"Nerwy ze stali" autorstwa Anny van Steenbergen wydane przez Wydawnictwo Novae Res
#współpracabarterowa

XIX wiek, alternatywna historia Japonii po upadku szogunatu, w której rozwinęła się steampunkowa technologia. Thriller science-fiction opowiada historię neuroinżyniera Yukimury Sanady, który stworzył człowieka o tzw. Wiecznotrwałym Sercu. Chociaż czy możemy to nazwać człowiekiem to już pytanie, na które będziecie musieli odpowiedzieć sobie sami podczas lektury.

Nie znam na polskim rynku zbyt wielu pozycji w nurcie steampunku. Wychowany na serii gier "Syberia" omawiany nurt budzi we mnie mnóstwo nostalgii i ciekawości. Dlatego Nerwy ze stali od razu przykuły moją uwagę.

Debiut Steenbergen okazał się pewnym kotem Schrodingera literatury. Książka mi się równocześnie bardzo podobała i nie podobała. Zacznę może od zachwytów!

Wykreowany przez autorkę świat jest niesamowity. Budzi we mnie masę pozytywnych skojarzeń. Całość intryguje i ciekawi. Czuć, że autorka albo się dobrze zna na japońskiej kulturze, albo zrobiła świetny research przed pisaniem. Niezwykle podobały mi się klimatyczne fragmenty naukowo tłumaczące działanie steampunkowych technologii. Po prostu wow!

Z plusów jeszcze zacząłem darzyć sympatią głównego bohatera Sanadę. Chociaż w moim umyśle przypominał bardziej 40-latka to bliżej mu było do zmęczonego życiem 20-latka podążającego za marzeniami. Wisienką na torcie okazał się rozdział przybliżający nam jego historię od rolnika do inżyniera.

Niestety w mojej opinii książka cierpi pod względem fabularnym. Otrzymujemy 3 luźno powiązane opowiadania (chociaż bardziej wstęp + 2 opowiadania), które bardziej przypominają serial typu np. Dr. Hause. Każdy z rozdziałów dotyczył czegoś innego. Brakowało jakiegoś całościowego wątku, fabuły wybijającej się poza zamknięte rozdziały, jakiś większy cel przyświecający całej książce. Poruszane wątki po prostu mnie nudziły. Ale czuć, że jest progres! O ile pierwszy pełnowymiarowy rozdział mnie wynudził do bólu, tak już kolejny (opowiadający nową historię) znacznie bardziej przypadł mi do gustu (chociaż w nim brakowało esencji steampunku). Wraz z rozwojem coraz bardziej przywiązywałem się do bohaterów, świata i mechanizmów nim rządzących.

Na pewno sięgnę po kontynuację Nerwów ze stali, ale trudno mi oprzeć się wrażeniu, że to nie pełnoprawna pierwsza część, a spin off typu "opowiadania ze świata". Mam nadzieję, że rozumiecie co mam tutaj na myśli. Nie wiem czy już polecać tę książkę, czy dopiero po wrażeniach z kontynuacji. Debiut Steenbergen mimo kiepskiej fabuły dostał naprawdę świeżą i wciągającą otoczkę dlatego pozostawię Was z finalnym werdyktem 7/10 punktów w skali Kaczek o mechanicznym sercu napędzanych parą!