Skazani na grzech to jedna z tych powieści, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Klara Szmidt sięga po temat bardzo delikatny – relację między duchownym a kobietą świecką – i buduje wokół niego opowieść pełną napięcia, emocji, ale też kontrowersji.
Akcja powieści toczy się w czasach pandemii – realiach dobrze znanych każdemu z nas. To tło nie jest przypadkowe: izolacja, zamknięcie, poczucie osamotnienia potęgują wewnętrzne rozterki bohaterów. Główną postacią jest Ewa, nauczycielka po przejściach, samotna, poszukująca bliskości i zrozumienia. Tomasz natomiast to młody, charyzmatyczny ksiądz – idealista rozdarty między powołaniem, a silnymi uczuciami do Ewy.
Ich relacja zaczyna się niewinnie – od rozmów, przypadkowych spotkań i rosnącego napięcia. W miarę jak emocje narastają, oboje zaczynają balansować na granicy grzechu, odpowiedzialności i pragnienia. W miarę jak relacja staje się coraz bardziej cielesna i głęboka, pojawiają się pytania: gdzie kończy się miłość, a zaczyna egoizm? Jakie są granice moralności?
Autorka dotyka dość ważnych tematów i kwestii.
 Zakazana miłość – to główny motor akcji. Autorka pokazuje, jak uczucia mogą wywrócić do góry nogami życie zarówno osoby świeckiej, jak i duchownego.
 Samotność w pandemii – pandemia nie jest tylko tłem – wpływa na decyzje bohaterów, izoluje ich, wzmacnia ich potrzeby emocjonalne.
 Konflikt sumienia – Tomasz walczy z samym sobą, z poczuciem winy, ale też z miłością, którą postrzega jako dar i przekleństwo jednocześnie.
 Moralność i społeczne tabu – powieść nie daje jednoznacznych odpowiedzi, ale zmusza do zastanowienia się nad tym, czym jest grzech i kto ma prawo go oceniać.
Klara Szmidt posługuje się językiem emocjonalnym, momentami wręcz poetyckim. Dialogi bywają intensywne, nacechowane silnymi emocjami, a opisy – szczególnie wewnętrznych przeżyć – są bardzo plastyczne. To, co jednych czytelników zachwyca, innych może męczyć. Książka potrafi wciągnąć – jej największą siłą są bowiem silnie zarysowane emocje i napięcia psychologiczne.
Skazani na grzech to książka, która wywołuje emocje – i to właśnie może być jej największym atutem. To opowieść o uczuciach, które wymykają się ramom, o wyborach, które niosą za sobą konsekwencje, i o tym, że granice dobra i zła bywają niejednoznaczne. Choć nie jest to lektura dla każdego – szczególnie dla osób oczekujących klasycznej, konserwatywnej narracji – z pewnością zasługuje na uwagę i własną interpretację.
Czy warto ją przeczytać? Jeśli lubisz psychologiczne dramaty z wątkiem zakazanej miłości; interesują Cię moralne dylematy, zwłaszcza na tle religijnym i społecznym; szukasz książki, która wywołuje emocje i skłania do refleksji, nawet jeśli nie daje łatwych odpowiedzi; nie przeszkadzają Ci kontrowersyjne tematy i nieoczywiste postacie, które popełniają błędy, grzeszą i niekoniecznie się pokutują, to jest właśnie lektura dla Ciebie.
To nie jest książka idealna, ale ma potencjał poruszyć, zirytować, zaangażować – a to przecież często największa siła literatury. Jeśli szukasz czegoś, co wyłamuje się ze schematów i stawia trudne pytania, warto dać jej szansę. Ale jeśli liczysz na klasyczny romans lub wyważony dramat obyczajowy, możesz się rozczarować. Decyzja należy do Ciebie!

Pierwsze rozmowy, przypadkowe spotkania, niewinne uśmiechy. Nic nie zapowiadało, że to będzie początek ich wspólnej historii. Połączyło ich uczucie, namiętność, która jest bardzo silna, jednak nic nie będzie takie proste. Tomasz jest księdzem, a to sprawia, że to, co zaczyna ich łączyć, muszą ukrywać. Mężczyzna czuje się coraz bardziej winny, pragnie znaleźć wyjście z sytuacji, jednak nie potrafi. Do tego wszystkiego twa pandemia, wkrada się samotność, izolacja ciężka do wytrzymania. Jak to wszystko wpłynie na Ewę i Tomasza? Jakie decyzje podejmą? Czy rodzące się uczucie będzie na tyle silne, aby pokonać wszystkie przeciwności? Czy będzie im dane być razem, tak naprawdę, bez ukrywania się?

Książka porusza dość trudny temat, jaki jest miłość pomiędzy kobietą a księdzem. Nie zamierzam mówić, co o tym myślę, ponieważ nie jest to ani trochę związane z odbiorem książki. A jaka ona była według mnie? Naprawdę warta przeczytania. Historia, jaką w niej znalazłam, mnie się podobała. Książka mnie wciągnęła i to praktycznie od pierwszych stron i ciężko było mi się od niej oderwać. Przeczytałam ją w dwa wieczory, a biorąc pod uwagę, że ma ponad 660 stron, to naprawdę świetny wynik.
Akcja momentami wolniejsza, momentami szybsza, z ciekawymi zwrotami (może nie było ich jakość strasznie dużo, jednak były i potrafiły zaskoczyć). Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji.

Bohaterowie moim zdaniem ciekawi, dość dobrze wykreowani.
Ewa jest nauczycielką, kobietą po przejściach, samotną, pragnącą bliskości.
Tomasz to młody ksiądz. Mężczyzna pełen rozterek, wyrzutów sumienia, niewiedzący jakie decyzje podjąć.

„Skazani na grzech” to książka z historią, która mnie się podobała, która we mnie wywołała wiele emocji. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA