Długo Agata Julia Prosińska kazała czekać na kolejny tom Duchów Żywiołów. Kontynuacja przygód sylfidy Autumn i jej ludzkiego strażnika Bernarda Oakena nie pozostawia złudzeń, że autorka nie napisała jeszcze ostatniego słowa tej historii. Pridyna ni mniej, ni więcej rozbudza apetyt na więcej. Pytanie, kiedy to więcej zostanie nam, czytelnikom, zaserwowane?

Z ogromną przyjemnością wkroczyłam ponownie w świat wykreowany przez Agatę Julię Prosińską. Świat, który oczarowuje i uzależnia, jak mocny narkotyk. Powieść ta cechuje się niezwykle silnym magnetyzmem, który nie pozwala oderwać się od książki choćby na chwilę. Za to ze zniecierpliwieniem nakazuje przewracanie kolejnych stron z nadzieją, że wreszcie pozna się zakończenie przygód tej dwójki. Zakończenie, które pozostawia czytelnika w ogromnym niedosycie i zawieszeniu, bo czy i kiedy ukaże się kolejny tom, o równie tajemniczym tytule: Salamandra.

O ile w Sylfidzie było czuć, że powieść pisała nastolatka, o tyle Pridynę cechuje dużo większa dojrzałość i pewność wystukiwanych słów, pomimo iż Agata Julia Prosińska pisząc ten tom, miała zaledwie (albo aż) siedemnaście lat. Książka jest dużo bardziej dopracowana i konkretna, ale nie zmniejsza to absolutnie uroku i czaru, jaki wokół siebie roztacza. Wręcz przeciwnie, sprawia, że historia niczym celtyckie legendy osnute mgłą zapomnienia, intryguje z każdym tomem coraz bardziej.

Pridynę czyta się szybko, historia wciąga od pierwszych stron, a niecierpliwość, która budzi się w czytelniku po tak długim czasie oczekiwania, powoduje, że książkę czyta się jednym tchem. Do tego dynamiczna akcja, która pełna jest wielu niewiadomych i zwrotów akcji, między którymi autorka lawiruje z mistrzowskim wyczuciem, budując tym samym przyjemne napięcie i nastój całej historii.
Agacie Julii Prosińskiej udało się zachować równowagę między dialogami i opisami, co również ma wpływ na szybkość i przyjemność płynącą z czytania. Opisami i plastycznym językiem autorka odmalowuje niezapomniane obrazy Autten Hall i Avalonu – Krainy Duchów.
Dialogi są dynamiczne, naznaczone emocjami. Świetnie oddają nastroje i uczucia bohaterów.

Bohaterowie wykreowani przez Agatę Julię Prosińską ewoluuję z każdym tomem, dorastając i dojrzewając ma oczach czytelników. Autorka stworzyła mocne, wyraziste postaci, które wyróżniają się na tle baśniowych scenerii rodem z mitycznych opowieści. Bernard nadal jest uroczym pechowcem, chociaż w tej części rzekłabym, czy też napisała, że pech to pojęcie względne w jego przypadku. Sylfida, zważywszy na jej dualizm, walczy ze sobą, miotając się między człowieczeństwem a swoją duchowością.
Na kartach powieści pojawiają się nowe Istoty, całkiem sporo. Agata Julia Prosińska pokazała, że nie brak jej pomysłów, by ubarwić nie tylko fabułę, ale i zmusić czytelnika do uważniejszego czytania.

Konkludując, Pridyna to nie tylko znakomita kontynuacja przygód Bernarda i Autumn, ale przede wszystkim świetna książka, w trakcie czytania, której czas płynie inaczej. Agata Julia Prosińska prezentuje czytelnikom kawałek genialnie napisanego polskiego fantasy, wszak nie tylko zagraniczny pisarze mogą być autorami fantastycznych (dosłownie i w przenośni) serii. Zatem sprawdźcie, czy Strażnikowi Lilli uda się uratować Autum. I jakie zakończenie przewidziała Agata Julia Prosińska...

Gorąco polecam!