Sięgając po debiut literacki pana Andrzeja Belenia pt. Panika, nie spodziewałem się zupełnie, że poniekąd może być to trochę książka... o mnie. Do czego zmierzam, o tym wkrótce. Chciałbym napisać kilka słów o autorze, ale niestety nie mamy na książce żadnych informacji. Jedynie na fanpage na Facebooku można znaleźć krótkie zdanie: Pisarz, którego 20-letnie doświadczenie w praktyce prawniczej przekształciło się w wyjątkową podstawę do opowiadania szalonych historii. I to, że mieszka obecnie w stolicy. (Może będzie szansa na spotkanie autorskie w bibliotece?).

Zdecydowanie zainteresował mnie tytuł powieści. Co samo słowo oznacza? Możemy czegoś bać się panicznie, wysokości, pająków, zastrzyków, wolno biegających psów, które mogą pogryźć i wiele innych czynników, które mogą wywołać strach. Sama definicja paniki? Proszę bardzo: pojęcie psychologiczne określające uczucie nagłego lęku o skrajnie wysokim nasileniu. Uczucie paniki jest jednym z komponentów napadu paniki — objawu psychopatologicznego, który obserwuje się m.in. w przebiegu zaburzeń lękowych, zaburzeń afektywnych, niekiedy zaburzeń psychotycznych i innych.

Dlaczego na wstępie stwierdziłem, że treść książki ma coś wspólnego ze mną? Wyjaśniam. To chyba moja pierwsza powieść, w której głównym bohaterem literackim jest osoba chora na cukrzycę typu I. To tak jak ja. Przenieśmy się zatem do Stanów Zjednoczonych do największego miasta w stanie Waszyngton, do Seattle.

Cukrzyk, diabetyk, mężczyzna. Nie poznajemy jego imienia. Jak się okaże, nie jest to konieczne, o czym dowiecie się z posłowia. Człowiek ten chory na cukrzycę przyjmuje codziennie dawkę leku zwanego Sahaptyną. To lek, który po wstrzyknięciu reguluje poziom glukozy w organizmie. Inteligentnie, bo podawana dawka jest taka sama, tylko umiejętnie reguluje idealny stan poziomu "cukrów" przez 24 godziny na dobę. Najnowszej generacji lek szybko reaguje w dzień (jak insulina szybko działająca przy jedzeniu) i w nocy (wolno działająca). Bajka! A żeby było ciekawej, cudowna imitacja insuliny jest zupełnie za darmo... Główny bohater, niczym niewyróżniający się z tłumu, można nawet rzec, że przykładny amerykański obywatel, nagle pochyla się nad zwłokami w toalecie knajpy. Nie wie, dlaczego znalazł się w toalecie, choć wie, że był w pubie, tylko wyszedł za potrzebą. Jego rozum podpowiada, że to raczej on jest sprawcą tego bestialskiego mordu. Nie wie tylko, jak do tego doszło, bo w zaułkach mózgu nie widzi tej informacji. Trzeźwo myśląc, postanawia uciekać od razu przed wymiarem sprawiedliwości.

Mogę powiedzieć, że debiut literacki w wykonaniu pana Andrzeja jest udany. Powieść czyta się z dużym zainteresowaniem. w moim przypadku byłem zaciekawiony lekiem na całe moje zło. Są pewne minusy, ale nie mają one istotnego wpływu na treść powieści. Może zakończenie nie jest takie, jakbym chciał?

Nie mogłam się od tej książki oderwać!
Od samego początku czytelnik jest wrzucony w akcję i już od pierwszych stron są opisane okoliczności morderstwa. Jest perspektywa podejrzanego, który postanawia uciec z miejsca zbrodni. Jednak jest jeden mały szczegół. Nic nie pamięta.
Czytałam tę książkę praktycznie naraz, ponieważ bardzo się wciągnęłam. Autor ma coś w stylu pisania, co zmusza do czytania dalej. Akcja nie zwalnia i są co chwilę przekazywane nowe informacje.
Bardzo podobał mi się motyw poszukiwania pożywienia lub leku na cukrzycę, na którą choruje uciekinier. Każdy detal był dopracowany.
Miałam kilka podejrzeń co do zakończenia, ale na pewno nie spodziewałam się tego, co tam dostałam. Genialne!
Książka nie ma nawet 300 stron, a wszystko zostało świetnie opisane i rozwinięte. Autor stworzył barwnych bohaterów, którzy mają swoje życie i osobowość. (Bardzo polubiłam duet Emily i Jeffrey'a )
Myślę, że jest to historia warta uwagi.

[ współpraca reklamowa z @wydawnictwo_novaeres ]

Wyobraźcie sobie, że otwieracie oczy, nie bardzo wiecie gdzie jesteście i co tu robicie, ale u Waszych stóp leży zmasakrowane ciało. Pełno krwi, również na Waszych rękach. Nie wiecie co się stało. Niewiele pamiętacie.
Uciekać czy wzywać służby i próbować się bronić?
Jak nie wpaść w panikę?

Słyszeliście już o "Panice"? Przyznam, że póki książka nie trafiła w moje ręce nie wiedziałam wcześniej o tym debiucie, a szkoda! Jest dość krótka szybko się ją czyta, ale trudno się przy niej nudzić, bo wydarzenia pędzą jak szalone.