Dwadzieścia jeden miesięcy, to sporo czasu. Jednakże warto było czekać na pojawienie się drugiej książki Joli Czemiel. Autorka debiutowała powieścią sensacyjną „Protektor” oraz fenomenalną kreacją jej bohatera czyli Benedicta Rutherforda, który w Londynie otworzył biuro detektywistyczne.
W pierwszej część musiał zmierzyć się z mroczną tajemnicą skrywaną w mumiach. Druga część jego przygód czyli „Oko Horusa” to równie mistrzowska fabuła, którą doskonale autorka wykreowała. To, co sprawia, że nie sposób oderwać się od tej książki, to pomysł stworzenia niebywałej historii.
Pani Jola wraz ze wspomnianym detektywem zabierają nas do Egiptu. Poznajemy również jego historię, i to właśnie jest dodatkowym mocnym punktem, czyniącym tę książkę jeszcze bardziej wartościową. Sięgający po nią czytelnik, nie tylko bierze udział w rozwikłaniu zagadki, lecz przenosi się do innego wymiaru. „Oko Horusa” to bez wątpienia książką mądra, przemyślana. Znajdziemy w niej śledztwo, które będzie spędzało nam sen z powiek. Klimat w tej historii owiany jest nutką tajemnic i zagadek, które wraz z Rutherfordem będziemy rozwiązywać. Ale pamiętajcie nic nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać.
Nie da się ukryć, że Pani Jola włożyła wiele pracy i serca w napisanie tej książki. „Oko Horusa” to książka, po przeczytaniu której będziemy zastanawiać się czy istnieje nieśmiertelność? A jeśli tak by było, czy chcielibyśmy mieć taką zdolność?
Autorka porusza historię Hatszepsut, kobiety faraon, która na krótko przed śmiercią spisuje na papirusie swoje przesłanie. Przesłanie, które zawiera odpowiedź na wcześniej postawione pytanie. Czy jest możliwe, by człowiek stał się nieśmiertelny? Pytanie to od wieków pozostaje bez odpowiedzi. Dla wielu naukowców jest zagadką, której poświęcili wiele lat swoich badań. Również przywódcom świata zależy na odnalezieniu tajemnicy nieśmiertelności. Ten temat nie omija również Benedicta Rutherforda.
Do jego rąk trafia wisior w kształcie oka. Jednak to nie koniec, gdyż wkrótce potem zostaje zaproszony przez przyjaciela do Egiptu, który często nazywany jest „grobowcem wszystkich zdobywców”. Tutaj na uroczystym otwarciu Świątyni Miliona Lat detektyw zostaje wplątany w międzynarodową intrygę, w której gra toczy się o rozwiązanie tajemnicy nieśmiertelności. „Oko Horusa” to tak jak wspominałem książka wyjątkowa, przemyślana. Wątek historii Egiptu i śledztwo pełne zagadek są wartością stawiającą tę powieść na półce Najlepszych Interesujących Książek.
Doceniam Panią Jolę, za pomysł oraz serce w napisaniu tej książki. Bo to czuć na każdej stronie. A Natomiast Wydawnictwo Novae Res zasługuje na słowa wdzięczności, że jego nakładem ukazała się druga książka Joli Czemiel. A myślę, że kolejne, to tylko kwestia czasu. Mam nadzieję, że działalność detektywistyczna Benedicta Rutherforda będzie nieśmiertelna. Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje.
Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Novae Res https://novaeres.pl/
http://www.czyt-nik.pl/recenzje/benedict-rutherford-powrocil/

Oko horusa
Pierwszym, co niewątpliwie zwraca uwagę, przy książce pani Joli Czemiel jest okładka! Totalnie w moim guście, czerń ze złotem, symbolika, prostota. Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedzi, wiedziałam, że będę chciała ją przeczytać. Opis na okładce także przekonuje do zakupu. Co więc zastaniemy w środku?
Największym plusem jest osadzenie fabuły w Egipcie a także retrospekcje, w których cofamy się starożytności. Uważam to za świetny pomysł. Wątek historyczny, zagadki, sprawiają że od książki ciężko się oderwać. Przez cała książkę zadajemy sobie pytanie, czy istnieje sposób na nieśmiertelność? Fragmenty z życia Hatszepsut dodawały bardzo wiele smaczku powieści, szkoda że nie było ich więcej. Jednak w książce dzieje się bardzo dużo, jest wielowątkowa więc na nudę nie można narzekać. Momentami, z początku trochę się w tym gubiłam ale później wszystko zgrabnie wskoczyło na miejsce.
Autorka pisze w sposób zaskakująco dobry, lekkie lecz nie infantylne pióro, ogrom wiedzy, która czuć na każdej stronie i dobre przygotowanie. Dzięki temu jesteśmy w stanie wyobrazić sobie każdy szczegół. Mnogość bohaterów, ich charaktery i dobre wykreowanie sprawiły, że książkę czytałam bardzo szybko i z zapartym tchem.
Jeśli jesteście fanami twórczości Dana Browna (nie, nie przesadzam z porownaniem- przekonajcie się), lubicie zagadki, tajemnice, kryminał i dużo dużo przygody, to ta książka będzie dla was idealna.

Benedict Rutherford został wplątany w aferę na skalę światową wbrew sobie. Kiedy zdał sobie sprawę z rozmiaru kłopotów, było już za późno aby dyskretnie się wycofać. Podróż do Egiptu i spotkanie z przyjacielem, do którego nie doszło, to tylko początek gry na śmierć i życie. Życie długowieczne. Tajemnica Hatszepsut i jej architekta od wieków stanowią nierozwiązalną zagadkę dla badaczy, archeologów, łowców skarbów, naukowców. Każdy nowoodkryty element układanki wskazuje kolejnych uwikłanych w przestępstwo i poszukiwania.
Główny wątek jest zajmujący i bardzo ciekawy, należy jednak zwrócić uwagę na wątki poboczne, które wnoszą wiele do akcji. Tajemnica dwukolorowych oczu, niespotykanego podobieństwa niespokrewnionych ze sobą osób, nielegalnego przemytu zabytków starożytnego Egiptu. Niespotykany instynkt detektywa pomaga mu wyjść obronną ręką z każdego niebezpieczeństwa. Wróg zdaje się wychylać głowę z każdej strony, przybierając twarze przyjaciół. Nie można nikomu ufać, a jakakolwiek współpraca obarczona jest ogromnym ryzykiem i niepewnością. W tle głównych wydarzeń Czytelnik może zaobserwować gwarne życie w Egipcie, uliczny tłok. Kiedy zaczyna się pogoń za pieczęcią i detektywem, nie ma osoby, która nie chciałaby go schwytać.
Książka dobrze napisana, czyta się ją szybko, z zainteresowaniem. Ciekawe są rozdziały z perspektywy architekta Senenmuta, gdzie uchylony zostaje rąbek tajemnicy skrywanej przez wieki. Pomysł na książkę bardzo mi się podoba. Akcja dobrze zaplanowana i rozłożona w czasie. Liczne zwroty akcji nie pozwalają Czytelnikowi się nudzić. Opisywane wydarzenia obejmują kilka krajów, przez co całość jest jeszcze bardziej dynamiczna. Bohaterowie są zróżnicowani, każdy z nich wnosi coś innego do akcji. Na początku wszystko zdaje się być zawiłe, pozbawione sensu, jednak w trakcie czytania, odkrywa się coraz więcej pasujących do siebie elementów. Zakończenie było przewidywalne, chociaż na podstawie zebranych w czasie czytania informacji, oczekiwane. Szkoda, ponieważ liczyłam na coś bardziej zaskakującego.

Często możemy spotkać się z dosyć banalnym stwierdzeniem, że książka jest swego rodzaju biletem w podróż do innego świata. Mając przed sobą dobrą lekturę i parę godzin wolnego czasu, jesteśmy w stanie przenieść się w miejsca, w których w rzeczywistości nasza noga nigdy nie postanie. Tak właśnie jest w przypadku Oka Horusa Joli Czemiel.

Na kartach powieści autorka odbywa z nami podróż ku Starożytnemu Egiptu, który przeplata się z wątkami osadzonymi w czasach teraźniejszych. Kto z nas widząc zdjęcia w podręczniku do historii, chociaż raz nie marzył o tym aby przenieść się w tamte rejony, i na własne oczy zobaczyć potęgę piramid, poczuć na swojej skórze palące słońce, swędzący piach, wdychać w płuca wilgotne powietrze pochodzące z grobowców?

Ta powieść to idealna gratka dla osób, które chcą wsiąść w kapsułę czasu i przenieść się wiele lat wstecz. Oprócz głównego wątku rozwiązania zagadki nieśmiertelności, poznajemy czasy za Panowania Hatszepsut, kobiety mające w sobie siłę by panować nad krajem w czasach, gdy to domeną mężczyzn była dominacja, zaglądamy do więzień, przechadzamy się po Kairskim „mieście umarłych”, poraża nas życie biednych ludzi w zestawieniu luksusowych Londyńskich apartamentów.

Głównym wątkiem w tej cudownej otoczce jest oczywiście tajemnica nieśmiertelności, do której rozwiązania stara się dojść główny bohater, wplątany w międzynarodową intrygę wbrew swojej woli. Sekret władczyni Hatszepsut od wielu lat jest zagadką, a w jego ujawnienie zaangażowanych jest bardzo dużo ludzi, niekoniecznie powołanych. Podczas gdy sądzimy, że jesteśmy już blisko rozwiązania strzeżonej tajemnicy, otwierają się przed nami kolejne drzwi, kolejne zagadki i przeszkody.

Emocji dodaje fakt, iż Benedict nie jest jedyną osobą która chce poznać ową tajemnicę. Przez strony powieści przewija się cała gama różnych postaci, co do których nigdy nie możemy być pewni, czarne charaktery zwodzą i przybierają maski, po to by po chwili znów zmienić taktykę. Ciężko jest odróżnić, i jednoznacznie stwierdzić kto do końca pozostanie dobry, bo nie każdy jest tym, za kogo się podaje. Rozdziały pisane są z perspektywy różnych bohaterów, co pomaga nam poszerzyć nasze spojrzenie na akcje powieści.

Dla mnie to powieść idealna dla fanów intryg. Rozbudowana i pędząca akcja sprawia że nie sposób się nudzić. Okładka działa wręcz magnetycznie, i z całą pewnością zachęca do sięgnięcia po tę pozycję. Czytając czuję niedosyt opisu Egiptu, który mógłby zostać bardziej rozbudowany. Nie jest to duży minus, ponieważ na każdej stronie widać, iż autorka przygotowała się doskonale do napisania tej pozycji.

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwo Novae Res

Tajemnica nieśmiertelności spędza sen z powiek naukowcom i nie tylko. Kluczem do odpowiedzi jest papirus, na którym kobieta faraon, Hatszepsut, pozostawia przesłanie. Ukrywa je starannie wraz z jej architektem i kochankiem, Senenmut. Czy teraz, po wielu wiekach odkryją tajemnicę?
Otwarcie Świątyni Miliona Lat w Egipcie to wielka uroczystość, na którą przyjaciel zaprasza Benedicta Rutherford. Obecnie jest właścicielem biura detektywistycznego w Londynie. Kiedy przyjaciel nie pojawia się na spotkaniu z nim, to jest tylko początek tego co go czeka. Trafia do niego tajemniczy wisior w kształcie oka. Właśnie tak zostaje nieświadomie wplątany w międzynarodową intrygę, gdzie musi walczyć o własne życie. Będzie musiał zaufać ludziom, których nie znał i być sprytniejszym od innych. Co go spotka? Przez co będzie musiał przebrnąć? Czy wybierze właściwą drogę i ludziom, którym zawierzy swoje życie? Jaka jest tajemnica nieśmiertelności?

Nieśmiertelność? Marzenie wielu, ale ja raczej nie chciałabym być nieśmiertelna. Za to niektórym osobom w tej książce było zbyt śpieszno do niej. Bohaterowie są świetnie wykreowani. Najbardziej spodobała mi się postać Amal, która pomimo wszystkiego złego, próbuje znaleźć wyjście sytuacji i odważna. Cała fabuła jest bardzo dobrze przemyślana. Bardzo mi się spodobały wątki, gdy żyła Hatszepsut. Poznajemy dane wydarzenia z różnych perspektyw dzięki czemu poznajemy ich myśli oraz wprowadza w wątpliwości. W książce akcja działa się nieustannie. Intryga i nieprzewidywalne zwroty akcji oplecione tajemniczością urzekły mnie. Wszystko było opisane bardzo rzeczywiście. Od pierwszych stron wciągnęła mnie ta historia. Czytając musiałam się bardzo skupić, ale przeczytałam ją dosyć szybko. Ja poznałam tajemnicę Hatszepsut, a wy?

"Oko Horusa" to książka, która porusza temat nieśmiertelności i tajemnic Egiptu. Wieki temu Hatszepsut, kobieta faraon, pozostawia po sobie przesłanie, które skrywa odpowiedź na najważniejsze pytanie, jakie ludzkość zadaje sobie od setek lat. Czy człowiek może być nieśmiertelny? W jaki sposób może tego dokonać?
Przenosząc się do współczesnego świata, poznajemy głównego bohatera, czyli Benedicta, który staje się posiadaczem złotego medalionu- Oka Horusa. Przedmiot ten nadaje bieg całej historii i zmusza mężczyznę do wielu niebezpiecznych działań, umieszczając go w samym środku międzynarodowej intrygi. Zagadka nieśmiertelność zbliża się do rozwiązania, przypadkowo poznana przez Benedicta dziennikarka okazuje się nie być tym, za kogo się podaje, a akcja nabiera niesamowicie szybkiego tempa. Przed bohaterami postawione zostaje niezwykle trudne zadanie, tajemnic przybywa, a z każdą chwilą czasu pozostaje coraz mniej.
Czytając "Oko Horusa" byłam pod wrażeniem wiedzy autorki, na temat Egiptu. Nadawało to historii autentyczności i sprawiało, że czytelnik był w nią jeszcze bardziej zaangażowany. Kreacja bohaterów jest tu na wysokim poziomie, da się ich lubić i kibicować im. Cała akacja jest niezwykle dynamiczna, przez co książkę czyta się szybko, dosłownie przez nią płynąc. Chwilami brakowało mi wręcz zatrzymania się na moment, akcja jednak nie dawała chwili wytchnienia.
Oceniam tę pozycję dobrze, świetnie się przy niej bawiłam, a wątek Amal nie pozwalał oderwać mi się od lektury. Myślę, że jest to idealna pozycja dla ludzi żądnych przygód, tajemnic i akcji

Jako, że uwielbiam motyw Egiptu i jego tajemnic, to byłam bardzo podekscytowana gdy sięgałam po tę książkę. Od pierwszych stron historia bardzo szybko się toczy i występują w niej liczne zwroty akcji, które trzymają w napięciu i pobudzają ciekawość na to jak potoczą się losy bohaterów.
Skoro już o nich mowa, to uważam, że są całkiem w porządku wykreowani i dość interesujący, jednak przyznam szczerze, że nie przywiązałam się do nich zbytnio.
Myślę, że wielką zaletą powieści są pojawiające się co jakiś czas retrospekcje z czasów starożytności, w których pierwsze skrzypce odgrywała królowa Hatszepsut. Moim zdaniem dodały one cudownego klimatu i dopełniły całokształt.
Podsumowując, książka zrobiła na mnie dobre wrażenie, bardzo przyjemnie i szybko się ją czyta, a sama intryga jest interesująca i dobrze skonstruowana.
Serdecznie polecam Wam tę pozycję, bo można się przy niej naprawdę dobrze bawić!

Pierwsze co przykuwa uwagę to bardzo ładna, estetyczna okładka. Opis jest również niczego sobie, więc myślę, że książka będzie dobra.

I taka też jest. Chociaż momentami krótkie rozdziały denerwowały mnie, ponieważ jestem fanką długich rozdziałów, oraz maksymalnie dwóch perspektyw. Tutaj mamy kilka historii, które są ze sobą powiązane. Każdy rozdział to inna perspektywa. Czasami wybijało mnie to z rytmu, ale z czasem, przyzwyczaiłam się do tego i poszło z górki.

Sam pomysł na napisanie książki jest bardzo oryginalny. Zagadka Egipska, tajemnice, zasadzki.

W którymś momencie, sama się zastanawiałam, czy pewne osoby, są godne zaufania. Poczułam się niczym główny bohater książki i sama myślałam, co bym zrobiła na jego miejscu. Benedict jest ciekawą postacią, jest detektywem, więc wszystkie jego zagrania są bardzo przemyślane. Kiedy dostaje tajemniczy wisior, w kształcie oka, jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że został wplątany w wielką międzynarodową intrygę. W końcu każdy chce być nieśmiertelny.

Historia jest dosyć rozbudowana, momentami się w niej gubiłam, musiałam wracać do poprzednich rozdziałów. Mimo to, książka trzyma w niepewności do ostatniej strony.

Zakończenie książki trochę mnie rozczarowało. Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś ciekawszego.

Jeżeli chcecie się wybrać na wycieczkę do Egiptu, poczytać troszkę o historii Hatszepsut, poznać zagadkę o nieśmiertelności, to polecam wam właśnie tą książkę. Rozbudowana akcja, wiele wątków, sprawi, że historia was zaciekawi.

Jeżeli jesteście fanami książek przygodowo-sensacyjnych książka jest w sam raz dla Was! Tematyka egipska była zawsze tematem, po który sięgałam z lubością, dlatego też i po tę książkę sięgnęłam z rozkoszą - poza tym ta okładka! No po prostu cudowna!

Plusem książki są krótkie rozdziały, które lubię - czyta się to wtedy super "jeszcze jeden rozdział" zamiast "kurcze, nie mam czasu na 50 stron" więc książkę chłonie się szybciej. Niemniej jednak polecam jednak przysiąść do niej, bo przez mnogość historii oraz postaci można się naprawdę pogubić - co niestety przydarzyło się mnie...

Niemniej jeśli chcecie poznać sekret nieśmiertelności ukryty przez kobietę faraon Hatszepsut, zdecydowanie powinniście sięgnąć po nią już dziś!

Znacie książki tak zawiłe, że kilkudniowa przerwa od ich czytania powoduje gubienie się w akcji?
Ja miałam tak z "Okiem Horusa". Jest to dobra książka łącząca w sobie magiczny, mroczny świat sprzed wielu wieków oraz obecny, skorumpowany i terroryzowany Kair. Świetne, szczegółowe opisy, barwni bohaterowie, lekkie a zarazem bogate w wiedzę pióro autorki. Do tego akcja goniąca akcję. Ciężko spamiętać jednak wszystkie wydarzenia, gdy robi się przerwy w czytaniu. Książka wymaga skupienia, przyswajania faktów, dlatego czytałam ją bardzo długo. Musiałam czasami cofać się o kilka stron.
Świetnym zabiegiem w książce były retrospekcje z czasów panowania Hatszepusty. Uwielbiam odniesienia do historii i żałowałam, że nie ma ich więcej. I to one dają wytchnienie, czas na złapanie oddechu w pędzącej fabule osadzonej we współczesnym Egipcie.
Czy główny bohater pozna tajemnicę nieśmiertelności? Czy Hatszepust również ją znała i przekazała potomnym? Tego dowiecie się z książki.
A, no i coś najpiękniejszego w tej książce, poza dawką ogromnej wiedzy. Okładka. Prosta a tak przykuwająca uwagę. Chyba więcej czasu się jej przyglądałam niż czytałam właściwy tekst.

Jeśli ktoś lubi tajemnice, ciągłe intrygi, przygody i nawiązania do starożytnych czasów to lektura idealna dla niego. Zaznaczam jednak, zarezerwuj sobie na nią spokojny czas.

Często mówimy, by nie sugerować się okładką przy wyborze powieści, jednak czasami okładki są tak urzekające, że nie sposób się im oprzeć. Tak właśnie było z tą powieścią. Zakochałam się w tej okładce. Na szczęście mogę też przyznać, że wygląd idzie w parze z treścią, bo fabuła książki bardzo mi się podobała. Mamy tu dynamiczną akcję, która przeplata się z wydarzeniami z bardzo odległej przeszłości. Pierwszy raz miałam okazję poznać kulturę Egiptu i jakimi prawami się ten kraj rządzi. Początkowo obawiałam się, że powieść może nie przypaść mi do gustu, szczególnie, że początek niezbyt mnie zaciekawił, ale później było już tylko lepiej. Tak się zaczytałam, że nie potrafiłam odłożyć książki, a czytałam ją w czasie przedświątecznym, kiedy miałam mnóstwo rzeczy na głowie. Świetnie się przy niej bawiłam i z chęcią poznam inne książki autorki.

Od momentu, w którym skończyłam czytać tę powieść, minęło kilka dni, a ja nadal nie wiem jak ubrać w słowa to, co czuję. Przyznam, że mam dość mieszane uczucia.
"Oko Horusa" to na pewno powieść, która wymaga od czytelnika dużego skupienia i zarezerwowania dla siebie odpowiedniej ilości czasu. Akcja dzieje się bardzo szybko, intryga goni intrygę, a ilość postaci momentami mocno mnie przytłaczała i niejednokrotnie "gubiłam" się w rozpoznaniu kto jest kim i o co aktualnie chodzi. Zdarzyło się, że żeby zrozumieć sens danego wydarzenia lub rozmowy musiałam wracać po kilka stron wstecz by zrozumieć dany kontekst. W tym miejscu muszę zaznaczyć, że Wasze odczucia mogą być jednak zupełnie inne, bo przyznam, iż czytałam tę książkę w dość nerwowym okresie i być może to wpłynęło na taki odbiór.

Autorka pięknie pisze o Egipcie- tym współczesnym i starożytnym. Drobiazgowe opisy oddają kulturę i obyczajowość Egipcjan. Łatwo zaobserwować i zrozumieć tło polityczne, oraz morderczą walkę o wpływy. Z książki płynie olbrzymia wiedza i świadomość tego miejsca. Barwny język i plastyczne opisy pozwalają bez problemu wyobrazić sobie i przenieść się tym samym na słoneczne, ale i tajemnicze ulice Kairu.
Książkę czyta się szybko, sto krótkich rozdziałów szybko mija. Powieść gwarantuje zawrotne tempo, wiele tajemnic i intryg oraz emocji, które momentami trudno okiełznać.

"Oko Horusa" to druga część cyklu o przygodach detektywa Benedicta Rutherforda. Niestety nie miałam okazji przeczytać pierwszej części pt. "Protektor", ale odnoszę wrażenie, że jej nieznajomość nie ma wpływu na część drugą i śmiało można czytać je osobno.
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Joli, ale wierzę, że nie ostatnie a kolejne będą tylko lepsze.

Czy polecam?
Polecam. Świetna lektura dla fanów szybkiej sensacji z domieszką kryminału, ale wymagająca sporej dawki skupienia.

POLECAM...

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/12/339-jola-czemiel-oko-horusa.html

Jak zapewne łatwo się domyślić, "Oko Horusa" przyciągnęło moją uwagę swoją genialną okładką. To magnetyzujące spojrzenie kobiety i idealne połączenie czerni i złota od razu skradły moje serce. Opis zapowiadał pasjonującą lekturę, dlatego z niecierpliwością rozpoczęłam z bohaterami przygodę, której celem była nieśmiertelność...
Jeszcze nigdy marzenie o nieśmiertelności nie było tak bliskie spełnienia… Kiedy Hatszepsut, kobieta faraon, zbliża się do kresu życia, pozostawia po sobie przesłanie, spisane na papirusie przez jej architekta i kochanka Senenmuta. To właśnie ono jest kluczem do znalezienia odpowiedzi na pytanie: czy to możliwe, by człowiek stał się nieśmiertelny?

Mijają wieki, a tajemnica Hatszepsut wciąż spędza sen z powiek zarówno naukowcom, jak i wielkim tego świata. Wkrótce do ich grona dołączy były najemnik Benedict Rutherford, obecnie właściciel biura detektywistycznego w Londynie. W jego ręce trafia zagadkowy wisior w kształcie oka, a przyjaciel zaprasza go do Egiptu na uroczyste otwarcie Świątyni Miliona Lat. Rutherford nie wie jeszcze, że właśnie został wplątany w wielką międzynarodową intrygę, która może doprowadzić do rozwiązania zagadki nieśmiertelności.
"Oko Horusa" czyta się bardzo szybko, nie tylko przez wzgląd na króciutkie rozdziały, ale i pędząca akcje. Autorka nie daje czytelnikowi czasu na głębszy oddech, zasypuje go ciągłymi zwrotami akcji.
W tej historii jest mnóstwo bohaterów. Większość z nich jest narratorem opowieści. Kilkustronicowe rozdziały opowiedziane są z perspektywy tyłu postaci, że bywały momenty gdy się gubiłam: kto jest kim i w jakim momencie urwał się jego wątek. Przez ich mnogość, zostały one niedopracowane. Ciężko znaleźć tu porządne opisy bohaterów, przez co trudno ich sobie wizualizować, a co za tym idzie - zżyć się z nimi.
Jestem pod wrażaniem przygotowania merytorycznego autorki. W historii tej znajdziecie mnóstwo opisów Kairu czy też innych wschodnich miejscowości.
Zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Zabrakło mi jakiegoś mocnego wydarzenia. Poza tym nie znamy zakończenia losów bohaterów, nawet tych najistotniejszych. Podsumowując, pod względem całości, "Oko Horusa" było ciekawa powieścią, która szybko pochłonęłam. Nie jestem jednak pewna, czy zostanie w mej pamięci na dłużej...

Moja ocena: 6/10