Lekarstwem na złamane serce Weroniki, okazała się spontaniczna podróż do Barcelony. Zmiana środowiska, klimatu, kultury, znajomych, otoczenia miała pomóc jej poradzić sobie z cierpieniem niespełnionej miłości.
Odkrywając na nowo piękno Barcelony, wraz z przyjaciółmi spędza czas w pewnej restauracji, gdzie jej towarzysze grali wieczorne koncerty. Jej uwagę zwróciły dwa barokowe portrety, które z niewyjaśnionych przyczyn, nie dają jej o sobie zapomnieć. Weronika ma przed sobą nowy cel, poznać pochodzenie tych obrazów.
"Kulturalna zawierucha" to splot zabawnych, niespodziewanych, zaskakujących zdarzeń, które dają nieoczekiwany finał. Co jest niespodziewane, Autorka miesza ze sobą ciąg przyczynowo skutkowy, który na początku nie ma większego sensu dla Czytelnika po to, aby móc zaskoczyć na następnych stronach. Główna bohaterka jest interesującą postacią. Sposób, w jaki zabiera się za wyjaśnienie interesującej ją kwestii, nie raz doprowadza Czytelnika do łez.
Książka jest bardzo lekka i przyjemna w odbiorze. Sposób prowadzenia akcji przez Autorkę, zaskakuje. Jest to historia dobra na wakacje, na poprawę humoru. Widać dbałość o szczegóły podczas planowania "skoku stulecia" przez głównych bohaterów.

"Kulturalna zawierucha" to lekka, przyjemna i bardzo zabawna powieść, przy której miło spędziłam jesienny wieczór.

Pewnego dnia Weronika przez przypadek dowiaduje się, że jej mężczyzna ma żonę i dzieci. Dziewczyna ma złamane serce. Chce zapomnieć o bolesnym rozstaniu. Ma jej w tym pomóc pobyt u przyjaciela w słonecznej Barcelonie.
Jej kumpel jest muzykiem jazzowym. Weronika, w czasie jednego z koncertów, na ścianie restauracji odkrywa obrazy. Ma wrażenie, że już gdzieś je wcześniej widziała. Okazuje się, że wiele lat temu zostały skradzione z Polski. Kobieta chce je odzyskać. Mają jej w tym pomóc znajomi i pies rasy Chihuahua.

Misja jest niebezpieczna. Czy wszystko skończy się dobrze? Przekonajcie się.

Główna bohaterka interesuje się sztuką, posiada sporą wiedzę na ten temat, uwielbia jesień i jazz. Myśli, że w Barcelonie będzie dobrze się bawić, odpoczywać, zwiedzać i jeść. Ale jej wakacje będą inne niż wszystkie.

Weronika i jej przyjaciele są postaciami ciekawymi, pełnymi pasji, którzy bardzo cenią sobie przyjaźń.

Autorce świetnie udało się opisać Barcelonę. Jej piękno, zabytki, mieszkańców. Miasto, które tętni życiem do późnych godzin nocnych, i gdzie zaparkowanie samochodu graniczy z cudem.

Powieść biegnie dwutorowo, jest to bardzo ciekawy pomysł, który trochę może namieszać nam w głowie, ale na końcu wszystko wydaje się jasne i proste.

Uważam, że to bardzo udana historia. Interesujący pomysł na fabułę, przyjemny język, dużo zabawnych momentów. Idealna powieść, by przeczytać ją w długi, jesienny wieczór.

"Kulturalna zawierucha" to książka, która ma niecałe dwieście stron, ale warto po nią sięgnąć i przyjemnie spędzić czas z szalonymi bohaterami

Wyjazd do Barcelony ma być dla Weroniki lekiem na brutalnie złamane serce. Poza tym, już od dawna nie widziała swojego hiszpańskiego przyjaciele Pere, u którego miałaby się zatrzymać. Bez dłuższego namysłu wskakuje więc w samolot i udaje się na Półwysep Iberyjski. Przyjemny - nawet pomimo jesiennej pory - hiszpański klimat, przyjaciel u boku i piękne widoki sprawiają, że dziewczynę opuszczają niechciane myśli. Dodatkowo, każdy weekend spędza z Pere oraz jego przyjacielem Manelem, w ekskluzywnej restauracji, w której Ci dwaj dają koncerty jazzowe. Pewnego wieczoru dziewczyna na jednej ze ścian obrazy… które zdecydowanie nie powinny tutaj być. Rozpoznaje w nich skradzione kilka lat wcześniej z jednego z polskich zamków dzieła sztuki. Postanawia, że zwróci obrazy tam, gdzie należą. A pomóc mają jej w tym dwaj przyjaciele oraz maleńki piesek.

„Kulturalna zawierucha” Grażyny Górnickiej to powieść, która przywołuje wspomnienie lata. Akcja toczy się w Barcelonie, którą miałam kiedyś okazję zwiedzić i muszę przyznać, że dzięki książce, niemal znów spacerowałam jej ulicami. Powieść wciąga od pierwszych stron, czyta się ją bardzo szybko. Pojawiające się opisy miasta oraz sztuki są zręcznie wkomponowane, nie są nachalne, a książka jest bardzo lekka i przyjemna. Doskonała zarówno na letnie miesiące, jak i na jesienne wieczory, kiedy ciepłe promienie słońca, pozostają odległym wspomnieniem. Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Grażyny Górnickiej i muszę powiedzieć, ze udało się bardzo pozytywnie. W takiej małej niepozornej książce kryje się bogactwo kulturowe, muzyczne, historyczne.
Wiedziałam, ze to będzie wesoła historia, ale nie spodziewałam się ze mogłabym dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy na temat Barcelony. Cała książka to opowieść o Weronice oraz tego, co Ją spotkało i spowodowało ze dziewczyna wylądowała w Barcelonie u znajomego muzyka.
Zmiana otoczenia miała spowodować, że dziewczyna inaczej spojrzy na to wszystko, lecz okazuje się, ze będąc poza granicami Polski Weronika, która ma wiedzę na temat muzyki oraz kultury, malarstwa natyka się na obrazy, które zostały skradzione dawno temu z Polski i tu kochani rozpoczyna się Jej przygoda, a uwieźcie mi nieźle się dzieje i do tego pomagają jej znajomi oraz okładkowy piesek rasy Chihuahua.
Książka nadaje się na niedzielne popołudnie z kubkiem kawy bądź czekolady. Pomimo, że nie byłam nigdy w Hiszpanii to czytając i zgłębiając się w przygody bohaterki ma się wrażenie, że się tam jest razem z Nimi. Już teraz czuje zapach, który unosi się tam w tych małych ciasnych uliczkach oraz słyszę ten gwar na straganach bądź restauracjach. To 197 stronicowa przygoda, która mi namieszała w głowie i sprawiła, ze chcę wyjechać z kraju i zwiedzić Barcelonę, a może nawet iść śladami Weroniki? Co wy na to? Polecam każdemu, kto lubi lekkie, zwariowane historie z malarstwem, muzyka w tle, a przy okazji poznać świetnego kompana w postaci małego Chihuahua.

Podróż do Barcelony ? Z wielką przyjemnością!!! Chociaż tym razem tylko na łamach książki…

Weronika wybiera się do stolicy Katalonii, aby odreagować po rozstaniu z facetem. Nie ma pojęcia co ją może tam spotkać. Pozornie jedzie odwiedzić znajomego, ale jej plany na spokojne wakacje szybko pójdą w niepamięć. Cały pobyt będzie związany z muzyką i malarstwem. Będąc na koncercie jazzowym dostrzega obrazy, które później cały czas wracają do niej w myślach. Staną się dla niej celem całej podróży, więcej nie zdradzę ;)

To książka, którą można praktycznie „połknąć” w jeden krótki wieczór. Po jej przeczytaniu zaczęłam przeglądać z rozmarzeniem przewodniki po Barcelonie. Nigdy tam nie byłam, a teraz utwierdziłam się w przekonaniu, że należy to zmienić, jak tylko będzie taka możliwość…
Urzekły mnie fragmenty poświęcone Gaudiemu i Picassie oraz niezwykłego miasta nad Morzem Śródziemnym.
Autorka stosowała bardzo dużo opisów, w zasadzie wszystkiego czego tylko mogła. Momentami trochę mi to przeszkadzało, kiedy kolejny raz dowiadywałam się w co w danym momencie ubrana jest nasza bohaterka.
Czytając tę historię przypomniał mi się polski film Vinci, może nie aż na taką skalę, jak było to tam przedstawione, ale jednak :)

Oprócz barcelońskich zdarzeń mamy również przedstawioną drugą perspektywę pojawiającą się bardzo sporadycznie, której akcja toczy się w Zamku. Możemy poczuć lekki klimat średniowiecza.
Początkowo zastanawiał się skąd takie wtrącenia, co to ma wspólnego z wielką przygodą Weroniki w Hiszpanii. Autorka jednak zgrabnie ujęła pod koniec wszystko w całość.

To pozycja napisana bardzo przystępnym językiem z elementami humoru.
Z czystym sumieniem polecam tę książkę na poprawę nastroju w te listopadowe coraz smutniejsze i brzydsze dni.