Tym debiutem literackim jestem zupełnie zaskoczona. Bardzo pozytywnie oczywiście. Autorka umie zaciekawić czytelnika już od pierwszych wersów powieści. Całość utrzymana w formie listu, ale nie takiego typowego z adresatem, nazwą miejscowości. Odbiorcą tego listu jesteśmy my, czytelnicy. Pomiędzy nakreślonymi w nim słowami, pojawia się narrator trzecioosobowy, dający nam wgląd w ogólną sytuację, bo list głównej bohaterki Emilii jest swoistą spowiedzią, wysnuciem osobistych doznań, przeżyć i wszelkich emocji.

Zapraszam na całą recenzję na: http://nietypowerecenzje.blox.pl/2015/06/8222Spowiedz-wyszeptana-wrogowi8221-Wiktorii.html

"Spowiedź wyszeptana wrogowi" przyciągnęła moją uwagę swoim ogromnie intrygującym opisem, który zasiał we mnie płomyk niepewności. Tak naprawdę nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po autorce, a tym bardziej po jej książce. Postanowiłam jednak zaryzykować i miałam nadzieję, że będzie to powieść, która wniesie do mojego życia coś więcej niż tylko rozrywkę. Liczyłam na chwile refleksji, które sprawią, że przemyślę swoją codzienność, ale czy rzeczywiście tak się stało? Czy sięgając po pozycję Wiktorii Łobody podjęłam właściwą decyzję? Jeśli jesteście ciekawi jakie wrażenie zrobiła na mnie lektura, zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Trzynastoletnia Emilia jak większość dziewczyn w jej wieku chce spróbować czegoś nowego i zakazanego więc wymyka się z przyjaciółką na dyskotekę. Niestety tam otumaniona alkoholem i narkotykiem zostaje zgwałcona. Sprawcy nie udaje się odnaleźć. Po kilku latach dziewczyna nadal walczy z przeszłością i próbuje na nowo poukładać swoje życie. Wydawać by się mogło, że Emilia jest na dobrej drodze do względnego szczęścia kiedy niespodziewanie do domu wracają jej rodzice, którzy od dłuższego czasu nie uczestniczyli w jej życiu. Dodatkowo w szkole pojawia się nowy katecheta - zabójczo przystojny ksiądz o intrygującym spojrzeniu... Co z tego wyniknie?

Autorka w swojej powieści porusza trudną i poważną tematykę jaką niewątpliwie jest gwałt - tym bardziej na nieletniej. Wszystko zostało tak realistycznie przedstawione, że bez trudu znalazłam się w świecie głównej bohaterki i razem z nią przeżywałam jej każde wzloty i upadki. To co spotkało Emilię jest tak przerażające, że wielokrotnie nie mogłam uwierzyć w to jak potoczyły się jej losy. Mimowolnie zaczęłam zastanawiać się co sama zrobiłabym na jej miejscu, a także czy potrafiłabym pozbierać się po takiej tragedii. Autorka niczego nie upiększa i opisuje każde wydarzenie tak jak w rzeczywistości mogłoby się zdarzyć dlatego nie mam wątpliwości co do tego, że jest to książka dla osób o mocnych nerwach.

Fabuła jest ciekawa i dosyć oryginalna. Oczywiście książki o tematyce gwałtu już były i to nawet całkiem sporo jednak to co zdarzyło się w tej historii jest naprawdę niepowtarzalne i jeśli tylko dacie szansę autorce to przekonacie się, że Wiktoria Łoboda miała swój pomysł na książkę i jak dla mnie świetnie go wykorzystała. Akcja nie jest szybka, ale wcale tego nie oczekiwałam. Autorka mocno zagłębia się w bohaterów, a w szczególności w Emilię, dzięki czemu możemy dokładnie poznać jej myśli i uczucia. Nie da się ukryć, że to właśnie ona jest tutaj najważniejsza, tak więc cieszę się, że nic nie było w stanie odwrócić od niej mojej uwagi.

Bohaterowie są realistycznie wykreowani, dzięki czemu jeszcze bardziej uwierzyłam, że ta historia mogłaby się wydarzyć naprawdę. Żadna z postaci nie jest do końca jednoznaczna - tak jak w prawdziwym życiu każdy popełnia błędy, które potem stara się z całych sił naprawić. Emilia choć często zachowuje się strasznie nieodpowiedzialnie, wzbudza sympatię, a także mnóstwo współczucia. Nie potrafiłam obojętnie poznawać jej losów, a przez to cały czas targały mną jakieś emocje.

Język jakim posługuje się autorka jest prosty i doskonale zrozumiały. Idealnie pasuje do tej historii i pozwala całkowicie się w niej zatracić. Czytając "Spowiedź..." nie mogłam wprost się od niej oderwać i byłam ogromnie ciekawa jak zakończą się losy głównych bohaterów. Swoją drogą - muszę przyznać, że autorka bardzo mnie zaskoczyła takim zakończeniem i jeszcze długo po skończeniu książki nie mogłam się po niej pozbierać. Powieść totalnie mnie rozbiła i jestem pewna, że nieprędko o niej zapomnę.

Podsumowując - książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie i wywołała we mnie mnóstwo emocji, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Jestem pod wrażeniem, że autorka nie bała się sięgnąć po tak trudny i poważny temat, ale mimo wszystko doskonale z nim sobie poradziła. To nie jest słodkie love story dla nastolatek. To opowieść o życiu, jego trudach, a także próbie pogodzenia się ze swoim losem. To historia, która przeraża oraz wzrusza, ponieważ może zdarzyć się naprawdę.

Dziewczynka w wieku trzynastu lat nie słuchała się babci i słono za to zapłaciła - na jednej z imprez, na którą się wymknęła, została zgwałcona. Teraz Emilia jest pełnoletnia i zaczyna czuć coś do księdza, który uczy w jej szkole...
Nie zapomniała jednak o gwałcicielu, który nie został złapany i do niego pisze listy, w których opisuje swoje życie uczuciowe oraz ztyranizowaną matkę i babkę oraz diabła wcielonego - własnego ojca.

Książka ma ciekawą, choć trudną fabułę i chciałabym napisać, że przyjemnie mi się nią czytało. Niestety. Autorka opisuje wszystko w zagmatwany sposób mieszając wydarzenia teraźniejsze z przeszłością, co bardzo przeszkadza w skupieniu się na fabule.

Historia została przedstawiona w sposób nazbyt realistyczny, choć nie jest to łatwy temat. Gwałt, tym bardziej na osobie nieletniej, jest przestępstwem i straszną krzywdą. Takiej osobie bardzo się współczuje, ale tak naprawdę nikt nie wie co ona w środku przeżywa i nie ma możliwości jej pomóc. Główna bohaterka, tak jak i reszta bohaterów, została opisana w bardzo realistyczny sposób i bardzo łatwo jest się wczuć w jej rolę. Autorka spróbowała być w ciele tak skrzywdzonej osoby i pisać o tym, co ona mogła czuć i się opłaciło, bo książka wyszła niebanalna.

Jednak jak na debiut było to ciekawe spotkanie i mam nadzieję, że w kolejne powieści Autorki wyjdą dużo lepiej. Książka wywołała we mnie mnóstwo emocji oraz sprawiła, że ciężko się było oderwać, nawet pomimo w/w zagmatwania.