Życiowe błędy rzutują na przyszłość a demony przeszłości walczą z nimi o uwagę. Czy można odbudować to co stracone i zawalczyć o szczęście mimo wciąż popełnianych błędów?

Byłam bardzo ciekawa historii napisanej przez Barbarę Litwicką, ponieważ wszystko wskazywało na to, że będzie ona miała porządną siłę przebicia. Lubię powieści z silnymi bohaterkami na pierwszym planie, które z wystawionymi łokciami torują sobie drogę ku lepszej przyszłości a stworzona przez autorkę postać musiała walczyć dwa razy mocniej, by zbudować swoją pozycję. Co prawda pojawiło się kilka mniej dopracowanych momentów, zabrakło mi detali odpowiadających na kilka luk, ponieważ w życiu bohaterki pojawiły się małe nieścisłości, ale mimo tych małych niedociągnięć i tak jestem lekturą pozytywnie zaskoczona.

Czytamy o losach prawniczki Łucji, która właśnie wyszła na wolność. Tak, dobrze czytacie. Kobieta odsiadywała wyrok w więzieniu a tym samym straciła swoją rodzinę, ponieważ mąż już dawno postanowił się od niej odwrócić. Na szczęście kobieta jest zdecydowana, by zawalczyć o swoje szczęście i z podziwu godnym zaangażowanie zabiera się za odbudowę tego co stracone. Podejmuje się pracy, powoli odcina od rodziny, która spisała ją na straty i szuka miłości, bo przecież każdy na nią zasługuje. A ja czytają co jej losach zastanawiałam się skąd ta postać ma w sobie tyle odwagi i jak sama zachowałabym się na jej miejscu, więc muszę przyznać, że autorka bardzo mocno zaangażowała mnie w fabułę zmuszając w pewien sposób do zrobienia prywatnego rachunku sumienia.

To bardzo kobieca powieść, mówiąca o nasze sile i nastawiająca pozytywnie do walki z przeciwnościami. Lektura w pewien sposób ucząca niezależności, spoglądania na popełnione błędy z dystansem oraz wyciągania odpowiednich wniosków. Autorka spisała się na medal tworząc kreację głównej bohaterki będącej idealnym wzorem do naśladowania, bo chociaż Łucja nie zawsze postępowała dobrze - dziś wydaje się być zupełnie inną kobietą, której kibicowałam i za którą ogromnie trzymałam kciuki. Jej opowieść to taki romantyczno-obyczajowy misz masz w którym proza życia upomina się o uwagę i pokazuje jak łatwo jest potknąć się na równej drodze.

"Skazana" bardzo miło mnie zaskoczyła. Lektura okazała się dopracowana, świadomie poprowadzona oraz z subtelnymi bodźcami do działania kierowanymi w stronę czytelnika. Przeczytałam ją w jeden wieczór, ponieważ czas spędzony z towarzystwie Łucji był tak sympatyczny, że nie miałam ochoty opuszczać jej historii. Jeśli więc szukacie powieści niepozorne, ale za to wartościowej oraz wciągającej - nie musicie szukać daleko.

,,Skazana" Barbary Litwickiej, tak jak wcześniejsze wydania autorki na pewno zasługuje na uwagę. Bez wątpienia jest to ciekawa lektura z tego względu, iż pisarka za każdym razem w swoich powieściach fabułę opiera na prawdziwych lub na bardzo prawdopodobnych wydarzeniach. Z tego powodu na pewno jest się czym zainteresować w wolnym czasie i sięgnąć po to wydanie.

Łucja właśnie wyszła po odsiadce za czyn, który popełniła z miłości. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, iż jej dalsza egzystencja na pewno nie będzie za radosna. Nie miała większego wsparcia w rodzinie i dodatkowo musiała zacząć układać swoje życie na nowo. Bez wątpienia nie było to jednak łatwym, z czego Łucja doskonale zdawała sobie sprawę. Czy udało jej się coś zmienić w swojej przyszłości?

,,Skazana" Barbary Litwickiej jest jednym z tych wydań, z którymi na pewno można zapoznać się w jeden wolny wieczór. Z powodu tego, iż ta historia mogła mieć miejsce również w prawdziwym życiu wywołuje ona jeszcze więcej emocji. ,,Skazana" Barbary Litwickiej jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej autorki, jednak myślę, że także nie ostatnim.

Łucja po odbyciu wyroku opuszcza więzienie. Jej aktualny dobytek mieści się w zaledwie jednej siatce. Kobieta na nowo musi nauczyć się życia. Kariera prawniczki, piękny dom, kochający partner to wszystko jest już przeszłością. Teraz Łucja oparcie ma tylko w bracie, który pomaga jej stanąć na nogi.
Życie na wsi, praca jako sprzątaczka w szpitalu tak teraz wygląda życie byłej prawniczki.
Tak wykorzystuje drugą szansę otrzymaną od losu.
Zabrakło mi trochę samej Skazanej w tej Skazanej. Szczególnie w drugiej połowie historii mam wrażenie, że autorka skupia się głównie na losach brata głównej bohaterki i jego relacji z mocno irytującą żona. Rozumiem, że przekaz płynący z tej książki ma opierać się na dawaniu i wykorzystywaniu drugiej szansy. Niemniej by lepiej wczuć się w historię głównej bohaterki chciałabym głębiej poznać powód dlaczego znalazła się ona w więzieniu. Mam wrażenie, że na ten temat pojawiły może raptem dwie wzmianki. Momentami fabuła też wydaje mi się dłużąca i przegadana. O ile początek jest dla mnie jasny i zrozumiały tak od połowy pojawia się jakiś niepohamowany chaos w kolejnych wątkach, które pojawiają się tak o.
Mogła to być naprawdę ciekawie wykreowana historia..

„Skazana”. Książka z którą miałam ogromny problem. Za nic nie mogłam się w nią wgryźć, ciągle szukałam sobie zajęcia żeby tylko ją na chwile odłożyć… ale…

To nie była wcale zła pozycja. Sama fabuła nie jest może zbyt skomplikowana, jednak ukazuje w ciekawy sposób to że każdy popełnia błędy i zasługuje na drugą szanse. Bohaterowie bardzo od siebie różni co stanowi spory plus, chociaż nie ukrywam nie do każdego poczułam sympatię