Drugi tom opowieści o perypetiach młodego polskiego harleyowca z czasów szarego PRL-u oraz jego przyjaciela, niemieckiego biznesmena otrzymałem na początku wakacji i była to doskonała pozycja na obezwładniające upały.

Krypta w Monachium jest kontynuacją losów bohaterów "Szpitala nad Pisą", akcja dzieje się na styku Zachodu i naszego swojskiego socrealizmu, w połowie lat 70-tych ubiegłego wieku. Myślący człowiek nie mógł patrząc na ten kontrast, nie dostrzegać absurdów, sztucznie utrzymywanych przez komunistyczne władze.

Bohater powieści, dzięki pasji, podobnym ludziom, których miał szczęście spotykać na swojej życiowej drodze, obracał wszechogarniającą, beznadziejną szarzyznę i bylejakość, w życie wypełnione przygodami.

W książce poznamy intrygującą historię, o tym jak polscy inżynierowie radzili sobie w tych dziwnych czasach, odrestaurowując na zamówienie, zabytkowe motocykle a nawet amfibie. Odnajdziemy przemyślaną filozofię życia dojrzałego człowieka. Całość jest jednak lekka, podana w sposób przemyślany i przyjemna w odbiorze.

To już druga powieść Krzysztofa Więckiewicza. Muszę przyznać, że po "Szpitalu nad Pisą", który podobał mi się, ale wzbudził we mnie nieco mieszane uczucia, zwłaszcza pewnego niedosytu, ta książka bardzo i to w pozytywnym sensie mnie zaskoczyła. Jest wprawdzie kontynuacją przygód bohaterów pierwszej części, ale z wyraźnie już zarysowaną sylwetką głównego bohatera, którym bez wątpliwości jest tu Chudy. Postać, jak się okazuje, bardzo ciekawa i na pewno kontrowersyjna w swoich poglądach na ważne, życiowe sprawy, które Autor z dużą odwagą podejmuje, prowokując czytelnika i zmuszając do refleksji oraz intelektualnego wysiłku. Te fragmenty ciekawych, filozoficznych rozważań, dotyczących podstawowych pytań stawianych od zawsze przez ludzi, przeplatają się zgrabnie z życiowymi perypetiami głównego bohatera, osadzonymi w nieco dziwnych dla młodszych czytelników czasach PRL-u, odkrywając wiele zapomnianych prawd o tamtym okresie. Wszystko to opisane z humorem, lekko i bardzo zgrabnie. Przedziwne sploty wypadków opisanych w Krypcie w Monachium powodują, że książkę dobrze się czyta, a do niektórych fragmentów wraca się kilkakrotnie. Z przyjemnością ją przeczytałem i czekam na kolejną książkę Krzysztofa Więckiewicza, gratulując mu jednocześnie udanej powieści.
Krystian Z.

Ta powieść K.Więckiewicza jest zupełnie inna niż debiutancki "Szpital nad Pisą". Nie ma tu sensacji, jest opowieść z życia młodego człowieka z biednego i szarego kraju, który nagle, dość przypadkowo trafił na "żyłę złota" pozwalającą wzbogacić się w stopniu zupełnie nieoczekiwanym. Ten fakt powoduje przemianę bohatera, który zyskuje niezachwianą pewność siebie. Poglądy Chudego - filozoficzne, polityczne i tzw. życiowe są zdecydowane czemu daje wyraz w różnych sytuacjach. Trudno powiedzieć na ile autor przedstawia swoje życiowe credo a na ile prowokuje czytelnika. Książka napisana jest zgrabnie, dobrze się czyta i w jakiś sposób wciąga czytelnika w rozważania głównego bohatera. Czym nas Autor zaskoczy w następnej książce?

Muszę przyznać, że ta historia mnie wciągnęła. Już dawno miałam ochotę przeczytać „Kryptę w Monachium”, bo czytałam dwie poprzednie pozycje tego autora i ciekawiło mnie, co się jeszcze w głowie pana Więckiewicza urodzi. Moja ciekawość została w końcu zaspokojona. Przygody głównego bohatera - ‘Chudego’, przeniosły mnie w czasy absurdu, kiedy to za sprzedaż starego, wyremontowanego, niemieckiego motocykla, sprytny Polak mógł zarobić tyle, to przez kilkanaście lat pracy w Polsce. W książce jest też wiele wątków damsko-męskich, które dodają jej pikanterii. Jedna rzecz mnie rozczarowała – gdzie ta bursztynowa komnata? Wątek związany z poszukiwaniem skarbów, biorąc pod uwagę ostatnie doniesienia o rzekomym zaginionym pociągu, z pewnością rozbudził fantazję niejednego czytelnika. Rozumiem, że dowiemy się tego w kolejnej pozycji o przygodach ‘Chudego’. Na to liczę i już nie mogę się doczekać.