„Tylko burza może przynieść prawdziwe oczyszczenie”.

Wrocław.
„Wibrujące kolorami miasto” pełne mostów, które łączą i dzielą jednocześnie.. Tu cisza przed burzą jest głośniejsza niż gdziekolwiek. „Powietrze naelektryzowane oczekiwaniem”, kipiące „nieoczywistymi emocjami”, wrzące niepokojem, parne i pachnące strachem - zwiastuje, że „natura wzięła w posiadanie miasto”. Delikatnie wibrująca ziemia, grzmoty doznań, niebezpiecznie hermetyczna przestrzeń, kotłujące się chmury grozy, „nieposkromiona brutalność” – wszystko to balansujące na granicy ciszy, obwieszcza rozpoczynający się „spektakl na tle nieba” ale na ziemi..

Czy nadchodząca burza przyniesie ukojenie, czy spustoszenie?

O tym przekonają się na własnej skórze, między innymi, „książę wrocławskiego półświatka”, niepokorny i zuchwały, wzbudzający strach gangster, który ma niejednego trupa w szafie - Konrad Gronczewski pseudonim Versace oraz „sławny wrocławski komisarz” będący „sumą bezkompromisowości i nieustępliwości”, niektórych aż irytujący „swoją prawością”- Adam Aleksandrowicz.

Dla tych dwojga, i nie tylko.. pogoda będzie jednak najmniejszym zmartwieniem. A grzmot nadchodzących wydarzeń, będzie miał potężny kaliber. Tak zwaną ciszę przed burzą rozpocznie brutalne morderstwo trans-dziewczyny w najdroższym hotelu w mieście. Sprawca bez wątpienia działał tu z premedytacją, jest zorganizowany i ewidentnie lubi chwalić się tym, czego dokonał.. Śledztwo szybko komplikuje się na wielu płaszczyznach, a czas ucieka.. Adam nieco przygaszony echami poprzedniej bardzo trudnej dla niego osobiście sprawy – jest jednak zdeterminowany i gotowy, by wrócić do tego, co kocha i potrafi najlepiej, do „odnajdywania w niuansach poszlak”, błyskawicznego analizowania faktów i wyciągania trafnych wniosków. Choć niekiedy „błądzi pomiędzy półprawdami i zawoalowanymi, wymijającymi odpowiedziami” i balansuje na granicy prawa – jako rasowy pies wie, że jego zmysły go nie zawiodą i w końcu odnajdzie właściwą drogę do przerażającej prawdy..

„Miasto gasnących świateł. Burza” to kontynuacja „Miasta gasnących świateł. Mgła”. Zagadka kryminalna jest oczywiście zupełnie nową historią, jednak aby poznać tło obyczajowe, barwnych bohaterów i lepiej zrozumieć ich relacje, warto zacząć od początku. Autorka niezawodnie przyciąga stylem, odważnie dotyka naprawdę ważnych kwestii. Bez wyjaskrawiania, z wyczuciem i smakiem opowiada historię o potrzebie tolerancji, zwraca uwagę na problemy, z jakimi borykają się osoby ze społeczności LGBTQ+. Przy tym dostajemy rasowy kryminał, od którego trudno się oderwać. Autorka stworzyła więc nieszablonową opowieść o piętnie przeszłości, o dawaniu drugich szans sobie i innym, a także o tym, jak ofiara może stać się sprawcą.
W oczekiwaniu na ciąg dalszy..
Polecam.

“Burza” przybliża dalsze losy Konrada i Adama, których burzliwy (nomen omen) romans śledziliśmy w pierwszej części serii. Dowiadujemy się, co działo się z bohaterami w tygodniach następujących po kulminacyjnych wydarzeniach z “Mgły”. Gdy wydawałoby się, że już będzie tylko dobrze, Konrada zaczynają dopadać wyrzuty sumienia, przez co decyduje się nagle opuścić Wrocław i na własną rękę odnaleźć morderczynię z pierwszej części. W międzyczasie Adam wraca do pracy i zabiera się do rozwiązania zagadki szczególnie brutalnego morderstwa na trans-dziewczynie, starając się zagłuszyć tęsknotę za Konradem i znaleźć odpowiedź, dlaczego zniknął.

Czy Konradowi uda się to, po co wyjechał?
Czy wróci do Adama i czy Adam wybaczy mu porzucenie go bez słowa?
Jaki związek ma Gronczewski z niedawnym morderstwem?
I wreszcie: czy to tylko zwyczajne morderstwo, czy jednak kryje się za nim dużo więcej?

“Burza” trzyma poziom i czyta się ją fantastycznie! Kamilowi udało się ją połknąć w dwa wieczory (mimo prawie 600 stron) i był to bardzo dobrze spędzony czas. Zazdrościmy Autorce tak sprawnego posługiwania się językiem, bo dawno już nie czytaliśmy książki, która byłaby tak dobrze napisana. Wciąż ogromnym atutem również i tej części serii jest połączenie kryminału i romansu, a tutaj także nawet i subtelnego erotyku i powieści sensacyjnej. “Burza” porywa, bohaterowie są świetnie napisani: charyzmatyczni, ciekawi, spójni i nieprzerysowani (no może odrobinę, ale to w końcu literatura, a nie prawdziwe życie

Gdy trafiłam na ten fragment wiedziałam, że będę musiała go użyć w swojej opinii, bo idealnie oddaje relację głównych bohaterów Adama i Konrada, którą widziałam we „Mgle” i czułam też tutaj.

„Byli swoimi przeciwnościami, jak biel i czerń, ale tak samo się dopełniali, splatali ze sobą, stwarzając z siebie tę dziwną miksturę szarości, w której każdy z nich pozostawał całkowicie równy drugiemu”. Prawda, że to opis relacji, o której się marzy?

Aleksandrze Świderskiej ponownie udało się wywołać we mnie masę emocji. Autorka ma świetną umiejętność budowania wszelkiego napięcia, od subtelnej zmysłowości między bohaterami, po brawurowy pościg za podejrzanym. Nie odbierając powagi poważnym tematom związanych ze śledztwem, którego rozwiązania podejmuje się Adam Aleksandrowicz i jego partnerka Elka Soyta, autorka potrafi wpleść w akcję sarkastyczno-ironiczne poczucie humoru, które rezonuje z moim w pełni.

Jak w „Mgle” czułam bardziej romans niż kryminał, tak „Burza” utrzymując swój wątek romantyczny ma w sobie więcej kryminału. Ogromnym plusem książki jest pokazanie części społeczeństwa LGBTQ+ i to nie tylko za sprawą Adama i Konrada. W tej części pojawią się nowi bohaterowie reprezentujący m.in. trans$eksualizm czy asek$ualność i aromantyczność. Obserwujemy ich problemy, z którymi muszą się mierzyć będąc po prostu sobą. Też znani nam wcześniej bohaterowie starają się przepracowywać traumy, których doświadczyli we „Mgle”.

Jeszcze wracając do pierwszej części pamiętam, że dość szybko zorientowałam się kto stoi za morderstwami. Tutaj już tak prosto nie było, co pokazuje mi pracę nad warsztatem autorki. Z resztą już przy „Mgle” byłam pod wrażeniem stylu pisarskiego, więc tutaj tylko się to pogłębia. Lubię jak wszystko na końcu powieści się spina i tutaj tak jest, ale żeby nie było za przyjemnie pojawia się na końcu epilog, który podnosi nerwy.

Muszę przyznać, że nie znam poprzedniej części, ale czytając drugi tom nie miałam kłopotu ze zrozumieniem co i jak choć ciekawość, od czego pewne rzeczy, sytuacje zaczęły się wzięła górę i na pewno będę nadrabiać. Przed wami książka, która wybudziła we mnie masę różnych emocji od tych nierozumiejących „ale skąd i dlaczego” po śmiech i takie „ooo ooo”, jak widzisz małego szczeniaczka innymi słowami rozczulające. Czy można zapomnieć o przeszłości? Czy wydarzenia i krzywdy wyrządzone wcześniej można zapomnieć, wybaczyć? Podejrzewam, że usłyszałabym wiele różnych opinii, i to jest chyba najpiękniejsze. Mówią, że przeciwności się przyciągają, ale czy aby na pewno?

Czy dwie osoby różniące się od siebie „chyba” wszystkim mogą żyć jako jedność? Tutaj mocno mnie ten temat interesował i w każdym rozdziale chciałam więcej i więcej, jak to wszystko się ułoży. Czy ktoś, kto żyje po ciemnej stronie może ułożyć sobie życie z kimś, kto jest po tej jaśniejszej stronie? Czy Kot może żyć z myszą, na którą zawsze polował? Sami przyznajcie, że ten temat chciałoby się bliżej poznać. Będziemy towarzyszyć w pościgach, odwiedzimy ciemne, podejrzane miejsca, które nocą nie powinno się odwiedzać, no i pewne sytuacje nie dość jasne w pierwszej części rozwiążą się przy tym tytule. Kolejnym plusem według mnie jest pokazanie pewnej części społeczeństwa LGBTQ+ co dodaje lekką nutę pikanterii, a to za sprawą Adama i Konrada którzy jak wcześniej napisałam żyją po dwóch stronach lustra, a jednak jakaś niewidzialna siła przyciąga ich do siebie. Będziemy z Adamem poszukiwać morderczynie poznaną w pierwszej części, lecz, ile osiągnie, robiąc to na własną rękę to już dowiecie się sami. Mam jeden minus dla książki! Takie zakończenia powinny być zakazane albo karane. :p Jak już myślisz, że koniec jest piękny to epilog doprowadzi ciebie do zawału albo co najwyżej podniesie ciśnienie 400+ No kurka wodna, a już myślałam…?! Ech… Jednym słowem ja chcę więcej i więcej.

Zapraszam do zapoznania się z opisem książki. Mamy kryminał, romans, tajemnice, pościgi, i to coś, co powoduje, że książka jest nieodkładana. Wiem, że jest audiobook pierwszego tomu, więc dla tych, którzy lubią tę formę spędzania czasu z książką to niech uzbroją się w cierpliwość z nadzieją, że szybko będzie można odsłuchać „Burzę” w wersji audio.

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Novae Res*

Drugi tom serii, końcówka pierwszego tomu zapowiadała kontynuację wątków, więc tak też się dzieje. Część wątków jest kontynuowana, ale zdecydowanie więcej wątków jest nowych i jeszcze bardziej interesujących, a autorka coraz bardziej wprowadza nas w środowisko LGBTQ+. Lektura niemal równoważy wątki kryminalne i obyczajowe, choć ja mam wrażenie, ze tego romansowania jest ciut więcej, ale mi to nie przeszkadza.

Konrad po ostatnich wydarzeniach podąża śladem zbiega, który zagraża życiu ważnej dla niego osoby. Na własną rękę stara się złapać morderczynię, jednak ta wciąż jest jeden krok przed nim. Konrad zmaga się zarówno z poczuciem winy jak i tęsknotą, która ponownie sprowadza go do Wrocławia, a tam po raz kolejny będzie musiał podjąć się działania z Adamem i Elką. W tym samym czasie Adam zmaga się z traumami, odsunięciem od pracy w terenie oraz własnymi myślami i uczuciami. Mężczyźni ponownie będą musieli zacieśnić więzi i zacząć współpracować przy kolejnej skomplikowanej sprawie, która wstrząśnie całym miastem.

Wstęp książki to taka dosłowna cisza przed burzą. Zaczęło się dość monotonnie, autorka wprowadza czytelnika w nowe realia, które zostały nieco przesunięte w czasie od wydarzeń kończących pierwszy tom. Już na samym początku spotykamy się z manipulacją i intrygą, oraz nietypową współpracą, która mnie akurat troszkę zdenerwowała, ale jak na Adaśka przystało szybko sobie z tym wszystkim poradził, choć jego działania również nie są do końca poprawne. Następnie pojawia się zbrodnia, dość brutalna, ale jakże epicka, przez którą wchodzimy głębiej w środowiska nielegalne czy osób LGBTQ+. Na początku fabuła dużo bardziej skupia się na wątkach kryminalnych i tutaj po raz kolejny autorka się popisała świetnymi opisami śledztwa, dowodów, miejsca zbrodni, profilu psychologicznego, założeniami oraz innymi ciekawymi dla tego gatunku elementami. Nieco później zaś pojawiają się wątki obyczajowe z romansem na czele. Nawet nie wiecie jak ja trzymam kciuki za tą jedną konkretną parę, ale też zaczęłam inaczej patrzeć na Elkę, wobec której miałam raczej mieszane uczucia, w tym tomie polubiłam ją nieco bardziej.

Sprawa kryminalna jest bardzo zagmatwana, teorii jest całkiem sporo, a każda kolejna jeszcze bardziej szokująca czy brutalniejsza. Tutaj zdecydowanie autorka poszła na całość, pojawiają się wątki handlu używkami i ludźmi, wykorzystywanie, napastowanie, szantaże, prześladowanie, szukanie zemsty itp. To też lektura, dzięki której można dowiedzieć się czegoś nowego, a ja zawsze bardzo doceniam takie książki, znalazłam tutaj kilka takich smaczków, które szczerze mnie zaciekawiły, a przez to i czegoś się nauczyłam.

Ta cześć podobała mi się nieco bardziej niż pierwszy tom, sprawa kryminalna była oryginalna i mega ciekawa, ale też i trudna do rozwiązania. Ten wątek jest bardzo szeroki i dobrze rozbudowany, dopieszczony zahacza o strefę polityczną, społeczną oraz seksualną. Jako romansiara oczywiście wyczekiwałam też kontynuacji wątku romantycznego, który tutaj również jest szeroki i niejednoznaczny, w tej części zdecydowanie nabiera on na intensywności i emocjonalności, ale to zakończenie woła o pomstę do nieba. Gabarytowo lektura jest obszerniejsza niż poprzednia, ale mi czytało się ją zdecydowanie lepiej i szybciej. Totalnie się wkręciłam w tą opowieść, wyczekiwałam kolejnych zwrotów akcji i odpowiedzi, na które sama nie mogłam znaleźć odpowiedzi.

Książkę wam polecam, teoretycznie można ją czytać bez znajomości pierwszego tomu, gdyż sprawa kryminalna jest całkowicie nowa, owszem cześć wątków jest kontynuowana, ale też pojawiają się nawiązania i lekkie wyjaśnienia o co chodziło. Jednocześnie pod względem wątków obyczajowych i romantycznych może coś nie grać, gdy nie poznało się pierwszej części, choć też na upartego można by się połapać. Ja jednak jak zawsze zachęcam do poznawania serii w kolejności, bo przez to mamy szersze pole widzenia i wiele rzeczy jest łatwiej zrozumieć czy przewidzieć. Mi się podobało, już nie mogę się doczekać momentu sięgnięcia po kolejny tom.

Lubicie połączenie kryminału z rozbudowaną warstwą obyczajową i romansem??

Ja osobiście jestem na tak !!
A Aleksandra Świderska robi to wyśmienicie.

Burza to druga część Miasta Gasnących Świateł,znamy już naszych śledczych i resztę bohaterów a nowy wątek kryminalny i stare sprawy jak zwykle przeplatają się i zacieśniają.

Po traumatycznych przeżyciach i pobycie w szpitalu Adam pomału dochodzi do siebie. Konrad w poczuciu winy opuszcza Wrocław w poszukiwaniu siostry. Jednak poprzednie wydarzenia nie dają o sobie zapomnieć i powraca by trzymać rękę na pulsie.

Śmierć trans-dziewczyny rozpoczyna łańcuszek kolejnych wydarzeń.

Jak w poprzedniej części dzieje się tu sporo,akcja pędzi a nasza ulubiona para targana jest sprzecznymi uczuciami,które dostarczają wielu emocji czytającemu.

Wątek kryminalny ciekawy,duet śledczych jak zawsze profesjonalny a cała reszta po prostu wciąga i nie pozwala się odłożyć. Wydarzy się w tej części zaskakująca rzecz co wywoła uśmiech przy czytaniu.

Autorka swoją historię oparła na prawdziwych wydarzeniach,które przybliżają nam to z czym na codzień muszą się mierzyć osoby ze społeczności LGBTQ+.

Pamiętajcie jak ważne jest aby każdego traktować z szacunkiem. niezależnie od pogladów,wyznania czy orientacji.

Jestem zachwycona tą serią,mało jest historii które mnie aż tak wciągnęły. Czytając wiele razy uśmieszek błąkał się po mojej twarzy.
Z niecierpliwością więc sięgam po Równonoc a Wam gorąco polecam zapoznanie się z tą niezwykłą serią.

P.S. Po każdej burzy wychodzi słońce

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co stanie się, gdy przeszłość zapuka do drzwi… i tym razem nie odejdzie?
@alexandraswiderska @wydawnictwo_novaeres
@zaczytani.pl
Jeśli szukasz serii, która nie tylko wciągnie Cię kryminalną intrygą, ale też poruszy tematy miłości, winy, lojalności i mroku czającego się w ludzkiej psychice oto książki, których szukałeś.Tom pierwszy to mocne otwarcie serii. Autorka z chirurgiczną precyzją odsłania przed czytelnikiem nie tylko brutalne zbrodnie, ale też psychikę głównego bohatera, policjanta, który sam jest zakładnikiem własnych traum. Każde kolejne morderstwo nie tylko prowadzi do rozwikłania sprawy, ale i pogłębia osobistą podróż bohatera ku zrozumieniu siebie. Postaci są niejednoznaczne, wiarygodne, a tło społeczne gęste i mroczne. Styl? Bezbłędnie surowy, obrazowy i emocjonalny. Kolejny tom o najciemniejszy moment całej serii, pełen emocjonalnego napięcia, niepokoju i osobistych rozliczeń. Aleksandrowicz walczy o powrót do równowagi, Gronczewski o odkrycie prawdy, a czytelnik… nie ma chwili oddechu. Śledztwo w sprawie morderstwa trans-dziewczyny pokazuje, że autorka nie ucieka od tematów społecznie trudnych, ale wręcz je eksponuje, zmuszając do refleksji. Jednocześnie widać, jak głęboko przemyślana jest każda warstwa tej historii od konstrukcji bohaterów po tempo narracji. Następny tom będzie mial tempo znacznie przyspieszone. Wkraczamy w świat blichtru, szybkich aut i ucieczki… nie tylko fizycznej, ale przede wszystkim emocjonalnej. Konrad Gronczewski staje się nie tylko antybohaterem, ale i równorzędnym partnerem głównego śledczego. Ich relacja, podszyta bólem i niedopowiedzeniami, jest jedną z najmocniejszych stron tej części. Pojawia się też nowe zagrożenie seryjna morderczyni, której obecność dodaje historii nerwu i dramaturgii. Autorka nie boi się trudnych tematów i przekraczania granic to powieść, która wymyka się jednoznacznej klasyfikacji. Kulminacja, która nie zawodzi. Śmierć duchownego okazuje się początkiem lawiny odkryć, które uderzają w instytucje, struktury władzy i samych bohaterów. To najbardziej polityczny i społeczny tom mocny, niepokojący i skłaniający do pytań o to, gdzie kończy się sprawiedliwość, a zaczyna manipulacja. Wątek relacji Adama i Konrada rozwija się tu najmocniej, a ich wzajemna zależność staje się kluczowa zarówno dla śledztwa, jak i dla emocjonalnego wymiaru całej serii. Bo to kryminał nowej generacji nie tylko oparty na zbrodniach, ale też na emocjach, ludziach i ich wyborach. Autorka tworzy historie, które pozostają w głowie na długo po ostatniej stronie. Jej styl jest surowy, ale niepozbawiony liryzmu, przemyślany i rytmiczny. Każdy tom to nie tylko śledztwo, ale też psychologiczna podróż w głąb człowieka jego lęków, pragnień i win. Nie zawsze jesteśmy w stanie uciec od przeszłości, ale czasem tylko stając z nią twarzą w twarz, możemy ocalić siebie. W świecie, gdzie nic nie jest czarno-białe, a każdy ma swoje demony pozostaje pytanie: czy Ty odważysz się je obudzić?

Współpraca recenzencka

Drugi tom „Miasto gasnących świateł. Burza” Aleksandry Świderskiej jest niesamowitą kontynuacją „Mgły”. W tym tomie mamy kolejne brutalne morderstwo - ofiara to trans-dziewczyna, pełno intryg, zwrotów akcji, kolejnych zagadek, a półświatek nie daje o sobie zapomnieć. Nic nie jest oczywiste, a emocji jest multum!
Adam i Konrad rozwijają swoją relację. Nie jest prosto, wiele ich doświadczeń oraz zdarzeń, które się toczą wokół nich, dodają trudności w zbliżaniu się do siebie. Im samym też jest ciężko wyjść po za swoje granice i porwać się emocjom. Aczkolwiek… zdradzę tyle, że były rumieńce ^^ Dzięki temu, że rodząca się więź męczysz jest przedstawiona ze zmysłowością oraz powoli, bardziej wciąga i chce się więcej!!

Tytuł sam w sobie nie jest przypadkowy. Nawiązanie do burzy to oczywiście symbol procesu oczyszczania, które jest ważne w odnalezieniu harmonii, akceptacji.

Cała seria skupiona jest na ważnym elemencie, jakim jest LGBT+. I tu nadal chwalić należy Aleksandrę, ponieważ nic nie jest stereotypowe czy groteskowe. Swoim wrażliwym piórem podkreśla trud osób, którzy tak samo jak hetero - chcą żyć, kochać i być traktowanym równo.

Miejsce akcji także jest super przestawione. Czuć klimat i dynamikę Wrocławia.

Książka jest dla osób 18+! I to zdecydowanie! Jak to kryminał - wiele w jest przemocy, krwi, brutalności, ale i ukazane zbliżenia są - zacnie opisane :}

Gorąco polecam zapoznać się z cała seria „Miasta”, ponieważ głębokie portrety psychologiczne bohaterów i poruszane ważne tematy (tożsamość, akceptacja, miłość) okraszone są świetnymi intrygami.

A sam koniec???!!! Ojjjj co tu się wydarzyło!!!

"Tylko burza może przynieść prawdziwe oczyszczenie."

Po tragicznych wydarzeniach sprzed kilku miesięcy Adam stara się o powrót na służbę. W międzyczasie szuka Konrada, który wyruszył w pogoń za swoją przyszywaną siostrą. Śledczy nie zdaje sobie sprawy z tego, że gangster miesiąc wcześniej wrócił do Wrocławia i ukrywa się, aby chronić Aleksandrowicza. W tym samym czasie dochodzi do brutalnych mordów na osoby homoseksualne. Adam przejmuje śledztwo i wreszcie spotyka się z Versace. Ponownie będą musieli połączyć siły, aby rozwiązać zagadkę tajemniczych morderstw.
W drugim tomie autorka bardziej skupia się na społeczności LGBT niż poprzednio, jednak tak lawiruje między wątkami, że nie pozostawia to po sobie żadnego niesmaku. Życie każdego z bohaterów jeszcze bardziej się komplikuje, co ma pewnego rodzaju nawiązanie do tytułu, bo nie od dziś wiadomo, że zawsze po burzy nadchodzi oczyszczenie.
W tej części również relacja Adama i Konrada rozwija się zdecydowanie dynamicznie niż poprzednio. Obaj muszę sobie ponownie zaufać nawzajem i pokonać demony przeszłości.
Cała fabuła skupia się na wątku kryminalnym, czyli morderstwie dziewczyny, która przeszła tranzycję. W tle oczywiście dostajemy polityczne intrygi oraz tajemnice, a atmosfera wręcz kipi od nadmiaru emocji.
Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko mimo jej obszerności. Polecam wszystkim, którzy szukają czegoś mocniejszego na wieczór.

https://www.instagram.com/p/DK4xOB1NhDQ/

"Burza" to drugi tom cyklu "Miasto gasnących świateł", kontynuacja nagradzanego debiutu "Mgła". Aleksandra Świderska łączy gatunki: kryminał policyjny, thriller psychologiczny i romans gangsterski, tworząc wielowarstwową opowieść osadzoną we Wrocławiu. Książka liczy ponad 570 stron, ale tempo akcji i napięcie sprawiają, że czyta się ją jednym tchem.
Główny bohater powieści po wydarzeniach z "Mgły", Konrad Gronczewski (gangster znany jako "Versace") ucieka z Wrocławia, dręczony poczuciem winy za atak na policjanta Adama Aleksandrowicza. Jego samotna misja schwytania seryjnej morderczyni staje się jednak walką z tęsknotą za Adamem. Powrót do miasta przynosi nowe zagrożenia: anonimowe pogróżki sugerują, że ani on, ani Adam nie są bezpieczni.Adam Aleksandrowicz, mimo amnezji po ataku, wraca do pracy i prowadzi sprawę brutalnego morderstwa transpłciowej dziewczyny w luksusowym hotelu. Śledztwo odsłania mroczny świat handlu ludźmi, wykorzystywania seksualnego i politycznych intryg. To śledztwo, które wstrząsa miastem!Relacja Adama i Konrada to serce powieści. Ich miłość balansuje na krawędzi zniszczenia przez różnice moralne (policjant vs. gangster) i zewnętrzne zagrożenia. Sceny między nimi są pełne napięcia emocjonalnego, a momentami zmysłowości.

"Burza" jest bezpośrednią kontynuacją "Mgły", gdzie znanych bohaterów ponownie spotykamy krótko po finale poprzedniego tomu. Wyrzuty sumienia, rozstania i powroty oraz kolejna zbrodnia - to wszystko stanowi jeszcze większe wyzwanie...

Uwielbiam, gdy kontynuacje książek dorównują początkom. W tym wypadku drugi podobał mi sie chyba jeszcze bardziej od pierwszego. Zawirowania, jakie od pierwszych stron towarzyszom bohaterom, to prawdziwa bomba emocjonalna, którą odczuwałam z kolejnych stron książki. Ponownie jestem pod wrażeniem autentycznego oddania przez autorkę osobowości, uczuć, reakcji, mocnych stron i słabości postaci. Każda z nich to indywidualna, wyrazista jednostka, a możliwość obserwowania zdarzeń z różnych perspektyw tworzy bogaty i pełen szczegółów obraz.

Perypetie czy rozterki osobiste mieszają sie nierozerwalnie z prowadzonym śledztwem. Otrzymujemy ciekawą, mocno intrygę, zbudowaną wielowarstwowo i sięgającą do zaskakujących źródeł. Poziom uwikłania miejskiej społeczności z różnych grup jest tu szczególnie wyrazisty i kolejne odsłaniane karty z dynamicznymi zdarzenia tworzą szczególnie pasjonujące, kryminalne rozdanie. Całość w świetnie oddanym, miejskim klimacie Wrocławia, którego nocne życie jest równie intensywne jak dzienne.

Podoba mi się również podejmowanie ciekawych wątków odnośnie reprezentacji LGBTQ+, które w naturalny sposób stanowią integralną część fabuły. Autorka z dużą empatią i wyczuciem opisuje zdarzenia, również te trudne czy brutalne.

Finał zakończył sie w takim momencie, że jestem już ogromnie ciekawa, jak to wszystko potoczy się dalej. Serdecznie polecam i czekam na kontynuację :)

Druga część cyklu również mniej wciągnęła i znów dałam się porwać tej historii. Tutaj również dzieje się sporo i też mamy trudne tematy. Znów ważny jest wątek o relacji Adama i Konrada, ale mamy też wątek LGBTQ+, różne grupy przestępcze, handel ludźmi i zabójstwo. Warto dodać, że wątek trans-dziewczyny i ten związany z działaniami zorganizowanych grup przestępczych są zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Muszę przyznać, że książka wzbudziła we mnie wiele różnych emocji, przede wszystkim poruszone tutaj trudne tematy. Autorka w ciekawy sposób połączyła wszystkie wątki i zadbała o to, żeby wzbudzały zainteresowanie. Nie brakuje w tej części tajemnic i niepewności co do dalszych losów bohaterów. Do samego końca nie wiedziałam jak się to wszystko zakończy. I choć poprzedni tom zaskoczył mnie bardziej to i tutaj zaskoczeń nie brakowało. Tu również autorka dużo uwagi poświęca relacji pomiędzy policjantem i gangsterem, dokładnie poznajemy ich uczucia, obawy i przemyślenia. W tle rozgrywających się wydarzeń mamy duszny klimat Wrocławia, doskwierający upał i oczekiwanie na burzę, która może oczywiście atmosferę... Dodam jeszcze, że wątki kryminalne są naprawdę ciekawie przestawione, z dużym zainteresowaniem czytałam o śledztwie i o poszukiwaniach mordercy. No i znowu, tak jak i w poprzednim tomie, książka zakończyła się w takim momencie, że już teraz chciałabym kontynuację. Chciałabym jak najszybciej dowiedzieć się co się wydarzy po tym co przeczytałam na ostatniej stronie. :D

Burza’’ to druga część cyklu ,,Miasto gasnących świateł’’ autorstwa Aleksandry Świderskiej i muszę przyznać, że historia trzyma wysoki poziom, tak samo jak w przypadku pierwszej części. Nie wiem czy też tak macie, ale często mi się tak zdarza, że pierwsza część danego cyklu bardzo mi się podoba, a kolejne już niekoniecznie. Tutaj na szczęście tak nie ma !!

W tej powieści sporo się dzieje i nie można narzekać na nudę czy zwolnienie akcji. Książka pomimo tego, że jest bardzo obszerna ( 572 strony) trzyma czytelnika w napięciu i sprawia, że ciężko ją odłożyć. Autorce udało się świetnie połączyć wątek obyczajowy z zagadką kryminalną.

Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy bohaterów, a w szczególności Konrada i Adama. Ich skomplikowana relacja została w tej części postawiona przed wieloma wyzwaniami i próbami. Naprawdę interesująco przedstawiła nam to autorka i w pewnym momencie byłam bardziej ciekawa jak potoczą się losy naszych bohaterów niż tego co się dzieje ze śledztwem :) !

Dużo się dzieje w tej książce, a sama zagadka kryminalna jest mocno złożona i nie oczywista. Sporo tropów, teorii i zwrotów akcji które sprawiają, że książkę ciężko odłożyć na półkę :)

Serdecznie wam polecam