Diana to kobieta, która od młodych lat jest leczona psychiatrycznie. Jej pobyty na oddziale w szpitalu połączyły ją z Grzegorzem. Kim on jest? Lekarzem, który się zakochał i chce się opiekować pacjentką?
Tak by było w banalnych i pospolitych romansach jednak tu mamy thriller i to taki mocny do szpiku kości.
Fabuła jest prowadzona z perspektywy 3 bohaterów co jest ciekawym zabiegiem. Książka jest dość chuda więc nie ma tu miejsca na zbędne opisy. Ta historia gna do przodu, a czytelnik coraz bardziej ma ochotę ukarać winnych.
Policjant Adam prowadzi dochodzenie odnośnie pewnych dzieci tylko co z nimi mają wspólnego Diana i Grzegorz?
Do tego momentu sobie myślałam, że szkoda mi bohaterki. Znam kilka osób z chorobami psychicznymi w różnych stadiach i wiem co to często dla nich oznacza i jak wygląda życie ich oraz ich bliskich. Poważna choroba już w nastoletnim wieku nie wróży niczego dobrego jednak czy ona jest dobrze zdiagnozowana?
Było mi jej szkoda, było mi przykro, ale tylko przez chwilę. Tak szybko czytałam tę książkę, że współczucie trwało tylko chwilę. Potem czułam same brzydkie i złe emocje odnośnie Diany i Grzegorza jednak musicie sami ja przeczytać by zrozumieć. Gwarantuje, że to będzie jedna z najtrudniejszych książek jakie przeczytacie w najnowszym czasie. Emocji zdecydowanie tu nie brakuje choć są one u mnie głównie negatywne.
Trochę mnie zaskoczyło zakończenie, ponieważ tak nagle się urwało, a można było tę historię jeszcze kawałek pociągnąć jednak rozumiem też dlaczego Autorka tak postanowiła.
Życzę Wam dużo siły i nerwów na tę lekturę, ale nie będziecie żałować, że po nią sięgneliście.

Dzień dobry serdeczne! Dziś przychodzę do Was z kolejnym bardzo ciekawym i wciągającym kryminałem, który nie pozwolił mi się odłożyć na bok bez poznania zakończenia. Jeśli czytaliście "Zapisane we krwi" będziecie zadowoleni i z tej historii, bo "(Nie)odnalezione" to jej kontynuacja, jeśli jeszcze jej nie znacie, koniecznie zacznijcie od niej, by łatwiej było zrozumieć postępowanie głównej bohaterki, i uzmysłowić sobie ile zła może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi.

Świetny pomysł na fabułę i jej konstrukcja sprawiła, że nie sposób się oderwać od tej historii. Nie będę jej ponownie streszczać, bo opis wydawcy już wiele mówi, a historia sama w sobie jest dość zawiła i obawiam się, że mogłabym Wam coś przez przypadek zdradzić i zepsuć tym samym całą przyjemność z odkrywania tej historii. Podpowiem tylko, żebyście byli przygotowani na szok i niedowierzanie, bo tych dwóch emocji na pewno Wam tu nie zabraknie. Znajdzie się też sporo akcji dla fanów sensacji oraz osób, które interesują się psychologią, dlatego też na olbrzymi plus w tej historii zasługuje warstwa psychologiczna wszystkich postaci- jest ona niezwykle autentyczna i pokazująca, że wszyscy nosimy maski, choć nigdy się do tego nie przyznajemy, gramy na każdej płaszczyźnie i udajemy kogoś, kim nie jesteśmy. Łatwo damy się przekonać jak bardzo przeszłość wpływa na teraźniejszość i przyszłość, że każdy wybór niesie za sobą konsekwencję,
Pomysł na przemienną narrację i usadowienie jej w dwóch różnych płaszczyznach czasowych też jest świetnym zabiegiem, bo dzięki temu poznajemy najbardziej intymne myśli bohaterów, i motywy jakimi się kierują, obnażając przy tym ich chorą i wypaczoną psychikę, zniekształconą wizję świata i samo postrzegania. Książkę czyta się szybko, podzielona jest ona na cztery części, każda z nich skupia się na innym "bohaterze" idealnie łącząc wszystkie wątki w klarowną spójną i logiczną całość.
Bohaterowie są dopracowani, nikt tu nie jest zbędny i każdy wnosi wiele emocji do tej historii. Ich konstrukcja początkowo pozwala ich nawet polubić, jednak im dalej posuwamy się w fabule, tym szybciej zmieniamy o nich zdanie.
Akcja powieści toczy się dość szybko, może niejednokrotnie zaskoczyć, dostarcza mnóstwa emocji, nie brakuje tu zła i mroku wypływającego niemal z każdej strony, ale odniosłam wrażenie, że końcówka została napisana zbyt chaotycznie i szybko zakończyła całe żmudne i zawiłe śledztwo. Czuję mały niedosyt, ale to takie tam moje marudzenie.

Książka napisana ładnym językiem, wciąga i pokazuje moc ludzkich emocji. Bardzo się cieszę, że mogłam ją poznać i z ciekawością wyglądam kolejnych historii, które wyjdą spod pióra pani Szumskiej.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak, jeśli jednak nie znacie "Zapisane we krwi" koniecznie zacznijcie od niej. Dostaniecie pełen obraz tej historii i zrozumiecie, jak bardzo choroba psychiczna może wpłynąć na całe życie, jak człowiek może stać się zły, choć jemu wydaje się, że jest przecież wszystko ok.

Czytałam z przyjemnością. Trzyma w napięciu, idealna na wieczorne rytuały z książką w ręku. Polecam wszystkim miłośnikom klimatu "z dreszczykiem".

Sięgając po tę książkę, od razu poczułam, że czeka mnie mocna i intensywna historia. Fabuła jest naprawdę świetna  wciągająca, poruszająca i pełna emocji. Autorka umiejętnie buduje napięcie, sprawiając, że trudno oderwać się od lektury, zwłaszcza pod koniec, który zrobił na mnie ogromne wrażenie.
Gdy historia zaczęła się rozkręcać, a ja chłonęłam ją z jeszcze większym zainteresowaniem, nagle… zbyt szybko się skończyła. Szkoda, bo czułam lekki niedosyt. Chciałabym, aby życie Diany po wyjściu zostało bardziej rozwinięte  brakowało mi tu większej głębi i czasu na to, by w pełni przeżyć jej dalsze losy.
Mimo tego całość czytało mi się naprawdę dobrze styl autorki jest lekki i przyjemny, dzięki czemu książkę pochłonęłam w ekspresowym tempie. To historia, która zostaje w głowie i na pewno będę ją długo pamiętać.

,,(Nie)odnalezione autorstwa A.E.Szumskiej opowiada historię Diany Minskiej, kobiety zmagającej się zarówno z traumatyczną przeszłością jak i zaburzeniami psychicznymi, które dręczą ją już od dzieciństwa. Jako nastolatka trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie poznaje Gabriela Zajomskiego. Od razu stają się sobie bliscy, a w dorosłym życiu spotykają się ponownie, co prowadzi do serii dramatycznych wydarzeń.

Kiedy Diana ponownie trafia do szpitala psychiatrycznego po dokonaniu zbrodni, ma luki w pamięci i nie jest w stanie opowiedzieć szczegółów ze swojej przeszłości. Śledztwo, które prowadzi Adam Kowal stopniowo odkrywa sekrety, które Diana ukrywa, w tym przestępcze powiązanie z Gabrielem, które dotyczy handlu dziećmi.

Ogromnym plusem tej książki jest to, że autorka poruszyła trudne społeczne tematy jakimi są choroby psychiczne, przemoc oraz handel ludźmi, jednocześnie ukazując jak destrukcyjny wpływ na psychikę i zachowanie człowieka mają traumy nabyte w przeszłości. Sama fabuła była interesująca i wciągająca, lecz była ona zdecydowanie zbyt dynamiczna, co wywołało u mnie lekki niedosyt.

Bardzo podobała mi się struktura fabuły. Została ona podzielona na cztery części, a każda z nich była z perspektywy innego bohatera, co pozytywnie wpłynęło na odbiór książki, bo stała się ona ciekawsza i pozwoliło mi to lepiej zrozumieć ciąg wydarzeń i motywację bohaterów.

Historia podzielona jest na 4 części i każda z nich krąży bardziej lub mniej bezpośrednio wokół Diany.
W części 1 poznajmy losy bohaterki, kiedy to jeszcze była nastolatką i często trafiała do szpitali psychiatrycznych na leczenie. Podczas jednego z takich pobytów poznała Gabriela, który dość znacząco wpłynął na życie dziewczyny oraz na to, co wydarzyło się w jej dorosłym życiu.
W części 2 Diana jest dorosła i znajduje się w kolejnym szpitalu na oddziale zamkniętym skazana za zabójstwo męża i uprowadzenie własnego syna (tu się kłania pierwszy tom książki).
W części 3 poznajemy bliżej Gabriela. Jesteśmy w jego domu, gdzie policja w piwnicy odnalazła dwie uprowadzone dziewczynki.
Cześć 4 to już śledztwo prowadzone przez Adama Kowala, który dociera do szokującej prawdy o Dianie i Gabrielu.

Oczywiście wątki z poszczególnych części są bardziej rozwinięte, ale nie chciałabym za dużo zdradzać. Książka jest dość krótka, czyta się ją naprawdę błyskawicznie, bo fabuła wciąga, chociaż w sumie nie mamy tu za dużo akcji jako takiej. Mamy za to dość dobry thriller psychologiczny. Piszę "dość", bo mógłby być dłuższy, a wątki bardziej rozwinięte, niekiedy czułam niedosyt. Natomiast sama tematyka jest rewelacyjna - choroba psychiczna, trudna przeszłość, uzależnienie mentalne, manipulacja, uprowadzenia, ciąg z@bójstw.
Autorka wyraźnie skupia się nad zaburzoną psychiką i konsekwencjami zachowań oraz podejmowanych w wyniku tego decyzji. Mamy tu do czynienia z dwoma bohaterami, którzy próbowali zamaskować swoje zaburzenia psychiczne, udając przed sobą i otoczeniem, że wszystko jest w porządku, tym samym doprowadzając do tragedii wielu osób, w tym głównie dzieci. I ten wątek jest tu najbardziej szokujący. Polecam Wam zapoznać się z tą pozycją.

Diana od dziecka zmaga się z chorobą psychiczną, napadami agresji i natrętnymi myślami o śm***ci. Mimo wsparcia kochającej rodziny adopcyjnej nie potrafi poradzić sobie z własnym życiem. W zakładzie psychiatrycznym poznaje starszego od siebie Gabriela, który szybko zyskuje jej zaufanie. Obiecują sobie kolejne spotkania i przyjaźń. Z czasem jednak ich zażyłość przeradza się w toksyczną relację, której skutkiem jest krzywda zupełnie niewinnych dzieci.

Nie czytałam debiutu autorki i nie miałam pojęcia, że jest to kontynuacja jej pierwszej książki. Obiecałam sobie, że szybko nadrobię zaległości, bo postać Diany mnie zafascynowała od pierwszej mocnej sceny w książce. Autorka mistrzowsko wykreowała obraz jej choroby, wewnętrznego rozdarcia i nieprzewidywalności. Pierwsza połowa książki wciągnęła mnie natychmiast i z przyjemnością zagłębiłam się w mroczne zakamarki duszy bohaterki.
Z drugą częścią miałam już niestety problem, bo nie do końca przekonały mnie dialogi i zbyt naiwny, momentami nieco dziecinny….pamiętnik sprawcy.
Na szczęście opowieść z perspektywy policjanta oraz końcówka książki ponownie pochłonęły mnie całkowicie.
Autorka porusza strasznie trudny i bolesny temat, który wywołuje ciarki i momentami szokuje. Krzywda dzieci to temat, który zawsze najmocniej uderza w czytelnika i o którym najtrudniej się mówi. Autorka stworzyła z tej fabuły kawał dobrej, mrożącej krew w żyłach historii. Szkoda tylko, że tak postanowiła obejść się z bohaterami, bo nie ukrywam, że liczyłam na więcej.

Wciągający thriller, który można przeczytać w jeden dłuższy wieczór. Historia opisywana z perspektywy kilku osób, Diany, Gabriela oraz policjanta prowadzącego śledztwo, w które zamieszana jest Diana.

Autorka przedstawia Dianę w sposób wielowarstwowy, początkowo kiedy jest w wieku nastoletnim odbieramy ją jako dziewczynę, która walczy ze swoimi demonami. Jednak w dorosłym życiu okazuje się być wyjątkowo dobrą manipulantką. Czy to choroba czy zepsuty człowiek?

Książkę oceniam dobrze, poza wyjątkiem części, w której odczytujemy pamiętnik Gabriela. Bardzo nierealistyczny wątek, który nieco psuje odbiór powieści. Mianowicie, który handlarz dzieci, prowadzi pamiętnik, w którym opisuje dokładnie swoje poczynania? Myślę, że mało prawdopodobne. Pomijając to, uważam, ze warto mieć tę książkę na uwadze!

Jaka objętość książki jest dla Was optymalna? Lubicie powieści krótkie, acz treściwe, czy grubaski, w których autor może poszaleć z opisami?
Powieść "(Nie)odnalezione" do grubasków nie należy, liczy sobie 240 stron, a opis sugeruje wstrząsające wydarzenia, nastawiłam się więc na wartką akcję już od pierwszej strony. I faktycznie, książka rozpoczyna się mocnym akcentem, który momentalnie przykuwa uwagę czytelnika: jakaś kobieta podejmuje próbę samobójczą. Powieść podzielona jest na dwie linie czasowe, zatytułowane Wcześniej i Teraz, mamy również możliwość obserwowania wydarzeń z punktu widzenia kilku bohaterów. Główne postacie, Dianę i Gabriela, poznajemy, kiedy w wieku nastoletnim przebywają w szpitalu psychiatrycznym. Książka w mojej ocenie jest nierówna. Po niezwykle intrygującym prologu następują opisy pobytu Diany na oddziale psychiatrycznym. Pierwszy, kiedy jest nastolatką, a zaraz potem kolejny, kiedy jest już dorosłą kobietą, z wyrokiem dożywocia na koncie. Mamy więc duży przeskok czasowy, a to, co się działo pomiędzy pobytami Diany w szpitalu, poznajemy jedynie z rozmów postaci drugoplanowych. Wiemy, co się stało, ale dlaczego? Co doprowadziło do tragedii? To jedna wielka niewiadoma. Brakowało mi szczegółów dotyczących życia Diany w tym okresie. Opisy szpitalne zajmują dokładnie połowę książki, co jest nużące i bardzo spowalnia akcję, dopiero potem wydarzenia nabierają tempa. Żałuję, że powieść nie jest dłuższa, bo późniejsze wydarzenia jeżą włosy na głowie. Szkoda, że autorka poświęciła im tak niewiele miejsca, bo tematyka jest wstrząsająca: handel dziećmi. Ten wątek w mojej ocenie zasługiwał na więcej szczegółów i jego potencjał nie został w pełni wykorzystany. Ale to tylko moja opinia, zachęcam do sięgnięcia po tę książkę, żeby wyrobić sobie własne zdanie.

[współpraca recenzencka]

Tę książkę zaczniecie bardzo mocno, bo sceną samobójstwa. Potem nie jest dużo weselej - poznacie 14-letnią Dianę, pacjentkę szpitala psychiatrycznego. Dziewczynka od najmłodszych lat zmaga się z napadami lęku oraz agresji. Mimo wsparcia najbliższych, nie może uporać się ze swoimi demonami...

Kiedy, ta bardzo niestabilna dziewczynka, wpada w towarzystwo, starszego i do tego równie schorowanego kolegi, zaczyna się robić mocno nieciekawie. Obydwoje wikłają się w poważny konflikt z prawem, a kosztem ich "pracy" najwięcej tracą niewinne dzieci. Zresztą Diana też nie kończy najlepiej, finalnie trafia bowiem dożywotnio na psychiatryczny oddział zamknięty.

W tym momencie narracja przenosi się, na tą z perspektywy policjanta prowadzącego śledztwo w sprawie porywanych dzieci. Czytelnik poznaje zatem coraz wiecęj szczegółów z przestępczego życia Diany i jej "przyjaciela".

Temat arcyciekawy, powinien nieść duży ładunek emocji, ale - no właśnie jest ale ;) Z jakiegoś powodu nie wywołał we mnie tak dużo emocji, jak można się było spodziewać. Dialogi zdawały mi się toporne, nie do końca rzeczywiste. Nie oddawały w pełni grozy powieści. Ze względu na to, nie znalazłam tej więzi z bohaterami o której często mówię. Czy to negatywnej czy pozytywnej - lubię mieć jakąś :) W tym wypadku, nie kibicowałam ani Dianie, ani policjantom, przez co nie wczułam się w tę historię tak mocno jak wiem, że potrafię. Wiecie kiedy świat może nie istnieć, a ty chcesz po prostu skończyć rozdział. Tutaj spokojnie mogłam sobie pozwolić na częste przerwy w lekturze, typu: "Mamooo jeść", Mamooo chodźmy na dwór" i tak jeszcze długo możnaby wymieniać :D

#thriller #nieodnalezione #czytam