W każdym kraju są popełniane zbrodnie i bestialskie przestępstwa. Żaden kraj nie jest od nich wolny. Wszędzie są ludzie, którzy mieli trudne dzieciństwo, byli obiektem kpin i wyzwisk, byli upokarzani przez innych, poniewierani przez bliskich. Właśnie często problemy rodzinne i wychowanie w patologicznej rodzinie skłaniają jednostki do złych zachowań, pomszczenia przeszłości i odegrania się na innych, przeważnie przypadkowych osobach, które nic złego im nie uczynili. Każda zbrodnie jest złem, zasługuje na potępienie i surową karę. Również w ZSRR żyli zbrodniarze, których czyny przerażały społeczeństwo, siały postrach i mobilizowały służby do ciężkiej i wytężonej pracy.
W Słynnych zbrodniach w ZSRR. 10 najgłośniejszych przestępstw w Związku Radzieckim Talgat Jaissanbayev prezentuje nam dziesięć najbardziej brutalnych zbrodni w dziejach ZSRR, dokonanych po latach władzy Stalina, w czasach wydawać by się mogło trochę spokojniejszych. Te wszystkie czyny były przerażające, wstrząsające i szokujące. Nie byłam w stanie uwierzyć, że ktoś mógł się dopuścić takich zdarzeń, nawet w najbardziej odważnych wyobrażeniach nie ma na nie przyzwolenia. Nie można pobłażać zwyrodnialcom, każdy winien ponieść zasłużoną karę. Ale czy może być w ogóle jakakolwiek kara za mordowanie niewinnych dzieci, znęcanie się nad nimi, palenie czy jedzenie ich młodych ciał?
O jakich zbrodniach mówimy? Warto wspomnieć uzdolnioną muzycznie rodzinę Owiczkinów, której przedstawiciele porwali samolot. Jest też Krwawy Zootechnik torturujący i mordujący w bestialski sposób w garażu młodych chłopców. Mamy Tolia Sliwko – szanowanego członka partii komunistycznej, wielokrotnie odznaczanego, wysławianego pod niebiosa opiekuna dzieci, który zabawiał się z chłopcami w śmierć; następnie ich ratował, jednak nie każdemu zdążył na czas przyjść z pomocą. I wiele innych przykładów wstrząsających, szokujących i wprawiających w osłupienie. Pozostawiających niesmak i brak poczucia sprawiedliwości. Bo czy szybka kara śmierci na zamordowanie pięćdziesięciu osób to współmierna kara? Pytanie pozostawię bez odpowiedzi …
Ta pozycja to znakomity przykład literatury faktu, obok którego nie można przejść obojętnie. Autor wiele czasu poświęcił na zebranie materiałów do swojego opracowania, wiele źródeł musiało otworzyć przed nim swoje tajemnice. Wyselekcjonowane, nie mieszczące się w głowie zbrodnie zostały z należytą precyzją i starannością przedstawione czytelnikowi. Każda sprawa jest dokładnie opisana, rzetelnie i z dystansem przekazana. Autor na bok odstawił własne odczucia, był precyzyjny w swojej reporterskiej pracy. W każdym przypadku wiele miejsca poświęcił na przedstawienie nam charakterystyki głównego sprawcy, zapewne chciał nam pokazać, co wpłynęło na popełnianie takich zbrodni. Często to rodzina, w której wychowywał się przestępca tak ukształtowała jego widzenie świata, że musiał być zły, pragnął za zbrodniami ukryć swoje wady, niepowodzenia w życiu i brak zrozumienia w otoczeniu. Wielokrotnie w trakcie tej lektury zadawałam sobie pytanie, czy gdyby ci przestępcy mieli inne dzieciństwo, nie byłoby wokół nich tyle zła i patologii, czy też popełniliby takie czyny? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, to już zadanie dla badaczy umysłów zbrodniarzy czy psychologów zbrodni.
Muszę ostrzec niektórych przed tą lekturą. Jest wstrząsająca, szokująca i przede wszystkim dla ludzi o mocnych i stalowych nerwach. Dla tych, których nie razi widok krwi, krojenia i skórowania ludzkiego ciała, brutalnych i makabrycznych gwałtów na dzieciach. Genialny rys psychologiczny rosyjskich zbrodniarzy.
To znakomita lektura dla miłośników literatury faktu, zwolenników psychologicznego stadium rozwoju umysłów groźnych sprawców. Dzieło trudne, brutalne i przeraźliwe, ale zdecydowanie wyśmienite.

Słynni seryjni mordercy z Rosji od lat zapisują się na kartach historii. Zajmują oni szczególne miejsce wśród światowej kryminalistyki. Zbrodnie takich patologicznych zwyrodnialców jak Andriej Czikatiło, zwany Rzeźnikiem z Rostowa, czy Aleksandr Piczuszkin znany jako Szachownicowy Zabójca do dziś wstrzymują oddech opinii publicznej.

Morderstwa i zabójstwa w ZSRR, a także w Rosji Carów i współcześnie nie są niczym nowym.

Zbrodnie w Rosji, kojarzone z władzą Stalina zawsze były na pierwszym miejscu gazet i wszelkich wiadomości. Ludzie, którzy śledzili z zapartym tchem poczynania Iosifa rzadko zwracali uwagę na morderstwa, które nie były okraszone nutą polityczną. Wiadomo było, że miłościwie panujący dyktator za pomocą ludzi, układów i wywiadu zabijał z zimna krwią za wszystko i za nic.

Po śmierci Józefa Rosja odetchnęła i marzyła o kraju wolnym, bezpiecznym i sprawiedliwym. Miała być oazą spokoju po krwawych rządach pod sztandarem sierpa i młota. Niestety komunistyczne przyzwolenie na całkowitą bezkarność zbrodni doprowadziło do wielu seryjnych morderstw, a wraz z nimi nawet do nieukarania sprawców.


Talgat Jaissanbayev Autor książki „Słynne zbrodnie w ZSRR 10 najgłośniejszych przestępstw w Związku Radzieckim” przedstawia nam w swoim fantastycznym debiucie 10 najbardziej popularnych i niesamowitych przestępstw dokonanych już po śmierci Stalina podczas teoretycznie pełnych spokoju rządów Gorbaczowa i odwilży, która z nim nadeszła.

Pisarz przytacza nam morderstwa, którymi żył nie tylko ten ogromny kraj jak również cały świat.
Przemiła rodzina muzyków, która bez skrupułów siała terror w samolocie, tajemnicza komnata tortur w garażu, czy radziecki Kuba Rozpruwacz to tylko kilka przytoczonych przez Pana Talgata przestępstw, które siały postrach i wcale nie zakończyły się według prawa.

Jak można obrobić bank innego kraju przez dziurę o średnicy 34 cm? Jakim cudem złodzieje słynnych dzieł uniknęli kary? Co tak naprawdę wydarzyło się na okręcie podwodnym „Kursk”?

Na te oraz inne pytania odpowiada nam Pisarz w swojej fantastycznej publikacji. Słynne Zbrodnie w ZSRR wciągnęły mnie bez reszty. Niesamowite historie, talent pisarski Autora oraz to jak potrafi przedstawić, dramatyczne wydarzenia w sposób niezanudzający czytelnika wywołał u mnie podziw.
Książka napisana z wielką energią i znajomością faktów. Do niektórych rozdziałów wracałam, bo informacje nie mieściły mi się w głowie. Największy szok wywołało u mnie to, że uświadomiłam sobie, czytając tę pozycję, że nic, ale to zupełnie nic nie zmieniło się w Rosji od lat jeśli chodzi o kwestię wymiaru sprawiedliwości. Kraj ten jest krajem równych i równiejszych a cierpią tylko niewinni obywatele. Jestem niezmiernie ciekawa czy Pisarz pokusi się o napisanie książki o współczesnych zbrodniach Federacji Rosyjskiej... Byłoby to bardzo ciekawe i z całą pewnością taka pozycja mogłaby być wisienką na torcie dodana do książki Słynne zbrodnie w ZSRR.

Publikację tą polecam wszystkim, którzy interesują się psychologią zbrodni oraz tym którzy kochają historię i fascynują się Związkiem Radzieckim. Pozycja dynamiczna, ciekawa, pełna napięcia i sowieckiego absurdu będzie fantastyczną lekturą zamiast kolejnej gazety z wiadomościami ze świata.

Władze państwa chciały wierzyć w to, co tak intensywnie ogłaszały- równość, dobrobyt, pokój. ZSRR miał być rajem na ziemi dla każdego obywatela, ustrój miał budzić zazdrość w innych krajach. Chciano, by owa kraina stała się mlekiem i miodem płynąca, by każdy obywatel nawet nie pomyślał o opuszczeniu jej (co zresztą wcale nie było takie łatwe). Niestety, to właśnie w Związku Radzieckim dochodziło do najbardziej brutalnych przestępstw, co starannie starała się tuszować władza. Ale czy tragiczne zgony kolejnych ludzi mogłyby nie wyjść na światło dzienne... ?

Literatura faktu to w ostatnich latach miód na me serce. Uwielbiam śledzić historie dotyczące seryjnych morderców, tajemniczych zbrodni, które nigdy nie odnalazły swojego końca. Od zeszłego roku wydawnictwa zalewają nas historiami o seryjnych mordercach, zarówno z naszego polskiego podwórka, jak i całego świata. Jedne książki są lepsze, drugie gorsze- jak to już w literaturze bywa. Tym razem trafiła mi się nie lada gratka, bowiem autor sięga do historii Związku Radzieckiego. A szczerze powiedziawszy nie znam lektury, która opisywałaby sprawców z tamtego państwa.

Tej pozycji nie da się rozłożyć na czynniki pierwsze jak w przypadku literatury obyczajowej czy thrillera. Czytelnik za sprawą owej książki styka się z niewyobrażalnym złem, o którym nawet nie miał pojęcia (jeżeli nie szukał czegoś na własną rękę w odmętach internetu). Pan Jaissanbayev bardzo przyłożył się do swojej pracy, dzięki czemu odbiorca otrzymuje prawie czterysta stron mrożącej krew w żyłach historii o brutalnych przestępstwach, o jakich nie śniło się autorom o najbardziej wybujałej fantazji.

Słynne zbrodnie w ZSRR... dzieli się na dziesięć rozdziałów, a każdy z nich skupiony jest na konkretnej postaci. Jedne są ciekawsze, inne nieco mniej, ale całość tworzy mieszankę wybuchową, od której nie sposób się oderwać. Wciąż jestem w szoku po lekturze niektórych z historii. Jest naprawdę krwawo, niejednokrotnie brutalnie, zaś podczas lektury nieustannie miałam ciarki na całym ciele. Chyba powinniśmy podziękować losowi, że żadna z tych bestii nie urodziła się w Polsce, w naszych czasach.

Ta pozycja to must read dla fanów literatury faktu, skupiającej się na sylwetkach seryjnych morderców. Zaręczam Wam, że gdy tylko rozpoczniecie z nią przygodę, nie będziecie mogli się oderwać. To kawał dobrego research'u, pracy autora, który przekazał nam informacje od tych najistotniejszych do mniej, a wszystko to sklejone bardzo dobym piórem. Absolutnie polecam!

Jak już pewnie zdążyliście zauważyć, czasami zdarza mi się sięgać po książki, które swoją treścią różnią się od historii miłosnych. Kolejnym takim przykładem jest pozycja Talgata Jaissanbayeva @talgatbartoszek od @wydawnictwo_novaeres

Związek Radziecki miał zapewniać bezpieczeństwo i dobrobyt obywatelom, ale jak się okazało często na obietnicach się kończyło. W ZSRR zdarzały się koszmarne przestępstwa, które już na zawsze zapisały się w historię tego państwa. Są okrutne, bestialskie i wstrząsające. Autor w swojej książce opisuje 10 historii najmroczniejszych przestępstw w ZSRR. Przedstawia motywy zbrodni i profile psychologiczne morderców, nie zapomina również o szczegółowo zarysowanym tle dziejowym.

Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po tej książce, trochę obawiałam się tego, że znajdę tutaj suche fakty i przytłaczające informacje. Zostałam pozytywnie zaskoczona, bo tę książkę czyta się jak ciekawy i jednocześnie brutalny kryminał z tą różnicą, że te wydarzenia naprawdę miały miejsce. Od razu zaznaczę, że nie jest to lektura dla każdego. Znajdziecie tutaj makabryczne i wstrząsające historie, które mogą być zbyt mocne dla bardzo wrażliwych osób. Mnie opisane zbrodnie często szokowały i były dla mnie mocno wstrząsające, szczególnie te opisujące morderstwa dzieci. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że te historie są prawdziwe... Aż strach pomyśleć, że tacy seryjni mordercy istnieli naprawdę. Autor w swojej książce szczegółowo opisuje każdą ze spraw. Dokładnie przedstawia czytelnikom morderców i ich motywy, mamy możliwość poznania ich przeszłości, ich portretów psychologicznych. Nie zapomina również o ofiarach, bo o każdej zamordowanej osobie czegoś się dowiadujemy. Widać, że autor przygotował się do napisania tej książki, na ostatnich stronach jest spis źródeł, z których korzystał. Muszę przyznać, że raczej nie słyszałam o tych seryjnych mordercach i przestępcach z ZSRR, więc dzięki tej książce mogłam poznać te wszystkie najgłośniejsze przestępstwa. Dodatkowo nie brakuje tutaj dokładnie zarysowanego tła dziejowego, dzięki czemu możemy dowiedzieć się o tym jak wyglądało życie w ZSRR, jak niełatwe życie mieli jego mieszkańcy. Wszystko to składa się na interesującą całość, którą czyta się często z przerażeniem i która wywołuje masę emocji.

W książce znajdziecie 10 najgłośniejszych przestępstw w ZSRR. Niektóre są nietypowe, inne szokujące, a każda z nich została ciekawie przedstawiona. Dowiecie się więcej o uprowadzeniu samolotu przez 11-osobową rodzinę muzyków, o zbrodniarce ukrywającą się przez 35 lat, o zadziwiającym napadzie na bank, o seryjnych mordercach. Niektóre z tych historii są mocne i brutalne, a niektóre z nich są lżejsze. Dzięki temu nie jesteśmy przytłoczeni ogromem szokujących informacji, bo są one przeplatane z tymi lżejszymi. Myślę, że książka może zainteresować przede wszystkim osoby, które interesują się sprawami kryminalnymi, seryjnymi mordercami i różnymi zbrodniami. To literatura faktu, więc mogą wiele dowiedzieć się z tej lektury. Dla mnie była to książka wstrząsająca, ale przy tym również ciekawa i nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Dowiedziałam się o historiach, których nie znałam, choć były dla mnie często szokujące.

Tak jak już wspomniałam, nie znajdziecie w tej książce suchych faktów czy nadmiaru przytłaczających informacji. Styl pisania autora jest lekki pomimo trudnej tematyki, dlatego książkę czyta się tak jakby czytało się brutalny kryminał. Dokładnie wszystko przedstawia nie nudząc przy tym czytelnika.

"Słynne zbrodnie w ZSRR" to książka opisująca prawdziwe wydarzenia. Często jest brutalna, wstrząsająca i mocna, ale przy tym również interesująca. Dzięki niej można dowiedzieć się więcej o zbrodniach w ZSRR, autor każdą z historii bardzo ciekawie przedstawił. Nie jest to na pewno książka dla każdego, ale jeśli interesują Was sprawy kryminalne i seryjni mordercy to może być to lektura dla Was.

"Niekiedy tego rodzaju wnioski zatwierdzano i karę śmierci zamieniano na następną najsurowszą karę: 15 lat pozbawienia wolności. Karą dożywotniego pozbawienia wolności w ZSRR nie istniała."

Nie wiem czemu, ale od dawien dawna interesują mnie tego typu książki więc i bez wahania sięgnąłem po „Słynne zbrodnie w ZSRR. 10 najgłośniejszych przestępstw w Związku Radzieckim”. Dodatkową ciekawość budził także fakt, że wiele z zawartych w książce informacji przez bardzo długi czas było utajnione, bo przecież propaganda głosiła, że ZSRR to raj.



Ta książka mnie dość mocno zaskoczyła, ponieważ liczyłem na standardowe opisy zbrodni i jej następstwa, jednak tutaj otrzymujemy coś więcej. Autor serwuje nam bogate tło tych wszystkich wydarzeń. Już pomijam ukazanie życia w ZSRR bo to akurat wątek, który bym pominął zupełnie, chociaż on naturalnie też w większym lub mniejszym stopniu miał wpływ na opisanych przestępców jednak od tego typu rzeczy wole dogłębną wiwisekcję umysłu. Jaissanbayeva należy docenić za ukazanie swoistej genezy narodzin zła, ponieważ autor serwuje nam szczegóły odnośnie wychowania i dorastania opisywanych przestępców co w jakimś stopniu pozwala zrozumieć, a z drugiej strony skłania do zastanowienia czy gdyby nie błędy wychowawcze można by tych zbrodni uniknąć.

 W książce nie są opisane tylko brutalne morderstwa, postawiono tutaj na różnorodność co chyba jest korzystne dla czytelnika bo jest to jakieś urozmaicenie i nawet te z pozoru „lżejsze” historie mogą czytelnika szokować. 


Nie sposób nie docenić autora bo z tej książki bije fachowe i bardzo szczegółowe przygotowanie do tematu.
Dla mnie ta książka to bardzo pozytywne zaskoczenie i zdecydowanie polecam każdemu kto jest zainteresowany umysłem przestępcy i „narodzinami” zła w człowieku.