Mega wciągająca książka — niby spokojnie się zaczyna, a potem robi się coraz dziwniej i mroczniej.
Fajnie się czyta, polecam!

Książka była naprawdę przyjemna w odbiorze. Wciągająca fabuła, dobrze zarysowani bohaterowie i lekki styl sprawiły, że czytało się ją z dużą przyjemnością. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć!

To poruszająca i klimatyczna opowieść, która wciąga od pierwszych stron. Łączy w sobie elementy historii, tajemnicy i emocjonalnej głębi, tworząc sugestywny obraz miejsca i ludzi z przeszłością. Styl narracji jest obrazowy, a atmosfera — gęsta i niepokojąca. Zdecydowanie warto przeczytać — to książka, która zostawia ślad i skłania do refleksji.

Jaka książka ostatnio Was zaskoczyła?
Mnie absolutnie poruszyła i wstrząsnęła „NN – ojcowie, NN – matki” Janusza Moździerza. Ta niepozorna objętościowo książka zostawiła we mnie ślad, którego długo się nie pozbędę. To jedna z tych historii, które nie tylko się czyta – one się przeżywa.

Głównym bohaterem jest 33-letni malarz, Robert Demoni, który po ciężkiej chorobie wyjeżdża do spokojnego Torfowego Zdroju, by odzyskać siły i spokój ducha i uwolnić się od pewnej Evenciary. Tam poznaje Olgę – kobietę skrywającą rodzinną tajemnicę. Prosi go o pomoc w odkryciu przeszłości, która od lat spędza jej sen z powiek. Wspólna droga ku prawdzie prowadzi ich przez mrok ludzkich dramatów i bolesne sekrety, które odcisnęły piętno na całych pokoleniach.

To niezwykle emocjonalna podróż w głąb makabrycznej historii, która rzuca nowe światło na wydarzenia, jakie po II wojnie światowej dotknęły mieszkańców Ziem Odzyskanych ze strony naszych „sojuszników” ze Wschodu. Określenie „pseudosojusznicy” to wręcz eufemizm – książka ukazuje bezlitosne okrucieństwo sowieckich żołnierzy, ich brutalność, upodlenie kobiet i terror, który na zawsze naznaczył lokalną społeczność. Trauma tamtych wydarzeń nie przeminęła – żyje w pamięci, w milczeniu, w niedopowiedzeniach, w rodzinach naznaczonych przemocą i wstydem.

Moździerz pisze językiem pięknym, poetyckim, momentami wręcz hipnotyzującym. Każde zdanie ma znaczenie, żadnego nie można pominąć. Symbolika i metafory budują przejmujący klimat, a styl autora sprawia, że książka staje się czymś więcej niż opowieścią – jest literackim doświadczeniem. Główny bohater zachwyca wrażliwością i niezwykłą empatią, która pozwala mu dostrzec to, czego inni nie widzą albo nie chcą zobaczyć. To postać, z którą łatwo zbudować więź – autentyczna, ludzka i pełna emocji.

„NN – ojcowie, NN – matki” to książka, która zachwyca, wzrusza, momentami boli do granic wytrzymałości. Wstrząsa sumieniem i zmusza do refleksji nad losem człowieka, sensem cierpienia i ciężarem przeszłości, która nigdy naprawdę nie odchodzi. To również poruszająca opowieść o poszukiwaniu tożsamości, potrzebie prawdy i cenie, jaką trzeba zapłacić za jej poznanie.

Jestem tą książką absolutnie oczarowana i poruszona. Nie mam wątpliwości, że sięgnę po kolejne dzieła Janusza Moździerza – jeśli pisze on w ten sposób, to przed nami jeszcze wiele literackich emocji.