Trafiła w moje ręce książka zupełnie inna niż wszystkie.
To Króciutka (za bardzo!) powieść Hani L. o tym jak wpędziła się w miłosne kłopoty i padła ofiarą własnych złudzeń.
✨Jest napisana tak jakby Hania opowiadała mi swoją historię i siedziała obok.
Historię, która nią mocno wstrząsnęła. Dla jednej osoby to będzie błahostka dla drugiego poważny problem. Trzeba pamiętać ze punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
✨To opowieść o relacji mężczyzny i kobiety w nim zakochanej. O tym ze w relacji damsko męskiej ma cienka granica między przyjaźnią a miłością. Pytanie czy to faktycznie przyjazn, czy manipulacja po drugiej stronie. Mówi o tym jak kobiety patrzą na to, analizują każdą rzecz i wyciągają pochopne wnioski.
✨To książka z przesłaniem - zwłaszcza dla osób które być kozę przechodzą przez podobna sytuację. Na pewno jest wyjście z tej sytuacji.

Polecam!

"Kiedy powiem sobie dość" to krótka opowieść Hani (tylko 96 stron) o jej znajomości z poznanym przez internet Jankiem. Czy to przyjaźń, a może coś więcej? Komu bardziej zależy na tej znajomości? Czym ona jest dla Hani, a jak tę znajomość traktuje Janek?

Polecam! Przeczytajcie o tej damsko-męskiej relacji. To książka na jeden wieczór. Czytając, mamy wrażenie, że Hania opowiada o swoim życiu właśnie nam (pierwszoosobowa narracja)

"Kiedy powiem sobie dość" to niewielkiej objętości opowieść o relacji, która w znacznym stopniu zdominowała życie głównej bohaterki, o czym ona sama nie zdawała sobie sprawy, aż do chwili, kiedy było już za późno. Autorka podchodzi z ogromnym dystansem do przedstawianych przez siebie treści. Jak tłumaczy, potrzebuje się otworzyć przed kimś, bez konieczności patrzenia mu w oczy. Wygadać się, bez bycia ocenianą, a jednocześnie dokonuje bilansu i oceny swojego zachowania w szczery, bezkompromisowy sposób.
Hania sama w swoich oczach postrzega siebie jako silną psychicznie kobietę, która doskonale wie, czego chce. Nowa sytuacja skrada się do niej niepostrzeżenie i kiedy objawia się w pełni, Hania nie może i nie chce dopuścić do siebie aktualnego stanu rzeczy. Nie chce postrzegać, że nowa osoba w jej otoczeniu jest toksyczna. To uzależnienie rozwija się nieśmiało, powolutku chwytając podstępnie i nie chcąc odpuścić. Autorka sama wskazuje, że jest to swego rodzaju spowiedź z własnego życia i zachowania. Hania podchodzi dosyć krytycznie do podejmowanych przez siebie decyzji, jednak należy pamiętać, iż jest to podejście z perspektywy czasu. Przedstawiony w książce problem jest bardzo trudny i bardzo często poszczególne osoby nie zdają siebie sprawy, że są uzależnione od obecności drugiego człowieka w swoim życiu. Hania przeszła przez poszczególne etapy nie będąc świadomą swojej sytuacji. "Kiedy powiem sobie dość" napisana jest prosto, zarówno w formie jak i słowach co dodaje wiarygodności opisywanej sytuacji. Dzięki tej wiarygodności oraz sporej dozie samokrytycyzmu Autorka wzbudza zaufanie w Czytelniku i tworzy z nim więź. Książkę czyta się bardzo szybko, ze zrozumieniem i zainteresowaniem co do dalszego postępowania głównej bohaterki. Autorka mocno skupia się na strefie duchowej, wewnętrznej a nie na opisie rzeczy materialnych.
Podsumowując, "Kiedy powiem sobie dość" czyta się dobrze, nie wymaga od Czytelnika mocnego skupiania się na akcji, ponieważ nie ona jest głównym wątkiem książki. Całość prezentuje się całkiem dobrze.