Joan Onari prowadzi w Tokio kawiarnie i z tego jest znana. Aby ją otworzyć, zadłużyła się u pewnych gangsterów, jednak ma z nimi układ, więc nie za bardzo się tym przejmuje. Kobiecie idzie dość dobrze, ma wielu stałych klientów, również policjantów. Jednak to tylko jedna jej twarz, o drugiej nie wie prawie nikt, choć wielu by chciało. Pod pseudonimem pisze artykuły, w których nie jednemu zaszła za skórę. Niejednokrotnie wytyka w nich niekompetencje policji w walce z Yakuzą (organizacją, o której wszyscy wiedzą, choć oficjalnie nie istnieje). Dzięki kawiarni ma możliwość zdobywania informacji, o których inni nie mają pojęcia, a to dlatego, że często prowadzone są tam przesłuchania, zazwyczaj nieoficjalne.
Pewnego dnia dochodzi do zabójstwa, a świadek zostaje przyprowadzony do jej kawiarni. To tu ma odbyć się wstępne przesłuchanie, jak tylko dotrze komendant. Dzięki temu Joan po raz kolejny wie dużo więcej niż inni i zamierza to wykorzystać. Ten artykuł zmieni wiele, a ona podpadnie ludziom, z którymi nie należy zadzierać. Między nią a komendantem Kazuhiro zaczyna się dziać, więcej niż powinno, wdają się w romans. Na dodatek jego podwładna zaczyna podejrzewać, kim naprawdę jest Joan, tylko na razie nie ma dowodów. Czy je zdobędzie? Jak potoczy się znajomość Joan z komendantem Kazuhiro? Czy kobieta będzie bezpieczna? Co zrobią członkowie Yakuzy?

Historia, jaką znalazłam w książce, mnie się podobała. Uważam, że była ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły zaskoczyć. Pełna niebezpieczeństwa, namiętności, sekretów. Czytało się ją dość szybko (mnie całość zajęła jeden wieczór).

Główną bohaterką jest Joan, kobieta o dwóch twarzach. Z jednej strony prowadzi kawiarnię, z drugiej jest reporterką, o czym prawie nikt nie wie. To kobieta silna, odważna, niezależna (no prawie, nie licząc długu, jaki zaciągnęła u pewnych ludzi). Osobiście ją polubiłam.

„Reporterka. Seria: Romans z Yakuzą” to książka, która mnie się podobała, a historia była ciekawa, wciągająca, niebanalna. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„Ludzie potrafią w kilka dni zmienić swoje życie. Czy ja też będę potrafiła? Czy miałam w sobie tyle odwagi? Na pewno miałam dość żalu i wściekłości. Oraz determinacji”.

Joan w Tokio prowadzi małą kawiarenkę, która usytuowana jest w idealnym miejscu do pozyskiwania informacji. Sąsiedztwo komisariatu policji oraz wieżowca największej firmy w mieście to idealne połączenie. Kobieta niby przypadkiem, a usłyszy zawsze jakieś ciekawe fakty. Pomagają jej w reporterskiej karierze.

Przesłuchanie świadka morderstwa w jej kawiarni rozpoczyna bieg zdarzeń, które będą miały poważne konsekwencje. Jakie? Nie będę Wam zdradzać. Warto się dowiedzieć samemu.

Zainteresował mnie motyw grupy Yakuzy, nie często czytam książki związane z japońską grupą przestępczą. Ciekawiło mnie przedstawienie tego wątku przez autorkę w swojej historii.

„Która oficjalnie nie istnieje, a trzyma w ryzach całe miasto. I każdy, ale to każdy, kto chce tu robić interesy, musi z nimi się dogadać lub umrzeć. Płać lub zgiń”.

Po przeczytaniu mam trochę mieszane uczucia, z jednej strony mi się podobało, a z drugiej czegoś mi zabrakło.

Podobały mi się zawiłe intrygi, wszechobecne kłamstwa i ta świadomość, że nie można nikomu ufać. Na każdym kroku trzeba uważać co i komu się mówi, nigdy nie wiesz, dla kogo pracuje dana osoba. Tajemnice z przeszłości również dodają smaczku w całej fabule.

Zastrzeżenia mam trochę co do zakończenia, nie tak sobie wyobrażałam koniec. Zachowanie głównej bohaterki mnie trochę rozczarowało. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie trochę się zrehabilituje.

Podejrzewam, że ten tom miał być tylko rozgrzewką do dalszych przygód. Przynajmniej ja to tak odebrałam. Ciekawi mnie, co autorka ma w zanadrzu na kolejne części.

Z pewnością z czystej ciekawości sprawdzę, co tam dalej będzie się działo z Joan.