Siódmy tom "Diabełka" za mną. Cykl o Kubie Sobańskim na pewno jest dla mnie wyjątkową przygodą z thrillerami psychologicznymi, trzymającymi w napięciu od pierwszych stron, aż do ostatniego słowa. Nie inaczej było z Pokusą diabła. Autorem powieści jest Adrian Bednarek, którego zapewne fani tego gatunku literackiego, dobrze poznali już jakiś czas temu. Częstochowianin od zawsze pasjonuje się zagadnieniami kryminalnymi. W swoich powieściach kreuje mroczne postaci, które są odzwierciedleniem zła lub pewne następstwa w ich życiu powodują zejście na złą stronę. Jego bohaterzy to seryjni mordercy, bezwzględni w swoich poczynaniach, sadystyczni, bez kręgosłupa moralnego. Czy jednak Kubie Sobańskiemu, na przestrzeni siedmiu tomów, nie kibicujemy w jego poczynaniach?...

W swoim życiu prywatnym autor spod Jasnej Góry pasjonuje się sportem, w szczególności piłką nożną i żużlem. Jest fanem... Czerwonych Diabłów, czyli Manchesterowi United, można go spotkać na meczach Rakowa Częstochowa. Pasjonuje się również żużlem. Mogę też dodać prywatnie, że autor gościł w bibliotece, w której pracuję, i że mogłem to spotkanie poprowadzić. To był dla mnie zaszczyt. Biega amatorsko!

Okładka charakterystyczna dla tego cyklu. Żółty grzbiet z czarnymi napisami, a na okładce mamy człowieka w masce, którego na pewno nie chcielibyśmy się spotkać oko w oko w ciemnym zaułku mrocznego Krakowa.

Co takiego ciekawego wydarzyło się w kolejnej części?

Przenieśmy się zatem do byłej stolicy Polski, do Małopolski i przepięknego Krakowa. Krakowa, które to miasto prócz niesamowitej historii i zabytków, kryje wiele ciemnych stron i... osób. Wśród nich jest Kuba Sobański, który, wydawać się może, ustatkował się, wiodąc życie z partnerką Doną. Kobieta stała się już panią adwokat i trafia jej się sprawa, która może wynieść ją na piedestał. W mieście Kraka dochodzi do bestialskich zbrodni popełnionych na młodych kobietach, brunetkach. Sprawcą jej Mim, zamaskowana osoba, którą uwieczniły kamery monitoringu. Dochodzenie prowadzi Dorian, "dobry" znajomy Sobańskiego. Dostrzega on pewne podobieństwa do zbrodni popełnianych przez Rzeźnika Niewiniątek. Oczywiście to bardzo interesuje człowieka, który jest Rzeźnikiem Niewiniątek. Kuba próbuje zbliżyć się do sprawy, ba! Jest przy niej, ponieważ Dona będzie zaangażowana w sprawę, gdy Mim wpadnie w ręce policji.

Czy Kuba Sobański znów zabierze nas do raju? Jakie piętno odciska na nim Bestyjeczka i jego siostra Klara, które w jego mrocznej świadomości sieją zamęt i mogą doprowadzić do tego, co nieuniknione? I wreszcie Dona. No właśnie, co odkryje Dona i jaki będzie miało to wpływ na głównego bohatera?

Jeśli jeszcze nie byliście w raju razem z Kubą, to koniecznie zacznijcie czytać cykl od Pamiętnika diabła. Fanom twórczości Adriana Bednarka nie muszę polecać, zachęcam za to niezdecydowanych!

„ Pokusa diabła ”.
Mordercze demony niby uśpione.
Wewnętrzne żądze jakby na chwilę wyciszone.
I nawet głosy w głowie uspokojone.
Nie na długo...
Czas przyjdzie, że dusza skrzywdzona ukojenia zapragnie.
Przyjdzie z sennymi koszmarami. Ze złymi wspomnieniami.
Czas przyjdzie, by życie czyjeś zabrać.
Bo to jego sposób jedyny, by demona uciszyć.
On najpierw głosem siostry zmarłej przemówi.
Cierpieniem, które mu zadała.
Żalem, który w jego wnętrze wlała.
Nienawiścią, którą mu podarowała.
Potem jękiem tęsknoty za utraconą duszą bratnią. Kimś do niego podobnym.
Na końcu, wraz z zamknięciem na zawsze oczu jego ofiary, spokój przyjdzie.
Na zawsze czy na chwilę?
Bo pokusa silniejszą się okaże.
Pokusa, by życie odebrać.
By widmo obrazów jego cierpienia nie wróciło.

Słabość mam wielką do serii z Kubą Sobańskim. To już siódmy tom, a mi ciągle go mało i mało. I choć sentyment i zachwyt największy mój oddałam pierwszemu tomowi, to ten ostatni ciągle jeszcze wzbudza we mnie ogromne emocje. Żadnemu bohaterowi nie kibicowałam w zbrodni tak jak jemu. Znam tego psychopatycznego mordercę niby już na wylot, a jednak każdy tom to odkrywanie jakiejś nowej o nim prawdy.

Umysły ludzkie żądzą zbrodni ogarnięte, fascynują.
Zło jest złem, ale wzbudza emocje nietuzinkowe.
Ten strach, ten lęk, ta obawa.
To napięcie i zagłębianie się w zbrodniczy umysł.
W końcu to śledzenie pobudek i motywacji mordercy.
Oglądanie świata jego oczami. Oczami zbrodniarza.
Tych emocji opisać nie sposób.
Adrian Bednarek zawarł w tej historii wrażenia, które mnie, jako czytelniczkę, zachwycają.

„Nienawistne pożądanie jest kwintesencją bycia drapieżnikiem”.
Nie do wiary. To już moja siódma randka z Kubą Sobańskim. Już zdążyłam się na dobre zaangażować w ten iluzoryczny związek, w którym nie brakuje wzlotów, uniesień, emocjonalnych huśtawek, ostrych gadżetów, dobrej muzyki, karnych paragrafów, nielegalnych używek i emocji mrożących krew w żyłach..
Z każdym spotkaniem oczekiwania rosną, a On zawsze staje na wysokości zadania. Powrót do raju niezmiennie jest więc przygodą z diabelnie pociągającym przewodnikiem.. facetem zbudowanym z fartu, obdarzonym urodą podkręcającą efekt zajebistości, wielbicielem joggingu mającym słabość do blondynek i nieokiełznaną potrzebę zabijania brunetek..
Kuba Sobański jest właśnie na etapie „spokojnego” życia. Jego biznes się kręci. U boku ma kobietę, która doskonale wpisuje się w piękny obrazek idealnego życia. Jak nigdy przedtem docenia swoją względną niezależność, bogactwo i wolność.. Ma przy tym jednak ciut przy dużo czasu.. A Kraków to jednak „miasto pokus”, którym niekiedy nie sposób się oprzeć..
Tymczasem w mieście dochodzi do serii morderstw. Tajemniczy Mim zabija młode brunetki. Brutalne zbrodnie niepokojąco przypominają dawne „występki” Rzeźnika Niewiniątek i zauważa to nie tylko Kuba..
Czy ktoś tu przypadkiem nie próbuje wyprowadzić diabła w pole..?
Jeśli tak, to musi wiedzieć, że ta nieudolna próba skazana jest na porażkę.
Choć czujność Kuby została nieco uśpiona, wystarczy tylko chwila, by Kuba Sobański pokazał, że w jego raju nie ma miejsca na inne „gwiazdy”. Tylko za jaką cenę tym razem..
„Pokusa diabła” – zaskakuje, intryguje, pochłania. A żądza buszowania w głowie seryjnego mordercy przysłania tu racjonalne myślenie i skutecznie odrywa od codzienności..
Niezmiennie od pierwszego tomu - polecam.

W życiu Kuby całkiem dobrze się ostatnio dzieje. Nadal mieszka z Doną w penthousie i pomaga jej w prowadzeniu spraw karnych. Nie narzeka na brak pieniędzy i wolnego czasu, ale jednak nie potrafi być w pełni szczęśliwy. Trudno mu zagłuszyć jego mordercze myśli, a wokół niego jest coraz więcej pokus. Tymczasem w Krakowie znów dochodzi do serii morderstw i teraz też giną młode brunetki. Sprawcą jest tajemniczy, zamaskowany mężczyzna, który został nazwany Mimem. Widać duże podobieństwo pomiędzy zbrodniami Mima i Rzeźnika Niewiniątek, więc Kuba próbuje zbliżyć się do śledztwa. Okazuje się jednak, że on sam staje się pionkiem w czyjejś grze...

Podobnie jak w poprzednich tomach tak i tutaj już od początku sporo się dzieje. Szybko poznajemy tajemniczego młodego mężczyznę i młodą kobietę, którzy odegrają w tej historii bardzo ważne role. Pomysł na dodanie ich do fabuły to strzał w dziesiątkę, dostarczyli sporo wrażeń i emocji. Muszę przyznać, że choć z niecierpliwością oczekuję na każdą część to jednak trochę się obawiałam czy siódma też mnie wciągnie i czy Kuba Sobański może mnie jeszcze czymś zaskoczyć. Okazało się, że autorowi pomysłów nie brakuje i kolejny raz dałam się porwać tej historii. Tutaj również mamy sporo zwrotów akcji, jest napięcie i do samego końca nie wiadomo co się jeszcze może wydarzyć. W tym tomie Kuba znów zmaga się ze swoim nałogiem i tłumi swoje żądze. Chciałby oddać się pokusom, ale wciąż jeszcze nie znalazł bezpiecznej metody. Obserwujemy tutaj jego zmagania i kombinowanie jak temu zaradzić. Ważnym wątkiem jest ten dotyczący Mima. Ktoś zabija podobnie jak dawny Rzeźnik Niewiniątek, co coraz bardziej niepokoi Kubę. Bardzo mi się podoba wprowadzenie nowych postaci i ich wątki. A już zwłaszcza ten, który pojawił się na koniec. Zakończenie zapowiada kolejny emocjonujący tom, którego już teraz nie mogę się doczekać. Jestem bardzo ciekawa jak autor rozwinie to co wydarzyło się w finale. ;)

Kto z Was zna twórczość Adriana Bednarka ten wie, że cykl o Kubie Sobańskim musi mieć swoje miejsce na półce.

"Pokusa diabła" to już siódmy tom o seryjnym mordercy. On każdego dnia walczy z pokusą, ale nie jest w stanie zagłuszyć swojej morderczej żądzy. Były prawnik spędza czas z Doną i pomaga jej w prowadzeniu spraw karnych. Wkrótce w Krakowie zaczyna grasować zamaskowany seryjny morderca, który morduje kobiety. Śledztwo prowadzi policjant Dorian, który zauważa podobieństwa działania nowego seryjnego mordercy z działaniami Rzeźnika Niewiniątek. Kuba próbuje zbliżyć się do śledczego, aby trzymać rękę na pulsie. Jednak traci czujność i sam staje się pionkiem w czyjejś grze.
Kto próbuje zrobić diabła w konia?
Ile zaryzykuje morderca, który zbyt długo tłumił swoje mroczne żądze?

Wow!!! Jestem pod ogromnym wrażeniem pióra autora i jego pomysłów. Fabuła wciąga i wbija fotel. Świetnie wykreowani psychologicznie bohaterowie. Nie mogłam doczekać się, żeby zacząć czytać tę książkę i nie zawiodłam się. Uwielbiam czytać historie, w których głównymi bohaterami są seryjni mordercy. Akcja jest dynamiczna. Znakomicie stworzona intryga. Atmosfera jest gęsta i duszna. Podczas czytania towarzyszył mi niepokój i strach. To lektura totalnie nieprzewidywalna i podczas przewracania kolejnych stron powieści absolutnie nie wiadomo, czego można spodziewać się. Zaskakujące zwroty akcji i zakończenie dostarczyły mi cały wachlarz emocji.
Jeśli lubicie psychologiczne gierki i zagłębiać się w mroczne umysły psychopatów i morderców to będzie to dla Was idealna lektura.

Jestem zachwycona i czekam na więcej!


Czytajcie! Polecam!

BRUNETTE BOOKS

„Dzień, po którym przychodzi długo wyczekiwana noc spełnienia, zawsze jest wyjątkowy.”

Muszę się przyznać, że jeszcze z żadną serią nie byłam tak długo, jak z serią diabelską, ale Kuba Sobański jest jak narkotyk. I tak jak on wciąż walczy ze swoimi demonami, tak ja nie mogę się oprzeć, żeby sięgnąć po kolejną część z jego udziałem. Tym razem to już siódme spotkanie z mrocznym umysłem Kuby w powieści „Pokusa Diabła”.

Od pierwszych stron jesteśmy przygotowywani na mocne doznania, gdyż już prolog wywołuje dreszcze emocji. Poznajemy w nim dwie kluczowe postacie, jakie przewijają się przez całą fabułę, ale oczywiście z premedytacją nie są nam ujawniane imienia oraz nazwiska. Wszystko pojawia się w odpowiednim czasie, a to sprawia, że atmosfera staje się coraz bardziej gęsta i mroczna.

Pierwsza z nich to szesnastoletni chłopak, który jest zafascynowany postacią Rzeźnika Niewiniątek. To czas, gdy odbywa się proces nad domniemanym psychopatycznym mordercą z tomu szóstego. Kilka lat temu chłopak odkrył w lesie jaskinię, w której urządził sobie swoistą salę ćwiczeń.

Drugą osobą jest czternastoletnia dziewczyna wychowana w patologicznej rodzinie, dlatego po szkole nigdy nie wraca zbyt szybko do domu. Razem z człowiekiem, którego nazywa ”człowiekiem, którego szanuje” snuje się po krakowskich ulicach, by jak najpóźniej wrócić do dzielnicy, na której mieszka z rodzicami.

Po poznaniu tych dwóch młodych ludzi, którzy mają zadatki na zostanie kolejnymi, pokręconymi osobowościami, przenosimy się o kilkanaście lat do przodu, gdy Kuba Sobański wyszedł już z więzienia, którym udało mu się przetrwać, ale to odbiło się na jego psychice. Wciąż zbiera siły, ale staje się nieostrożny, popełnia błędy, bywa rozkojarzony, a do tego robi wszystko, by jego obecna dziewczyna Dona, nie odkryła jego pewnych tajemnic. Do tego w Krakowie pojawia się jego naśladowca, który wprawdzie ma nieco inne metody zabijania, ale jest równie bezwzględny i brutalny.

Fabuła skupia się bardziej na odkryciu, kim jest tajemniczy seryjny zabójca ukrywający się pod pseudonimem Mim, ale też przy okazji na walce Kuby z samym sobą. Pojawiają się też osoby, które wydają się sprytniejsi od Sobańskiego, ale to tylko pozory, bo cały czas odzywają się w jego umyśle i we snach demony. Tym razem nie tylko jest nim jego zmarła siostra, ale też nieżyjąca już współpartnerka, Sonia.

Pan Adrian Bednarek stworzył postać nietuzinkową, która z każdym kolejnym tomem staje się coraz bardziej intrygująca. Paradoksem jest to, że mamy świadomość, jakie zło tkwi w duszy Sobańskiego, a mimo to z zapartym tchem śledzimy jego poczynania, zadając sobie pytanie, czy uda mu się uniknąć sprawiedliwości i pułapek, jakie na niego czyhają w kolejnych tomach. Trudno określić, dlaczego pojawia się fascynacja jego osobą, podczas gdy nie ma takich odczuć wobec nowych, psychopatycznych postaci, jakie pojawiają się w tej części, i jakie były w sześciu pierwszych. Przerażające jest to, gdy uświadomimy sobie, że taka osobowość, sprawiająca wrażenie, że mamy do czynienia z człowiekiem bez skazy, tzw. „porządnym obywatelem kraju”, ale nie wiemy, co tak naprawdę kryje się za zewnętrznym wizerunkiem. Taka osobowość może żyć w naszym społeczeństwie, a my nie jesteśmy tego świadomi. To może być sąsiad, przypadkowy przechodzień na ulicy, współpracownik czy też osoba, z którą spędzamy czas.

Kuba nie jest ideałem faceta, gdyż ma w sobie dużo samozadowolenia, zadufania w sobie, egoizmu, zarozumialstwa, czyli cech charakteru, których najczęściej się u bohaterów nie lubi. Jednak pan Bednarek potrafi przedstawić jego osobowość tak, że z rosnącym napięciem obserwujemy to, co się wokół Kuby dzieje. I to od początku do ostatniej strony, a gdy tam docieramy w zawrotnym tempie, spotyka nas zaskoczenie, gdyż zawiązuje się kolejny wątek, który jest jakby mrugnięciem pisarza, że to jeszcze nie koniec.

Książkę przeczytałam, dzięki współpracy z wydawnictwem Zaczytani

Czy jest tu ktoś, kto nie zna Kuby Sobańskiego? Jeśli tak, to pędzę Wam przedstawić kolejny, bo już siódmy tom jego historii.

Niezbędna jest znajomość poprzednich tomów by w pełni móc wczuć się w postać Kuby.

Nasz bohater ma wszystko, czego można chcieć. Jednak nie może zagłuszyć swoich morderczych zapędów. Wciąż chodzi i myśli o swojej kolejnej ofierze. Jednak nie on jeden... W Krakowie zaczyna się seria morderstw i Kubuś nie ma z nimi nic wspólnego. Skoro nie on, to kto?

Tajemnicza postać Mima sieje postrach wśród mieszkańców miasta.

✨

Całą serię uwielbiam. Poprzednie były mega wciągające. Nie umiałam się oderwać od nich. W przypadku siódmego tomu było nieco inaczej.

Zaczyna się dość niewinnie. Później z każdym rozdziałem rodzi się coraz więcej pytań, na które czytelnik wraz z Kubą szuka odpowiedzi. Bardzo byłam ciekawa tej części bo mimo, że kocham tę historię to miałam z tyłu głowy fakt, że zwykle zbyt długie przeciąganie serii nie działa na korzyść. I niestety ale tym razem nie czułam tej miłości do Kuby Sobańskiego co wcześniej. Wiem, brzmi to dość dziwnie ale jak poznacie go w pierwszym tomie - zakochacie się mimo, że jest seryjnym mordercą.

Zgubił nieco rezon. Dawał sobą manipulować, popełniał błędy, co wcześniej mu się nie zdarzało. Bywało, że nie miał "planu B" co w jego przypadku było niemożliwe. I samo to było ok. Autor miał taki pomysł na postać Kuby i fajnie. Zobaczyć można, że nie jest ideałem i też ma gorszy czas. Jednak jakoś niezbyt mnie ta część porwała. Wymyślanie tego drugiego seryjniaka trochę jakby na siłę było. Kraków i dwóch seryjnych morderców w ciągu zaledwie kilku lat? I nikt nie umie żadnego złapać? Naciągane jak dla mnie

Jest to pierwsza książka (a siódma w serii) Adriana Bednarka, którą przeczytałem.
Już po pierwszych stronach poczułem, że dobrze trafiłem. Lubię thrillery, zarówno w postaci literatury, jak i filmów. Umiejętność kreowania psychopatycznych postaci i koncepcje fabuły godne Davida Finchera powodują, że czyta się zdecydowanie dobrze. Postacie wymykają się normom oraz empatii. Bardzo dobra narracja, akcja w moim ukochanym Krakowie.
Jeżeli lubisz powieści, które po filmowej realizacji zmierzyłyby się z „Jokerem” Todda Phillipsa i Scotta Silvera, to lubisz „Pokusę diabła”. Mim jako aranżer serii morderstw. Analiza umysłu seryjnego mordercy – rozbudowana i podniesiona do rangi pełnoprawnego gracza w akcji. Udane zwroty akcji i wciągająca historia.
Wystartuję od pierwszego tomu, ale ten szczerze polecam.

"Wolność traci na znaczeniu, gdy nie można sięgnąć po to, czego pragnie się najbardziej”

W siódmej części serii o Kubie Sobańskim autor nie zwalnia tempa i nadal utrzymuje wysoki poziom. Kuba cieszy się wolnością, a w jego życiu wszystko zdaje się układać. Biurowiec przynosi dochody, jego życie uczuciowe się stabilizuje. Dużo czasu spędza ze swoją kobietą Doną, która została pełnoprawną panią adwokat, często pomaga jej w sprawach, również biznesowych. Jednak Sobański przekonuje się, że jego życie jest pełne pokus i coraz trudniej sobie z nimi radzi, bo przecież zabijanie jest jego drugą naturą. Kiedy w Krakowie dochodzi do serii morderstw młodych brunetek, których dokonuje Mim. Kuba postanawia zbliżyć się do prowadzonego śledztwa.

Książka „Pokusa diabła”, mimo że to już siódma część, nadal wciąga i zaskakuje. Trzyma w delikatnym napięciu i zabiera czytelnika po raz kolejny w świat seryjnego mordercy. Pomimo tego, że pierwsza część lektury była bardziej statyczna i spokojniejsza, to później akcja przyspiesza, wraca na dobre tory i trzyma w napięciu aż do samego końca.

Adrian Bednarek świetnie potrafi budować napięcie poprzez dynamiczne dialogi, nieoczekiwane zwroty akcji oraz zagadki, które prowadzą do głębszego wnikania w psychikę mordercy oraz naszego bohatera. Pozycja ta, to umiejętny balans autora pomiędzy fabułą, a głębszymi przemyśleniami. To sprawia, że od książki nie można się oderwać. Dodatkowo dokonuje się to również przez styl pisania Bednarka, który jest łatwy w odbiorze przez czytelnika.

Przyznam szczerze, że sięgając po „Pokusę diabła” miałam obawy, czy równie mocno mnie zaciekawi, jak poprzednie tomy, ale były one całkowicie niepotrzebne. Być może to ja jestem mało obiektywna, ale zarówno uwielbienie Kuby Sobańskiego jak i samego autora nie przemija, więc myślę, że to również ma wpływ na mój odbiór.
Postacie w książce są dobrze wykreowane i łatwo wzbudzają emocje. Mimo że Sobański jest seryjnym mordercą, to kibicuję mu zawsze, bo po prostu nie idzie inaczej. Natomiast niektórzy bohaterowie budzą moją niechęć jak np. Dona (chyba nigdy jej nie polubię, bo niezmiennie mnie irytuje).

Zakończenie nie należało do bardzo przewidywalnych, ale daje nadzieję na kolejny tom i mamy wrażenie, że to jeszcze nie koniec.

Ze swojej strony bardzo polecam książkę, a jeśli ktoś nie zna tej serii, to najlepiej zacząć od pierwszej części, czyli „Pamiętnika diabła”. Ja przeczytałam i przepadłam.