Wspaniała opowieść o odwadze i poświęceniu Sławy i Izydora Wołosiańskich spisana na podstawie wspomnień Sławy i relacji Ocalałych przez wnuczkę Sławy i Izydora, Katarzynę Skopiec.
Opowieść uzupełniona o fotografie i dokumenty z rodzinnego archiwum.
Jest to historia, która ukazuje ogrom poświęcenia i walkę o każdą z ocalałych osób.
Polecam całym sercem,a wydawnictwu dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji.

Jest to historia Sławy i Izka Wołosiańskich, którzy przez blisko dwa lata w piwnicy swojego domu ukrywali 39 osób. Żydów. Ryzykowali dla nich swoje życie, organizowali wyżywienie dla tych osób, co w czasie wojny nie było łatwe. Najpiękniejsze jest to, że robili to ze swoistą naturalnością, nie traktowali siebie jak bohaterów, chociaż byli nimi w 100%

Z zapisków w książce można wyobrazić sobie, jak wyglądał schron, jak powiększali piwnicę, załatwiali swoje potrzeby fizjologicznie i jak kłócili się szeptem..

Książka uzupełniona jest fotografiami Sławy i jej przyjaciół, z którymi utrzymywała kontakt po wojnie. Wielokrotnie odwiedzała Izrael, gdzie osiadła większość ocalałych. Chociaż pierwszy jej wyjazd stał pod znakiem zapytania, ponieważ uzyskanie paszportu nie było łatwe. Sława otrzymała wynagrodzenie w postaci wdzięczności ocalonych i do końca swoich dni była otoczona przyjaciółmi. A może nawet dłużej, bo Pani Katarzyna napisała, że przyjaciółki babci są dla niej jak ciotki. Jak rodzina.

Sława i Izek ocalili wielu ludzi. A walcząc o swoje życie, wcale nie jest łatwo troszczyć się o cudze, obce. Autorka zwraca uwagę na to, jak przeszłość ukształtowała życie ocalonych, a także na ich dążenie do zrozumienia i akceptacji traumy, którą noszą przez całe życie. To książka nie tylko o przetrwaniu, ale i o człowieczeństwie.

"Ocaleni z Drohobycza" – historia odwagi, która daje nadzieję

Katarzyna Skopiec, wnuczka Sławy i Izydora Wołosiańskich, oddaje w ręce czytelników niezwykle poruszającą opowieść o bohaterstwie, które wydarzyło się naprawdę. "Ocaleni z Drohobycza" to książka, która nie tylko dokumentuje dramatyczne wydarzenia II wojny światowej, ale przede wszystkim przypomina o sile człowieczeństwa, odwadze i bezinteresowności, która może rozkwitnąć nawet w najciemniejszych czasach.

W okupowanym przez Niemców Drohobyczu, małżeństwo Wołosiańskich przez niemal dwa lata ukrywało w piwnicy swojej kamienicy 39 Żydów. Codziennie ryzykowali nie tylko swoje życie, ale również życie swojej nowo narodzonej córki. Ich działania nie były wynikiem kalkulacji czy chęci zysku – przeciwnie, płynęły z głębokiego, ludzkiego odruchu serca. To właśnie ta naturalność i skromność, z jaką nieśli pomoc, czyni ich historię jeszcze bardziej przejmującą.

Narracja prowadzona przez autorkę opiera się na wspomnieniach Sławy, relacjach Ocalonych, a także dokumentach i zdjęciach pochodzących z rodzinnego archiwum. Dzięki temu książka zyskuje intymny, autentyczny charakter. Czytelnik niemal czuje obecność ukrywających się osób – słyszy ich szeptane kłótnie, wyobraża sobie ciasną, duszną przestrzeń piwnicy, w której toczyło się ich codzienne życie w cieniu śmierci.

Nie jest to jednak jedynie opowieść o przetrwaniu. To również historia o pamięci, wdzięczności i więzach, które przetrwały dekady. Po wojnie Sława utrzymywała kontakt z wieloma spośród ocalonych, odwiedzała ich w Izraelu, a ich dzieci i wnuki stały się niemal częścią jej rodziny. Ten wymiar relacji – ponadczasowy i ponadnarodowy – daje książce dodatkową głębię.

Na uwagę zasługuje również piękne wydanie: fotografie, lista ocalonych, a nawet przepisy na tradycyjne potrawy Sławy, które zamykają książkę, czyniąc ją nie tylko dokumentem historycznym, ale też hołdem dla codziennego życia, które udało się ocalić.

"Ocaleni z Drohobycza" to lektura, która wzrusza, ale także inspiruje. Przypomina, że w czasach pogardy i nienawiści wciąż byli ludzie, którzy potrafili zachować w sobie światło. To opowieść o bohaterstwie nieoczywistym, cichym, a przez to jeszcze bardziej znaczącym. Warto po nią sięgnąć – nie tylko, by poznać historię rodziny Wołosiańskich, ale także po to, by uwierzyć, że dobro naprawdę potrafi zmieniać świat.

Z całego serca polecam.

*Współpraca recenzencka z wydawnictwem Nova Res*

Cześć w piątek. Jak tam Wasze nastroje? Mój nastrój jest ok pomimo, że wiosna gdzieś się schowała i tak praktycznie za oknem szaleje wiatr.

Dziś chcę Wam opowiedzieć o książce, którą niedawno przeczytałam.

„Ocaleni z Drohobycza” Katarzyna Skopiec, wydawnictwo Novae Res.

Książka jest opisem wspomnień babci przez jej wnuczkę, tak naprawdę jest to historia życia kobiety, która żyła w ciężkich czasach wojennych, a także powojennych. 

Wcześniej nie znałam tej historii, ani nawet o niej nigdy nie słyszałam, więc bardzo chętnie sięgnęłam po tą historię, która jest napisana bardzo przystępnym językiem i płynne się czyta. Poznajemy tu historię Sławy, która jest świadectwem odwagi, poświęcenia, że ryzykując własne życie i rodziny, nikogo nie zostawiła bez pomocy, a także dawała schronienie wielu osobom, które bez niego mogłyby nie przeżyć trudnych czasów wojny. Poznajemy tu również relacje osób, którym Sława pomogła, a także ich losy po wojnie, gdzie byli, jak żyli oraz jak potoczyły się ich dalsze losy oraz ich rodzin. Relacje opisane są z poziomu danej osoby, która opowiada zdarzenia związane ze Sławą, ich pierwszy kontakt oraz pierwszy spotkania po wojnie. 

Książka zawiera również sporo dokumentów, a także zdjęć z archiwum rodzinnych co pozwala bardziej poznać kobietę jaką była Sława, jej mąż, a także widzieć  ich czyny, poświęcenie

oraz bohaterstwo oczami ludzi, którzy dzięki nim zostali ocaleni. 

Polecam Wam, warto poznać tą historię.