Ta książka jest do bólu realistyczna i właśnie z tego względu wstrząsająca. Pokazuje codzienność życia w wielkim mieście, małżeństwie, trudy pracy w kancelarii adwokackiej. Nic wielkiego, prawda? A jednak, główny bohater, żonglujący swoim czasem między pracą, domem, a kochankami, wciąga nas w wir swojej opowieści i sprawia, że nie można tej książki odłożyć. Jeśli znacie bloga Piotra C. to wiecie, że możecie się spodziewać w niej dobrego humoru, szeregu świetnie opisanych sytuacji, ciętego języka i wersji życia bez żadnej cenzury. Przedstawia nam brudny, warszawski świat, z naturalną dla siebie ironią, sarkazmem i kąśliwością. Bez filtra, opisuje życie głównego bohatera, takim, jakie jest. I w mojej ocenie nie da się przebrnąć przez tę książkę bez angażowania emocji. Tych emocji będzie wiele, a bohaterem i jego podejściem wręcz można by się brzydzić.. Ale, czy nie jest tak, że wielu takich Winicjuszy mijamy każdego dnia?
Wini to szanowany obywatel, współwłaściciel kancelarii adwokackiej, obyty w środowisku. Nie stroni od mocnych alkoholi i kobiet, to chyba dwie jego największe słabości. Haczyk jest taki, że w domu ma żonę i nastoletniego syna. Zuzę już przyzwyczaił do swojego zamiłowania do procentów, o drugim jego hobby nie ma pojęcia, przyjmuje jego wymówki związane z pracą i kolegami bez zająknięcia. Z resztą, Wini wie, co robić, by nie dać się przyłapać. Problem w tym, że nie mamy żadnego powodu, by nie lubić jego żony. Zwyczajna, fajna kobieta, którą śmiało można nazwać dobrą żoną i matką. Ba, Wini ją kocha! Wie, że ona jest jedyna w swoim rodzaju i pomimo upływu lat nadal na niego działa. Ale w ich życiu jest też codzienność, sprawy całkowicie przyziemne, jakich wiele w każdym domu. Czy to właśnie to sprawia, że Wini szuka urozmaicenia na boku, ekscytacji? A może chce sobie udowodnić, że nadal działa na kobiety, w końcu 4 z przodu to dla wielu mężczyzn trudny okres. Trudno to wyjaśnić inaczej, niż totalną głupotą. I chociaż styl życia Winiego absolutnie nie jest godny pochwały, to nie potrafiłam go nie polubić. Ma fajne teksty, ciekawe podejście do wielu spraw, wydaje się naprawdę równym gościem. Jednak pomimo tego, przez całe 429 stron, było mi po ludzku, najzwyczajniej w świecie żal Zuzki.
Romanse to bajki dla dużych dziewczynek. W 95% co by się nie działo po drodze, wszystko kończy się happy endem. I ja je nadal uwielbiam. Natomiast ta książka to przypomnienie dla wszystkich marzycieli, że życie bardziej przypomina to, przedstawione na kartkach tej książki i lepiej o tym nie zapominać. Brutalna i szczera do bólu pokazuje, jak łatwo można się pogubić i na własne życzenie zepsuć coś wartościowego i cennego. Czy warto dla kilku (nastu, dziesięciu, set..) chwil uniesień postawić swoje życie na głowie? Każdy ma swój rozum i na takie pytanie musi odpowiedzieć sobie sam. Dla mnie ta książka to petarda, napisana od początku do końca fantastycznie. Polecam ją gorąco, bo w mojej ocenie nie można się na niej zawieść. Książki Piotra C. biorę w ciemno i wiem, że zapewnią jedyną w swoim rodzaju lekturę, którą gorąco Wam polecam.

„Są takie przyjemności, które trwają krótko, za to wyrządzają wiele szkód”.

Winicjusz to człowiek sukcesu. Ma zacne imię, 40 lat na karku, choć mentalnie pewnie tak z 17.. dom, piękną żonę, mądrego syna, wypasione auto i prestiżową pracę. Ma też styl, własny autorski patent na łechtanie swojego męskiego ego. Jego życie jest wręcz ekscytujące. Związek małżeński jest otwarty, tyle że tylko w jedną stronę.. Bo Wini kocha kobiety, sex i życie, ponad życie. Jara go „jednorazowe tango”. Lubi rozwiązania najwyższej kasy, dlatego stara się przestrzegać opracowanych samodzielnie zasad romansowych. Jego życie jest jak serial. Każdy sezon jest pełen ekstremalnych scen: niemoralnych, nielegalnych albo tuczących. Nie jakaś tam tania drama. Szarżujący byk w akcji to nie lata atrakcja

To moje pierwsze spotkanie z Piotrem C i jego książkami. Słyszałam wiele dobrego o jego książkach, jednak nigdy nie miałam okazji jej przeczytać. Chętnie ją przeczytałam, a przeczytanie zajęło mi... jeden dzień i zarwana nocka!

IG: Czytomanka

To jedno zdanie wystarczyło, by zachęcić mnie do lektury, chociaż nie uważam się za wielką fankę twórczości autora. Wiem, że Piotr C. zbiera pokaźną grupę swoich zwolenników, ale ja czuję, że stoję gdzieś pośrodku, ponieważ zauważam tematy po jakie sięga autor, jego elokwencję oraz trafność spostrzeżeń, nie jestem natomiast przekonana do samego przestawienia prezentowanych historii, które częściej są wypełnione czarnym humorem aniżeli konkretnym morałem.

Nie mniej "Solista" to odważna i aktualna powieść. Mówi się, że to umysł kobiety jest nieprzenikniony i nikt nie rozkłada na czynniki pierwsze działań mężczyzn a przecież wychodzi na to, że to ich do zdrady ciągnie bardziej. A może tylko zdrada mężczyzn jest bardziej zauważalna, nagłaśniana? Na przykładzie głównego bohatera spróbujemy zrozumieć umysł zdradzającego, który ma wiele argumentów zarówno za jak i przeciw takiemu postępowaniu, ale kieruje je bardziej wobec całego świata, nie skupiając się na swoim postępowaniu.
Wini to klasyczny przykład mężczyzny o ustabilizowanej sytuacji życiowej. Żona, dziecko, dobra praca. I zdrada, która ma być tylko przyjemnością, nieplanowanym (czy planowanym?) skokiem w bok. Wini jest przykładem dość denerwującego mężczyzny, zbyt pewnego siebie, okrutnie egoistycznego, który widzi wyłącznie czubek własnego nosa. Nie muszę więc nikomu mówić, że nie polubiłam się z głównym bohaterem nic a nic. Doceniam jednak jego kreację, pracę jaką włożył autor, by Wini był w pełni wiarygodny, w swoich działaniach i przerysowany w odpowiedni, sugestywny sposób.

Nie jest to powieść obyczajowa, nie jest to też dramat. To czysty erotyk w najprostszej, męskiej formie. Wchodzimy w umysł głównego bohatera i dokładnie tak jak mówi się we wszystkich żartach, tak teraz w obliczu prawdziwych wydarzeń, poprzez męską perspektywę, spoglądamy na świat imprez, dobrej zabawy i szybkich samochodów, myśląc jedynie o zaliczaniu kolejnych bezimiennych panienek. Okrutny jest to motyw, ale jakże prawdziwy i znany nie jednemu z nas, i chociaż autor rozładowuje atmosferę żartem, czarnym humorem oraz nutą ironii to nie zmienia faktu, że ludzki egoizm jest dość trudnym, nieprzewidywalnym tematem.

"Solista" próbuje odpowiedzieć na pytanie dlaczego mężczyzna zdradza, ale więcej jest w głowie czytelnika pytań po lekturze aniżeli przed nią. Piotr C. nie udziela jednoznacznej odpowiedzi i to mi się bardzo podoba. Trudno mi ocenić powieść, ponieważ nie polubiłam w żadne sposób głównego bohatera (ale czy taki właśnie nie był zamysł?) ani nie przekonały mnie liczne łóżkowe (i nie) sceny, ale podobał mi się zamysł, wykonanie oraz końcowe podsumowanie, które jednak daje do myślenia. To jedna z tych książek, które każdy powinien ocenić indywidualnie, ponieważ tyle będzie ocen ilu czytających, ja jednak swojego wyboru nie żałuję i chętnie poznam Wasze opinie na temat najnowszej lektury od Piotra C.

Wini to ten typ faceta, który uważa, że należy mu się wszystko- nastolatek uwięziony w ciele mężczyzny. I może nikogo nie dziwiłby fakt, że jego codzienność wypełniają romanse z kobietami i zakrapiane imprezy, gdyby nie to, że jest żonaty. I ma syna. Wini jednak skrzętnie ukrywa swoje drugie życie, dzieląc czas między pracę w kancelarii, dom i rozrywkowe życie. Nie przywiązuje się do nowo poznanych kobiet, bo uważa, że to tylko seks. W domu czeka na niego wciąż atrakcyjna żona, którą szczerze kocha- to jego druga połówka. A seks z innymi... cóż. To tylko odskocznia.

Wszystko zmienia się, gdy pewnej nocy w klubie poznaje TĘ kobietę. Mężczyzna sam nie wie, co tak go do niej przyciąga. Czuje, że to właśnie ona może być jego zgubą, lecz nadal lgnie do niej niczym ćma do ognia.

A może tym razem też mu się upiecze?

Większość z Was zna już twórczość Piotra C.- otwartość, niekiedy wręcz brutalność prawdy o relacjach międzyludzkich, jaką rzuca nam prosto w oczy autor przyciąga wielu czytelników. W tym mnie. Tym razem trafiliśmy na temat, który przyciąga uwagę sporej grupy osób, a mianowicie podział między miłością a seksem. Byłam tej książki ciekawa właśnie dlatego- liczyłam, że wreszcie ktoś jasno i wyraźnie przedstawi mi męski punkt widzenia i odpowie na podstawowe pytanie: "dlaczego?".

... I tak reasumując, to jestem trochę zawiedziona. Tak naprawdę towarzyszymy Winiemu w jego miłosnych podbojach, dostajemy opis pikantnych scen seksu, ale też i normalnego, rodzinnego życia. Ale odpowiedzi, dlaczego tak żyje główny bohater jako tako nie ma. Mam wrażenie, że pan prawnik na zadanie mu pytania na ów temat mógłby odpowiedzieć po prostu: "bo tak, bo mogę". Co ciekawe, mimo że zdradza żonę, czytelnik wie, że tak naprawdę ją kocha. I co jeszcze ciekawsze, powodem zdrad wcale nie jest brak łóżkowych zapasów, oziębłość partnerki czy jej nieatrakcyjność. Wini sam mówi, że żona kręci go jak dawniej. Co więc jest nie tak? I gdzie tu odpowiedź?

Zawsze zastanawiałam się, jak mężczyźni mogą rozdzielać miłość i seks. Co innego, gdy dany osobnik jest singlem- wtedy niech robi, co mu się żywnie podoba. Inna sprawa, jeżeli jegomość ma już partnerkę, ale spotyka się za jej plecami z innymi, bo... to tylko seks. Czy prawda jest gdzieś głęboko ukryta w męskiej podświadomości? Czy płeć brzydsza ma genetycznie zakodowane rozrzucanie swojego nasienia po całym świecie? A może to kwestia wyszumienia się, szukania powodów, dla których oszukuje się drugą połówkę? Popatrzcie na to- gdyby Wini wiedział, że postępuje fair wobec żony, przyznałby się do licznych kochanek. Równie dobrze mógłby zrezygnować z rodzinnego życia i hulać, ile dusza zapragnie. Ale wygoda skłaniała go do tego, co robił. Bo przecież żona to przyszłość, to pewność zbliżeń, to wspólny kredyt, dom, dziecko... to wsparcie, miłość i wszystko to, czego nie odnajdzie się w przelotnej, często jednorazowej znajomości.

Jeżeli chcecie poczytać o tym, jak trzeba się nakombinować, by wszyscy byli zadowoleni a pewne rzeczy nie wyszły na jaw, to Solista będzie idealną książką. Nie szukajcie w niej jednak odpowiedzi na pytanie, dlaczego jest tak, a nie inaczej.

Kto z was już miał do czynienia z piórem Piotra C. Ten wie, że można spodziewać się wszystkiego. Od perwersji po cięty język. Czy też sprzeczności społeczne. Brutalność pokazana w kontaktach międzyludzkich. Dobry humor nie zawsze dla każdego zrozumiały. 
Sięgając po książkę, wiązałam z nią duże nadzieje. Czy tak było? 
Książka opiera się na towarzyszeniu Winiemu w jego podbojach miłosno-seksualnych a zaś z drugiej strony ukazuję jego normalnego życie rodzinne. Czego mi na pewno zabrakło, to brak wytłumaczenia, dlaczego główny bohater tak żyje. 
Książka zawiera wiele pikantnych scen erotycznych i wiele sprzeczności głównego bohatera. Zdradza żonę, choć twierdzi, że ją kocha i go pociąga. Zachowuje się jak nastolatek, który pierwszy raz dostał pozwolenie, na wyjście takie jest moje zdanie. Mnie Autor nie kupił bohaterem warszawskim prawnikiem, który kombinuje jak połączyć wszystko, aby każdemu było dobrze. Jedynym plusem jest zakończenie książki, no ale żeby się o tym przekonać musicie przeczytać. Może wam się spodoba. Dla mnie to szkoda czasu. 

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz i współpracę.