Każdy nowy dzień jest dla nas zagadką. Nie wiemy co zdarzy się za dwie godziny, za godzinę, jutro... Ja również czytając po raz pierwszy opis tej książki, nie wiedziałam na co się piszę... Zainteresowało mnie niemal wszystko! Okładka przyciągnęła uwagę, tytuł, opis - wszystko krzyczało do mnie "Musisz mnie przeczytać!". Tak też zrobiłam. Teraz decyzja należy do Was. I ostrzegam! zastanówcie się dwa razy zanim sięgniecie po "Pamiętnik Diabła", gdyż ta książka zburzy Wasz cały plan dnia, pozbędzie Was spokoju ducha, napędzi stracha i ...nie pozwoli Wam się wyspać...

Rzadko zdarza się, aby powieść zaintrygowała mnie już od pierwszej strony... Tym razem tak właśnie było! Dla mnie ta książka była prawdziwą rewelacją! Fabuła tak idealnie wpasowała się w mój gust, że po prostu przepadłam. Dosłownie! Ta książka pokrzyżowała mi wiele planów. Obowiązki zawodowe nagle stały się prawdziwym utrapieniem, nie mogłam doczekać się powrotu do domu, by znów usiąść i czytać. Noce też nie były moje! Przepadło mi wiele godzin snu... "Pamiętnik Diabła" był ważniejszy. Zarywałam noce i ubolewałam, że strony zdecydowanie za szybko przesypują się na lewą stronę!

Przyznaję szczerze - nie mogłam się oderwać! A kiedy już zasiadałam do czytania książka pochłaniała mnie bez reszty! Wtapiałam się w świat przedstawiony przez autora, w którym nie ukrywam, czułam się świetnie. Kiedy otwierałam strony byłam tylko ja, Kuba Sobański i jego ofiary... Czytając byłam w innym świecie! Dokładne, drastyczne opisy, świetnie poprowadzona akcja oraz narracja sprawiły, że czułam jakbym sama uczestniczyła w wydarzeniach! Ponieważ mamy narrację pierwszoosobową, którą prowadzi główny bohater, odczuwałam jego emocje! Była to dla mnie nowość i zrobiło to na mnie wielkie wrażenie, ponieważ nie zapominajmy, że narrację prowadzi ...seryjny morderca! Zajrzeć w umysł, oraz zrozumieć powódki seryjnego mordercy, dla mnie, osoby która interesuje się takimi postaciami, to doświadczenie bezcenne! I uważam, że należą się autorowi wielkie wyrazy uznania, iż potrafił tak doskonale "wcielić się" i prześwietlić osobowość psychopaty, jednocześnie nim nie będąc!

Był to zdecydowanie jeden z najlepszych debiutów jaki czytałam! I choć nie jestem profesjonalnym krytykiem literackim, patrzę na książkę w sposób najważniejszy i najbardziej istotny - patrzę oczami zwykłego czytelnika! Pan Bednarek mnie zachwycił. Świadczą o tym moje nieprzespane noce, które spędziłam nad tą książką! I nawet nieznośna dla mnie w dotyku okładka nie popsuła mi przyjemności czytania. Rzadko spotykana w książkach czcionka, przeszkadzała mi dokładnie przez dwie pierwsze strony, gdyż chwilę później fabuła tak mnie wciągnęła, że ani czcionka, ani okładka nie miały dla mnie najmniejszego znaczenia. Niestety w książce pojawiło się kilka błędów. Jednak uważam, że mimo wszystko fabuła nadrabia niedociągnięcia. Prócz dokładnie wykreowanych postaci, drastycznych opisów, mamy tu również świetnie poprowadzoną akcję, wciągającą fabułę i zawiłą intrygę. Autor posługuje się natomiast prostym językiem i pisze w sposób spójny i zrozumiały. Wszystko to razem tworzy bardzo interesującą całość. Do tego jestem fanką jego poczucia humoru, które idealnie współgra z moim! Nie raz zdarzyło mi się zaśmiać nad książką...

Ja z niecierpliwością czekam na kolejne książki pana Bednarka! Wystarczy mi samo nazwisko autora, żeby sięgnąć po kolejny tytuł, nie zastanawiając się ani chwili czy warto. Bo ja już wiem, że warto! "Pamiętnik Diabła" mogę śmiało uznać za jedną z najlepszych książek, z jakimi miałam okazję się spotkać. Więc jeśli macie dwa dni wolnego, bez żadnych ważnych planów i nie jest Wam straszne zarwanie dwóch nocy, polecam gorąco tę książkę! Niestety inaczej się nie da... Książka wciąga bez reszty! Przekonała się już również o tym moja znajoma - Planowała zrobić gruntowne porządki w mieszkaniu, a potem spędzić weekend na łonie natury. Aha. akurat! Zaczęła czytać... a przecież ostrzegałam! :D

Każdy z nas ma małe tajemnice – niewygodną prawdę, którą staramy się ukryć przed światem, bądź konkretnymi osobami. Najczęściej są to informacje, których ujawnienie mogłoby sprawić komuś przykrość, cierpienie bądź postawić nas w złym świetle. Mało chwalebne czyny nie są powodem do dumy, ale czy zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda życie człowieka, o którym prawda jest tak przerażająca, że każdy kto ją pozna musi pożegnać się z życiem?

Kuba Sobański na pozór jest przeciętnym studentem korzystającym z życia pełną piersią. Majętni rodzice zapewnili mu dostatnie i wygodne życie w Krakowie. Chłopak nie stroni od alkoholu, narkotyków i suto zakrapianych imprez. Do swojej dziewczyny Julii nie pała zbyt wielkim uczuciem, ale chętnie spędza czas w jej towarzystwie, a szczególnie w łóżku. I choć na pierwszy rzut oka młodzieniec nie odstaje od swoich rówieśników, to w głębi duszy ma więcej ciemnych niż jasnych zakamarków. Nikt tego nie wie, ale Kuba zmaga się z demonami przeszłości, które opanowały jego życie, wywołując mroczne pragnienia, których zaspokojenie wymaga prawdziwych ofiar.


Autor zabiera czytelnika do świata człowieka, którego nieokiełznane i odbiegające od norm potrzeby zmuszają do prowadzenia podwójnego życia. Musi zaspokajać pewne apetyty, ale obawa przed konsekwencjami mobilizuje go do ukrywania prawdy. To jest silniejsze od niego, ale w czasie kiedy nie czuje głodu stara się wieść normalne życie. Rodzina i znajomi nawet nie mają pojęcia, jaka bestia kryje się w ich bliskim. Ba, nawet jego dziewczyna nie podejrzewa, że osoba, której oddała serce i bezgranicznie zaufała zdolna jest do tak strasznych czynów.

Główny bohater pozwala czytelnikowi wejść w swoje życie z butami. Odkrywa przed nim swoje myśli, pragnienia, potrzeby i umożliwia mu uczestniczenie w swojej codzienności. Kuba jest bardzo inteligentnym młodym człowiekiem i umie zrobić użytek z posiadanej wiedzy oraz informacji czerpanych z otoczenia. Ma bardzo wyraziste, nie pozostawiające wątpliwości przemyślenia. Wie czego chce i nie boi się po to sięgać. Nie kieruje się emocjami i nie postępuje pochopnie. Jest doskonałym strategiem: planuje, kontroluje i uparcie dąży do wytyczonego celu nie przebierając w środkach. Wewnętrzne demony przejęły kontrolę nad jego życiem, ale on sam nie stara się z nimi włączyć, tylko biernie poddaje się ich woli. Takie zachowania zawsze mają przyczynę, a w przypadku tego młodego mężczyzny jest to trauma z dzieciństwa, która głęboko skrywana i pielęgnowana doprowadziła do tego, że nie potrafił wybaczyć, a ulgę znajdował jedynie w zemście.

„Pamiętnik Diabła” to opowieść o cierpieniu i zmaganiu się z duchami przeszłości, które potrafią zdominować życie człowieka. Autor porusza tematy trudne i drażliwe, wywołujące w przeciętnym czytelniku przerażenie i niesmak. Mimo wielkiego współczucia nie potrafiłam zrozumieć Kuby i nie mieściło mi się w głowie, że tak niewiele potrzeba, aby wejść na drogę zła i stać się wyrachowanym, bezwzględnym mordercą i mistrzem zbrodni doskonałej. Autor szokuje czytelnika i nie oszczędza go malując makabryczne i brutalne sceny, które już na etapie planowania przyprawiają o zimne dreszcze.

Przemyślana fabuła sprawia, że czytelnik nawet nie zauważa kiedy wciąga się w przedstawioną opowieść, snuje domysły i próbuje znaleźć odpowiedzi na rodzące się podczas lektury pytania. Od samego początku ma świadomość, że w tej historii jest drugie dno, a kiedy wreszcie odkrywa prawdę, nie może uwierzyć, że los chłopaka został przypieczętowany przez osobę, której ani razu nie spotkał na swojej drodze.

Powieść Adriana Bednarka dostarcza czytelnikowi różnorodnych wrażeń i emocji. Szokuje, a jednocześnie pobudza do refleksji i przemyśleń. Przygoda z tą książką to ciekawe doświadczenie, które na długo pozostanie w pamięci odbiorcy. I choć lektura nie jest dla każdego i trzeba mieć dużo odwagi, aby wejść do świata Kuby, warto spróbować, żeby poznać mechanizmy zmieniające zwykłego chłopaka w potwora. Polecam.

Adrian Bednarek to absolwent Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Od lat fascynuje się kryminalistyką, w szczególności postaciami seryjnych morderców oraz II Wojną Światową. Pisanie uważa za swoją największą pasję. „Pamiętnik Diabła” to jego debiutancka powieść.

,,Pamiętnik diabła’’ to debiutancka powieść Adriana Bednarka, absolwenta Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Autor od lat zafascynowany jest tematyką kryminalną, w szczególności postaciami seryjnych morderców oraz II wojną światową. Nietypowe zainteresowania zapewne miały jakiś wpływ na powstanie powyższej książki. Już na wstępie muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrze napisanego psychothrillera w polskim wydaniu. Wprawdzie na początku (do ok. 130 strony) czułam lekkie zniecierpliwienie, gdyż ileż można czytać o czytać o szalonych imprezach, ćpaniu i seksie. Była to jednak cisza przed burzą, ponieważ w końcu doczekałam się przerażającej akcji. Aż trudno uwierzyć, że atrakcyjny, majętny, towarzyski, nieco arogancki mężczyzna w rzeczywistości jest bezwzględnym myśliwym polującym na niewinne dziewczyny.

Bez problemu odnajduje się w dwóch różnych światach. Na pozór jest zwyczajnym, normalnym chłopcem, podczas gdy w ,,środku’’ co jakiś czas uaktywnia się bezlitosne zwierzę. Taka eskalacja okrucieństwa prawdopodobnie jest swego rodzaju wyładowaniem gniewu, żalu lub wstydu, którego może kiedyś doznał. Czy rzeczywiście jakieś traumatyczne przeżycia z dzieciństwa stały się nośnikiem i motorem napędowym do uwolnienia z niego ,,Kuby Rozpruwacza’’? Zdradzę jedynie, jego chora obsesja nie wzięła się znikąd.

W trakcie lektury wielokrotnie czułam przyspieszony puls, a serce biło mi mocniej. Do tego doszło niezdrowe podniecenie i strach. Niesamowicie intensywne emocje. Adrian Bednarek wie, jak zwrócić na siebie uwagę. Jestem pod wrażeniem jego dojrzałego warsztatu. Całość napisana jest prostym, soczystym, barwnym stylem, z wielkim rozmachem i z niezwykłą dbałością o detale. Pierwszoosobowa narracja prowadzona punktu widzenia głównego bohatera pozwala zza kulis lepiej poznać poczynania seryjnego zabójcy, przy okazji dogłębniej wejść w jego psychikę oraz spróbować zrozumieć jego motywy działania. Na uznanie zasługuje również drobiazgowa i nader wiarygodna charakterystyka miejsc, osób i przebiegu wydarzeń. Poraża mnie realizm tej książki. Momentami miałam wrażenie, że jestem w samym centrum ,,oka cyklonu’’. Krwawe sceny i opisu mordu są doskonale plastyczne, naturalistyczne, i w moim mniemaniu pisane ze znawstwem tematu. Główni bohaterowie pod względem psychologicznym stanowią bardzo wiarygodną i autentyczną projekcje myśli, uczuć i stanu ducha. To ludzie z krwi i kości, ma się poczucie, jakby istnieli naprawdę. Tempo akcji jest stosunkowo równomierne, ale czasami wkrada się dynamiczny, niepokojący żywioł, który nie sposób poskromić.

Nie wiem jak autor to zrobił, ale zamiast być zszokowaną i przerażoną zachowaniem Kuby, wspólnie z nim drżałam z niepokoju, by nikt nie odkrył jego mrocznych upodobań. Pierwszy raz coś takiego doświadczyłam. To jakiś paradoks, a może ze mną jest coś nie tak? Nie umiem tego racjonalnie wytłumaczyć. Jakby zabijanie ludzi było czymś całkowicie naturalnym i normalnym. Sama się sobie dziwię. Za to co innego wzbudziło we mnie poruszenie. Autor uświadomił mi, że człowiek nie rodzi się psychopatą, ale każdy ma na niego zadatki. Mimo zaburzeń społecznych, nie jest niepoczytalny. Potrafi odróżnić dobro od zła i często umie powstrzymać swoje emocje i agresje na wodzy. To zazwyczaj osoba zwyczajnie wyglądającą, która spędza czas z rodziną i znajomymi. Mało kto potrafi rozszyfrować takiego osobnika, w niektórych przypadkach jest to wręcz niemożliwe.

Nie potrafiłam oderwać się od tej książki. ,,Teraz już wiem, co musi czuć człowiek wyleczony z nałogu i sięgający po używkę w najmniej spodziewanym momencie. Prawdziwe uniesienie ducha’’. Adrian Bednarek udowodnił, że Polacy też potrafią tworzyć znakomitą literaturę grozy będącą miksem adrenaliny, akcji, napięcia i brutalności. ,,Pamiętnik diabła’’ to niedościgniony portret psychologiczny zwyrodnialca ukazujący wpływ jednej, nieprzemyślanej decyzji na całe życie. Polecam ze względu na wspaniałe podłoże psychologiczne. Tylko tu przekonasz się, że w każdym człowieku tkwi iskra szaleństwa i drzemią demony, które pobudzone do działania z niszczycielską siłą mogą zagrozić całemu światu. To również opowieść o złudnej przyjaźni, miłości, lojalności, wierności, fanatycznej sprawiedliwości, wewnętrznej pustce i chorej imitacji spełnienia. Jeśli przeczytasz tę książkę, nic już nie będzie takie samo. Czy mimo to odważysz się?

„Przestrzegałem praw ograniczających mnie i moje potrzeby. Aż pewnego dnia, kilka lat temu, ktoś uświadomił mnie i moje potrzeby. Aż pewnego dnia, kilka lat temu, ktoś uświadomił mnie, że popełniam błąd. Kosztowało to życie bardzo bliskiej mi osoby, parę zakrwawionych, nadających się do wyrzucenia sprzętów gospodarstwa domowego i załamanie nerwowe bliskich. Dodatkowo kilkadziesiąt godzin spędzonych u psychologów wszelkiej maści, którzy teoretycznie mieli mi pomóc dojść do siebie, a w praktyce nie zauważali, że wszystko ze mną dobrze. Pewnie fakt, że za każdą wizytę kasowali moich rodziców na prawie pięćset złotych, nie miał nic do rzeczy. Oni ciągle uważali, że potrzebuję pomocy. Oczywiście nie mieli pojęcia, jakie demony się we mnie rodzą. Dla nich byłem jedynie nieszczęśliwą ofiarą. Ofiarą, dzięki której mogli spłacać kredyt na budowę domu lub kupować biżuterię dla młodocianych kochanek. Żaden nie należał do ludzi trudnych do rozszyfrowania. Naturalnie po czasie musieli stwierdzić, że jestem całkowicie zdrowy. To było dawno. Teraz jestem jednym z niewielu”.
Cień przeszłości ciągnie się od czasu zniszczenia moralności i obudzenia demona. Klara staje się widmem, które prześladuje Kubę, będącego studentem prawa. To właśnie ów demon przeszłości zmusza go do rzeczy, które mieszczą się poza normami postępowania. Jego życie jest pełne pozorów i gry. Akcja toczy się w krakowskim światku studenckim poddanym amerykanizacji. Tak wydaje się na pierwszy rzut oka: imprezy, wydawanie pieniędzy, zasobni rodzice lub dobrze kombinujący studenci, którzy na sprzedaży narkotyków zarabiają więcej niż ich rodzice pracujący po godzinach. Kuba (Jakub) należy do szczęśliwych dzieciaków, których rodzice ot tak sobie kupują drogi apartament synowi, by pozbyć się go z domu, dają sporo pieniędzy, przez co nie liczy się z nimi, więc jest w stanie kupować wszystko, co zechce. Jedynego, czego nie może kupić to spokój. Jego umysł nie daje mu wytchnienia i zmusza do kolejnych zbrodni idealnych, których nie pozostawia śladów. Próba zapomnienia wiąże się ze znalezieniem dziewczyny, która jest całkowitym przeciwieństwem tych, na które „poluje”: „Bycie duchem jest dla przeciętnego człowieka niemal nieosiągalne. Dla mnie jedynie niezwykle trudne. Potrafię stać się duchem, w różnych tego słowa znaczeniach. Gdy śledzę swoją przyszłą ofiarę, jestem niewidzialny. Wtapiam się w tłum, przechodzę blisko niej, ale ona nie potrafi mnie dostrzec. Zmieniam wygląd, uczesanie, czasami sposób poruszania się”.
Wydaje mu się, że przy równie bogatej i pięknej Julii odzyska spokój. Chwilowa ulga zmienia się w maraton z trupami, a wszystko zaczyna się od nowej sąsiadki. Pewnego dnia w windzie odkrywa jak bardzo się mylił oceniając swoje demoniczne potrzeby. Nowa sąsiadka przykuwa jego emocje i sprawia, że przed jego oczami staje potencjalna scena morderstwa w windzie. Równocześnie poznaje podobną studentkę ekskluzywnych studiów. Jak szybko ulegnie swoim pragnieniom? Czy jest coś, co go powstrzyma? Kto będzie kolejną ofiarą? Czy uda mu się wyzwolić?

Polecam, jedna z lepszych książek, jakie wydało w 2014 roku wydawnictwo Novae Res.

Może trochę zaspoileruję, ale nie mogę się powstrzymać- już od jakiegoś czasu polowałam na książkę, w której to morderca uzewnętrzniałby się przed Czytelnikiem, krok po kroku opisując działania, swój motyw. Pamiętnik diabła to właśnie taka pozycja- dostajemy motyw, zarys działań, wszystko opisane bardzo skrupulatnie. Nie wiem czemu, ale mam takie głupie przeświadczenie, że seryjni mordercy zarezerwowani są dla zupełnie innego świata, innych państw- seryjny morderca ? Tu, u nas ? I to jeszcze... w Krakowie ? To trochę stereotypowe myślenie, spychające Polskę gdzieś na koniec, wiem- tak to jednak ze mną jest.
Przede wszystkim podobała mi się ta skrupulatność Autora- każda sprawa musiała być dopięta na ostatni guzik, w końcu Jakub nie chciał przenosić się z obszernego penthouse'a do ciasnej celi więziennej. Żył normalnie, a pod jego skórą czaił się demon, budzący się w najmniej oczekiwanym momencie. Mimo tego Sobiański nie pozwalał sobie na ani jeden błąd, chłodno kalkulując i planując kolejne kroki- w pewien sposób ujarzmił własną 'namiętność'. Dzięki Bogu- jego motyw także zostaje wytłumaczony, tego Wam jednak nie zdradzę ;) Inaczej mogłabym się głowić i głowić, dlaczego właśnie brunetki ?

Jak już pisałam, Pamiętnik diabła ma zalety, ale jest w nim też coś takiego, że momentami to całe planowanie Rzeźnika Niewiniątek ( 'robocza' ksywka Kuby ) robi się strasznie monotonne, nużące, aż nie chce się przewracać kolejnej strony. Nie wiem, czy książka miała trzymać w napięciu, bo jeśli tak- to troszkę nie wyszło. Z drugiej strony czego się spodziewać, skoro patrzymy na świat oczami mordercy, a co za tym idzie- znamy każdy jego krok. Trudno nas chyba w takiej sytuacji zaskoczyć, prawda ?