Tajemnicza wyspa. Detektyw, archeolog i cała masa naukowców. Brzmi jak świetny film przygodowy? A jest po prostu ciekawą książką o przygodach obcych sobie ludzi, którzy muszą sobie poradzić w zupełnie nowym środowisku i kompletnie nieznanym prawdopodobieństwie przetrwania. Czy dadzą sobie radę? Jaką rolę w całym przedsięwzięciu odegra William? Czy poradzi sobie z zapanowaniem nad bandą naukowców?

William Harton do złudzenia przypomina Jacka z „W odmętach delirium” – utrata ukochanej, zamiłowanie do bursztynowego trunku. Jest także policjantem, choć w stanie chwilowego spoczynku. Podobnie jak Jack, nie umie sobie poradzić z tak dojmującą stratą, ale gdy dostaje intratną propozycję, która w dodatku choć trochę przypomina powrót do pracy, nie waha się zbyt długo. Jakie plany ma wobec niego doktor Moore? I jaki udział w tym wszystkim ma piękna archeolog Oliwia Brzeska (którą nota bene już zna z wcześniejszych przygód – może będzie prequel?)? Oprócz głównych bohaterów, mamy kilka postaci pobocznych, które są równie ciekawe i nie zostały stworzone jako tło do realizacji fabuły.

„Proces” Michała Gałwy, wbrew swojej nazwie, nie ma żadnego związku z kultową pozycją Franza Kafki. Ma to wszystko bardziej bezpośrednie znaczenie, jako pewien ciąg zdarzeń następujących po sobie. Co jeszcze cechuje proces? Jego uporządkowanie. Czy to widzimy czytając „Proces”? Nie i to jest piękne w tej książce! Absolutnie nic nie wskazuje w niej, aż do samiusieńkiego końca, na wyraźną chronologię tych wydarzeń i ścisły związek między nimi. Jeśli ktoś z Was oglądał serial „Zagubieni”, to mamy tutaj pewne podobieństwa. Jeśli szukacie dobrej książki przygodowej z wyrazistym głównym bohaterem, napisanej w trzeciej osobie, to z pewnością „Proces” przypadnie Wam do gustu i zatrzyma na dłuższą chwilę.