Skazani na grzech to jedna z tych powieści, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Klara Szmidt sięga po temat bardzo delikatny – relację między duchownym a kobietą świecką – i buduje wokół niego opowieść pełną napięcia, emocji, ale też kontrowersji.
Akcja powieści toczy się w czasach pandemii – realiach dobrze znanych każdemu z nas. To tło nie jest przypadkowe: izolacja, zamknięcie, poczucie osamotnienia potęgują wewnętrzne rozterki bohaterów. Główną postacią jest Ewa, nauczycielka po przejściach, samotna, poszukująca bliskości i zrozumienia. Tomasz natomiast to młody, charyzmatyczny ksiądz – idealista rozdarty między powołaniem, a silnymi uczuciami do Ewy.
Ich relacja zaczyna się niewinnie – od rozmów, przypadkowych spotkań i rosnącego napięcia. W miarę jak emocje narastają, oboje zaczynają balansować na granicy grzechu, odpowiedzialności i pragnienia. W miarę jak relacja staje się coraz bardziej cielesna i głęboka, pojawiają się pytania: gdzie kończy się miłość, a zaczyna egoizm? Jakie są granice moralności?
Autorka dotyka dość ważnych tematów i kwestii.
 Zakazana miłość – to główny motor akcji. Autorka pokazuje, jak uczucia mogą wywrócić do góry nogami życie zarówno osoby świeckiej, jak i duchownego.
 Samotność w pandemii – pandemia nie jest tylko tłem – wpływa na decyzje bohaterów, izoluje ich, wzmacnia ich potrzeby emocjonalne.
 Konflikt sumienia – Tomasz walczy z samym sobą, z poczuciem winy, ale też z miłością, którą postrzega jako dar i przekleństwo jednocześnie.
 Moralność i społeczne tabu – powieść nie daje jednoznacznych odpowiedzi, ale zmusza do zastanowienia się nad tym, czym jest grzech i kto ma prawo go oceniać.
Klara Szmidt posługuje się językiem emocjonalnym, momentami wręcz poetyckim. Dialogi bywają intensywne, nacechowane silnymi emocjami, a opisy – szczególnie wewnętrznych przeżyć – są bardzo plastyczne. To, co jednych czytelników zachwyca, innych może męczyć. Książka potrafi wciągnąć – jej największą siłą są bowiem silnie zarysowane emocje i napięcia psychologiczne.
Skazani na grzech to książka, która wywołuje emocje – i to właśnie może być jej największym atutem. To opowieść o uczuciach, które wymykają się ramom, o wyborach, które niosą za sobą konsekwencje, i o tym, że granice dobra i zła bywają niejednoznaczne. Choć nie jest to lektura dla każdego – szczególnie dla osób oczekujących klasycznej, konserwatywnej narracji – z pewnością zasługuje na uwagę i własną interpretację.
Czy warto ją przeczytać? Jeśli lubisz psychologiczne dramaty z wątkiem zakazanej miłości; interesują Cię moralne dylematy, zwłaszcza na tle religijnym i społecznym; szukasz książki, która wywołuje emocje i skłania do refleksji, nawet jeśli nie daje łatwych odpowiedzi; nie przeszkadzają Ci kontrowersyjne tematy i nieoczywiste postacie, które popełniają błędy, grzeszą i niekoniecznie się pokutują, to jest właśnie lektura dla Ciebie.
To nie jest książka idealna, ale ma potencjał poruszyć, zirytować, zaangażować – a to przecież często największa siła literatury. Jeśli szukasz czegoś, co wyłamuje się ze schematów i stawia trudne pytania, warto dać jej szansę. Ale jeśli liczysz na klasyczny romans lub wyważony dramat obyczajowy, możesz się rozczarować. Decyzja należy do Ciebie!