonie atmosferę panującą w Strefach, jak również poza nimi. Walka o jedzenie, wodę czy leki sprawia, że włos się na głowie jeży. Aż ciężko uwierzyć, że świat wykreowała debiutująca autorka. Czytając „Strefy”, odnosiłam wrażenie, jakby książkę napisała doświadczona pisarka, która ma na swoim koncie kilka powieści. Akcja nawet na moment nie zwalnia – trzyma w napięciu od początku książki do jej ostatniej strony. Równe tempo wydarzeń sprawia, że historię pomimo dość sporej objętości po prostu się pochłania. To ogromny plus dla pani Kingi, że potrafi operować słowem w taki sposób, by zainteresować czytelnika.

Będąc przy operowaniu słowem, pozwolę sobie na zaznaczenie, iż język, jakim posługuje się w książce Autorka, jest bardzo prosty – dzięki temu książkę czyta się dość szybko, a sama akcja lepiej zapada w pamięci. Ogromnym plusem są bohaterowie – świetnie wykreowani, pełni. Według mnie żadnemu z bohaterów niczego nie brakowało. Czasami odnoszę wrażenie, że bohaterom czegoś brakuje – tu, w przypadku Marion, Ethana czy Emmy czułam, że mam do czynienia z kompletnymi bohaterami, konkretnie zarysowanymi co bardzo mi się podobało. Dzięki temu bardzo polubiłam bohaterów – Marion z ostrym jak brzytwa językiem, walczącą ze sobą – silną ,ale i w pewnym sensie delikatną czy nawet z Emmą skrywającą różne tajemnice, niepozorną blondynką z ponadprzeciętną inteligencją. Zżyłam się z bohaterami i razem z nimi walczyłam, przemierzałam kilometry po pustyni, byłam w Strefie i trzymałam kciuki za każdą misję, którą musieli wykonać.

Podsumowując – Pani Kinga Chojnacka wykonała kawał dobrej roboty. To jeden z najlepszych debiutów, jakie miałam okazję czytać w ostatnim czasie. Wszystko idealnie zagrało, każdy rozdział książki długo siedział w mojej pamięci, a miłosne uniesienia bohaterów sprawiały, że historia stała się w pewnym stopniu bardziej żywa i realistyczna. Świetny debiut! Książkę będę polecać, sama zaś będę czekać z niecierpliwością na kontynuację, ale też na inne książki tejże Autorki.

„Nastała chwila ciszy. Kobieta nie miała siły, by się bronić. Nie wiedziała nawet, czy powinna.”

Minęło siedem lat od serii wielkich katastrof. Ziemia składa się teraz wyłącznie z pustyń, ruin miast i śmiertelnego wirusa, który pozbawia ludzi życia. Schron opuszczają tylko odważni, tacy jak Marion Dallas- seryjna zabójczyni pracująca dla Strefy A. Gdy kobieta odkrywa, że jej matka nie żyje, a jej siostra poddawana była okrutnym eksperymentom, decyduje się zemścić na każdym, kto maczał w tym palce. Droga ku zemście będzie jednak cięższa niż sądzi.

Gdyby ktoś pół roku temu powiedział mi, że zatracę się w świecie science- fiction za sprawą zaledwie jednej powieści, z pewnością bym go wyśmiała. A teraz? Teraz spędziłam bite 3 dni ze „Strefami” na kolanach i nie naprawdę nie chciałam poznać zakończenia.

Ta książka to coś, czego szukałam i nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy. Łączy mroczny klimat z niezbyt obszernym wątkiem romantycznym, wzbudza w czytelniku wszelkie skrajne emocje, rozpala wyobraźnie do granic możliwości i zdecydowanie nigdy nie pozwala się nudzić.

Czy mogłam trafić lepiej? Nie. Wszystko co cenię sobie najbardziej znalazło miejsce w jednej książce, która na dodatek jest rozpoczęciem serii, a to oznacza, że przede mną jeszcze więcej przygód Marion i jej przyjaciół.

Przyznam z ręką na sercu, że nigdy nie powiedziałabym, że „Strefy” to debiut literacki. W tej książce jest tyle szczegółów, że głowa mała, a wszystko i tak jest dokładnie dopracowane i wyjaśnione. Bohaterowie są wyjątkowo uparci i dość podobni do siebie. Przeszło mi nawet przez myśl, że dlatego los (albo autorka, jak kto woli) postawił ich na swojej drodze. Dopełniają się. Emma jest bardzo inteligentna i przebiegła. W Marion płynie krew wojowniczki, przez co jest również bardzo zręczna. Ethan zaś to geniusz komputerowy ze stalowym „ja”. Ta trójka to najlepsze literackie połączenie, jakie istnieje i myślę, że ciężko będzie zmienić moje zdanie na ten temat.

W ogóle pomysł na fabułę jest kosmiczny i gdybym miała przejść z nim przez proces literacki już dawno bym się pogubiła. „Strefy” to idealny dowód na to, że autorka ma niezwykle rozwiniętą wyobraźnię, a jej umiejętność logicznego myślenia jest ponadprzeciętna.

Jako naprawdę wybredna czytelniczka polecam tę książkę po stokroć. Uważam, że się nie zawiedziecie. A ja osobiście nie mogę się doczekać, aż sięgnę po 2 tom!

Czasami dobrze jest wyjść ze swojej strefy komfortu i zapoznać się z wydaniami, które okazują się wydane nie w ulubionym gatunku. Po science fiction sięgam naprawdę bardzo rzadko. Zainteresowana fabułą tej lektury postanowiłam skusić się właśnie na ,,Strefy. Tom 1" Kingi Chojnackiej. Takie postanowienie powzięłam również z tego powodu iż wiedziałam, że jeśli mi się spodoba od razu w krótkim odstępie czasu będę mogła zapoznać z dalszą częścią. Już teraz zdradzę, że pomysł na fabułę jest ciekawy, a dzięki temu, że pozycja jest obszerna jak najbardziej warto jest się w nią zaopatrzyć. Ze względu na jej obszerność oraz stosunkowo małą czcionkę jest się w czym zaczytać przez dłuższy czas.

Nie mam wielkiego porównania jeśli chodzi o ten gatunek. Myślę jednak, że nawet jeśli fabuła w jakimś stopniu jest powtarzalna i tak najważniejsze jest budowanie napięcia. Tego Kindze Chojnackiej na pewno nie można odmówić. O czym są ,,Strefy. Tom 1"? Główną bohaterką została Marion Dallas. Była ona zabójczynią pracującą na zlecenie. Choć bardzo długo nie miała o tym pojęcia miała dowiedzieć się o tym, że na jej siostrze są przeprowadzane eksperymenty. Dodatkowo jej matka zmarła, a Marion postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Czy udało jej się coś zmienić?

Ze względu na to, że ,,Strefy. Tom 1" Kingi Chojnackiej są dopiero początkiem cyklu po tej lekturze można było spodziewać się zaskakującego zakończenia i tak też się stało. Na pewno ostatnie strony sprawiają, że czytelnik już od razu chciałby zapoznać się z jej kontynuacją. Są one nieco przewrotne i już teraz jestem ciekawa co wydarzy się niebawem. Świat science fiction rządzi się swoimi prawami. W związku z tym w lekturze nie zabrakło fantastycznego świata przedstawionego oraz różnych sytuacji, zapierających dech w piersiach odbiorcy.

"Strefy" Kingi Chojnackiej z 2020 roku od Wydawnictwa Novae Res to dla mnie wielkie odkrycie. To najlepsza książka w klimacie postapokaliptycznym, jaką ostatnio czytałam. Naprawdę niezmiernie się cieszę, że to pierwszy tom, bo już nie mogę doczekać się kolejnego.

Świat z książki Kingi Chojnackiej jest niebezpieczny i nieprzyjazny ludziom. Społeczeństwo żyje w specjalnie przygotowanych Strefach, ponieważ na zewnątrz szaleje nieuleczalny wirus, zabójczo wysoka temperatura, kwaśne deszcze oraz ludzie żyjący zarówno w Strefach, jak i w ruinach miast. Marion Dallas żyje i pracuje dla jednej ze Stref dla dobra swoich bliskich. Kiedy kobieta dowiaduje się, że ją oszukiwano, opuszcza swoją Strefę, by zemścić się i poznać prawdę.

Pomysł na książkę może i wydaje się oklepany, jeśli chodzi o postapokaliptyczny klimat, ale taki w ogóle nie jest. Nieprzewidywalna i wciągająca akcja to ogromny plus. Po opuszczeniu przez Marion Strefy nie sposób oderwać się od książki. Opowieść jest bardzo dynamiczna, z każdym bowiem rozdziałem dowiadujemy się nowych informacji i szczegółów na temat życia w Strefach. Spiski, układy, tajne badania, kłamstwa i wiele innych dziwnych zdarzeń nakręcają niebezpieczną spiralę wydarzeń, do której wpadają nasi bohaterowie. Dla mnie bomba!

Postać Marion, głównej bohaterki też jest genialna. To kobieta, która jest jednocześnie antybohaterem, bo oprócz zalet ma jeszcze więcej wad. To postapokaliptyczna wojowniczka, która bez mrugnięcia okiem w chwilę wystrzela cały oddział wroga. W połączeniu z dobrodusznym, ale twardym i silnym Ethanem tworzy idealne uzupełnienie. Ich relacja jest mega elektryzująca. Takiego duetu ze świecą szukać. Będzie niebezpiecznie i gorąco.

"Strefy" pozytywnie mnie zaskoczyły. Naprawdę nie liczyłam na tak świetną książkę. Nie przypuszczałabym, że to science fiction pełne wartkiej akcji, wyszło spod pióra naszej rodaczki. Bohaterowie nie są przerysowani, jak to często w takich pozycjach bywa, a fabuła ma ręce i nogi oraz nie jest oklepana, dlatego od pierwszej aż do ostatniej strony, książkę czyta się z wielkim zaangażowaniem. To naprawdę świetna książka. Kinga Chojnacka zaserwowała nam to, co najlepsze w jednym tytule. Mamy tu przygodę, akcję, science fiction, postapokaliptyczny świat i chemię między głównymi bohaterami. Gorąco polecam!

Dziękuję Wydawnictwo Novae Res za otrzymany egzemplarz.

"Strefy", to opowieść o ziemi pełnej ruin i pustyń, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo. Śmiertelny wirus zabija ludzi, brakuje towarów niezbędnych do życia, a szansę na przetrwanie dają jedynie Strefy, czyli schrony, w których kryje się ludność.
Gdy zaczynałam czytać tę książkę, byłam niesamowicie zainteresowana światem wykreowanym przez autorkę. Klimat katastrof, jakie spotkały Ziemię, walki o przetrwanie i niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą wyjście poza bezpieczną Strefę to coś, co bez wątpienia zachwyca w tej pozycji. Bohaterowie są tu stawiani przed niezwykle trudnymi problemami. Zmuszani są do nieustannej walki, akcja pędzi w bardzo szybkim tępie, a wyzwania, z jakimi muszą zmierzyć się bohaterowie, stają się coraz bardziej wymagające.
Tutaj pragnę zwrócić uwagę na postać głównej bohaterki, czyli Marion. Bez wątpienia nie można odmówić jej ogromnej siły i umiejętności. Pełni posadę zabójczyni, jest twarda, mocna i nieustępliwa. W wielu momentach książki pokazywała jak bardzo silny jest jej charakter, jak ogromne są jej możliwości. Potrafiła walczyć, strzelać, ale przede wszystkim przeżyć w tych ciężkich warunkach. Jest to przykład świetnie napisanej, silnej, kobiecej bohaterki, która nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Pozostałe postaci książki również zasługują na bardzo dużą pochwałę. Każda z nich odznaczała się czymś innym, miała odmienny charakter i była wyrazista.
Końcówka książki była tak zaskakująca, że wprost nie mogłam uwierzyć w to, co właśnie przeczytałam. Zmieniła bieg historii, inaczej postrzegam także teraz pewnych bohaterów tej pozycji. Jestem niesamowicie ciekawa, jak potoczą się ich dalsze losy i ze zniecierpliwieniem czekam na kolejny tom!
Jeśli szukacie książki wypełnionej akcją, wspaniałymi bohaterami i świetnie wykreowanym światem "Strefy" to pozycja dla Was!

Książka idealna dla fanów : igrzyska śmierci, niezgodnej, misji 101. Klimat, Strefy” jest bardzo podobny, a do tego również jest młodzieżówką. Muszę przyznać, że ostatnio coraz częściej sięgam po książki polskich autorów, i właśnie Pani Kinga Chojnacka swoich stylem pisania mnie oczarowała! Tę pozycję czytało mi się naprawdę przyjemnie i szybko. Fabuła była rozbudowana i bardzo interesująco poprowadzona. Jak na debiut książkowy – szczerzę mogę powiedzieć, że nie mam w tej książce nic, co by mi się nie podobało. Sama zdziwiłam się, że fabuła całkowicie mnie pochłonęła i nie mogłam oderwać się parę dni od czytania tej książki i dowiedzenia się jak ta historia się skończy. Jako iż książka ma ponad 500 stron mogłam całkowicie zagłębić się w przedstawioną historię i nie mogę doczekać się kontynuacji.
Zwroty akcji były zaskakujące, byłam pod wrażeniem czasami, ponieważ niektórych rzeczy kompletnie się nie spodziewałam. Końcówka książki zostawiła mnie w osłupieniu i bardzo mi przykro, że muszę czekać na kolejną część!
Historia ma miejsce siedem lat po katastrofach, które podzieliły świat na konkretne strefy. Są one różne, ale zamieszkują je głównie bogaci ludzie. Reszta osób, które są biedne itp. są bez strefowymi i są pozostawieni na kwaśne deszcze i inne wybryki natury. Główną bohaterką jest Marion, silna dziewczyna która wie co chce i do czego dąży. Na jej drodze staje też pewny chłopak, więc również jest wątek miłosny. Cała akcja najbardziej skupia się na dowiedzeniu się prawdy o siostrze bohaterki i uratowaniu życia dla pewnego chłopaka. Postacie mają własny portret psychologiczny i osobiście uwielbiam Marion, która udaje twardzielkę, a tak naprawdę czasami trudno jest jej sobie poradzić z emocjami. Polecam książkę z całego serca, uważam, że jeśli lubicie takie klimaty to będzie strzał w dziesiątkę.