Mabel z niecierpliwością wyczekiwała swoich szesnastych urodzin. Wiedziała, że tego dnia stanie się coś ważnego, coś co nieodwracalnie zmieni jej życie. Jej przyjaciele w dniu swoich szesnastych urodzin dowiedzieli się czegoś co wciąż było dla niej tajemnicą. W końcu miała i ona dołączyć do ich grona i dowiedzieć się czegoś o czym jeszcze tylko ona nie wiedziała. Kiedy nadchodzi upragniony dzień, ze zwykłej nastolatki zmienia się w kogoś zupełnie innego. Dowiaduje się, że jest wampirem, a na dodatek spadają na nią ciężkie obowiązki, tajemnice i ciężka praca. Sekrety, których nie może nikomu wyjawić, są bardzo uciążliwe i zmieniają ją samą.

Mabel przenosi się do nowej szkoły, w której uczy się jak stać się wampirem. Jeszcze przed dotarciem czyta list od rodziców, z którego dowiaduje się, że musi trzymać się z daleka od chłopaka o imieniu Kain, który jest synem mężczyzny, który odebrał jej rodzinie władzę. Mabel jednak zanim jeszcze dowiedziała się kim jest Kain, zakochała się w nim. Z kolei chłopak również bardzo zainteresował się nią, a jego zauroczenie tym bardziej spotęgował fakt, że Mabel konsekwentnie starała się go unikać i ignorować, czego nie robiła jak dotąd jeszcze żadna z poznanych dziewczyn. Mabel nie wie co robić. Czy powinna posłuchać głosu serca, czy rodziny i obowiązku?

Dawno już nie czytałam książek o wampirach. Kilka lat temu zakochałam się w zmierzchu, czasami oglądałam jakieś filmy, ale chyba już od dwóch lat nie miałam w ręku książki, która całkowicie skupiałaby się na wampirach. I teraz żałuję. Wiecie jaka Mabel jest cudowna? Pochłonęła mnie już od pierwszych kartek i nie potrafiłam się od niej uwolnić. Czytałam nieprzerwanie do samego końca chcąc dowiedzieć się co będzie dalej. Zaskoczyło mnie jednak zakończenie, a nawet trochę rozczarowało, bo jest bardzo niejasne. Jestem szalenie ciekawa co będzie dalej. Mam nadzieję, że powstaną kolejne części, chociaż jak na razi jeszcze nic mi na ten temat nie wiadomo. Najciekawsza w tym wszystkim jest tajemnica, którą skrywa Mabel wraz z rodzicami oraz wątek romantyczny. Nie chcę za bardzo się w tym temacie zbyt rozpisywać, żeby nie zdradzić zbyt wiele i nie psuć Wam przyjemności czytania. Musicie jednak wiedzieć, że jestem pod ogromnym wrażeniem, a książka trafi na półkę, na której znajdują się moje ulubione powieści.

Chyba można już stwierdzić, że ten wielki szał na historię z wampirami w roli głównej pomału przeminął. Przy tak dużym przesyceniu rynku powieściami tego typu, trudno o coś oryginalnego czy świeżego. Tylko czy niespotykany motyw jest gwarancją sukcesu? Czasami zdarza się tak, że mimo klasycznej fabuły, historia daje nam mnóstwo przyjemności. Świetnym tego przykładem jest właśnie dzieło Anny M. Setla pt. Mabel.

Mabel wiedziała, że dzień szesnastych urodzin będzie przełomowy, coś zmieni, tylko nie wiedziała co. Gdy dowiaduje się, że płynie w niej krew wampirów jej życie całkowicie się odmienia. Dziewczyna rozpoczyna naukę w nowej szkole, gdzie przyjdzie jej zmierzyć się z własną mocą i przeznaczeniem. Mabel jest ostatnią potomkinią jedynego, prawowitego władcy wampirów i pewnego dnia ma odzyskać należne jej miejsce. Zadania nie ułatwi zauroczony nią chłopak, którego rodzina jest śmiertelnym wrogiem dziewczyny.

Niech Was nie zmyli dziewczyna w czerwonej pelerynie na okładce, bowiem Mabel nie jest historią Czerwonego Kapturka. Autorka zabiera nas do świata wampirów, które żyją między nami ukrywając swoje istnienie. Fabuła prowadzona jest dość dobrze znanymi i popularnymi schematami. Książek o szkołach w których uczą się nadprzyrodzone istoty jest co niemiara. Ciężko więc w tej kwestii o coś niespotykanego. Można odnieść wrażenie, że pisarka lekko inspirowała się Harrym Potterem, gdyż trudno nie dostrzec kilku podobnych elementów (list powiadamiający o przyjęciu do szkoły, zakupy na ukrytej ulicy, wybór zwierzaka, podróż statkiem do szkoły). Jednak im dalej zagłębiamy się w fabułę, tym podobieństwa do innych utworów zatracają się, a Mabel zyskuje swój własny klimat. Akcja mknie w przyjemnym tempie, z każdą stroną stawiając przed nami kolejne problemy, dylematy i zagadki. Zabrakło mi odrobinę mocniejszego finału, wydarzenia, które wbiłoby mnie w fotel. Anna M. Setla zostawia nas z wieloma niewiadomymi i domysłami, przez co jasna widać, że Mabel to dopiero początek, rozpoczęcie większej serii, i dopiero później przyjdzie nam poznać odpowiedzi na dręczące pytania oraz ujrzeć prawdziwą walkę Mabel o swoje miejsce.

Mabel to debiut autorski Pani Anny, którego styl i język, jak na debiut, jest na prawdę dobry. Autorka posługuje się lekkim i przyjemnym piórem. Książka czyta się praktycznie sama. Do tego barwne i plastyczne opisy towarzyszą nam nieustannie przybliżając poznawaną rzeczywistość. Małe zastrzeżenia można mieć do częstej zmiany osoby, której towarzyszymy, bez wcześniejszego zaznaczenia, kto to tym razem będzie. Nieraz trzeba przeczytać kilka zdań zanim dowiemy się o kogo chodzi lub czyje myśli teraz poznajemy. Pisarka dość dobrze poradziła sobie również z kreacją świata. Ale oczywiście można by dodać znacznie więcej. W logiczny i przystępny sposób wytłumaczone jest, dlaczego dopiero w wieku szesnastu lat wampiry dowiadują się kim są. Jak wygląda ich nauka i życie. Nie zabraknie ich odwiecznych wrogów - wilkołaków, ale w tej kwestii nie dowiadujemy się za wiele. Nie lubią się i tyle. Również wątek obecnego przywódcy Gellarda van de Seera, który kreowany jest na tyrana mógłby być lepiej rozwinięty, bo poza tym, że co kilka strony czytamy, że jest 'tym złym' to nie doświadczamy żadnej sytuacji w której byłoby to potwierdzone.

Niewątpliwe fantastyczna otoczka Mabel jest jej znaczącym elementem, ale góruje tutaj przede wszystkim romans. Mabel zapałała gorętszym uczuciem do Kaina i vice versa. Niczym Romeo i Julia pochodzący z wrogich sobie rodów, nie będą mieć łatwo. Chłopak nie odpuszcza uganiając się bezustannie za dziewczyna, a ona - mimo że również chciałaby z nim być - nie dopuszcza go do siebie, bojąc się, że jej prawdziwa tożsamość zostanie odkryta. Bohaterowie wypadają ciekawie i barwnie, bardzo łatwo ich polubić i z chęcią towarzyszyć. Pisarka wiele czasu poświęca na uczuciową stronę powieści, wiele w niej rozmyślań, wahań i sytuacji poświęconych głównej parze. Mabel mimo że jest nastolatką, nie drażni swoją głupotą, dziewczyna wypada nad wyraz dojrzale. Stara się kierować rozumem i dbać o bezpieczeństwo swoje i swojej rodziny.

Mabel to bardzo przyjemna powieść młodzieżowa z gatunku paranormal romance. Mimo że wiele w niej wytartych motywów, to zaciekawia i sprawia wiele przyjemności. Jest to taki typ książki, podczas czytania której czułam się znowu jak za dawnych lat, jak dziecko odkrywające tajemnice magii. Anna M. Setla zostawia nas z wielkim niedosytem, wiele kwestii zostało bez rozwiązania, wiele jeszcze musi się wydarzyć. Dlatego chętnie sięgnę po kontynuację, gdy tylko zostanie wydana.

Za możliwość przeczytania „Mabel” bardzo dziękuję autorce oraz blogerce Michalinie z bloga Papierowy Bluszcz za zorganizowanie akcji Book Tour!

Przyznam się, że była to sympatyczna i ciekawa odskocznia. Bardzo dawno nie czytałam żadnej fantastyki. Ostatnio, co mi wpadło pod rękę to było „Spętanych przez bogów”. Nie ukrywam, od czasu do czasu mam słabość do wampirów i nocnych łowców. Tak, tak „Dary Anioła” itp. Chociaż nie jest to gatunek, który poczytuję często. Opowieść wykreowana przez Panią Annę ma dla mnie potencjał i wierzę, że cała historia nabierze zawrotnego tempa w kolejnych tomach, a ta część była tylko wprowadzeniem.

Mabel to młodziutka, wyjątkowa wampirzyca, która tak na prawdę dopiero się dowiaduję w swoje szesnaste urodziny, że jest wampirem. Od tego momentu jej życie wywraca się o 360 stopni. Obarczona rodzinną tajemnicą i starodawną przepowiednią, wyrusza do nowej szkoły, gdzie poznać ma wszystkie tajniki swojego gatunku. Zakazana miłość, tajemnica, bardzo silny wróg a do tego magiczny świat nosferatu i wilkołaków, czyli wszystko to, co sympatycy gatunku, uwielbiają.

Ja zachęcam do zapoznania i czekam na Wasze wrażenia.

http://ksiazka.blogowo.eu/2018/09/10/mabel-anna-m-setla/

W dniu szesnastych urodzin Mabel dowiaduje się, że jest wampirem i już niedługo ma zacząć naukę w specjalnej szkole, w której nauczy się, jak posługiwać się mocami, które są w niej głęboko ukryte. Wraz z przyjaciółmi wyrusza do szkoły z internatem, a w czasie podróży poznaje intrygującego chłopaka. Mabel nie może jednak angażować się w związki i za bardzo wychylać, ponieważ jej rodzina od lat się ukrywa – na życie dziewczyny, jedynej spadkobierczyni potężnego wampirzego rodu, czyha silny przeciwnik, który nie może dowiedzieć się o jej istnieniu.
Mabel Anny M. Setli to powieść fantastyczna dla młodzieży. Główną bohaterką jest tytułowa Mabel, jednak trzecioosobowy narrator pokazuje czytelnikom też wydarzenia, w których skupia się na innych, drugoplanowych postaciach. Mabel to młoda dziewczyna, która z dnia na dzień dowiaduje się, że jest wampirem. Początkowo dziwi się swojemu pochodzeniu, jednak potem zaczyna się przyzwyczajać do tej myśli i odkrywać związane z tym plusy i minusy. Jest buntownicza, wyrazista, nie podąża za tłumem, ma swoje zdanie, ale mimo szesnastu lat zachowuje się też często bardzo dziecinnie i nielogicznie. Zdarza jej się też robić jedno, a myśleć drugie – odpychać od siebie potencjalnego zalotnika, a jednocześnie potajemnie do niego wzdycha.
Fabuła ma trzy wątki, które wybijają się na pierwszy plan. Po pierwsze motyw wampiryczny – nauka bycia wampirem, kwestie związane z mocami i jedzeniem, to wszystko jest naprawdę przemyślane, potraktowane poważnie i wytłumaczone w logiczny, spójny sposób. Po drugie wątek miłosny – nie da się nie zauważyć, że zakazany owoc kusi najbardziej, a Mabel zaczyna wzdychać do jedynego chłopaka, do którego nie powinna. Jest to związane z trzecim wątkiem – dwoma rodami, które rywalizują o władzę. Mabel pochodzi z tego, który zszedł do podziemia, ukrył się, czeka na odpowiedni moment, by znowu rządzić, a Kain jest przedstawicielem tego drugiego, synem potężnego wampira.
Od pierwszej strony powieść była niesamowicie przewidywalna. Nie znalazłam w niej niczego, co by mnie zaskoczyło, znalazłam jednak wiele kwestii, które mnie irytowały. Po pierwsze forma przedstawiania faktów i próba budowania napięcia przed dawkowanie informacji – rodzice nie mogli opowiedzieć Mabel wszystkiego od razu, musieli zatajać przed nią pewne sprawy, które potem przekazywali jej w formie listu. Bardzo to słabe i denerwujące. Drażniąca była też kreacja bohaterów – Mabel niby jest buntownicza, ale jej bunt nie dotyczy tego, na czym stoi świat, lecz na przykład strojów, bo dziewczyna ofukuje mundurki szkolne. To niesamowicie dziecinne. Równie dziecinne jest zachowanie Kaina, który zakochuje się w Mabel od pierwszego wrażenia, ale jest tak nierozwinięty uczuciowo i emocjonalnie, że zamiast podrywać ją w subtelny sposób, robi wszystko niesamowicie nachalnie, bo nie może zrozumieć, że jakakolwiek dziewczyna mogłaby mu się oprzeć – prześmiewcza w tym kontekście jest scena, gdy nastolatki biegają za nim i chcą go pocieszyć.... Niejasno był też według mnie wyjaśniony wątek dwóch silnych rodów, które pretendowały do miana władców. Szopka z ukrywaniem Mabel też była nieprzemyślanie skonstruowana – z jednej strony miała się nie wychylać, z drugiej nauczyciele, którzy wiedzieli, kim jest, uznali, że świetnym pomysłem będzie oddanie jej pod opiekę dyrektorowi, który fundował jej indywidualne lekcje. Oczywiście, przecież nic dziwnego, nikt się nie zorientuje, że coś jest nie tak, prawda?
Kolejne wydarzenia przedstawiane w powieści były schematyczne, nie było w nich niczego świeżego, nowego. Na dodatek od początku miałam wrażenie, że czytam przeróbkę Harry’ego Pottera połączonego ze Zmierzchem. Autorka wyciągnęła jednak lekcję z tego, co u Rowling kulało i naprawiła jej błędy, łatając dziury w fabule logicznymi argumentami, co było chyba największym plusem tej powieści.
Mabel mnie rozczarowała. Piękna okładka skrywała bardzo przeciętną powieść młodzieżową połączoną z fantastyką, w której na próżno szukać oryginalności. Gdyby autorka wyciągnęła wnioski z błędów, które popełniła, jak zrobiła to z powieściami, na których prawdopodobnie się wzorowała (może mam mylne wrażenie, ale cały wątek z dowiadywaniem się o swoim pochodzeniu w dniu urodzin, list ze szkoły, zresztą sama szkoła, konstrukcja lekcji, zakupy na nowy rok szkolny, czyhające na Mabel niebezpieczeństwo tak bardzo odsyłały mnie myślami do powieści Rowling, że nie mogłam potem pozbyć się tego wrażenia), byłoby całkiem dobrze. Zobaczymy, jak będą wyglądać kolejne powieści Anny M. Setli.

"Mabel" to debiutancka opowieść o nastolatce która w dniu swoich 16-tych urodzin poznaję tajemnicę dzięki której odmieni się jej życie. W dniu jej święta Mabel dowiaduje się, że jest wampirzyca, a za kilkanaście dni rozpocznie naukę z specjalnej szkole stworzonej dla jej gatunku. Nie jest to jednak jedyna informacja. Czy młoda dziewczyna poradzi sobie z nadmiarem ciążących nad nią obowiązków? Czy miłość pokrzyżuje plany i zobowiazania wobec całej nacji wampirów?

"Mabel" to typowa młodzieżowa książka o wampirach, jakich wiele na rynku od czasu ukazania się "Zmierzchu", daleko jej do klasyki Anne Rice. Czyta się ją szybko, ale nie ma w sobie nic odkrywczego, nic, co mogłoby zachwycić część moich gotyckich upodobań. Niespełniona miłość, wampiry, wojna pomiędzy rodami. Mam również kilka uwag do autorki. Błędy logiczne, które łatwo jest zauważyć: nauczycielka, która dostała swojego vampa (zwierzątko wzmacniające moc szczególnie uzdolnionych wampirów rozpoczynających naukę w szkole, lat 16) 10 lat wcześniej, a kilka stron później informacja że ta sama nauczycielka pracuje tam od kilkunastu lat. Wampiry prawie się nie starzeją, wyglądają praktycznie na zawsze tak, jak w czasie przemiany, więc dlaczego rodzice Mabel i jej sąsiedzi wyglądali na wiek ludzkich rodziców, a nie przypominali wizualnie jej rówieśników? Wiele jest w treści podobnych niedopracowań.
Kolejna uwaga, to płaskość postaci. Ktoś, kto od lat nienawidzi kogoś, zmienia zdanie po 5minutowej rozmowie? Niewiele jest tutaj życia wewnętrznego bohaterów, decyzje są podejmowane bezrefleksyjnie, ot tak sobie, przez co sprawiają oni wrażenie osób niedojrzałych i czasami po prostu głupich.

Na koniec może plusy. Na początku każdego rozdziału znajduje się cytat, który oddaje nastrój następującej po nim treści. Intrygująca jest również okładka, która wzbudza ciekawość, i zachęca do czytania i poznania historii życia młodej kobiety okrytej czerwonym płaszczem.

Sam pomysł na treść historii nie jest zły, a nawet wydaje się być interesujący, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Polecam fanom wampirów pod każdą postacią, jako lekkie czytadełko na wieczór, nie spodziewajcie się jednak zbyt wiele. A sama ciekawa jestem, czy powstanie kolejna część, ponieważ historia Mabel nie została zakończona, i mam nadzieję, że jesli tak, to tym razem autorka lepiej dopracuje szczegóły.

Pełną treść recenzji znajdziecie tutaj:
http://nietoperzczytaioglada.blogspot.com/2018/05/mabel-anna-m-setla.html?m=1