Co przyciągnęło mnie do książki? Oczywiście okładka! A zaraz po niej tajemniczy opis. Kiedy dotarła do mnie paczuszka ze "Śpij Kochanie" zauroczyłam się w jej pięknie skomponowanej szacie graficznej. Uwadze nie umknęła również informacja o autorce. Otóż dziewczyna, która dała mi możliwość przeczytania tej dobrej powieści, podczas jej pisania miała tyle lat co ja teraz!
Na prawdę należą jej się za to gratulacje. Według mnie dorównała nie jednemu autorowi fantastyki. Otóż dlatego...

Na pewno nie raz czytaliście o paranormalnych istotach. Ale czy o takich? Raczej wątpię! Agnieszka ( autorka ) stworzyła "drugi świat", do którego wstępu zwykli śmiertelnicy nie mają. Żyją w nim wampiry, czarownice, zmiennokształtni i ... grinloki. Wszystko co się w nim znajduje otacza aura magii.
Tak, tak ... można by rzec: "oryginalne", do czasu. Okazuje się, że nie zabraknie w tej powieści schematycznego początku i miłosnego wątku.
Dziewczyna w nowej szkole, poznaje nowych ludzi, a w tym chłopaka, do którego jeszcze nikt się nie zbliżył, nikt z nim nie zakolegował. On i jego bracia skrywają mroczną tajemnicę. Na dodatek chłopak po uszy zakochany jest w głównej bohaterce. Wiecie co, niektóre sceny bardzo powiały momentami z książki "Zmierzch".
Na szczęście druga połowa książki okazała się o WIELE lepsza! Wszystko ładnie opisane, akcja rozwijająca się w równym tempie. Czytało się na prawdę miło i z każdą kolejną stroną miało się ochotę na więcej.
Duży plus muszę przyznać autorce za to, że udało jej się wywołać u mnie emocje! Nie powiem, że nie przeszedł mnie dreszczyk podczas czytania, lub oczy zaczęły szczypać ze wzruszenia.

Agnieszka nie poległa z kreowaniem bohaterów. Według mnie poszło jej to bardzo dobrze. Amelia była zwyczajną dziewczyną - nie histeryzowała, nie udawała mega odważnej. W każdej sytuacji zachowywała się tak jak i zrobiłyby to inne dziewczyny. Z tego co ostatnio zauważam w książkach, autorzy próbują zrobić z głównej bohaterki silną, odważną dziewczynę, która niczego się nie boi, albo żeby znowu było słodko i uroczo tworzą szarą, bezbronną postać. Bardzo mnie to denerwuje, ponieważ takie dziewczyny w literaturze bardzo często drażnią czytelników.
Pewnie się już domyślacie co napiszę o adoratorze Amielii. Jak to w każdej książce, bajce, filmie - piękny, mądry, silny. Mało oryginalne, ale to chyba żadnej czytelniczce nie przeszkadza. Każda dziewczyna czy też kobieta na pewno z chęcią poczyta sobie o chodzącym ideale. Skoro teraz w prawdziwym świecie jest ich tak mało, to chociaż książki nas dziewczyn pocieszą.

Teraz czas na to, co nagrabiło sobie u mnie kilka dobrych punktów.
Każda rzecz ma swój koniec. Książka oczywiście też. Jak wiadomo jest to pokonanie zła i życie w błogie sielance.
A tu proszę... Jest trochę na odwrót. (Nie chcę za bardzo spojlerować, ponieważ ktoś może będzie miał ochotę na tę książkę). Otóż spodobało mi się to, że tutaj końcem "Śpij Kochanie" jest koniec życia Amelii. Adam ze swojego punktu widzenia szybko wyróżnia poszczególne momenty z życia swojej ukochanej, już po zakończeniu walki ze złem. Dowiadujemy się, że chłopak towarzyszy jej podczas sukcesów, starości, a nawet śmierci.
Jest to trochę smutny wątek, ale mimo to mi się spodobał. Dzięki temu nie musiałam sobie "domyśleć" reszty życia bohaterów i czuć niedosytu. Tu już wiem, że nie mam co sobie dopisywać. Każdy się zestarzał, umarł i koniec historii...