„Błękitny mur” jest niezwykle wciągającą lekturą. Ostatnio mam niesamowite szczęście do polskich debiutów i tak było również i tym razem! MissElle stworzyła oryginalny świat pełen niebezpieczeństw, sekretów i intryg. Pióro autorki przenosi czytelnika do magicznej krainy, a tekst czyta się szybko i z ogromną przyjemnością. Bohaterowie są skrupulatnie wykreowani i potrafią zaskoczyć. Główna bohaterka zachwyca swoją odwagą, odpowiedzialnością i zdolnością do poświęceń. Całość wręcz emanuje mnogością barw i magii. Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu powieści!

Polecam „Błękitny mur” z cyklu książek „Kolory Krwi” dla entuzjastów polskiej fantastyki. Książka jest świetnie napisana, a fabuła sprawia, że czytelnik zapomina o otaczającym go świecie. Książka o poświęceniu, trudnych wyborach i niebezpieczeństwach tylko na ciebie czeka.

Bez wątpienia na polskim rynku wydawniczym można znaleźć bardzo dużo książek z danego gatunku, które zostały napisane zarówno przez twórców polskich, jak i zagranicznych. Nie ma problemu z tym, by udało się poczytać coś z danej tematyki. O wiele trudniej pisarzom jednak przychodzi nowatorski pomysł na fabułę. ,,Kolory krwi. Błękitny mur" Misselle to jedno z ciekawych wydań, które zainteresowało mnie w ostatnim czasie.

Vayenne i Otime, siostra i brat. Dziewczyna, która dla rodzeństwa była w stanie zrobić naprawdę wiele. W związku z tym postanowiła wybrać się w podróż, dzięki której istniało bardzo duże prawdopodobieństwo tego, że Otime nie będzie skazany na śmierć. Czy Vayenne mogła zrobić wszystko, by do tego nie dopuścić?

,,Kolory krwi. Błękitny mur" Misselle jest bardzo ciekawą książką. Oprócz tego jest to całkiem obszerne wydanie. Początkowo czytałam ją nieco wolno, ale z kolejnymi stronami moja chęć dowiedzenia się tego, co będzie dalej stawała się coraz większa. W związku z tym, iż jest to młodzieżowa fantastyka, w powieści nie mogło zabraknąć również wątku miłosnego. Jeżeli szukasz lektury z gatunku fantastyki na wysokim poziomie to to wydanie będzie dla Ciebie idealne.

Vayenne pochodzi ze zwykłej wioski, gdzie każdemu doskwiera głód. Przez biedę rodzina nie ma pieniędzy na leczenie małego brata dziewczyny, Otime. Z dnia na dzień stan chłopca pogarsza co popycha rodziców dzieci do drastycznego kroku. Aby skrócić cierpienia ciężko chorego Otime zostaje jeden sposób... otruć chłopca. Dziewczyna zbyt mocno kocha brata i nie godzi się na tę zbrodnię.
Vayenne bierze sprawy w swoje ręce i udaje się z umierającym bratem do Twierdzy potężnych magów, Ajterów. Uzbrojona w zaledwie sztylet i strach staje przeciwko nie jednemu problemowi. Artejowie nie są skłonni do pomocy, jednak odwaga i determinacja dziewczyny imponuje jednemu z nich. Od tego momentu nic nie będzie takie jak dawniej. Rodzeństwo nie wiedziało, że w ich żyłach drzemie moc, która pragnie wreszcie wyrwać się na wolność. Vayenne i Otime trafiają do akademii i pod czujnym okiem nauczycieli szkolą się by w przyszłości zostać Ajterami. Aby przejść pierwszy etap trzeba tylko obudzić magię i podnieść piórko na zajęciach. Niby proste, ale to tylko pozory. Vayenne wraz z przyjaciółmi Razem i Orenem odkrywają nie jedną tajemnicę, która pociągnie za sobą skutki, stawiające nastolatków w niebezpiecznym świecie pałacowych intryg.

…….

Jestem absolutnie zachwycona! Niecierpliwie czekam na drugi tom

Od dawien dawna boli mnie serce, że w Polsce fantastyka opiera się głównie na Wiedźminie. Nie udało mi się przebrnąć przez książki Sapkowskiego, więc szukam od zawsze alternatywy w innych Autorach. Zawsze chwalę niebiosa za Autorów, którzy podejmują się tego ryzyka i tworzą historie według swojego widzimisię. Dzięki temu moja wiara w to, że fantastyka jest nieskończona i ma szansę zabłysnąć jaśniej, nigdy nie umiera.

Vayenne nie chce się poddać i za wszelką cenę (nawet własnego życia!) chce ratować umierającego brata. Rusza do Ajterów, pięknych, zdrowych, ze wspaniałymi mocami, których ma zamiar błagać o ratunek. To właśnie tam, w idealnym świecie, rozgrywa się prawdziwa historia i życie dziewczyny, w którym odczuje mocny kontrast między dwoma światami. Podoba mi się, że Autorka zabiera nas do świata fantastyki, w której wszystkie chwyty są dozwolone. Nawet jeśli motyw biednej dziewuszki trafiającej do bogatego miejsca już był, Pisarka nie pozwala nam odczuć tego swoim lekkim piórem, które czyta się przyjemnie.

Fabułą nie pędzi na łeb na szyje, jest stabilna tempem, wszystko następuje po sobie i ma swoje miejsce w historii. Bardzo lubię taki poukładany sposób przedstawienia opowieści, bo mam pewność, że niczego nie pominęłam i nie będę się głupio wracać kilka stron wcześniej, czy aby na pewno nic nie przeoczyłam. Jeśli chodzi o postacie, najlepiej dogaduje się z rodzeństwem, pozostałe persony robiły na mnie dziwne wrażenie, uważałam, że to ja muszę być ostrożna w tym komu ufam i traktować je z dozą niepewności czy ostrożnością.

Świat jest ciekawie wykreowany, mamy mocną linię między biedą, a szlachtą i tego jak jedni na drugich spoglądają. Historia jest mocno okraszona siatką kłamstw, mnogością tajemnic i odkrywaniem nieznanego, co sprawia, że książka jest naprawdę ciekawa i przyjemna w odbiorze. Ze strony na stronę, czujemy coraz więcej dreszczyku emocji, chcemy wiedzieć, czy główna tajemnica nie wypłynie przypadkiem na jaw, sprawdzamy komu Vayenne ufa i jak toczą się losy w świecie, o którym tak naprawdę nie ma pojęcia. Zdecydowanie jest to kawał dobrej książki, dla kogoś takiego ja – lubującego się w literaturze, gdzie każda ma magia ma swoje pięć minut sławy!

Vayenne chce ratować brata, który z dnia na dzień niknie w oczach przez trawiącą go chorobę i głód. Dziewczyna rusza do Ajterów, potężnych magów, którzy chronią ludzkość, by prosić ich o pomoc. Ryzykuje, ale dla Otime jest gotowa na wszystko. Na miejscu okazuje się, że rodzeństwo ma w sobie moc, która pozwala im dołączyć do Ajterów. Tu nauczą się nią władać. Czy jednak akademia magów będzie dla nich bezpiecznym miejscem?
Błękitny mur to pierwszy tom serii Kolory krwi autorstwa pisarki ukrywającej się pod pseudonimem MissElle. Narrator trzecioosobowy relacjonuje wydarzenia rozgrywające się wokół głównej bohaterki, Vayenne. Poznajemy ją, gdy jest jeszcze dzieckiem, ale potem akcja skupia się na jej nastoletnim życiu. W międzyczasie narrator co jakiś czas pokazuje wydarzenia wokół innych, drugoplanowych postaci, pozwalając czytelnikowi lepiej poznać ten świat, dostrzec intrygi i relacje międzyludzkie. Jest to też okazja, by dowiedzieć się więcej na temat głównej bohaterki, bo jest ona bardzo często tematem rozmów drugoplanowych postaci.
Fabuła to przede wszystkim pokazanie, jak bohaterka radzi sobie z nauką władania magią. Dziewczyna pracuje ciężko, ale nie można powiedzieć, że zawsze jest odpowiednio zmotywowana – odkrywa, że ten piękny z zewnątrz świat bywa zepsuty, co działa na nią demotywująco. Jest wplątana w niebezpieczne intrygi, które mogą przypieczętować jej los. Boi się, że ktoś odkryje, jaką mocą włada, nie zawsze też umie nad nią panować. To, co innym przychodzi łatwo, dla niej bywa drogą przez mękę. Wszyscy widzą w niej potencjał, ale ona sama nie czuje się wyjątkowa.
Fabuła nie tylko pokazuje, jak Vayenne uczy się w akademii. Są tu też różne intrygi, które dziewczyna obserwuje, lub w które mimowolnie się wplątuje. Wierzy w sprawiedliwość i szybko przekonuje się, że innym nie jest to bliskie pojęcie. Poświecą się dla osób, na których jej zależy, co jest godne pochwały. Nie jest jednak tak, że czego się nie dotknie, okazuje się sukcesem – autorka postarała się, by Vayenne miewała pod górkę, co wypadło bardzo dobrze. Gdyby sprzyjało jej ciągle szczęście, mogłabym się zniechęcić do tej postaci, stałaby się sztuczna i nieprawdziwa.
Autorka powoli buduje wydarzenia i świat przedstawiony. Opowiada o mocy, prezentuje Ajterów, stawia przed bohaterką wyzwania. Mam jednak poczucie, że to, co dostaliśmy w tym tomie, to dopiero początek. Jest tu kilka wątków, zwrotów akcji, nie można się nudzić, ale to jeszcze nie wszystkie asy, jakie autorka miała w rękawie. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie rozbuduje postać Vayenne i opowie więcej o jej świecie. Bohaterka jest sympatyczna, chociaż czasem zachowywała się jak dziecko, mimo że miała szesnaście lat. Momentami zapominałam, że to już niemal dorosła kobieta, bo jej zachowanie na to nie wskazywało. To mój główny zarzut dla tej powieści.
Błękitny mur to fantastyka, która z pewnością trafi w młodzieżowe gusta. Nie ma tu wątków miłosnych, jest za to ciekawie zarysowany wątek rodzeństwa, opieki i odpowiedzialności. Podoba mi się też motyw magii – nietypowy, nie do końca jeszcze przeze mnie (i mam wrażenie, że przez bohaterkę również) rozgryziony. Nie zabrakło intryg i podstępów, sekret i zaskoczeń.
Błękitny mur to powieść, która pozytywnie mnie zaskoczyła. Dzięki temu, że Vayenne nie była idealna, polubiłam ją. Mam jednak poczucie, że bohaterowie zachowywali się jak dzieci dużo młodsze niż w rzeczywistości byli. To mi przeszkadzało w lekturze. Niemniej jestem ciekawa, jak dalej potoczą się losy głównej bohaterki i w co jeszcze się wpakuje.